Ήρθε η Ώρα της Κρίσης (Γ’ μέρος)

Το τρίτο μέρος του άρθρου του Παναγιώτη Τραϊανού.

…Ο Ίδιος Θεάνθρωπος φορά την ελληνική «στολή» και, αφού οδηγήσει τους Έλληνες στο πεδίο τής «μάχης», πηγαίνει στα «παρασκήνια» και φορά την ιουδαϊκή «στολή», με στόχο να οδηγήσει τους Ιουδαίους στο ίδιο πεδίο «μάχης», ώστε να συγκρουστούν με τους Έλληνες …Όφις είναι και μπορεί κι αλλάζει τους ρόλους Του σαν «πουκάμισα» …και που τα εγκαταλείπει μόλις επιτευχθεί αυτό το οποίο προβλέπεται να κάνουν. Ως Αρχάγγελος Γαβριήλ θέτει ως στόχο τού «στρατεύματος» των Ελλήνων να πάρει τη Βαβυλώνα από τους Ασιάτες και να τη «μεταφέρει» στην Ευρώπη και ο Ίδιος είναι που, ως Αρχάγγελος Μιχαήλ των Ιουδαίων, θέτει ως στόχο τού αντίστοιχου «στρατεύματος» ν’ ανακτήσει τη Βαβυλώνα …και άρα να την αφαιρέσει από τους Έλληνες, ώστε να την πάρει ξανά για τον εαυτό Του.
Όλα αυτά, για να λειτουργήσουν, απαιτείται να υπάρχουν τα «στρατεύματα» εκείνα, τα οποία θα δώσουν στους Αρχαγγέλους τη δυνατότητα να δρομολογήσουν το Σχέδιο. Άρα, φυσικό είναι ότι αυτά θα έπρεπε να προϋπάρχουν της εμφάνισης των ηγετών τους …Έπρεπε να υπάρχουν πλήρως ανεπτυγμένα τόσο ως χαρακτηριστικά όσο και ως μεγέθη, για να μπορούν να εξυπηρετήσουν τους Στρατηγούς Αρχαγγέλους. Ως εκ τούτου ο Θεός δημιούργησε τα «στρατεύματα»-«δυνάμεις» των Αρχαγγέλων πριν Τους εμφανίσει τους Ίδιους. Δημιούργησε πρώτα τα «εργαλεία» και μετά εμφάνισε Τους «χειριστές» τους. Δημιούργησε τους Έλληνες και τους Ιουδαίους πριν την εμφάνιση των Θεανθρώπων που τους αντιστοιχούν. Τους έδωσε τα απόλυτα χαρακτηριστικά που τους αντιστοιχούν ως λαούς και τους άφησε στην «αναμονή» …Στην «αναμονή» τού Στρατηγού τους, για τον στόχο για τον οποίο είχαν «προετοιμαστεί» από τις δικές τους Γραφές.
Από εκεί και πέρα τα πάντα λειτουργούν όπως τα περιγράψαμε. Ο πρώτος Αρχάγγελος με την εμφάνισή Του «οδηγεί» τις δυνάμεις που Του «αντιστοιχούν» προς μια κατεύθυνση που ευνοεί το Σχέδιο …Θέτει τους στόχους των δυνάμεων αυτών και στη συνέχεια — νεότατος, στα 33 Του χρόνια— τις «εγκαταλείπει», για να πολεμάνε μόνες τους μέσα στον χώρο και στον χρόνο, σαν να είναι ο Ίδιος αθάνατος επικεφαλής τους. Ο Ίδιος στη συνέχεια ως δεύτερος Αρχάγγελος εμφανίζεται ξανά επικεφαλής των αντιπάλων δυνάμεων και —επίσης— τις κατευθύνει εκεί όπου βολεύει το Σχέδιο —και άρα εναντίον των προηγούμενων κυρίαρχων— κι «απομακρύνεται» —επίσης στην ίδια νεαρή ηλικία—. ΔΕΝ συγκρούονται δηλαδή απ’ ευθείας οι Αρχάγγελοι μεταξύ Τους, όπως δεν «συναντήθηκε» ποτέ ο Αλέξανδρος με τον Ιησού …Οργανώνουν ένα «ραντεβού» θανάτου για τα «στρατεύματά» Τους, τα οποία απλά ξεκινάνε από διαφορετικές αφετηρίες και διαφορετικό χρόνο. Ως αθάνατοι Αρχάγγελοι «πολεμάνε» μέσα στον χρόνο, για να φέρουν το επιθυμητό για τον Σχεδιασμό αποτέλεσμα …Τους κοινούς «αγγέλους» τού αρσενικού Θεού τής Βαβυλώνας νίκησε ο Αλέξανδρος, για να γίνει Κοσμοκράτορας …Τους κοινούς «αγγέλους» τού Αρχάγγελου Αλεξάνδρου νίκησε ο Αρχάγγελος Ιησούς, για να πάρει τη θέση τού Αλεξάνδρου.
Πρακτικά, δηλαδή, η μάχη των Θηρίων είναι μάχη δια αντιπροσώπων …Είναι η μάχη μεταξύ τού Αλεξάνδρου —και των Ελλήνων που Τον πλαισίωναν— και του Ιησού —και των Ιουδαίων, οι οποίοι επίσης Τον πλαισίωναν—. Το ένα «στράτευμα» είχε ως σύμβολό του τον Αετό τής ελληνιστικής Ρώμης και το άλλο είχε τον Σταυρό τού «Εν τούτω νίκα» τής χριστιανικής Ρώμης …Η Ρώμη ήταν το ποθούμενο καί για τους δύο …κι ο νικητής θα έπαιρνε τη Βαβυλώνα ως «γυναίκα» Του …Ο νικητής θα έπαιρνε τον Θρόνο τής Ρώμης …Ο νικητής Ιησούς στην περίπτωση αυτήν …Ο νεκρός νικητής Θεάνθρωπος τού Κάτω Κόσμου, εφόσον —εξαιτίας τής νίκης Του— στον ίδιο αυτόν Κόσμο θα «κατέληγε» τελικά ολόκληρη η ανθρωπότητα που Τον «ακολουθούσε». Αντιλαμβανόμαστε ότι σε καμία περίπτωση δεν θα σωζόταν ο κόσμος εξαιτίας τής νίκης τού Θεανθρώπου, όποιος κι αν ήταν Αυτός. Απλά το Σχέδιο, εξαιτίας εκείνης της νίκης, θα εξελισσόταν περεταίρω κι αυτό είχε τραγικές συνέπειες στο επίπεδο της που αφορά την ανθρωπότητα.
Εξαιτίας τής νίκης τού νεκρού Ιησού και των «στρατευμάτων» Του —και άρα του Υιού τού Όφεως, που, ως Ιουδαίος, ανήκε στον Κάτω Κόσμο—, οι εξελίξεις ήταν απολύτως αρνητικές για την ανθρωπότητα …Εξαιτίας Του ο Κάτω Κόσμος —στην ασιατική και άρα στη σκληρότερη μορφή του— «επεκτάθηκε» παγκοσμίως. Αυτό, το οποίο στον Άνω Κόσμο είναι «Θρίαμβος» για την ανθρωπότητα, στον Κάτω Κόσμο είναι απλά η αρχή για τη μελλοντική δρομολόγηση του Θριάμβου. Αυτό, το οποίο στον Άνω Κόσμο είναι «γιορτή», στον Κάτω Κόσμο είναι αρχή τής «κηδείας». Αυτό, όμως, συμβαίνει καί στις δύο «κατευθύνσεις». Οι «ανταλλαγές», δηλαδή, γίνονται καί προς τις δύο «κατευθύνσεις». Αυτό, το οποίο δημιουργείται στον Κάτω Κόσμο —γιατί μόνον εκεί μπορεί να δημιουργηθεί— όταν «ανεβαίνει» στον Άνω Κόσμο, αλλάζει κι αυτό «πρόσημο».
Υπό το πρίσμα αυτό αντιλαμβανόμαστε ότι η νικήτρια Αγία Ιερουσαλήμ τού Άνω Κόσμου —η οποία περιγράφεται στο τέλος τής Αποκάλυψης— δεν θα είναι κάτι άγνωστο για τον «παρατηρητή». Αποτελεί κι αυτήν ένα «είδωλο», που σε κάποια στιγμή απλά αλλάζει το «πρόσημό» της …Είναι το «είδωλο» της Βαβυλώνας τής Μεγάλης τού Κάτω Κόσμου, η οποία ΠΟΤΕ δεν έχει «ανέβει» στον Άνω Κόσμο. Όταν «ανέβει» η Βαβυλώνα στον Άνω Κόσμο, τότε θα είναι η Αγία Ιερουσαλήμ. Τα πάντα, δηλαδή, έχουν τα «είδωλά» τους ανάμεσα στους δύο αυτούς Κόσμους …Τα πάντα είναι όμοια, αλλά πραγματικά είναι ΜΟΝΟΝ εκεί όπου το Σχέδιο το επιτρέπει να είναι πραγματικά. Από τη στιγμή που η Αγία Ιερουσαλήμ έχει υλική υπόσταση, αναγκαστικά θα πρέπει να «κατασκευαστεί» εκεί όπου υπάρχει τέτοια δυνατότητα. Από τη στιγμή που θα πρέπει να παραδοθεί στους ανθρώπους για να την απολαύσουν και για τη δόμησή της απαιτεί πραγματικές πέτρες, ξύλα και τούβλα, ευνόητο είναι ότι θα «κατασκευαστεί» από τους ανθρώπους —και άρα στον Κάτω Κόσμο— …κι απλά, όταν θα «ανέβει» στον Άνω Κόσμο, θα «βαπτιστεί» με το νέο της όνομα.
Δεν μπορεί ένα ανθρώπινο σύστημα να «κατασκευαστεί» στον «Ουρανό» μόνον με τη Γνώση …Η Γνώση είναι τα Σχέδια του Θεού και οι άνθρωποι είναι εκείνοι οι οποίοι «χτίζουν» και άρα τα υλοποιούν. Μόνον εάν υπάρχει η Βαβυλώνα στην υλική της μορφή μπορεί να «μεταμορφωθεί» σε Νέα Ιερουσαλήμ. Έτσι συμβαίνει με όλα τα πράγματα, τα οποία αλλάζουν «πρόσημα» με την αλλαγή τής χρήσης τους. Η αλλαγή τής χρήσης μπορεί να μετατρέψει ένα λεπίδι, το οποίο στα χέρια ενός κακοποιού σκοτώνει ανθρώπους, σε ένα λεπίδι που στα χέρια ενός χειρουργού σώζει ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι εκείνοι που τα άψυχα δημιουργήματα τα κάνουν κακά ή καλά. Αυτό συμβαίνει και με τη Βαβυλώνα και το είδωλό της. Μέχρι κάποτε να ταυτιστούν τα είδωλα μεταξύ τους, τα «πρόσημα» είναι εκείνα που αλλάζουν και τα ξεχωρίζουν μεταξύ τους …Το «καλό» γίνεται «κακό» όταν αλλάζει Κόσμο, και το αντίθετο …Ό,τι «πέφτει» είναι αρνητικό και ό,τι «ανεβαίνει» είναι θετικό.
Όταν λοιπόν φτάνουμε στο Τέλος τής Αποκάλυψης και βλέπουμε τον Θριαμβευτή της, αυτό, το οποίο έχει σημασία —και είναι σημαντικό για εμάς τους ανθρώπους να γνωρίζουμε— είναι εκείνο το οποίο μας αφορά εμάς τους ίδιους …Είναι το να γνωρίζουμε εμείς —ως άνθρωποι— το πού βρισκόμαστε. Γιατί είναι αυτό σημαντικό; …Για να γνωρίζουμε όσα αφορούν τους κοινούς θνητούς. Όταν δηλαδή η Αποκάλυψη διαβεβαιώνει ότι ο Διάβολος κι ο Σατανάς κλείστηκαν «ερμητικά» μέσα στην Άβυσσο για χίλια χρόνια, δεν σημαίνει ότι αυτό είναι κάτι θετικό για τους ανθρώπους …Δεν πρέπει να τους ανακουφίζει η εξέλιξη αυτή, καθώς μαζί με τους «τιμωρημένους» Αρχαγγέλους βρίσκονται και οι πιστοί τους στην Άβυσσο. Η χιλιόχρονη «Βασιλεία» τού Χριστού, που αναφέρει η Αποκάλυψη, δεν είναι λόγος αισιοδοξίας για τους ανθρώπους. Ο Χριστός μπορεί να «βασιλεύει» αυτά τα χίλια χρόνια, αλλά αυτό εμάς δεν μας αφορά, γιατί εμείς το χρονικό εκείνο διάστημα βρισκόμαστε στην Άβυσσο κι Αυτός «βασιλεύσει» στον Ουρανό. Εκείνο, δηλαδή, το οποίο έγινε επιτυχώς με την εμφάνιση των Θεανθρώπων —και ήταν η «νίκη» Τους στους «Ουρανούς»—, ήταν η Κόλαση επί της Γης. Αυτό είναι που ενδιαφέρει τους θνητούς ανθρώπους, εφόσον στη Γη κατοικούν και όχι στον «Ουρανό» …Στη Γη, η οποία, όταν «συσκοτίζεται», γίνεται ο Κάτω Κόσμος.
Όταν λοιπόν εμείς, ως άνθρωποι, εξακολουθούμε —ακόμα και σήμερα— να «βλέπουμε» το τέταρτο άλογο της Αποκάλυψης, χωρίς να μπορούμε να «διακρίνουμε» τον Αναβάτη του, σημαίνει ότι βρισκόμαστε ακόμη στον Κάτω Κόσμο …Όταν, ως πιστοί τού Χριστιανισμού, δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει με τη λειτουργία τής θρησκείας μας, σημαίνει ότι βρισκόμαστε ακόμα στον Κάτω Κόσμο …Για όσο διάστημα δεν καταλαβαίνουμε τον ρόλο τού Πάπα ή του Πατριάρχη —και άρα του Αναβάτη του—, σημαίνει ότι δεν έχει αποκαλυφθεί τίποτε και άρα συνεχίζουμε να βρισκόμαστε στον Κάτω Κόσμο …Συνεχίζουμε να βρισκόμαστε κάτω από τις «οπλές» τού Ίππου τού Χλωρού. Όταν στη συνέχεια η Αποκάλυψη εμφανίζει τον Κύριο με τον Λευκό Ίππο, σημαίνει ότι «ανεβάζει» τον «παρατηρητή» Ιωάννη και άρα την ανθρωπότητα, η οποία θα πάρει την Αποκάλυψη, ξανά στον Άνω Κόσμο για να «δει» κι εκεί τα συμβαίνοντα …Την «ανεβάζει» στον «Ουρανό», για να της δείξει το μέλλον της …Της δείχνει το «Τέλος» της στο επίπεδο του «Ουρανού» τη στιγμή που, όταν η Αποκάλυψη δόθηκε στους δούλους τού Θεού, στο επίπεδο της Γης αυτή βρίσκονταν στην «Αρχή» της.
Η Αποκάλυψη και πάλι λειτουργεί όπως έχει «σχεδιαστεί» να λειτουργεί …Δείχνει αυτό το οποίο με απόλυτη βεβαιότητα θα συμβεί στη Γη, επειδή αυτό έχει ήδη γίνει στον Ουρανό …Δείχνει τους τελικούς θριαμβευτές τού Ουρανού, ενώ στη Γη αυτοί μόλις έχουν ξεκινήσει τις μεταξύ τους «μάχες». Μόνον εάν το καταλάβουμε αυτό, μπορούμε να καταλάβουμε το πώς θα φτάσουμε στο Τέλος τής Αποκάλυψης και άρα στην τελική «Λύτρωση». Τότε θα καταλάβουμε τι είναι αυτά τα οποία βλέπουμε σήμερα και το πώς οδηγούμαστε —με απόλυτη ακρίβεια— στην Τελική Κρίση. Όλο το μυστικό, δηλαδή, είναι να καταλάβεις σε ποιο χρονικό σημείο τού Θεϊκού Μυστικού Σχεδίου βρίσκεσαι …Να το καταλάβεις, για να γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις …Να γνωρίζεις εάν θα πρέπει να υπομένεις και να ζεις σεμνά και ταπεινά —όπως σου υπέδειξε ο Χριστός, καθώς είναι ανώφελο ν’ αγωνίζεσαι ν’ αλλάξεις αυτό το οποίο ο Θεός δεν επιτρέπει ν’ αλλάξει— ή εάν θα πρέπει ν’ αγωνιστείς, ώστε να συμβάλεις κι εσύ ο ίδιος στο Σχέδιο του Θεού.
