Έρχονται στιγμές που έχω ανάγκη
Τα φιλιά σου,
της πνοής σου τη μαγική υπέρβαση
με τον έρωτα την σάρκα μου να ποτίζει,
για να αντισταθώ στην κόλαση
των ενστίκτων μου,
τότε χαμογελάει ο ουρανός.
Έρχονται στιγμές
που το τραγούδι της ωραιότητας σου
αναζητώ,
την υποβόσκουσα άνοιξη μου να φανερώσω,
τη λάμψη της ψυχής σου ποθώ
την τροχιά μου στο κόσμο να φωτίζει,
με την απουσία του πυρώνει
την εσωτερική μου κόλαση,
τότε η φύση θρηνεί.
Έρχονται στιγμές,
που τα σκόρπια όνειρα
έλκονται από το πάθος σου,
πλέκονται σα μαλλιά σου,
και στίχους ερωτικοί γεννούν,
ο ύμνος τους εισβάλλοντας
στα ρεύματα του νου μου
σε λόγο ενδιάθετο μετουσιώνονται,
τότε το σύμπαν αγάλλεται.
Έρχονται στιγμές,
που τα χείλη
των πόθων μου ενώνονται
με τα δικά σου,
το όνειρο βυθίζεται στην ευτυχία,
καθώς η έχθρα των σωμάτων μας
καταλλαγή γίνεται
και ναρκώνεται γλυκά ο νους μας,
τότε,
η ευτυχία θάλλει στο όραμα.
Έρχονται στιγμές,
που ο θάνατος
παρανάλωμα γίνεται του καυτού πίδακα
των υγρών της ηδονής σου,
είναι νεκρός μέχρι να τον αναστήσει
το πεπρωμένο του,
ο απηνής συνεργός του
στην εκτέλεση των κρυφών
αποφάσεων του γραμμένου,
τότε,
η φύση απελπίζεται.
Έρχονται στιγμές,
που,
τη στοργή σου ζητώ,
τον αιθέρα του κορμιού σου,
όταν ζωγραφίζει στον άνεμο,
όταν νανουρίζει τους φόβους μου
όταν γαληνεύει την οργή μου,
όταν λαμπρύνει τη ζωή μου,
τότε,
το σκοτάδι αιμορραγεί.
Έρχονται στιγμές,
που θέλω,
να λυτρωθώ από τη σαγήνη σου,
και των στεναγμών σου τις εκρήξεις,
να αποδράσω από την αιχμαλωσία
των σπασμών σου,
από την δυναστεία του ήλιου σου
να απαλλαγώ,
να ταυτιστώ με τον αληθινό μου εαυτό
στην αυγή της δημιουργίας,
αλλά δεν μπορώ,
η κατάρα της ομορφιάς σου
ευνούχιζε ακούσια τα θέλω μου,
μέχρι να μείνω ετερόφωτος
των ειδώλων εραστής,
τότε ο θεός αποτυγχάνει.
photo https://pixabay.com/el/