Για να το καταλάβεις αυτό, πρέπει να μπορείς ν’ «απλώσεις» τα ιστορικά δεδομένα «επάνω» στον «άξονα» της Αποκάλυψης. Για να το κάνεις όμως αυτό, θα πρέπει να έχεις ένα σταθερό «σημείο» έναρξης. Ποιο είναι αυτό το «σημείο» στην περίπτωση αυτή; …Η εμφάνιση του τελευταίου Ίππου. Από τη στιγμή που βγήκε ο Ίππος ο Χλωρός στον Κόσμο, σημαίνει ότι η Ρώμη έγινε απόλυτα χριστιανική. Οι προηγούμενοι Ίπποι αποτελούν πλέον ιστορία και δεν ενδιαφέρουν κανέναν πέραν αυτών που μελετούν την ιστορία. Ο Ίππος ο Χλωρός και η «πορεία» του είναι αυτό το οποίο μας ενδιαφέρει …και άρα μας ενδιαφέρει η «πορεία» τού Χριστιανισμού. Ο αναβάτης αυτού του Ίππου θα φτάσει στο τέλος, για να συγκρουστεί με τον Κύριο. Από εκείνο το χρονικό «σημείο» έναρξης μέχρι την εμφάνιση του Κυρίου με τον Λευκό Ίππο πρέπει να παρακολουθείς τις εξελίξεις, οι οποίες αφορούν την πορεία τής Ρώμης και των δογμάτων της.
Η ασφαλέστερη «πυξίδα», για να μην «χάνεται» κάποιος στον «ωκεανό» τής ιστορίας, είναι να παρακολουθεί την πορεία των «εργαλείων» τού Θεού …Να παρακολουθεί τις εξελίξεις εκείνες, οι οποίες αφορούν τους Έλληνες και τους Ιουδαίους ως λαούς …Να παρακολουθεί τι κάνουν αυτοί οι λαοί στην εποχή τής κυριαρχίας τού Ίππου τού Χλωρού. Όταν, για παράδειγμα, οι Έλληνες είναι «ανακατεμένοι» με τους μωαμεθανικούς λαούς τής Ανατολής, σημαίνει ότι είναι μαζί με τη «Μητέρα» τους «κρυμμένοι» στην «έρημο». Όταν ως λαός συγκεντρώνονται σε ένα σημείο —και άρα έχουν κράτος—, σημαίνει ότι πλησιάζει ο καιρός να «γεννήσουν». Τα ανάλογα συμβαίνουν με τους Εβραίους. Όταν είναι «ανακατεμένοι» με τους λαούς τής Δύσης, σημαίνει ότι χρησιμοποιούνται ως ο σκληρός «σκελετός» τού Χριστιανισμού. Όταν συγκεντρώνονται κι αυτοί σε ένα κράτος, σημαίνει ότι Κάποιος τους «τραβάει» από τον Χριστιανισμό κι εξασθενεί αυτόν τον «σκελετό» …Τέτοιου είδους Γνώσεις χρειάζεται η Αποκάλυψη για να «ξεκλειδωθεί» …Από τα δευτερεύοντα μπορείς να καταλάβεις τα σημαντικά.
Όταν, για παράδειγμα, βλέπεις τους Εβραίους να χτυπάνε με μένος τον Ελληνισμό, μπορείς να καταλάβεις το πού «βρίσκεσαι» χρονικά. Για να μπορούν να τον «χτυπάνε», σημαίνει ότι βρισκόμαστε κοντά στο «Τέλος» …Βρισκόμαστε στη φάση όπου απόλυτος κυρίαρχος είναι ο Σατανάς …Κυρίαρχος είναι ο Ιησούς και οι δικοί του «άγγελοι» —και όχι οι Έλληνες—. Όταν, για παράδειγμα, με τους Ιουδαϊκούς Πολέμους τής Ρώμης συνέβαινε το αντίθετο, κυρίαρχος ήταν ο Διάβολος …Κυρίαρχος ήταν ο Αλέξανδρος όταν οι Έλληνες «χτυπούσαν» τους Ιουδαίους. Τότε βρισκόμασταν λίγο μετά την «Αρχή». Από τους συσχετισμούς των δυνάμεων αποκαλύπτεται η παράμετρος του χρόνου που έχουμε μπροστά μας. Όποιος είναι ισχυρός, «χτυπάει» τον άλλο, γιατί αυτές είναι οι απόλυτα συγκρουόμενες «τάσεις» τού Κόσμου αυτού …Ο «θάνατος» του ενός είναι η «ζωή» του άλλου. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν, γιατί η λειτουργία τού ενός απειλεί την επιβίωση του άλλου. Εάν κυριαρχήσει ο Ελληνισμός, ο Ιουδαϊσμός «πεθαίνει», γιατί ο λαός του, υιοθετώντας την πρόοδο, διαλύεται. Εάν κυριαρχήσει ο Ιουδαϊσμός, πρέπει να «σκοτώσει» τον Ελληνισμό, ώστε να μην βρεθεί ο ίδιος στην προηγούμενη θέση.
Στην τελική «ευθεία» λοιπόν για την «Κρίση», Αυτός, ο οποίος απελευθερώνεται, είναι ο πανίσχυρος Σατανάς και άρα εξίσου πανίσχυροι θα είναι και οι «άγγελοί» Του οι Ιουδαίοι . Όταν θα πλησιάζουμε στην «Κρίση», οι Εβραίοι θα είναι πανίσχυροι και θα χτυπάνε τους Έλληνες μέχρι αφανισμού …Αυτοί θα έχουν το πάνω «χέρι» και όχι οι Έλληνες. Άρα, για παράδειγμα, δεν θα μπορούσε να βρίσκεται η ανθρωπότητα στην τελική της ευθεία όταν αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Αδριανός. Για να είναι αυτός —ο πολιτισμικά Έλληνας— Αυτοκράτορας της Ρώμης, σημαίνει ότι κυρίαρχος είναι ο Αλέξανδρος, και άρα ο Διάβολος. Άρα, τότε ήταν πολύ νωρίς για την «Κρίση». Ο Σατανάς εκείνη την εποχή ακόμα συγκέντρωνε δυνάμεις, χωρίς να είναι έτοιμος για τη μεγάλη σύγκρουση με τον Διάβολο …Οι «άγγελοί» Του ήταν αδύναμοι, για να διεκδικήσουν τη Ρώμη.
Επιπλέον, υπάρχει κι ένα άλλο στοιχείο, το οποίο «μαρτυρά» τη χρονική περίοδο στην οποία η ανθρωπότητα «βαδίζει». Οι Ίπποι διαδέχονται ο ένας τον άλλον και οι αναβάτες τους δεν συγκρούονται μεταξύ τους με τρόπο τυχαίο …Συγκεκριμένοι αναβάτες πολεμάνε επίσης συγκεκριμένους αναβάτες. Εφόσον ο νικητής Κύριος των έσχατων καιρών είναι ιππέας Λευκού Ίππου, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να βρίσκεται απέναντι στον Ίππο τον Πυρρό τής ελληνιστικής Ρώμης …Δεν μπορεί ο Έλληνας Θεάνθρωπος να συγκρουστεί με τον Έλληνα Αυτοκράτορα της ελληνιστικής Ρώμης. Αυτή η Ρώμη δεν θα στρεφόταν ποτέ εναντίον τού Θεού της. Άρα; …Άρα, η σύγκρουση της «Ύστατης Ώρας» θα γίνει στο μέγιστο της «έντασής» της όταν η Ρώμη θα είναι απολύτως χριστιανική και άρα το άλογό της θα είναι το Χλωρό. Όμως, μέγιστη ένταση επιτυγχάνεται όχι όταν αυτήν την τρομερή Ρώμη την κυβερνούν τα ελληνοϊουδαϊκά «υβρίδια» των κοινών Χριστιανών, οι οποίοι συμπαθούν τους Έλληνες, αλλά όταν θα την κυβερνούν καθαροί Εβραίοι, οι οποίοι τους μισούν θανάσιμα.
Στην τελική «ευθεία», δηλαδή, ο Ελληνοϊουδαϊκός Χριστιανικός Κόσμος θα πρέπει να βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο αυθεντικών Εβραίων τής Διασποράς. Στην τελική «ευθεία» ο Ελληνικός Κόσμος θα πρέπει να βρίσκεται υπό την απειλή πλήρους αφανισμού …Όπως ακριβώς βρέθηκε στην εποχή των Περσικών Πολέμων …Όπως ακριβώς βρέθηκε ο Θηλυκός Θεός, όταν Του επιτέθηκε η μεγαλύτερη αυτοκρατορία εκείνης της εποχής, που ήταν η αυτοκρατορία τής Βαβυλώνας και άρα του Αρσενικού Θεού. Εκείνη η «πίεση» κι εκείνος ο «πόνος» ήταν που «ανάγκασε» τον Θηλυκό Θεό να «γεννήσει». Εξαιτίας εκείνης της «πίεσης» γεννήθηκε ο Αλέξανδρος και στράφηκε εναντίον τού Όφεως της Ασίας …Γεννήθηκε ο «Υιός τής Γυναίκας» και στράφηκε εναντίον τού «Υιού τού Ανδρός», για να Τον πατήσει στο «κεφάλι». Άρα —καταλαβαίνει ο αναγνώστης— τίποτε δεν θα μπορούσε να συμβεί σ’ ό,τι αφορά την τελική εξέλιξη του Σχεδίου, εάν δεν φτάναμε στην οριακή κατάσταση όπου ο Ελληνισμός θα απειλούταν με διάλυση και υπεύθυνοι γι’ αυτό θα ήταν οι παγκοσμίως κυρίαρχοι Ιουδαίοι …Αυτό, δηλαδή, το οποίο συμβαίνει σήμερα !!!
Γι’ αυτόν τον λόγο λέμε ότι ο ασφαλέστερος τρόπος να «παρακολουθεί» κάποιος την εξέλιξη είναι να παρακολουθεί την «πορεία» των δύο λαών-«εργαλείων» τού Θεού. Δεν θα μπορούσε η εποχή να είναι κρίσιμη όταν η Νέα Ρώμη είχε «πέσει» και ο Ελληνισμός είχε «κρυφτεί» μέσα στην «έρημο» του Ισλάμ, με τους Εβραίους να εξακολουθούν να είναι αδύναμοι. Τώρα, όμως, η κατάσταση έχει αλλάξει. Ο Ελληνισμός είναι «ακάλυπτος» και «γυμνός» στον χώρο όπου «γεννήθηκε» και οι Εβραίοι πλέον παγκοσμίως πανίσχυροι …και μάλιστα ελέγχοντας απολύτως τον Χριστιανισμό και άρα τον Ίππο τον Χλωρό. Τώρα λοιπόν είναι η πιο κρίσιμη ώρα. Οι βασικές δυνάμεις τού Ελληνισμού —των οποίων η ισχύς εξαρτάται από τη γνώση, την παιδεία και τη γλώσσα— είναι συγκεντρωμένες στην Ελλάδα. Δεν μπορεί ο Ελληνισμός να «κρυφτεί» από τους διώκτες του κι αναγκαστικά «ματώνει» από τα «χτυπήματά» τους. Οι Εβραίοι—παγκοσμίως πλέον— είναι κυρίαρχη δύναμη κι έχουν στραμμένη την προσοχή τους απόλυτα προς την Ελλάδα. Γνωρίζουν από πού κινδυνεύουν και δεν χάνουν τον εχθρό τους από τα «μάτια» τους. Οι Εβραίοι στο μεταξύ «καλπάζουν» παγκοσμίως …Σαρώνουν τα πάντα, όπως οι Βαβυλώνιοι του Δαρείου τού παρελθόντος.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, το πέρασμα του συνόλου της δύναμης της Χριστιανικής Αυτοκρατορίας τής Ρώμης στα χέρια των Εβραίων σημαίνει την ανασύσταση της Αυτοκρατορίας τής Βαβυλώνας. Αυθεντικοί —και μέσα στον χρόνο αναλλοίωτοι— «Βαβυλώνιοι» έχουν πάρει στα χέρια τους την απόλυτη δύναμη της απόλυτης Βαβυλώνας τού Ασιάτη Όφεως …Της Βαβυλώνας, η οποία από τότε μέχρι και σήμερα έχει ΕΝΑΝ και μοναδικό εχθρό …Αυτόν, ο οποίος μπορεί να πατήσει τον Κύριό Της στο «κεφάλι». Γι’ αυτόν τον λόγο έχουν αυτήν τη στιγμή στο στόχαστρό τους την Ελλάδα. Γνωρίζουν ότι εκεί βρίσκεται η απειλή για τα σχέδιά τους …Εκεί βρίσκεται η απειλή για την εξουσία τους …Εκεί βρίσκεται η μισητή «Γυναίκα», η οποία μπορεί να «γεννήσει» τον Θεάνθρωπο …Τον δικό Της Θεάνθρωπο, που, μόλις Αυτός ισχυροποιηθεί, θα τους πατήσει στο «κεφάλι» με στόχο την εξόντωσή τους και την εκ νέου αρπαγή τής «Νύφης».
Εφόσον λοιπόν γνωρίζουν ότι η Μακεδονία είναι αυτή που γέννησε και θα γεννήσει ξανά τον μισητό εχθρό τους, εναντίον της θα στραφούν …Αυτήν τη «μήτρα» τού ελληνικού «κορμιού» θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν. Άρα, πολύ κοντά στο «Τέλος» τής Αποκάλυψης θα γίνει αυτό το οποίο περιγράφεται στην «Αρχή» της …Ο Δράκων και ο Σατανάς θα σταθούν απέναντι στη «Γυναίκα», για να «καταπιούν» το «γέννημά» Της. Άρα, απόντων των Θεανθρώπων, απέναντι στη «Γυναίκα» θα σταθούν τα «στρατεύματά» Τους, για να εμποδίσουν την εμφάνιση του Θεανθρώπου που αναμένεται να γεννηθεί, γιατί Αυτός θα είναι ο Αναβάτης τού τελικού Λευκού Ίππου …Αυτός, ο οποίος θα τους πάρει την εξουσία μέσα από τα χέρια τους και θα τους «γκρεμίσει» στη Λίμνη τού Πυρός και του Θείου για τους αιώνες των αιώνων, και άρα οριστικά κι αμετάκλητα. Στόχος τους —κι αυτό είναι που θα προσπαθήσουν να κάνουν— είναι ν’ αναβάλουν ή ν’ ακυρώσουν την επανεμφάνισή Του. Πώς θα γίνει αυτό; …Καταστρέφοντας την ελληνικότητά της Μακεδονίας …κι αυτό γίνεται με αυτά τα οποία αναφέραμε ως ισχύ τού Ελληνισμού …Καταστρέφοντας της Μακεδονίας τα ελληνικά χαρακτηριστικά …Τα χαρακτηριστικά αυτά, τα οποία προκύπτουν από τη γνώση, την παιδεία και τη γλώσσα.
Αυτός ήταν κι ο λόγος που ΟΛΟΙ, όσοι ασχολήθηκαν με το λεγόμενο «Μακεδονικό Ζήτημα», ήταν Εβραίοι και κομμουνιστές …Ήταν «άγγελοι» του «στρατεύματος» του Σατανά —και, όπως θα δούμε παρακάτω— και του Ψευδοπροφήτη. Αποκόπτοντας λοιπόν τη Μακεδονία από τον ελληνικό κορμό, θεώρησαν ότι θα στερούσαν από τον Ελληνισμό τη δυνατότητα να «γεννά». Αναγνωρίζοντας τη σλαβική γλώσσα σαν «μακεδονική» γλώσσα, θεώρησαν ότι θα καταστρέψουν την ελληνική «μήτρα» …Ότι θα κόψουν τον «ομφάλιο λώρο» —ο οποίος «ταΐζει» το μακεδονικό «έμβρυο»— από το ελληνικό «κορμί». Αναγνωρίζοντας τη μακεδονική εθνική ιδιότητα σε Σλάβους, θεώρησαν ότι θα δημιουργούσαν «εμφυλιοπολεμικές» συνθήκες στο ελληνικό «αγγελικό» «στράτευμα» …Θεωρήσαν ότι θα διεκδικούσαν οι Σλάβοι τον Αλέξανδρο σαν όμοιό τους και θα γίνονταν οι ίδιοι το «ψευδοστράτευμά» Του, το οποίο θα στρεφόταν εναντίον τού ελληνικού «στρατεύματος» —το οποίο αναγκαστικά θα αμφισβητούσε την αυθεντικότητά τους και θα τους εχθρεύονταν—.
Εάν το κατάφερναν αυτό, θεωρητικά δεν θα επέτρεπαν ΠΟΤΕ στον «νεογέννητο» Κύριο να εμφανιστεί με τον Ίππο τον Λευκό. «Λευκός Ίππος» σημαίνει ότι ο Κύριος θα είναι επικεφαλής τού ελληνικού στοιχείου. Με ποιον τρόπο θα το επιτύγχανε αυτό ένας σλαβόφωνος Μακεδόνας; Γι’ αυτόν τον λόγο —και στον κρίσιμο χρόνο που περνούσε η «σκυτάλη» τής σκληρής εξουσίας στον Ίππο τον Χλωρό— υπήρχαν Εντολές απαράβατες για τον αναβάτη του, που ήταν ο εκάστοτε Πάπας ή Πατριάρχης …Έπρεπε στον Κάτω Κόσμο να διασφαλιστεί η επιβίωση των Ελλήνων. Χωρίς την επιβίωσή τους δεν θα υπήρχε το «άλογο» εκείνο, το οποίο θα «κουβαλούσε» τον Θεάνθρωπο της τελευταίας μάχης …Το όνομα του οποίου δεν το γνωρίζει κανένας, γιατί απλούστατα είναι ο Τρίτος στη σειρά Θεάνθρωπος …Δεν είναι ούτε ο Αλέξανδρος ούτε ο Ιησούς …Έχει ένα όνομα, που το γνωρίζει μόνον ο Ίδιος. Άρα, δεν περιμένεις να επανεμφανιστεί ο Ιησούς, όπως «ερμηνεύουν» οι ιερείς την Αποκάλυψη —κι όπως τους συμφέρει να νομίζουν, γιατί θεωρούν ότι είναι ασφαλείς, περιμένοντας το δικό τους «αφεντικό»— …Περιμένεις το Τρίτο Πρόσωπο …Περιμένεις τον Θεάνθρωπο Εκείνον, ο οποίος είναι διαφορετικός και ταυτόχρονα ίδιος με Τους προηγούμενους.
Αυτό δεν προκύπτει μόνον από την Αποκάλυψη …Ο Ίδιος ο Ιησούς —εν ζωή— το λέει στους μαθητές Του. Όταν ο Χριστός ανακοίνωσε σ’ αυτούς πως σύντομα θα τους «άφηνε», έκανε μια δήλωση μεγάλης ενθάρρυνσης: (Ιωάννης 14:16–17) «Και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα και θα σας δώσει έναν άλλον Παράκλητο, για να μένει μαζί σας στον αιώνα, το Πνεύμα της αλήθειας». Ο άλλος Παράκλητος είναι ο «Επόμενος» …Ποιος «Επόμενος»; …Ο «Επόμενος» Θεάνθρωπος …Ο «Επόμενος» Αρχάγγελος με τα δικά Του «στρατεύματα». Το «Παράκλητος» δεν είναι όνομα. Ο «Παράκλητος» είναι ρόλος …«Παράκλητος» είναι εκείνος, ο οποίος έρχεται να σε βοηθήσει, επειδή έχεις ανάγκη και το ζητάς από τον Θεό …Ένας από μηχανής Θεός. Όταν η ανθρωπότητα φτάσει προς το «Τέλος» και στα όρια της κόπωσής της, θα ζητήσει τον νέο Παράκλητο και ο Θεός θα Τον στείλει.
Αυτός από μηχανής Θεός τού Σχεδίου είναι ο τρίτος Αρχάγγελος, ο οποίος θα νικήσει τους κοινούς «αγγέλους» τού προηγούμενου κυρίαρχου Αρχάγγελου, ώστε ν’ αλλάξει η Τάξη Πραγμάτων στη Γη και να ευθυγραμμιστεί με την Τάξη Πραγμάτων στου «Ουρανό» …Είναι Αυτός, ο οποίος θα νικήσει τον Αναβάτη τού Χλωρού Ίππου και άρα θα καταλύσει τον Χριστιανισμό …Να γίνει δηλαδή και στη Γη αυτό, το οποίο έχει ήδη γίνει στον Ουρανό …Να «γεννηθεί» Αυτός, ο οποίος έχει ήδη «γεννηθεί». Τι «λέει» λοιπόν η Αποκάλυψη στα «κλειδωμένα» κεφάλαιά της; …Στην πραγματικότητα μας περιγράφει την ιστορία των ανθρώπων …Την περιγράφει όπως ακριβώς έγινε, πολύ πριν αυτήν γίνει …Την περιγράφει με την ακρίβεια μιας Προφητείας, η οποία δόθηκε απ’ ευθείας από τον Θεό …Την περιγράφει με την ακρίβεια που το Σχέδιο ενός Αρχιτέκτονα «περιγράφει» μια «κατασκευή», πολύ πριν αυτήν υπάρξει πραγματικά.
Για να παρακολουθήσουμε σε πραγματικό χρόνο την εξέλιξη του Σχεδίου τού Μέγα Αρχιτέκτονα, θα πρέπει να «δούμε» το «Έργο» Του στον πραγματικό κόσμο με τους πραγματικούς ανθρώπους. Θα πρέπει ν’ «ακολουθήσουμε» τα «στρατεύματα» των Θηρίων στον Κάτω Κόσμο και να «δούμε» την «πορεία» τους …Να δούμε το πώς φτάσαμε σ’ αυτό το οποίο πιο πάνω ονομάσαμε «σημείο έναρξης» …Το πώς φτάσαμε στην απόλυτη κυριαρχία τού Σατανά τού Χριστιανισμού. Για να το κάνουμε αυτό, θα πρέπει να κατεβούμε σ’ εκείνον τον Χώρο, τον οποίο η ίδια η Αποκάλυψη αποκαλύπτει. Ποιος είναι ο Χώρος αυτός; …Η Άβυσσος …Εκεί όπου «παλεύουν» ο Διάβολος με τον Σατανά για την απόλυτη εξουσία. Από εκεί δεν λέει η Αποκάλυψη ότι θα «απελευθερωθεί» κάποτε ο νικητής Σατανάς, για να επιτεθεί στον Θεάνθρωπο; Πρέπει λοιπόν να «πάμε» εκεί όπου «συγκρούονται» μέχρι θανάτου τα «στρατεύματα» του Διάβολου και του Σατανά για την κυριαρχία …Εκεί όπου είναι απόλυτα κυρίαρχοι και «παγιδευμένοι» όλοι τους, εφόσον στον Άνω Κόσμο η τελική μάχη έχει κριθεί από τότε που άρχισε. Άρα, εκείνο, το οποίο αναζητούμε, είναι να δούμε ποια είναι η «πρόοδος» αυτής της μάχης από την οπτική των ανθρώπων …Από την οπτική των «στρατευμάτων» των Αρχαγγέλων …Από την οπτική τής απλής ιστορίας των ανθρώπων …Της ιστορίας που μαθαίνουν τα παιδιά στα σχολεία από τους δασκάλους τους, και όχι στα κατηχητικά.
Αυτό, το οποίο θα πρέπει να δούμε, είναι το πώς περιγράφει η απλή ιστορία τη σύγκρουση των «στρατευμάτων» των Αναβατών των Ίππων και πώς φτάσαμε —μέσα από την αλληλοδιαδοχή τους— στον φοβερό Χλωρό Ίππο τού Χριστιανισμού …Να δούμε πότε τελικά οι Ίδιοι οι Θεάνθρωποι «έπεσαν» στην Άβυσσο, παρασέρνοντας μαζί Τους και τους οπαδούς Τους —και άρα πότε «έπεσαν» μαζί με τα «στρατεύματά» Τους— …Να δούμε πώς η «νίκη» στον «Ουρανό» έγινε «Άβυσσος» επί Γης. Τι σημαίνει αυτό; …Ότι, γνωρίζοντας κάποιος τον «άξονα» του χρόνου που περιγράψαμε πιο πάνω, μπορεί να τοποθετήσει «επάνω» του το σύνολο της ανθρώπινης ιστορίας. Από την πορεία των συγκρούσεων μεταξύ των Ιππέων θα καταλάβουμε πότε τελειώνει η μάχη τής Αβύσσου με τελικό νικητή τον Σατανά και άρα πότε ο «αργός» Κάτω Κόσμος θα «ευθυγραμμιστεί» με τον Άνω Κόσμο τής εποχής που ο Μιχαήλ «έπεσε» από τον Ουρανό.
Αυτή η «πρόοδος» —σ’ ό,τι αφορά το Σχέδιο για εμάς τους ανθρώπους— δεν φαίνεται στη σύντομη «πορεία» των Αρχαγγέλων, οι οποίοι είναι νικητές πριν καν ξεκινήσουν την «πορεία» τους τα «στρατεύματά» Τους. Η «πρόοδος» του Θεϊκού Σχεδίου φαίνεται στη μακροχρόνια πορεία των κοινών «αγγέλων» Τους …Φαίνεται στους λαούς αυτούς, τους οποίους θεωρήσαμε «εργαλεία» τού Θεού και οι οποίοι διαδοχικά θ’ αναλάμβαναν την απόλυτη εξουσία στο όνομα του Θεανθρώπου τους. Από την πορεία των μαχών των «αγγέλων» αυτών καταλαβαίνουμε τη φάση στην οποία βρισκόμαστε. Γι’ αυτόν τον λόγο είπαμε ότι δεν πρέπει ποτέ να «ξεχνάμε» σε ποιους παράγοντες πρέπει να εστιάζουμε μόνιμα την προσοχή μας, προκειμένου να παρακολουθούμε το Σχέδιο στην εξέλιξή του. Άρα, ΠΑΝΤΑ θα πρέπει να ξεκινάμε τη σκέψη μας από το βασικό «πλαίσιο» του Σχεδίου. Το σύνολο του «πλαισίου» αυτού περιγράφει την «πάλη» μεταξύ των «στρατευμάτων» των δύο Θεανθρώπων …Την «πάλη» μεταξύ των δυνάμεων της Μητριαρχίας, οι οποίες αντιστέκονταν κατά τη διάρκεια του Προπατορικού Αμαρτήματος και της Πατριαρχίας που τελικά επικράτησε.
Όλο το Σχέδιο, δηλαδή, στηρίζεται στους δύο βασικούς λαούς τού Θεού, οι οποίοι είναι οι βασικοί κι απόλυτοι εκφραστές των δυνάμεων αυτών …Τους Έλληνες του Θηλυκού Θεού και τους Ιουδαίους του Αρσενικού Θεού …Αυτούς, οι οποίοι ως λαοί σε κάποια στιγμή κατά την εξέλιξη του Σχεδίου θα βρεθούν διαχειριστές των τυχών τής ανθρωπότητας. Αυτούς τους δύο λαούς «κινεί» ο Θεός στη μεγάλη «σκακιέρα» τής ιστορίας, προκειμένου να οδηγήσει την κατάσταση εκεί όπου ευνοεί την ανθρωπότητα. Αυτοί οι λαοί είναι που λαμβάνουν την παγκόσμια εξουσία και τη χειρίζονται με τον τρόπο που επιβάλει η παιδεία και η νοοτροπία τους και εκεί βρίσκεται και η διαφορά που είναι επιθυμητή για το Σχέδιο του Θεού …Αλλιώς χειρίζονται τη δύναμη και την εξουσία οι Έλληνες και αλλιώς οι Ιουδαίοι …Προς άλλη «κατεύθυνση» στρέφουν οι Έλληνες την ανθρωπότητα και προς άλλη οι Ιουδαίοι. Αυτών των λαών τη μακραίωνη πορεία προς την «κορυφή» πρέπει να παρακολουθούμε, γιατί αυτών των λαών η πορεία είναι εκείνη που αφορά τα «στρατεύματα» των «αγγέλων» και άρα των θνητών ανθρώπων.
Όλα ξεκινάνε με τη γέννηση τού Έλληνα Αρχαγγέλου στη Μακεδονία. Ο Αλέξανδρος —με φυσικούς Έλληνες στο «στράτευμά» Του— επιτέθηκε στην Ασία κι άρχισε να «κατακτά» τον κόσμο, φτάνοντας μέχρι τη Βαβυλώνα, η οποία τότε κυριαρχούσε σε ολόκληρο τον κόσμο. Με την κατάκτησή της οι φυσικοί Έλληνες ανέβηκαν στην «κορυφή» τού Κόσμου κι ο κόσμος εκείνος ελεγχόταν από το μεγάλο «μέτωπο» των Ελληνιστών, οι οποίοι, λόγω του εκτεταμένου εξελληνισμού, ήταν όμοιοι με τους Έλληνες, αλλά είχαν διαφορετική εθνική και φυλετική καταγωγή. Η Βαβυλώνα, ως «Νύφη» παραδόθηκε στον Αλέξανδρο πνευματικά, όταν «μετακινήθηκε» στην Ευρώπη κι έγινε η Ελληνιστική Ρώμη …Όταν δηλαδή η Ασιάτισσα «Νύφη» απέκτησε την ελληνική θρησκεία και οι αυτοκράτορές Της ήταν Έλληνες στο πνεύμα …Έλληνες κανονικοί, τους οποίους απλά εμείς τους ονομάζουμε «Ελληνιστές» απλά για να τους ξεχωρίζουμε από τους «Ελλαδίτες», οι οποίοι γεννήθηκαν Έλληνες στον φυσικό ελληνικό χώρο, όπως κι ο Αλέξανδρος.
Στο «απόγειο» αυτού του Σχεδιασμού είχαμε την περίφημη Ελληνιστική Εποχή …Την εποχή των Ελληνιστικών Βασιλείων …Ίσως την πιο «φωτεινή» περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας. Τότε είχαμε μια ελληνική «βάση» πολιτισμού, η οποία είχε επιβληθεί σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο και όλο αυτό το σύστημα λειτουργούσε υπό την υψηλή εποπτεία τής Ρώμης …Της Ρώμης, η οποία αποτελούσε την Πρωτεύουσα του Ελληνιστικού Κόσμου …Το διοικητικό του κέντρο, το οποίο αναλάμβανε την προστασία του πολιτισμικού αυτού μοντέλου με την αντίστοιχη στρατιωτική και πολιτική ισχύ. Ο Κόσμος εκείνος ήταν όλος ελληνικός και η εποπτεύουσα αρχή ήταν η Ρώμη και οι φυσικοί «συγγενείς» τού Αρχαγγέλου των Ελλήνων.
Αυτούς τους «αγγέλους» βρήκε απέναντί Του ο Ιουδαίος Αρχάγγελος Ιησούς. Αυτός, όμως, είχε διαφορετικό πρόβλημα από τον Αλέξανδρο …Ο Ίδιος —ως πρόσωπο— ήταν πιο ισχυρός από τον Αλέξανδρο, αλλά το «στράτευμά» Του ήταν απολύτως αδύναμο. Ο Ίδιος με τη γνώση Του μπορούσε ν’ ανέβει στην Κορυφή τού Κόσμου —και άρα στον Θρόνο τής Ρώμης—, αλλά δεν μπορούσε να το κάνει αυτό με τους φυσικούς Του «αγγέλους» …Ο ιουδαϊκός Του «ίππος» ήταν αδύναμος …Ένα «γαϊδούρι» ήταν, το οποίο δεν είχε καθόλου δυνατότητες …(Ιωάν. 12, 14-15) «Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου»
Γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορούσε να επιτεθεί απευθείας στη Ρώμη με τον δικό Του λαό και να την κατακτήσει, όπως έκανε ο Αλέξανδρος με τους Έλληνες στη Βαβυλώνα. Οι Ιουδαίοι φυσικοί Του οπαδοί ήταν ελάχιστοι και παντελώς αγράμματοι. Οι φυσικοί Του «άγγελοι», δηλαδή —που ήταν οι Ιουδαίοι—, δεν είχαν την παραμικρή πιθανότητα ν’ ανέβουν στην κορυφή τού Κόσμου και άρα να νικήσουν τους Έλληνες —είτε φυσικούς είτε όχι—. Δεν μπορούσαν να κατακτήσουν τη Ρώμη και άρα και τον Κόσμο. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Ιησούς επέλεξε την «εξωστρέφεια». «Βγήκε» από τον Κόσμο των Ιουδαίων, για να συγκεντρώσει «μαχητές» από εκεί όπου αυτοί υπήρχαν και άρα να «κλέψει» από αυτούς του Αλεξάνδρου.
Η μάχη Του ξεκίνησε να γίνεται όταν άρχισε να «πολεμά» τη Ρώμη με τα δικά της «παιδιά» …Όταν άρχισαν να εκχριστιανίζονται και άρα να εξιουδαΐζονται Ελληνιστές με όλα τα ισχυρά τους «όπλα» …Όταν άρχισαν πραγματικά να στελεχώνουν τα «στρατεύματά» Του «άγγελοι» ισχυροί, οι οποίοι όμως δεν ήταν της ίδιας φυσικής καταγωγής με τον Ίδιο. Το Σχέδιο ήταν μεγαλοφυές …Ο Σατανάς θα κέρδιζε τη μεγάλη μάχη εναντίον των Ελλήνων τού Διαβόλου, χρησιμοποιώντας Ψευδοϊουδαίους Χριστιανούς και, όταν το αποτέλεσμα της μάχης θα είχε οριστικοποιηθεί, θα τους «άδειαζε» με πραγματικούς Εβραίους …Ελληνικής γνώσης Χριστιανοί σαν τον Παύλο, δηλαδή, θα νικούσαν τους Έλληνες της Ρώμης και, όταν θα την άλωναν στο όνομα του ιουδαϊκού Χριστιανισμού, θα έχαναν οι Χριστιανοί από τους Εβραίους την εσωτερική ενδοϊουδαϊκή μάχη …Οι αυθεντικοί Ιουδαίοι —λόγω «ποιότητας»— θα νικούσαν τους «ψευδοϊουδαίους» Χριστιανούς …Στο «σκοτάδι» σίγουρα το πλεονέκτημα το έχουν οι «τυφλοπόντικες».
Όταν λοιπόν ο Ιησούς εξασφάλισε το «στράτευμά» Του με τους πρώτους Χριστιανούς, τότε ξεκίνησε ο πόλεμος μεταξύ Διαβόλου και Σατανά σε όλη του την ένταση. Τότε πραγματικά σείστηκαν τα θεμέλια του Κόσμου, καθώς στόχος —καί για Τους δύο— ήταν πλέον η Κοσμοκρατορία …Ο πρώτος για να τη διατηρήσει μόνον για τον εαυτό Του και ο δεύτερος για να τη διεκδικήσει από Τον πρώτο. Αυτή η μάχη φτάνει στην απόλυτη κορύφωσή της στην εποχή τού Μεγάλου Κωνσταντίνου. Τότε δόθηκε μια πραγματικά μια αιματηρή μάχη μεταξύ των Θηρίων, η οποία θα έχυνε άφθονο το αίμα των ηττημένων. Μετά την «υποχώρηση» του Έλληνα αυτοκράτορα το 330 μ.Χ., άρχισε η αντίστροφη «μέτρηση» για τον Διάβολο και τους «αγγέλους» Του και η νίκη «έγειρε» προς τον Σατανά και τους δικούς Του «αγγέλους» …Άρχισε να «υποχωρεί» ο Αλέξανδρος και οι Έλληνες και να κερδίζουν οι Χριστιανοί τού Σατανά. Όταν πλέον άρχισαν —από την ίδια τη Ρώμη— οι διωγμοί των Ελλήνων, η νίκη τού Σατανά είχε ολοκληρωθεί. Ο Διάβολος θα υποτασσόταν και θα προσκυνούσε τον Σατανά. Το οριστικό τέλος αυτής της μάχης δόθηκε από τον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο τής Μακεδονικής Δυναστείας. Πότε έγινε αυτό; …Το 989 μ.Χ. —κρατείστε αυτήν την χρονολογία—.
Γιατί όμως ήταν τότε το οριστικό της τέλος και όχι κάποια άλλη στιγμή; …Τότε εκχριστιανίστηκαν οι Ρως και άρα «σφράγισε» ολόκληρος ο Χριστιανικός Κόσμος από τους παγανιστές επιδρομείς, οι οποίοι διαρκώς «νόθευαν» την πληθυσμιακή σύνθεση της χριστιανικής Ευρώπης …Γιατί στο Κίεβο τα Θηρία τής Ρώμης «κατάπιαν» τους Ρως. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα δεν υπήρχε κανένα «άνοιγμα» που ν’ απειλεί τον «σφραγισμένο» Χριστιανικό Κόσμο …Τον νεοϊουδαϊκό Κόσμο τής Πατριαρχίας, ο οποίος «μεταφέρθηκε» από τη Βαβυλώνα τής Ασίας και ήταν ο «Κόσμος των νεκρών», όπως μας εξήγησε κι ο Χριστός στον λόγο Του για τους Ιουδαίους. Ο Κόσμος εκείνος «ακουμπούσε» στη Σιβηρία και έτσι έγινε η σφράγισή του …Η «σφράγιση» της Αβύσσου, που στην πραγματικότητα ήταν ο Χριστιανισμός. Τότε έγινε αυτό, το οποίο περιγράφει η Αποκάλυψη. Τότε ο Διάβολος κι ο Σατανάς «σφραγίστηκαν» στην Άβυσσο για χίλια χρόνια. Το κακό ήταν ότι μαζί μ’ Αυτούς θα έμεναν στην Άβυσσο και οι οπαδοί Τους, δηλαδή οι Χριστιανοί σε όλο τους το «φάσμα» …Όλο το «φάσμα» μεταξύ τού ηττημένου Διαβόλου και του νικητή Σατανά …Όλο το «φάσμα» από το ιουδαϊκό «άκρο» μέχρι το ελληνικό, το οποίο εμφανίστηκε ξανά στη Δύση μετά τη Γαλλική Επανάσταση.
Όμως, το Σχέδιο στο σημείο αυτό εμφανίζει δυσκολίες. Η «σφράγιση» της Ευρώπης δεν σήμαινε τον ολοκληρωτικό έλεγχο της ανθρωπότητας. Έπρεπε να «υπερπηδηθούν» και οι υπόλοιπες θρησκείες από τα Θηρία, προκειμένου να πάμε στην παντοκρατορία τού νικητή Σατανά …Έπρεπε να «υπερπηδηθούν» τα αμυντικά τους «εμπόδια», γιατί δεν μπορούσε ο Χριστιανισμός να κατακτήσει απ’ ευθείας τον Κόσμο ολόκληρο. Με τη «σφράγιση» της Ευρώπης απλά μπήκαν τα θεμέλια για τον έλεγχο εκείνον, ο οποίος θα γινόταν πολλούς αιώνες αργότερα. Επιπλέον, με τη Γαλλική Επανάσταση εμφανίστηκαν ξανά Ελληνιστές στη Δύση και άρα ο Διάβολος θ’ «αποκτούσε» νέο «στράτευμα» στη Δύση, το οποίο αναγκαστικά θα το έφερνε εκ νέου σε «ρήξη» και «σύγκρουση» με τους «αγγέλους» τού Σατανά …Νέο «στράτευμα», το οποίο δεν είχε σχέση με τους «κρυμμένους» στην «έρημο» της Ανατολής Έλληνες.
Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για δυσκολίες στην εξέλιξη του Σχεδίου. Αυτό το Σχέδιο απαιτεί γενική και πανανθρώπινη εφαρμογή …Δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, εάν δεν αποκτήσει την παγκοσμιότητα που απαιτεί ο Θεός για το παιδί Του —που είναι ο άνθρωπος— …Δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, εάν τα Θηρία τής Ρώμης δεν «καπελώσουν» και τις υπόλοιπες θρησκείες …Δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, εάν δεν εξιουδαϊστεί απόλυτα ο Κόσμος όλος, κι αυτό σημαίνει ότι στην τελική του φάση θα πρέπει να μοιάζει με την απόλυτη κυριαρχία τής Ανατολής από τον Έλληνα Αλέξανδρο. Όπως ο Αλέξανδρος με τους δικούς Του Έλληνες —και άρα με τους πιο αυθεντικούς— έγινε λίγες στιγμές πριν τον θάνατό Του απόλυτος κυρίαρχος του «παγκόσμιου» πλέον ελληνικού Κόσμου τής εποχής, έτσι πρέπει να γίνει και με τον Ιησού. Η Νέα Τάξη πρέπει να έχει κυρίαρχο τον Αρχάγγελο Ιησού —νεκρό— και άρα —λόγω της φυσικής Του απουσίας— την «κορυφή» τού Κόσμου να την κατέχουν οι αυθεντικοί Ιουδαίοι …Να γίνει αυτό, το οποίο πιστεύουν κάποιοι φανατικοί Εβραίοι για τον Μεσσία τους, που θα τους δώσει κάποιους χιλιάδες «γκόιμ» στον καθένα να τους εξουσιάζουν.
Αυτό, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν μπορούσε να το επιτύχει ο Χριστιανισμός μόνος του. Τότε εμφανίστηκε ο μυστηριώδης «Ψευδοπροφήτης», ο οποίος μπαίνει ανάμεσα στον Διάβολο και τον Σατανά και είναι υποστηρικτής τού δεύτερου. Αυτός είναι ο Εβραίος Μαρξ και η δική του δύναμη έχει σχέση με το κομμουνιστικό σύστημα. Ο κομμουνισμός ήταν απολύτως χρήσιμος για τον Σχεδιασμό. Ως ιδεολογία, μπορούσε να γίνει η «πέμπτη φάλαγγα» των θρησκειών. Θα «διαπερνούσε» τις άλλες θρησκείες και, αφού τις «διάβρωνε», θα τις παρέδιδε «βορά» στα Θηρία. Θα τις παρέδιδε «βορά» στους Χριστιανούς «στρατιώτες» τού Σατανά. Ο δήθεν ιδεολογικός κι επίσης αποθρησκευμένος κομμουνισμός των φανατικών κομμουνιστών θα «παραβίαζε» εύκολα τις θρησκευτικές άμυνες των υπολοίπων λαών και θα έβαζε τους πάντες σ’ ένα κοινό Υπερσύστημα, του οποίου το «διευθυντήριο» δεν θα «έβλεπε» κανένας. Όμως, ο κομμουνισμός είχε και παράπλευρες συνέπειες, οι οποίες ήταν χρήσιμες για το Σχέδιο. Εξαιτίας τού κομμουνισμού μπήκαν οι ίδιοι οι Εβραίοι στο παιχνίδι τής παγκόσμιας εξουσίας. Οι μέχρι τότε φτωχοί περιπλανώμενοι Εβραίοι των ευρωπαϊκών γκέτο μπήκαν στα «σαλόνια» τής Ευρώπης ως «μυστικοσύμβουλοι» των πιο ισχυρών παραγόντων τού Χριστιανισμού.
Με τον τρόπο αυτόν αρχίσαμε να πλησιάζουμε προς τον τελικό στόχο τού Σχεδιασμού. Γιατί; …Γιατί τότε ήταν που μπήκαν στη «μάχη» οι φυσικοί συγγενείς τού Αρχαγγέλου τής Ασίας …Οι Εβραίοι. Μπήκαν στο Σχέδιο ως Σιωνιστές, με δικά τους μυστικά σχέδια κοσμοκρατορίας …Με τα δικά τους «καταστατικά» σχέδια, όπως αυτά περιγράφονται στα «Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών» …Αυτοί έλεγχαν απόλυτα το «ψευδοστράτευμα» του Ψευδοπροφήτη Μαρξ …Το «ψευδοστράτευμα» αυτό, το οποίο στηριζόταν μυστικά από συγκεκριμένο δόγμα τού Χριστιανισμού, προκειμένου να το εξυπηρετήσει στους δικούς του στόχους περί κοσμοκρατορίας. Τότε άρχισαν να εμφανίζονται ως μεγαλοπαράγοντες της παγκόσμιας εξουσίας οι Εβραίοι Μαρξιστές, οι οποίοι αποτέλεσαν το «ψευδοστράτευμα» του Μαρξ. Αυτοί, χάρη στη βοήθεια των επικεφαλής των δαιμονικών δυνάμεων του Χριστιανισμού μπήκαν στην «κορυφή» του …Χάρη στη βοήθεια των δυνάμεων του Σατανά και του Ψευδοπροφήτη …Των δυνάμεων αυτών, που εκείνη τη στιγμή είχαν επικεφαλής τον Χίτλερ και τον Στάλιν. Με τις παράνομες αποζημιώσεις τής τρομερής ανθρωποσφαγής των Χριστιανών, τις οποίες οι Εβραίοι από κοινού με τους Προτεστάντες ΝΑΖΙ σχεδίασαν και δρομολόγησαν, «ανέβηκαν» οι πρώτοι στην «κορυφή» τής χριστιανικής εξουσίας …Με τα χρήματα της μεγαλύτερης ανθρωποθυσίας στην ιστορία. Με το παράνομο «ασανσέρ» τού χρυσοφόρου «Ολοκαυτώματος» έγινε η πιο γρήγορη εθνική «άνοδος» στην ανθρώπινη ιστορία …Η οικονομικά πιο αποδοτική απάτη όλων των εποχών.
Αυτά τα γεννήματα των Εχιδνών τής Ασίας είναι εκείνα, τα οποία ανέλαβαν να διαχειριστούν την εξουσία τού Σατανά μέσα στον Χριστιανισμό. Αυτοί, μέσω του Προτεσταντισμού, «μόλυναν» ολόκληρο τον Χριστιανισμό. Οι ίδιοι και οι όμοιοί τους —είτε ως φιλελεύθεροι μαρξιστές είτε ως δογματικοί κομμουνιστές— ανέλαβαν σταδιακά την εξουσία εντός τού Χριστιανικού Κόσμου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τη στιγμή εκείνη σχεδιαστικά βρισκόμαστε σε ένα αντίστοιχο σημείο με αυτό που υπήρχε στην Ελληνιστική Εποχή …Την εποχή εκείνη, κατά την οποία ο τότε «γνωστός» Κόσμος λειτουργούσε με το ελληνικό «λειτουργικό» που επέβαλε ο Αλέξανδρος κι εξουσιαζόταν από φυσικούς Έλληνες …Έλληνες στην καταγωγή και όχι μόνον στο πνεύμα και οι οποίοι για την ευστάθεια του συστήματος παρίσταναν τους εχθρούς μεταξύ τους, αλλά όλοι τους ήταν ευθυγραμμισμένοι με την «εθνική» πολιτισμική τους επιλογή, η οποία δεν άλλαζε σε καμία περίπτωση.
Τα αντίστοιχα γίνονται σήμερα από την πλευρά των τελευταίων κυρίαρχων, οι οποίοι είναι οι ομοεθνείς τού κυρίαρχου Σατανά …Οι κυρίαρχοι της Νέας Τάξης, οι οποίοι είναι ομοεθνείς τού Ιησού. Η «ελίτ», η οποία σήμερα κυβερνά τον κόσμο, είναι εθνικά εβραιοσιωνιστική και ιδεολογικά μαρξιστική. Όλα τα «βασίλεια» ανήκουν σε αυτό το πολιτισμικό μοντέλο κι απλά «κινούνται» σε όλο το φάσμα τού «μαρξισμού». Όλοι αυτοί, οι οποίοι σήμερα κυριαρχούν στον κόσμο —ακόμα κι όταν παριστάνουν τους πολιτικούς ή τους ιδεολογικούς αντιπάλους στη μάχη για την παγκόσμια κυριαρχία— ανήκουν στην ίδια μαρξιστική «οικογένεια» συμφερόντων. Από τους απολύτως «φιλελεύθερους» των σιωνιστικών ΗΠΑ και τους «εθνικιστές» τής Ευρώπης μέχρι τους κομμουνιστές τής Κίνας είναι ΟΛΟΙ όμοιοι μεταξύ τους. Από τον Μπάιντεν και τη Μέρκελ μέχρι τον Πούτιν και τον Σι Τζινπίνγκ είναι όλοι τους μαρξιστές «εκλεκτοί» των ίδιων Εβραίων τοκογλύφων.
Ο σημερινός σχεδιασμός είναι η απόλυτη αντιγραφή τού Ελληνιστικού Κόσμου πριν την «κάλυψή» του από την «κεντρική» Ρώμη. Μόνον η «φορά» των πραγμάτων είναι διαφορετική. Στην ελληνιστική περίοδο «περάσαμε» από μία κεντρική κι απόλυτη εξουσία τής αυτοκρατορίας τού Αλεξάνδρου στη διάσπασή της σε επιμέρους ελληνιστικά βασίλεια, για να μην «καταρρεύσει» ο Σχεδιασμός. Σήμερα έχουμε μαρξιστικά «βασίλεια» και πηγαίνουμε για την απόλυτη εξουσία τής αυτοκρατορίας τής Νέας Τάξης. Αυτός είναι ο σχεδιασμός των σημερινών επικυρίαρχων του πλανήτη …Οι ΗΠΑ παριστάνουν τη «Μακεδονία» τού Κάσσανδρου, η Ε.Ε. την «Αίγυπτο» των Πτολεμαίων, η Κίνα τη «Συρία» τού Σέλευκου κλπ.. Τότε είχαμε την «κάλυψη» όλου του ελληνικού μοντέλου με «ιδιόμορφα» ελληνιστικά βασίλεια, εφόσον ο Σχεδιασμός έπρεπε να προσαρμοστεί στις ιδιαιτερότητες των κατακτήσεών του. Από την απόλυτη δεισιδαιμονία τής Βαβυλώνας στον μυστικισμό τής Αιγύπτου, τη Δημοκρατία τής Αθήνας και τη ρεπουμπλικανική Ρώμη των αυτοκρατόρων θεών, όλες οι αυτοκρατορικές επαρχίες ελέγχονταν από τις ελληνικές ηγεσίες και έπρεπε οι πάντες να «μπουν» κάτω από την ίδια ελληνική «στέγη». Σήμερα έχουμε την ίδια ανάγκη τού Σχεδιασμού και γι’ αυτό βλέπουμε τη «συγκατοίκηση» των καπιταλιστών με τους κομμουνιστές κλπ. —που όλοι, όμως, έχουν μαρξιστικές ηγεσίες— κάτω από την ίδια εβραϊκή «στέγη».

Η διαφορά μεταξύ «Αρμαγεδδών» και «Γωγ και Μαγώγ»

Βλέποντας κάποιος το αίμα που απαίτησαν οι συγκρούσεις μεταξύ των Θεανθρώπων, θα υποπτεύεται ότι και στην τελευταία σύγκρουση με τον Τρίτο Αρχάγγελο θα έχουμε κάτι ανάλογο. Αυτό ΔΕΝ θα συμβεί …Ζωντανός Αρχάγγελος ΔΕΝ θα αφήσει το ανθρώπινο αίμα να χυθεί …ΔΕΝ σκοτώνει ο Θεός τούς ανθρώπους στις μάχες …Ο Θεός απλά τιμωρεί επιλεκτικά όσους μόνοι τους Τού ζήτησαν έναν ρόλο για να υπηρετήσουν το Σχέδιό Του και δεν φάνηκαν άξιοι να κάνουν αυτά που Του υποσχέθηκαν …Οι άνθρωποι είναι αυτοί που σκοτώνουν ανθρώπους, επειδή δεν κατανοούν τα συμβαίνοντα …Οι «άγγελοι» είναι αυτοί που σκοτώνουν «αγγέλους» και όχι οι Αρχάγγελοι. Ο Αρμαγεδδών, ως πόλεμος, έχει αίμα …Ανθρώπινο αίμα …Έχει αίμα, γιατί πολεμάνε τα «στρατεύματα» ακέφαλα. Αντίθετα, όταν θα έρθει η ώρα τής σύγκρουσης του Αρχαγγέλου με τους Γωγ και Μαγώγ, τα δεδομένα δεν θα είναι τα ίδια.
Θα δούμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβουμε τη διαφορά μεταξύ αυτών των συγκρούσεων. Ο Αρμαγεδδών είναι μια προοδευτική κατάσταση θρησκευτικών πολέμων, που οδηγεί στην τελική κι απόλυτη κυριαρχία τού Σατανά και της Πόρνης μέσα στην Άβυσσο …Είναι ο πόλεμος για την κυριαρχία μέσα στην Άβυσσο …Είναι ο πόλεμος για την κυριαρχία μέσα στον Χριστιανισμό, που θ’ αποτελεί το «εφαλτήριο» για την παγκόσμια κυριαρχία. Κάθε φορά που ξεσπάει ένας θρησκευτικός πόλεμος, που ισχυροποιεί το Θηρίο και την Πόρνη, είναι μια φάση τού Αρμαγεδδώνα. Στον Αρμαγεδδώνα περιλαμβάνονται ΟΛΟΙ οι πόλεμοι μεταξύ των «στρατευμάτων» των Θεανθρώπων για τον έλεγχο αρχικά της Πόρνης και στη συνέχεια του Κόσμου ολόκληρου …Οι αιματηρές μάχες των απλών «αγγέλων». Γι’ αυτόν τον λόγο απλός «άγγελος» είναι εκείνος ο οποίος περιγράφει τον Αρμαγεδδώνα στον Ιωάννη.
Ο Αρμαγεδδών είναι οι συνέπειες της «πτώσης» των Αρχαγγέλων στη Γη …Είναι ΟΛΕΣ οι μάχες μεταξύ των οπαδών τού Σατανά και του Διαβόλου …Είναι ΟΛΕΣ οι μάχες μεταξύ των «αγγέλων» τού Μιχαήλ και αυτών του Δράκοντος …ΟΛΕΣ οι μάχες μεταξύ των πιστών Τους ανθρώπων …ΟΛΟΙ οι σκοτωμοί μεταξύ των «αγγέλων» Τους, που είναι οι άνθρωποι …ΟΛΟΙ οι πιθανοί κι απίθανοι συνδυασμοί αυτών των συγκρούσεων …Οι διωγμοί των Χριστιανών από τους Ρωμαίους …Οι διωγμοί των Ελλήνων από τους Χριστιανούς τής Ρώμης …Οι διωγμοί των Εβραίων από τους Χριστιανούς …Οι συγκρούσεις μεταξύ των χριστιανικών δογμάτων …Οι παγκόσμιοι πόλεμοι μεταξύ των χριστιανικών Εθνών, των οποίων οι συνέπειες και τα «απόνερα» φτάνουν μέχρι τις ημέρες μας. Μέσα σ’ αυτόν τον Αρμαγεδδώνα συμπεριλαμβάνονται και τα θύματα του Ψευδοπροφήτη και άρα τα θύματα του κομμουνισμού, εφόσον έκανε διωγμούς με θρησκευτικά κριτήρια …ΟΛΟΙ εναντίον ΟΛΩΝ στη μάχη για την παγκόσμια επικράτηση …ΟΛΟΙ οι άνθρωποι εναντίον ΟΛΩΝ των ανθρώπων στο όνομα του Θεανθρώπου τής αρεσκείας τους και βέβαια με την παρουσία και του Ψευδοπροφήτη.
(Αποκ. Ιωάν. 16,18) «καὶ ἐγένοντο ἀστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταί, καὶ σεισμὸς ἐγένετο μέγας, οἷος οὐκ ἐγένετο ἀφ᾿ οὗ οἱ ἄνθρωποι ἐγένοντο ἐπὶ τῆς γῆς, τηλικοῦτος σεισμὸς οὕτω μέγας» (Και έγιναν αμέσως αστραπαί και φωναί και βρονταί και συνεκλόνισε την γην μεγάλος σεισμός, όμοιος προς τον οποίον δεν είχε γίνει από τότε που οι άνθρωποι ενεφανίσθησαν επάνω εις την γην, τέτοιος φοβερός και τόσον μεγάλος σεισμός) …(Αποκ. Ιωάν. 16,19) «καὶ ἐγένετο ἡ πόλις ἡ μεγάλη εἰς τρία μέρη, καὶ αἱ πόλεις τῶν ἐθνῶν ἔπεσαν. καὶ Βαβυλὼν ἡ μεγάλη ἐμνήσθη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ δοῦναι αὐτῇ τὸ ποτήριον τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ» (Και εσχίσθη η πόλις η μεγάλη (η πολυάνθρωπος Ρώμη που εσυμβολίζετο με το όνομα της Βαβυλώνος) εις τρία μέρη και έπεσαν εις ερείπεια αι πόλεις των εθνών. Και την Ρώμην, την νέαν αυτήν μεγάλην Βαβυλώνα, (έχει δε η κάθε εποχή μέχρι συντελείας την ιδικήν της Βαβυλώνα) την ενεθυμήθησαν και την εμνημόνευσαν ενώπιον του Θεού, δια να της δώσουν το ποτήριον, το γεμάτο από τον δραστικόν οίνον του θυμού και της οργής του Θεού) …(Αποκ. Ιωάν. 16,20) «καὶ πᾶσα νῆσος ἔφυγε, καὶ ὄρη οὐχ εὑρέθησαν» (Και κάθε νησί έφυγε και εχάθηκε και τα βουνά έγιναν άφαντα και δεν ευρέθησαν. (Κράτη ασεβή και αντίθεα διαλύονται και θα διαλύωνται δια μέσου των αιώνων, πληττόμενα από την δικαίαν οργήν του Θεού)) …(Αποκ. Ιωάν. 16,21) «καὶ χάλαζα μεγάλη ὡς ταλαντιαία καταβαίνει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους· καὶ ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν ἐκ τῆς πληγῆς τῆς χαλάζης, ὅτι μεγάλη ἐστὶν ἡ πληγὴ αὕτη σφόδρα».
Τελικό αποτέλεσμα αυτού του Αρμαγεδδώνα, ο οποίος μετέτρεψε τη χριστιανική Γη σε Κόλαση, ήταν η κυριαρχία τού Σατανά και των φυσικών Εβραίων …Η παντοκρατορία τού Θηρίου και του Δράκοντος, που έγιναν Ένα και η εξουσία πήγε ατόφια στα χέρια τού Σατανά …Η παντοκρατορία τής Ρώμης τού νεκρού Ιησού, του οποίου ζωντανή «ενσάρκωση» ήταν ο προκαθήμενος της ισχυρότερης μορφής τής Ρώμης, είτε αυτός ήταν ο Πατριάρχης αρχικά είτε ο Πάπας στη συνέχεια …Η παντοκρατορία τής Ρώμης στη συνολικά πιο ισχυρή της μορφή, που είναι αυτή των τριών «ειδώλων» της υπό τον έλεγχο των Εβραίων τοκογλύφων.
Γι’ αυτόν τον λόγο λέει ότι η Πόλις η Μεγάλη «έσπασε» σε τρία κομμάτια. Αυτά τα «κομμάτια» είναι τα τρία «είδωλα» της Ρώμης …Είναι η Ρώμη, η Νέα Ρώμη και η Τρίτη Ρώμη. Αυτήν την τριπλή Ρώμη διεκδίκησαν τα «στρατεύματα» του Σατανά Ιησού από τον Διάβολο Αλέξανδρο. Αυτά τα «στρατεύματα» ήρθε να «βοηθήσει» κι ο Εβραίος Ψευδοπροφήτης Μαρξ. Σε τι θα «βοηθούσε»; …Στην ολοκληρωτική νίκη τού Σατανά απέναντι σε όλους τους Χριστιανούς εξουσιαστές, προκειμένου να εξασφαλίσει την «έξοδό» Του από την Άβυσσο …Προκειμένου να διεκδικήσει την κατάκτηση του Κόσμου ολόκληρου. Ο κομμουνισμός, με την ψευδοδιεθνιστικότητα που τον διέκρινε ως ιδεολογία, ήταν εκείνος που έδωσε παγκόσμια ώθηση στον Χριστιανισμό και του επέτρεψε ν’ ασκήσει παγκόσμια εξουσία σε ΟΛΑ τα επίπεδα. Πριν την εμφάνιση του κομμουνισμού όλες οι ισχυρές θρησκείες ήταν «θωρακισμένες» και πολύ δύσκολα μπορούσε κάποιος να διαπεράσει τα «στεγανά» τους. Μετά την εμφάνιση του κομμουνισμού άρχισαν να «μπαίνουν» μέσα στις θρησκείες αυτοί, οι οποίοι τον έλεγχαν και άρα οι Εβραίοι τού Χριστιανισμού.
Αυτό ήταν που «πουλούσαν» ως εκδούλευση οι Εβραίοι στους κυρίαρχους Χριστιανούς …Στους κυρίαρχους Προτεστάντες, οι οποίοι είχαν επικρατήσει στους θρησκευτικούς ενδοχριστιανικούς πολέμους …Στους νικητές τού Αρμαγεδδόνα …Στους νικητές τού τρομερού θρησκευτικού πολέμου, ο οποίος έδωσε την απόλυτη ισχύ στον Σατανά τού Χριστιανισμού, προκειμένου Αυτός στη συνέχεια να διεκδικήσει την κοσμοκρατορία. …Αυτός ήταν ο ανθρωποκτόνος Αρμαγεδδών, του οποίου την αιματηρή κορύφωση την είδαμε ως Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτός ο Πόλεμος ήταν η κορύφωση της «πάλης» των δύο Θηρίων για τον απόλυτο έλεγχο του Χριστιανισμού …Μιας «πάλης», η οποία για τους κοινούς ανθρώπους ήταν οι θρησκευτικοί πόλεμοι μεταξύ τους …Οι πόλεμοι μεταξύ των πιστών των Θηρίων με «λεία» τη Ρώμη …Οι πόλεμοι αυτοί, οι οποίοι έπνιξαν την ανθρωπότητα στο αίμα …Οι πόλεμοι αυτοί, οι οποίοι για τους ανθρώπους διήρκησαν αιώνες, αλλά για το Σχέδιο —και άρα και για τους μελλοντικούς ανθρώπους— θα αποτελούν μία «στιγμή» στην άπειρη ιστορία, που θα μείνει πίσω τους.
Το νικηφόρο για τον Σατανά αποτέλεσμα του Αρμαγεδδώνα είναι αυτό το οποίο Του έδωσε τη δύναμη να «βγει» από την Άβυσσο. Η νίκη τού Σατανά στον πόλεμο αυτόν ήταν το «διαβατήριό» Του για την έξοδο από την Άβυσσο. Αυτός ο επιτυχής πόλεμος έδωσε στον Εβραίο Αντίχριστο και στα εβραϊκά «στρατεύματά» Του την ευκαιρία να διεκδικήσουν την κοσμοκρατορία. Εξαιτίας αυτού του στόχου συνεργάστηκαν με τους Εβραίους τού κομμουνισμού και τη διεκδίκησαν όπως τη βλέπουμε στη σημερινή σιωνιστική Νέα Τάξη Πραγμάτων. Τώρα πραγματικά ο Ιησούς έχει ως «συμπολεμιστές» Του τους δικούς Του ομοεθνείς, όπως είχε ο Αλέξανδρος τους Έλληνες. Τώρα, δηλαδή, ξεπεράστηκε το αρχικό πρόβλημα, το οποίο είχε εξ’ αρχής ο Σατανάς. Τώρα την παγκόσμια εξουσία την έχει το σιωνιστικό «διευθυντήριο» των τοκογλύφων, που έχει υπό τον απόλυτο έλεγχό του όλες τις Ρώμες των Θηρίων …Το «διευθυντήριο» αυτό, το οποίο από τη λήξη τού Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου κι εντεύθεν είχε πρόσβαση και λόγο σε όλες τις μαρξιστικές ηγεσίες ΟΛΩΝ των μεγάλων κρατών ΟΛΩΝ των θρησκειών …Τις ηγεσίες των ΗΠΑ, της Ευρώπης, της Σοβιετικής Ένωσης, της Κίνας, της Ινδίας και μέσω αυτών σε ΟΛΑ τα μικρότερα κράτη ΟΛΩΝ των θρησκειών.
Αντίθετα, η απειλή των «Γωγ και Μαγώγ» είναι παντελώς άλλη κατάσταση …Είναι η ΤΕΛΙΚΗ κατάσταση …Είναι ο πόλεμος αυτός, στον οποίο θα εμφανιστεί ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ ο Θεάνθρωπος, για να σταματήσει τον Σατανά, όταν Αυτός θα έχει «βγει» από την Άβυσσο …Είναι ο πόλεμος αυτός, στον οποίο ζωντανός Αρχάγγελος θα έχει απέναντι Του τα «στρατεύματα» του Σατανά και των συμμάχων Του, που είναι στην πραγματικότητα τα «λείψανα» Θεανθρώπων …Είναι η κατάσταση αυτή, όπου ΟΛΑ τα Θηρία —θεωρητικά— θα στραφούν εναντίον τού τελευταίου Θεανθρώπου …Όταν δηλαδή τελειώσει ο Αρμαγεδδών και τα «στρατεύματα» του νικητή Σατανά θα έχουν κατακτήσει τα πάντα μέσα στην Άβυσσο …κι ο Σατανάς θα επιχειρήσει να «βγει» απ’ αυτήν. Τότε είναι που θα εμφανιστεί ο ζωντανός Αρχάγγελος …Θα εμφανιστεί επικεφαλής των ελληνικών «στρατευμάτων» όλων των αιώνων …Επικεφαλής στο «στράτευμα» του Αλεξάνδρου …Στο «στράτευμα» του Περικλή, του Θεμιστοκλή, του Λεωνίδα, του Κρατερού, του Πλάτωνα, του Επίκουρου, του Σωκράτη, του Πυθαγόρα, του Ευριπίδη και πάρα πολλών άλλων μεγάλων ανθρώπων, οι οποίοι απλά δεν μπορούν να αναφερθούν όλοι τους στο κείμενο αυτό …Το πιο «λαμπερό» «στράτευμα» στην ιστορία των ανθρώπων.
Αυτόν τον Αρχάγγελο των Ελλήνων με το «στράτευμά» Του θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει ο Σατανάς έχοντας με το μέρος Του τον Γωγ και τους Μαγώγ …Σε Αυτόν θα πρέπει να επιτεθεί. Με τον όρο «Γωγ και Μαγώγ» περιγράφεται με απόλυτη ακρίβεια η ρωμαϊκή αυτή «τάξη», η οποία θα ισχύει την εποχή τής μεγάλης σύγκρουσης …Χρονικά είναι η περίοδος της παγκόσμιας κυριαρχίας των Σιωνιστών, των Προτεσταντών και της Τρίτης Ρώμης. Οι Μαγώγ —με βάση τις Ιερές Γραφές— είναι οι λαοί τού ευρωπαϊκού Βορρά …Οι γερμανικοί λαοί …Οι λαοί αυτοί, οι οποίοι «ξεκινάνε» από τα όρια των Ρως και φτάνουν ως Αγγλοσάξονες μέχρι το Σιάτλ τής Ουάσιγκτον. Αυτοί είναι σήμερα οι κυρίαρχοι της Νέας Τάξης. Στην περίοδο αυτήν ο Σατανάς θα προσπαθήσει να «επισκιάσει» ΟΛΕΣ τις θρησκείες και να επιβάλει την παγκόσμια Νέα Τάξη. Σε αυτήν την περίοδο ο Σατανάς θα προσπαθήσει ν’ αρπάξει τα ΠΑΝΤΑ από τους ΠΑΝΤΕΣ. Σε αυτήν την περίοδο οι Σιωνιστές Εβραίοι των ΗΠΑ είναι ο «Γωγ», που θα στρέψει τους Προτεστάντες «Μαγώγ» εναντίον τού Κυρίου.
Σε αυτήν την περίοδο, που οι εξελίξεις πλέον είναι κοινές κι αγγίζουν το σύνολο της ανθρωπότητας, θα εμφανιστεί ο Κύριος. Η σύγκρουση αυτή ΔΕΝ θα είναι αιματηρή —όπως ο Αρμαγεδδών— στην εξέλιξή της. Η σύγκρουση αυτή θα είναι γενική και ταυτόχρονα παγκόσμια και σ’ αυτό θα πρέπει να λάβει κάποιος υπόψη του και την πρόοδο της τεχνολογίας των ηλεκτρονικών μέσων, τα οποία λειτουργούν ως «πολλαπλασιαστικά» μέσα ισχύος. Η περίοδος αυτή είναι αυτή που ζούμε και διανύουμε εμείς σήμερα και άρα η εποχή και του παγκόσμιου δικτύου του ίντερνετ …Του δικτύου αυτού, το οποίο επιτρέπει τις «άνωθεν» επιθέσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τού Πλανήτη. Είναι η περίοδος που όλα τα «στρατεύματα» του «απελευθερωμένου» κι ανεξέλεγκτου πλέον Σατανά θα στραφούν εναντίον τού Θεανθρώπου …Η περίοδος που η Νέα Τάξη τού Αντιχρίστου και ΟΛΩΝ των Θηρίων που συμπορεύονται μ’ Αυτόν θα στραφεί εναντίον τού Θεανθρώπου …Όταν ο Ιππέας τού Χλωρού Ίππου θα πρέπει ν’ αναμετρηθεί με τον Θεάνθρωπο του Λευκού Ίππου.
Πότε ξεκίνησε αυτή η πολεμική προετοιμασία για τη μεγάλη σύγκρουση; …Όταν ο Σατανάς «απελευθερώθηκε» από την Άβυσσο …Όταν θέλησε να βγει απ’ αυτήν και να κατακτήσει και τον υπόλοιπο κόσμο …Όταν ο «Πλανητάρχης» ηγέτης των Προτεσταντών και ο ηγέτης των Εβραίων Σιωνιστών ανακοίνωσαν την εγκαθίδρυση τής παγκόσμιας πλέον Νέας Τάξης …Όταν όλοι αυτοί δεν αρκούνταν πλέον στον έμμεσο έλεγχο του Πλανήτη, μέσω του οριστικού τέλους των θρησκευτικών πολέμων —που πλέον, λόγω της απόλυτης υπεροχής τού Ιουδαίου Σατανά, δεν υπήρχε νόημα να συνεχίζονται—, αλλά θέλησαν να τον κατακτήσουν πραγματικά και άρα να διεκδικήσουν τον Θρόνο τού Θεού …Όταν δεν τους αρκούσε να ελέγχουν απλά τον κόσμο, αλλά θέλησαν ν’ αποκτήσουν την απόλυτη ιδιοκτησία του …Όταν θέλησαν να γίνουν πραγματικοί «Πλανητάρχες», όπως τότε για πρώτη φορά είχε ακουστεί αυτό ως όρος. Πρακτικά ήθελαν να γίνουν Θεοί αυτού του Κόσμου. Ο Εβραίος Σατανάς τού Χριστιανισμού ήθελε να γίνει Πλανητάρχης …Θεός στη θέση τού Θεού …Δεν ήθελε ούτε καν τον «συνεταιρισμό» τού Ψευδοπροφήτη και τον οποίο διέλυσε με συνοπτικές διαδικασίες.
Αυτό ήταν που επιχειρήθηκε να δρομολογηθεί όταν ο επικεφαλής των δυνάμεων των ομοεθνών τού Σατανά Εβραίος Γκρίνσπαν τής FED κήρυξε τον Παγκόσμιο Οικονομικό Πόλεμο σε όλες τις θρησκείες και σε όλα τα κράτη τού Κόσμου …Όταν ο επικεφαλής των δυνάμεων του Διαβόλου Τζώρτζ Μπους εισέβαλε στο Ιράκ τής Βαβυλώνας. Πότε ξεκίνησαν όλα αυτά; …Το 1989 …Όταν το σταλινικό κράτος τού Ψευδοπροφήτη κατέρρευσε, αλλά είχε προλάβει και είχε «διαβρώσει» όλες τις θρησκείες τού κόσμου. Τότε ήταν που «απελευθερώθηκε» ο Σατανάς από την Άβυσσο κι άρχισε να «περιφέρεται» ανεξέλεγκτος επάνω στη Γη …δηλαδή, Χίλια χρόνια ΑΚΡΙΒΩΣ από το 989 μ.Χ. που «κλειδώθηκε» σ’ αυτήν. Τότε —εκτός ΟΛΩΝ των άλλων— αποφασίστηκε η «ευθανασία» τής Ελλάδας με τα Μνημόνια των Εβραίων τοκογλύφων και η δημιουργία τού μακεδονικού «εκτρώματος» των Σκοπίων …Τότε που άρχισε ν’ ανοίγει κι ο «ουρανός» τού ίντερνετ.
(Αποκ. Ιωάν. 20,7-20,8) «Καὶ ὅταν τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη, λυθήσεται ὁ σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ, καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖς τέσσαρσι γωνίαις τῆς γῆς, τὸν Γὼγ καὶ τὸν Μαγώγ, συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον, ὧν ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης». Τότε «πλανήθηκαν» όλοι οι λαοί και τα έθνη. Τότε ο Σατανάς μέσω της FED «σκόρπισε» χρήμα και με «δάνεια» πρόσφερε υποτίθεται στον άνθρωπο ό,τι επιθυμούσε …Τον «μέθυσε» με τις παροχές Του …Δάνεια για όλες τις ανάγκες του …ακόμα και για να πάει τις διακοπές του …Δάνεια, για να πάρει μεγαλύτερο σπίτι …Δάνεια, για να πάρει καινούργιο αυτοκίνητο …Δάνεια για να ψευτοσπουδάζει, κάνοντας στην ουσία μακροχρόνιες διακοπές. Μέχρι και Δάνεια, για να κάνει αισθητικές επεμβάσεις ενέκρινε. Ό,τι ονειρευόταν να ζήσει ή ν’ αποκτήσει ο άνθρωπος τύγχανε γενναίας χρηματοδότησης. Ακόμα και για να πληρώνεται, χωρίς να δουλεύει, είχε επινοηθεί δάνειο. Όμως, κανένας δεν έβλεπε ότι τα δάνεια αυτά γίνονταν «βρόχος» στους λαιμούς των ανθρώπων και των κρατών …Ένας «βρόχος», τον οποίο σε κάποια στιγμή οι επικεφαλής των δυνάμεων του Σατανά θα τον έσφιγγαν και θα έπαιρναν πίσω με τόκο ό,τι είχαν δώσει οι ίδιοι ως δάνεια και αρπάζοντας ό,τι είχαν αποκτήσει οι άνθρωποι με τον κόπο τους.
Πολίτες και κράτη την «πάτησαν» με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Οι πολίτες έχασαν τις περιουσίες τους και τα κράτη τις δημόσιες υποδομές τους. Οι διεφθαρμένες από τον Σατανά ηγεσίες παρέδωσαν τους λαούς τους σαν πρόβατα για σφαγή στα χέρια των τοκογλύφων. Ακόμα και τα πιο μικρά κράτη πήραν τεράστια ποσά, για να φτιάξουν φαραωνικού τύπου υποδομές …Υποδομές, τις οποίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να ξεπληρώσουν και στο τέλος τις έχασαν από την ιδιοκτησία τους, χωρίς να καταφέρουν καν ν’ απαλλαγούν από τα τεράστια χρέη τους. ΟΛΟΙ έχασαν τα ΠΑΝΤΑ …Μικρά και μεγάλα κράτη, ανεξαρτήτως θρησκείας. Κανένας δεν ξέφυγε από τις «ορέξεις» τους …Κράτη γιγαντιαία, όπως η Κίνα ή η Ινδία, που αναπτύχθηκαν με δάνεια και σήμερα βρίσκονται μπροστά στον μόνιμο κίνδυνο της χρεοκοπίας. ΟΛΟΙ έτρεξαν να χρηματοδοτηθούν από τον Σατανά και την «πάτησαν».
Αυτός ο χρεοκοπημένος πλέον Κόσμος ανήκει στην κυριολεξία στον Σατανά …Είναι ιδιοκτησία Του. Οι «δυνάμεις» Του, που είναι οι Σιωνιστές τοκογλύφοι, είναι στην κυριολεξία οι ιδιοκτήτες τού Πλανήτη. Δεν υπάρχει κράτος, που να μην είναι «όμηρος» των χρεών του. Έχουν πέσει επάνω στα κράτη σαν πεινασμένες «ακρίδες» και δεν αφήσαν τίποτε όρθιο. Ό,τι πολύτιμο υπάρχει επάνω στον Πλανήτη, το έχουν αποκτήσει με τον τρόπο αυτόν. Συνεργάτες και συνένοχοί τους οι μαρξιστές, πολιτικοί, οι οποίοι με τη δική τους οικονομική υποστήριξη και τα δικά τους ΜΜΕ κυβερνάνε τα κράτη. Θλιβεροί προδότες τής Δημοκρατίας, που την έχουν κάνει «κουρελού». Διεφθαρμένοι υπηρέτες των τοκογλύφων, οι οποίοι έχουν προδώσει τους λαούς που τους ψηφίζουν κι έχουν παραδώσει τα κράτη που κυβερνάνε στα «αφεντικά» τους. Άθλιοι, οι οποίοι πληρώνονται με «διαφθορά», την οποία την αποκρύπτουν σε φορολογικούς «παράδεισους» στα πιο απίθανα σημεία τού Πλανήτη. Όμως, τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται, γιατί η διαφθορά, η ανωμαλία και η ατιμία έχουν «σκοτεινιάσει» τα πάντα.
Μέσα σ’ αυτόν τον ζόφο θα εμφανιστεί ο Κύριος να τους πολεμήσει. Όμως, στον πόλεμο αυτόν υπάρχουν εκκωφαντικές «απουσίες». Πολεμά ο Σατανάς μόνος Του; Πολεμά το «στράτευμα» του Υιού τού Όφεως —και άρα του Μιχαήλ— μόνο του; Πρώτη φορά χωρίς το «στράτευμα» του Διάβολου; Αφού χωρίς τον Διάβολο είναι πολύ αδύναμος …και ειδικά στην εποχή μας που η ελληνική γνώση είναι η μόνη που επιβίωσε της γενικής πνευματικής «ισοπέδωσης». Ο Ψευδοπροφήτης υποτίθεται ότι «εξουδετερώθηκε» με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Διάβολος όμως; Διαβάζοντας και πάλι με προσοχή το εδάφιο που μας ενδιαφέρει, διαπιστώνουμε μια «εκκωφαντική» απουσία …τουλάχιστον φαινομενικά …(Αποκ. Ιωάν. 20,7-20,8) «Καὶ ὅταν τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη, λυθήσεται ὁ σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ, καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖς τέσσαρσι γωνίαις τῆς γῆς, τὸν Γὼγ καὶ τὸν Μαγώγ, συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον, ὧν ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης».
Τι συμβαίνει; Πού βρίσκεται ο Διάβολος; Αυτό, το οποίο συμβαίνει, είναι το εξής: Ο Διάβολος πάντα συνδέεται με την ελληνική γνώση …Πάντα συνδέεται με τον Αλέξανδρο και το «στράτευμα» του Ελληνισμού. Από τη στιγμή που το αυθεντικό αυτό ελληνικό «στράτευμα» περνάει «απέναντι», το κενό τού «συμμάχου» Του ο Σατανάς το αντικαθιστά με άλλον τρόπο …Από τη στιγμή που η ελληνική γνώση τής εξουσίας υπάρχει διαθέσιμη, μπορεί να δοθεί σε νέους πιστούς και άρα σε «φρέσκα» «στρατεύματα». Αυτό θα γινόταν σε κάθε περίπτωση, εφόσον οι κυρίαρχοι Εβραίοι μισούν τους Έλληνες και θα τους «αντικαθιστούσαν» στον ρόλο τους με «υποκατάστατα». Τέτοια «υποκατάστατα», που μοιάζουν με τους Ελληνιστές τού παρελθόντος, είναι οι μορφωμένοι Προτεστάντες …Οι Χριστιανοί αυτοί, οι οποίοι αλλάζουν στα Κολέγια τη βασική τους ιουδαιοχριστιανική νοοτροπία —εξαιτίας της ελληνικής γνώσης— και γίνονται αυτοί οι νέες «δυνάμεις» τού νέου Διαβόλου.
Αυτοί είναι οι Προτεστάντες των Κολεγίων, οι οποίοι πολλαπλασιάστηκαν σε αφύσικα μεγάλους ρυθμούς και μιμούνται τον Ελληνιστικό Σχεδιασμό. Είναι οι Κολεγιόπαιδες αυτοί, οι οποίοι «παράχθηκαν» σαν δήθεν μορφωμένοι, όχι για να καλύψουν κοινωνικές ανάγκες, αλλά για να εξασφαλίσουν οι Εβραίοι μαζική άμυνα. Η διαφορά τους με τους αυθεντικούς Ελληνιστές είναι ότι δεν τείνουν προς το ελληνικό «μοντέλο», αλλά προς το σιωνιστικού τύπου «μοντέλο» τού μαρξισμού …Είναι Μαρξιστές και άρα φυσικοί σύμμαχοι των αυθεντικών Εβραίων …Μαζί τους και τα εκατομμύρια των κολεγιόπαιδων ΟΛΩΝ των θρησκειών, που είναι όμοιοί τους. ΟΛΟΙ αυτοί είναι «οπλισμένοι» με τα ελληνικά «όπλα», αλλά —ανεξαρτήτως καταγωγής και θρησκείας— έχουν καθαρά εβραϊκή νοοτροπία και παιδεία …Ευρωπαίοι, Ινδοί, Κινέζοι, Ιάπωνες μαρξιστές κλπ., οι οποίοι ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με αυτά του Σιωνισμού. Αυτοί είναι ο «Γωγ και Μαγώγ» τής Νέας Τάξης …Αυτοί είναι πλέον τα «στρατεύματα» του νέου Διαβόλου, που μαζί με τον Σατανά θα πολεμήσουν τον Κύριο …Επικεφαλής αυτών των «στρατευμάτων» μπαίνουν οι Εβραίοι τής Διασποράς στον πόλεμο κατά τού Κυρίου.
Λίγες στιγμές λοιπόν πριν την εμφάνιση του Κυρίου θ’ αρχίσουν οι πρώτες «αψιμαχίες». Πού βρίσκεται ο πιο πιθανός χώρος όπου θα εκδηλωθούν αυτές; …Μα, κοντά στην Πύλη τής Αβύσσου !!! …Εκεί όπου είχε «σφραγιστεί» η Άβυσσος και από εκεί που εμποδίζονταν ξένες δυνάμεις να μπουν σ’ αυτήν …Στο Κίεβο των Ρως …Εκεί όπου λίγες στιγμές πριν ανοίξει η Πύλη τής Αβύσσου «έσκασε» ο Άψινθος …Το Τσερνόμπιλ, που «τελείωσε» τον σοβιετικό Ψευδοπροφήτη, ο οποίος κρατούσε τα «κλειδιά» της …Κοντά στο μέρος αυτό, στο οποίο κάποτε η τρομερή Θέτιδα έθαψε τον ισόθεο υιό της. Εκεί κάποιοι σήμερα «χτυπάνε» ξανά. Εκεί θα προσπαθήσουν κάποιοι να κρατήσουν τις «πόρτες» «ανοικτές» και κάποιοι άλλοι να τις «κλείσουν» …Να τις «ανοίξουν» οι εβραϊκές δυνάμεις τού Σατανά τής Νέας Τάξης —για να «βγουν» σε ολόκληρο τον Πλανήτη και να εφαρμόσουν τις τελικές πολιτικές τους— και να τις «κλείσει» ο Κύριος —ώστε ν’ αρχίσει η «Κρίση τού Κόσμου» στον χώρο αυτόν, τον οποίο η Κρίση αυτή αφορά …και άρα στον χώρο των Θηρίων …και άρα στον χριστιανικό χώρο—.
Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, που ο «Ουκρανός» αυτός, ο οποίος προκάλεσε τη σημερινή σύγκρουση του Κιέβου, είναι αυθεντικός Εβραίος, που συνεργάζεται με Ουκρανούς φανατικούς ΝΑΖΙ. Δεν είναι επίσης τυχαία η αναφορά τής ηγεσίας των σημερινών Ρως σε πόλεμο κατά τού Σατανά. Αυτός ο πόλεμος στην εποχή των πυρηνικών όπλων —και των ανεγκέφαλων Σιωνιστών των ΗΠΑ τύπου Κίσινγκερ, Μπλίνκεν, Νούλαντ κλπ.— θα είχε άπειρο αίμα, εάν αφηνόταν χωρίς έλεγχο στην εξέλιξή του —πράγμα το οποίο δεν θα γίνει ποτέ, εφόσον είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει Θεία Παρέμβαση— …Στην «πρόγευση» του πυρηνικού τρόμου, που πήρε η ανθρωπότητα από ένα ατύχημα στην ίδια περιοχή, δεν θα επιτραπεί από τον Θεό να δοθεί συνέχεια και να επαναληφθεί με πυρηνικά όπλα …Ο ζωντανός Θεάνθρωπος δεν θα επιτρέψει —για κανέναν λόγο— να γίνει νέο αιματοκύλισμα για την ανθρωπότητα. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να γίνει ανθρωποθυσία, προκειμένου να μοιραστεί χαρά στον κόσμο …Η χαρά θα είναι χαρά για ΟΛΟΥΣ και όχι μόνον για τους «εκλεκτούς» …«Γάμο» περιμένει η ανθρωπότητα και όχι «κηδεία» !!!

Τα «κλειδιά» τής Αποκάλυψης

Όλα αυτά, τα οποία περιγράφουμε στο κείμενό μας, όσο λογικά ή ωραία κι αν φαίνονται στην περιγραφή τους, δεν παύουν να ανήκουν στη «σφαίρα» τής «υπόθεσης». Η περιγραφή μας στηρίζεται σε μια υπόθεση εργασίας, που θεμέλιό της έχει την ύπαρξη των δύο Θεανθρώπων …Θεανθρώπων, οι οποίοι, όπως ισχυριζόμαστε, δρομολόγησαν ένα πανανθρώπινο Σχέδιο, το οποίο οδηγεί την ανθρωπότητα στη ΣΩΤΗΡΙΑ και την απόλυτη επιτυχία …Οι δύο Θεάνθρωποι, για τους οποίους εμείς «υποθέτουμε» ότι είναι ο Αλέξανδρος και ο Ιησούς …Τα τρομερά Θηρία τής Αποκάλυψης …Ο Μέγας Δράκων και το Θηρίον. Όμως, το Σχέδιο του Θεού δεν μπορεί να βασίζεται σε υποθέσεις και λογικά συμπεράσματα …Το Σχέδιο του Θεού πρέπει να εμπεριέχει στην περιγραφή του την ακρίβεια μιας επιστημονικής μελέτης. Είναι ένα Σχέδιο, το οποίο πρέπει να αντέχει την οποιαδήποτε επιστημονική μελέτη. Εάν στο Σχέδιο αυτό ο Αλέξανδρος είναι ο Δράκων και ο Ιησούς το Θηρίον, αυτό θα πρέπει ν’ αποδεικνύεται μ’ έναν τρόπο, τον οποίο ακόμα και ο πιο δύσπιστος άνθρωπος να μην μπορεί να τον αμφισβητήσει με κανένα επιστημονικό μέσο.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι το Κείμενο της Αποκάλυψης είναι απολύτως Κλειδωμένο …«Κλειδωμένο» με τέτοιον τρόπο, που, όταν «ξεκλειδωθεί», να αποκαλύπτει με τον πιο ΑΠΟΛΥΤΟ τρόπο αυτά τα οποία είχε «κρύψει» μέσα του ο Δημιουργός του …«Κλειδωμένο» με τέτοιον τρόπο, που να μην μπορεί ν’ αμφισβητηθεί το παραμικρό απ’ όλα όσα περιγράφει …Να μοιάζει με μια «μελέτη» ενός Μηχανικού, η οποία περιγράφει με τον πιο απόλυτο και ακριβή τρόπο όλες τις λεπτομέρειες και τα «μυστικά» τού τεράστιου αυτού «Οικοδομήματος», το οποίο απαίτησε αιώνες για την ανέγερσή του και εμείς οι άνθρωποι ονομάζουμε απλά «Ανθρώπινο Πολιτισμό». Μέσα σ’ αυτήν τη «μελέτη» πρέπει να υπάρχουν λεπτομέρειες από την αρχική «θεμελίωση» του θηριώδους αυτού «Οικοδομήματος» μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, που αφορά την «αποπεράτωσή» του …Ακόμα και το «κουδούνι», που θα έχει στην «πόρτα» του, πρέπει να αναγράφει το όνομα του Δημιουργού του.
Την απόδειξη ότι αυτό το Κείμενο-Μελέτη είναι «κλειδωμένο», δεν χρειάζεται καν να ψάξουμε να τη βρούμε μόνοι μας …Ούτε αυτό το αφήνει ο Θεός στην τύχη του. Το ίδιο αυτό Κείμενο της Αποκάλυψης μάς ενημερώνει —με τον πιο απόλυτο τρόπο— ότι είναι «κλειδωμένο» …(Αποκ. Ιωάν. 13.18) «Ώδε η σοφία εστίν. Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου. Αριθμός γαρ ανθρώπου εστί και ο αριθμός αυτού χξς’.” (Εδώ είναι αναγκαία η σοφία. Εκείνος που έχει νόησιν άς λογαριάση τον αριθμόν του θηρίου. Είναι αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός του είναι χξς’ (666).). Η ίδια η Αποκάλυψη, λοιπόν, ενημερώνει και βεβαιώνει ότι υπάρχει αριθμός, που χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο, καθώς και μία έννοια, όπως το «Θηρίον». Ο κάθε άνθρωπος, όμως, ως χαρακτηριστικό του —απ’ όσα γνωρίζουμε— έχει μόνον τ’ όνομα του. Με το όνομα ξεχωρίζουμε έναν άνθρωπο από έναν άλλο. Άρα, εφόσον το μόνο χαρακτηριστικό είναι το όνομά του, από εκεί πρέπει να βρούμε τον αριθμό του, ο οποίος θα είναι κι αυτός χαρακτηριστικός.
Ένα όνομα είναι μία λέξη και μία λέξη αποτελείται από γράμματα. Συνεπώς, το ζητούμενο είναι να βρούμε τη σχέση που υπάρχει μεταξύ αριθμών και γραμμάτων. Αυτό, το οποίο πρέπει να βρούμε, είναι ένα «κλειδί», το οποίο να μας δίνει τον αριθμό τού συγκεκριμένου ανθρώπου …Τον σωστό «αριθμό». Πρέπει να βρούμε κάποια ειδική σχέση μεταξύ γραμμάτων και αριθμών, προκειμένου να «ξεκλειδώσουμε» τις Γραφές. Γι’ αυτόν τον λόγο «αναζητείται» Σοφία, η οποία είναι η ανώτερη μορφή ευφυΐας. Αυτό το οποίο λέμε είναι πολύ σημαντικό, γιατί οι Ιερές Γραφές έχουν δοθεί στους ανθρώπους στα ελληνικά και οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα ως αριθμούς. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε κάποιος να σοφιστεί έναν «λεξάριθμο», απλά αντικαθιστώντας τα ελληνικά γράμματα ενός ονόματος με τους αντίστοιχους ελληνικούς «αριθμούς», αλλά αυτό δεν έχει κάποιο νόημα. Αυτό είναι απολύτως βλακώδες και γι’ αυτόν τον λόγο η «Σοφία» είναι «προαπαιτούμενο» για να βρει κάποιος το «κλειδί». Αυτό είναι το προφανές …και δεν υπάρχει λόγος ν’ αναζητείται στο προφανές η λύση στο μεγαλύτερο μυστήριο τής ανθρώπινης ιστορίας, που είναι οι «κλειδωμένες» από τον Θεό Ιερές Γραφές.
Είναι σαν να ισχυρίζεται κάποιος ότι, γνωρίζοντας τα δέκα ψηφία τού αραβικού συστήματος αρίθμησης, μπορεί να τα βάλει στη σειρά και ν’ ανοίξει το πιο καλά σφραγισμένο χρηματοκιβώτιο. Γίνεται αυτό; …Όχι βέβαια, γιατί διαφορετικά δεν θα ήταν σφραγισμένο …Συνδυασμός αναζητείται και όχι απλή αντικατάσταση μεταξύ γραμμάτων και αριθμών με βάση το ελληνικό αριθμητικό σύστημα …Αναζητείται ένας συγκεκριμένος Συνδυασμός μεταξύ γραμμάτων και αριθμών, τον οποίο όρισε μόνος Του και με τον δικό Του ιδιαίτερο τρόπο Αυτός που τον δημιούργησε. Από αυτό το δεδομένο λοιπόν ξεκινάμε …και κάνουμε αυτήν τη διευκρίνηση, για να μην μπερδεύουμε αυτό το οποίο αναζητάμε με το απλό αριθμητικό σύστημα των αρχαίων Ελλήνων.
Αυτά είναι τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας, όταν ξεκινάμε να «ξεκλειδώσουμε» την Αποκάλυψη. Η γλώσσα στην οποία είναι γραμμένη η Αποκάλυψη και τα Ευαγγέλια —πλην του Ματθαίου— είναι η ελληνική. Έτσι, τα γράμματα είναι τα 24 της ελληνικής. Όμως, τα γράμματα ενός αλφαβήτου είναι χαρακτηρισμένα με κάποιον αριθμό. Έτσι: το άλφα είναι πάντα πρώτο και χαρακτηρίζεται από τον αριθμό 1, ενώ το γιώτα είναι ένατο και χαρακτηρίζεται από τον αριθμό 9. Εδώ θα συναντήσουμε ένα άλλο πρόβλημα …Ενώ τα γράμματα είναι 24, οι αριθμοί είναι εννέα. Το μηδέν δεν υπολογίζεται, γιατί δεν αντιπροσωπεύει κανένα γράμμα. Εφόσον λοιπόν προσπαθούμε να βρούμε έναν τύπο ή έναν πίνακα, που να δείχνει τη σχέση αυτή, πρέπει ν’ αποφασίσουμε για την ακριβή αντιστοιχία —εάν το «κάπα» είναι 1 ή 10, όπως και το «ωμέγα» 6 ή 24—.
Εδώ είναι ανάγκη να γυρίσουμε πίσω στον Λόγο τού Χριστού, που είναι Γνώστης. Το ζητούμενο στην όλη διδασκαλία Του είναι να γεννηθεί ο «Υιός τού Ανθρώπου». Για να γεννηθεί ένας άνθρωπος, πρέπει να συμπληρωθούν 9 μήνες. Επίσης, μας διαβεβαιώνει ότι, πριν να γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν, δε θ’ αλλάξει ούτε ένα «Ιώτα», το οποίο αντιστοιχεί στο 9. Επίσης, μας διαβεβαιώνει ότι δεν είναι ο «τελευταίος» από Αυτούς που περιμένουμε, εφόσον «ακολουθεί» κι ο Παράκλητος …Το Άγιο Πνεύμα. Όλα αυτά σημαίνουν ότι, κάθε φορά που ένα γράμμα ξεπεράσει το 9, γυρίζει πίσω στην αρχή, όπως, κάθε φορά που γεννιέται ένας Θεάνθρωπος, περιμένουμε από την αρχή να γεννηθεί ο Επόμενος. Οι δύο έχουν γεννηθεί —ως Δράκων και ως Θηρίον—, αλλά περιμένουμε να γεννηθεί ο Θεός-Άνθρωπος …Να «γεννηθεί» ο Παράκλητος, που περιμένουμε ως «Επόμενο» και ο οποίος —όπως μας λέει ο ίδιος ο Χριστός— θέλει άλλες 3 ημέρες —και άρα 3 «μονάδες» χρόνου— για ν’ «Αναστηθεί» και να γίνει «ορατός» …3 «μονάδες» για ν’ «αναστηθεί» ο «αθάνατος», για να «γεννηθεί» ο «γεννημένος» και να ολοκληρωθεί το Σχέδιο.
Άρα, η «εικοσιτετράδα» των γραμμάτων τής Ελληνικής Γλώσσας καλύπτει τις προδιαγραφές τής υπόθεσής μας …Έχει δύο συμπληρωμένες «εννιάδες», οι οποίες αφορούν τους δύο Θεανθρώπους —και τους οποίους έχουμε ήδη δει— και μία «εξάδα», που αφορά Τον τρίτο. Μας λείπουν λοιπόν τρία «γράμματα», για να συμπληρωθεί η τελική «εννιάδα» κι αυτά είναι τα γράμματα που αφορούν Εκείνον που κρύβεται πίσω από τους Συνδυασμούς γραμμάτων και αριθμών …Εκείνον που το όνομά Του είναι (χ), (ξ), (ς). Τη σημασία αυτών των γραμμάτων τη γνωρίζει μόνον Αυτός που έχει τον «κώδικα». Άρα, πρέπει να «γεμίσουν» τα «Βήματα» και να συμπληρωθεί ο χρόνος, για ν’ «αποκαλυφθούν» και τα μυστικά που είναι «κρυμμένα». Αυτό συμβαίνει, γιατί κάθε αριθμός είναι ένα «Βήμα» που πρέπει να γίνει, και το «Βήμα» είναι πολύ σημαντικό. Τα γράμματα είναι αυτά τα οποία γεμίζουν τον κάθε αριθμό. Έτσι, το «κάπα» είναι 1 και το «λάμδα», που είναι το αμέσως επόμενο, είναι 2 …και η αντιστοιχία συνεχίζεται.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει αναλυτικά την αντιστοιχία μεταξύ γραμμάτων και αριθμών, που αφορούν αυτήν την υπόθεσή μας.
Αντιστοιχία μεταξύ γραμμάτων και αριθμών
1 2 3 4 5 6 7 8 9
α β γ δ ε ζ η θ ι
κ λ μ ν ξ ο π ρ σ
τ υ φ χ ψ ω ς

Βέβαια, όλα τα παραπάνω έχουν μόνον φιλολογική αξία και, όσο εύκολα μπορεί κάποιος να τα δεχτεί, παρόμοια, αν όχι με μεγαλύτερη ευκολία, μπορεί και να τ’ απορρίψει. Για να έχει βάση μια οποιαδήποτε θεωρία, πρέπει να έχει και εφαρμογή. Πώς μπορούμε όμως να διαπιστώσουμε ότι τα παραπάνω έχουν κάποιο νόημα ή κάποια εφαρμογή; …Πάλι πρέπει ν’ ανατρέξουμε στο Λόγο τού Χριστού και στο Ευαγγέλιο γενικότερα …Πρέπει να βρούμε μερικά στοιχεία, τα οποία θα μας βοηθήσουν να βρούμε τα «κλειδιά», για να «ξεκλειδώσουμε» τις έννοιες. Όταν διαβάζουμε την Αποκάλυψη, φτάνουμε σε αδιέξοδο, προσπαθώντας να φανταστούμε τους «δράκους», την «πάρδαλη» ή τις «ακρίδες». Κι αν ακόμα η φαντασία μας μάς οδηγήσει κάπου, έχουμε το ίδιο ακριβώς πρόβλημα. Άλλοι μπορούν να δεχτούν την άποψή μας και άλλοι όχι. Η ύπαρξη αυτών των εννοιών αποδεικνύει αρχικά ότι το κείμενο αυτό —και θα δούμε και ποια άλλα κείμενα— είναι κλειδωμένο.
Καθώς αναζητούμε μια άκρη μέσα από το Ευαγγέλιο, φτάνουμε στο χωρίο εκείνο, όπου ο Ιησούς με επιμονή δεν δέχεται το επίθετο «Αγαθός» …«Αγαθός», κατά τον Ιησού, είναι ΜΟΝΟΝ ο Θεός …(Ματθ. 19.16-19.17) «Και ιδού είς προσελθών είπεν αυτώ. Διδάσκαλε αγαθέ, τί αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον; Ο δε είπεν αυτώ. Τί με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός ει μή είς ο Θεός.» (Ένας πλησίασε καί τού είπε, “Διδάσκαλε αγαθέ, τί καλό πρέπει νά κάνω διά νά έχω αιώνιον ζωήν;”. Αυτός δέ τού είπε, “Γιατί με λές αγαθόν; Κανείς δέν είναι αγαθός παρά ένας, ο Θεός”.).
Αυτό, όμως, μοιάζει με μία αριθμητική «εξίσωση», η οποία πρέπει να διερευνηθεί. Εάν προσθέσουμε τους αριθμούς αυτούς, οι οποίοι αντιστοιχούν στα γράμματα των δύο αυτών λέξεων, αποκαλύπτεται ότι υπάρχει μία «σύμπτωση» …Σύμφωνα με τον παραπάνω πίνακα ισχύει:
Θ + ε + ό + ς = Α + γ + α + θ + ό + ς = 28
8 + 5 + 6 + 9 = 1 + 3 + 1 + 8 + 6 + 9 = 28
και άρα Θεός = 28 = Αγαθός. Στην ίδια φράση ο Χριστός ΔΕΝ αρνείται τον προσδιορισμό «Διδάσκαλος» …Βλέπουμε και πάλι την ταύτιση: Χριστός = 46 = Διδάσκαλος. Από εκεί και πέρα αρχίζει και ξετυλίγεται μπροστά στα «μάτια» μας ένα «κουβάρι» σχεδόν «μαγικό», το οποίο αποκαλύπτει ΧΙΛΙΑΔΕΣ περιπτώσεις απόλυτων αριθμητικών ισοδυναμιών, οι οποίες ξεκλειδώνουν ΟΛΑ τα Ιερά Κείμενα …ΧΙΛΙΑΔΕΣ «εξισώσεις», οι οποίες μας «δείχνουν» με τρόπο μοναδικό αυτά, τα οποία ούτε καν μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι ταυτίζονται …ΧΙΛΙΑΔΕΣ περιπτώσεις, οι οποίες αποκλείουν κάθε περίπτωση τυχαίας σύμπτωσης. Ο Χριστός, για παράδειγμα, μιλώντας με τους Ιουδαίους, ισχυρίστηκε πως, εάν γκρεμίσουν το Ναό, θα τον ξαναχτίσει σε 3 ημέρες, και οι μαθητές Του θεώρησαν ότι μιλούσε για τον Εαυτό Του, και το συνδύασαν με την Ανάστασή Του. Ο Ναός, κατά τους Ιουδαίους, απαίτησε 46 χρόνια για ν’ ανεγερθεί και ο αριθμός αυτός ταυτίζεται με τον αριθμό τού Χριστού. Χριστός = 46 = Διδάσκαλος. Ο προφήτης Ησαΐας, προφητεύοντας, λέει ότι η Παρθένος Μαρία θα γεννήσει Υιόν, που θα θυσιαστεί για τις αμαρτίες τού Κόσμου και θα ονομάζεται Εμμανουήλ = 33. Το 33 μάς παραπέμπει απευθείας στην ηλικία τού Χριστού κατά τη στιγμή τής Θυσίας. Άρα, ο Χριστός τη στιγμή εκείνη επάνω στον Σταυρό είναι ο Εμμανουήλ = 33.
Ο Χριστός μέσα στο Λόγο Του ΔΕΝ αποκαλύπτει απευθείας την ταυτότητά Του, αλλά χρησιμοποιεί μυστηριώδεις προσδιορισμούς. Κάνει ταυτίσεις, που όλες τους αποτελούν «εξισώσεις», οι οποίες έχουν νόημα μόνον με τη γνώση τού «κλειδιού» τής Αποκάλυψης. Ταυτίζει για παράδειγμα τον Εαυτό Του με την «Άμπελο», το «Φως» ή την «Αλήθεια» …(Ιωάν. 15.1) «Εγώ ειμί η άμπελος η αληθινή». (Ιωάν. 8.12) «Εγώ ειμί το φώς τού κόσμου». Ο Χριστός είναι το «φως» και εμείς πρέπει να διερευνήσουμε τι ακριβώς εννοεί. Φως παράγει ένας λύχνος και φως παράγει επίσης ο ισχυρότερος των φωστήρων, ο Ήλιος. Την ταυτότητά Του την αναζητούμε όχι στην έννοια του «φωτός», η οποία είναι σχετική, αλλά στην έννοια του «φωστήρα», η οποία είναι η απόλυτη. Ο Ήλιος παράγει απόλυτα ισχυρότερο φως από μία λυχνία. Εάν ο Χριστός είναι ο Υιός τού Θεού, τότε το φως Του μόνον μ’ αυτό του Ηλίου μπορεί να παραλληλιστεί και άρα ο Ίδιος με τον Ήλιο.
Ήλιος = 33 = Εμμανουήλ = Άμπελος = Αλήθεια …όταν
Χριστός = 46 = Παναληθής = Αληθινός = Δόξα του Θεού.
Εφόσον λοιπόν θεωρούμε ότι βρήκαμε το «κλειδί» τής Αποκάλυψης, αυτό σημαίνει ότι με το «κλειδί» αυτό μπορούμε να επιβεβαιώσουμε το δικό μας κείμενο, το οποίο βασίζεται στο «ξεκλείδωμα» του τρομερού αυτού Ιερού Βιβλίου …Μπορούμε δηλαδή να επιβεβαιώσουμε εκ των υστέρων αυτό, το οποίο εκ των προτέρων χρησιμοποιήσαμε ως υπόθεση, ώστε να περιγράψουμε όλα αυτά τα οποία θεωρήσαμε ότι περιγράφονται μέσα σ’ αυτό. Ποια ήταν η «θεμέλια» υπόθεση που κάναμε, προκειμένου να «ξετυλίξουμε» την περιγραφή μας. Η βασική υπόθεση που κάναμε ήταν ότι τα δύο μεγάλα Θηρία τής Αποκάλυψης είναι οι δύο Θεάνθρωποι …Ο Δράκοντας —για τον οποίο υποθέσαμε ότι είναι ο Αλέξανδρος— και το Θηρίον —που είναι ο Ιησούς—. Επάνω σ’ αυτό το υποθετικό δεδομένο είχε νόημα η δική μας «υποκειμενική» άποψη. Τι λένε όμως οι αριθμοί με την ΑΠΟΛΥΤΗ αντικειμενικότητα που τους χαρακτηρίζει; Τι μας αποκαλύπτουν τα «κλειδιά» τής Αποκάλυψης; …Επιβεβαιώνουν απόλυτα την αρχική μας υπόθεση.
Δράκων Μέγας = 45 = Αλέξανδρος και Θηρίον = 42 = Ιησούς
Πώς είπαμε ότι «γεννιούνται» τα «Αντί-» με τα διαφορετικά «πρόσημα», τα οποία θα έβαζαν την ανθρωπότητα σε μια ανίκητη κατάσταση;
Αντίχριστος = 61 = Νεκρός Θεός = Νεκρόν Βρέφος = Υιός Αγαπητός = Επτά Σφραγίδαι = Επτάφωτος Λυχνία
Επιβεβαιώνεται λοιπόν ΑΠΟΛΥΤΑ η «αφήγησή» μας από τα «κλειδιά» τής Αποκάλυψης. Αυτά, δηλαδή, τα οποία ισχυριζόμαστε και θα μπορούσαν ν’ αμφισβητηθούν από τον καθένα, έρχονται τα «κλειδιά» και τα επιβεβαιώνουν ΑΠΟΛΥΤΑ …Κανένας δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει τους αριθμούς και τις αριθμητικές πράξεις που «παράγουν» τις ισοδυναμίες.
Αυτό, το οποίο πρέπει να δούμε τώρα είναι το πώς λειτουργούν αυτά τα «κλειδιά» στις Ιερές Γραφές και τι είδους «απαντήσεις» μας δίνουν σε ερωτήματα, τα οποία δεν μπορούν ν’ απαντηθούν με ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο τρόπο …Με τρόπο που να μην μπορεί ν’ αμφισβητηθεί από κανέναν.
Για παράδειγμα, πώς μας «συστήθηκε» ο Ιησούς; Ποιος μας είπε, δηλαδή, Αυτός που θεωρούμε το Θηρίον, ότι είναι ο Ίδιος; Ως «Υιός τού Ανθρώπου» δεν μας συστήθηκε;
Υιός του Ανθρώπου = 77 = Εξακόσια Εξήκοντα Έξ = Αποφώλιον βρέφος = Ο Όφις ο Αρχαίος = Άγγελος της Αβύσσου = Σωτήρας τού Κόσμου.
Ο Ήλιος = 33, που για τις ανάγκες τού Σχεδίου «σκοτείνιασε» τη Γη κι έγινε σαν Σάκκος Τρίχινος = 77.
Άρα, γνώριζε ο Χριστός ότι Αυτός είναι που θα είναι υπεύθυνος για όσα σκληρά θ’ ακολουθούσαν στην ανθρωπότητα. Αυτό σημαίνει ότι με το «αίμα» Του θα έπαιρνε επάνω Του ΟΛΕΣ τις αμαρτίες τού Κόσμου. Για ΟΛΑ τα δεινά τής ανθρωπότητας Αυτός θα ευθυνόταν και ως «Πρώτο» στην πληρωμή αυτού του Κόστους έβαλε τον Εαυτό Του …Αυτός, ο οποίος ήταν ο Ίδιος ο Αρσενικός Θεός ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ …Αυτός, ο οποίος, ως άνθρωπος —για τις ανάγκες του ρόλου Του— γεννήθηκε στην πιο σκληρή κοινωνία τής πατριαρχίας, η οποία έμοιαζε με κοινωνία «εχιδνών» …Ο Ίδιος, που «συναντήσαμε» κουλουριασμένο στο «Δένδρο τής Γνώσης» τού Προπατορικού Αμαρτήματος …Ο Αρσενικός, που δεν «γεννά», παρά «δημιουργεί»…
Άρσεν = 27 = Άνδρας = ΟΦΙΣ = Έχιδνα = Πύθων = Άτεκνος
Τα αντίστοιχα συμβαίνουν και από την άλλη «πλευρά» …Τη θηλυκή πλευρά. Πού συνέβη το Προπατορικό Αμάρτημα; Πού παρέσυρε ο Όφις τη γυναίκα; Πού δημιούργησε ο Αρσενικός Θεός τη «Νύμφη» για τον Υιό Του; …Στη Μεσοποταμία δεν έγινε αυτό; …Εκεί δεν δημιουργήθηκε η Βαβυλώνα ως «Νύμφη» τού Υιού; …Εκεί δεν δημιουργήθηκε και η πιο ακραία εκδοχή τής Πατριαρχίας και άρα η απόλυτη παγίδευση της «Γυναίκας» από τον Όφι; …Εκεί δεν δημιουργήθηκε η θρησκεία τού Αβραάμ, η οποία βασίστηκε στην απόλυτη υποταγή τής γυναίκας του στο πιο παράλογο αίτημά του, που ήταν η θυσία τού υιού του;
Θήλυ = 19 = Βαβυλών = Σάρα = Νύμφη
Στο παράδειγμα με τους Καβαλάρηδες της Αποκάλυψης —σε κάποιο σημείο τής ανάλυσής μας— κάναμε μια υπόθεση, που αφορούσε τον Ίππο τον Χλωρό. Είπαμε, για παράδειγμα, ότι «μάλλον» ο Θεός, μιλώντας για «σίτο» και «οίνο», εννοεί τους Έλληνες. Υποθέσαμε ότι με τον τρόπο αυτόν επιχείρησε να προστατεύσει τα «όργανα» αυτά, τα οποία είναι απαραίτητα για την ολοκλήρωση του Σχεδιασμού Του. Είναι σωστή η υπόθεσή μας; Πώς μπορεί να επιβεβαιωθεί η ορθότητά της με τον πιο ΑΠΟΛΥΤΟ τρόπο; …Μόνον με τα «κλειδιά». Όταν ο Θεός —για την ασφάλεια του Σχεδιασμού Του— «αποσύρει» τη «Γυναίκα» και άρα τον Ελληνισμό στην «έρημο» του Ισλάμ —όπως υποθέσαμε—, λογικό είναι να επιβάλει όρους σ’ αυτόν που θα βγει να «θερίσει» ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει στον Κόσμο. Όταν ο Θεός «σκεπάζει» τη Νέα Ρώμη με την «άμμο» τής «ερήμου», ευνόητο είναι ότι υπάρχει ειδικός Σχεδιασμός για τους Έλληνες …Πρέπει να σωθούν οπωσδήποτε, καθώς δεν πρέπει να λείψουν από τον Κόσμο. Γιατί όμως οι Έλληνες έχουν αυτόν τον μοναδικό ρόλο στον παγκόσμιο Σχεδιασμό; Γιατί η σημερινή Προδοσία τής Μακεδονίας ήταν απ’ ευθείας «χτύπημα» εναντίον τού Θεού; Όλα αυτά υποθέσαμε ότι συμβαίνουν, γιατί —όπως είπαμε στο κείμενο— η Μακεδονία είναι η «Μήτρα» τού ελληνικού «κορμιού» …Η «Μήτρα» αυτή, η οποία μετατρέπει τον Ελληνισμό στο υπέρτατο «Εργαλείο» τού Θεού …Η «Μήτρα» αυτή, που γεννά τον Θεάνθρωπο …Εκεί όπου βρίσκεται το θηλυκό αντίστοιχο του «Σπέρματος» του Θεού, που είναι το «Ωάριον» …Εκεί όπου περιμένουμε να γεννηθεί εκ νέου ο Μέγας Δράκων.
Άρα, αυτό, το οποίο ενδιαφέρει τον Θεό, είναι να υπάρχει πάντα η δυνατότητα της δικής Του αναπαραγωγής, ώστε να γεννηθεί ο Θεάνθρωπος εκ νέου …και πλέον γνωρίζουμε πού βρίσκεται το μόνο μέρος όπου Αυτός μπορεί να γεννηθεί. Άρα, δεν έπρεπε να «θεριστεί» ο «σίτος» —άσχετα με τη σχέση του ή την αναλογία του με την «κριθή»— …Δεν έπρεπε να στερηθεί ο κόσμος τον «οίνο» και το «έλαιον». Αυτά, όπως υποψιαζόμαστε, είναι «ζεύγη», τα οποία δίνουν «καρπό» …Είναι «ζεύγη», των οποίων τα μισά αφορούν τον Θηλυκό Θεό και τα άλλα μισά τον Αρσενικό Θεό …Είναι δύο διαφορετικά δημητριακά και επίσης είναι δύο διαφορετικά χρήσιμα και πολύτιμα υγρά …Είναι δύο διαφορετικά υλικά, τα οποία μας δίνουν άλευρο και δύο υγρά, τα οποία απαιτούνται για να γίνει αρχικά ο άρτος και στη συνέχεια ν’ αναμιχθούν για να μας δώσουν τη «Θεία Κοινωνία». Τι μας λένε οι αριθμοί και άρα τα «κλειδιά»;
Νέα Ρώμη = 34 = Έλληνες = Μακεδονία = Κιβωτός = Πλοίον = Σίτος = Οίνος = Σελήνη = ΩΑΡΙΟΝ.
Αυτά είναι που αφορούν τον Θηλυκό Θεό. Αντίστοιχα «ζεύγη» πρέπει να βρούμε και για τον Αρσενικό Θεό, ώστε να έχουμε «αναπαραγωγή». Τι μας λένε τα «κλειδιά»; «Απέναντι» από τη «Μακεδονία» και το «Ωάριον» τι έχουμε;
Έλαιον = 27 = Άρσεν = Άνδρας = Όφις και
Κριθή = 33 = Ήλιος = ΣΠΕΡΜΑ.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέει ο Θεός στον τέταρτο Ιππότη τού θανάτου, ο οποίος κρατάει το «δρεπάνι» τού θερισμού; …Πρέπει ν’ αποφύγει να «θερίσει» αυτά, τα οποία απαιτούνται για να δημιουργηθεί η «Θεία Κοινωνία» με την οποία ο Θεός θα «κοινωνήσει» την ανθρωπότητα …Πρέπει να προστατεύσει τη «Μακεδονία», που είναι η «Κιβωτός» όπου βρίσκεται το «Ωάριον» του Θηλυκού Θεού, το οποίο σε κάποια στιγμή θα ενωθεί με το «Σπέρμα» τού Αρσενικού Θεού …Πρέπει να προστατευτεί η «Σελήνη», για να δράσει ο «Ήλιος» με τον τρόπο που προβλέπεται. Πρέπει να προστατευτούν τα βασικά «υλικά», τα οποία θα μας επιτρέψουν κάποτε να «γευτούμε» τη «Θεία Κοινωνία».
Με αυτά τα «κλειδιά» είναι «κλειδωμένες» ΟΛΕΣ οι Ιερές Γραφές που δόθηκαν στα ελληνικά
και άρα και τα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ…
…Τα πάντα λειτουργούν με τον τρόπο αυτόν !!!
Τι περιμένουν όλοι οι λαοί σήμερα; …Αυτόν, ο οποίος θα δώσει ΤΕΛΟΣ στα πάντα …Αυτόν, που τον Θεό Τον έχει καί Πατέρα καί Μητέρα …Αυτόν, που από τον Πατέρα Του έχει γονίδια «όφεως» και από τη Μητέρα Του γονίδια «αετού» …Αυτόν, ο οποίος θα τιμωρήσει εκείνους που ευθύνονται για τα δεινά τής ανθρωπότητας. ΟΛΟΙ οι πιστοί ΟΛΩΝ των θρησκειών περιμένουν ένα υποτίθεται «διαφορετικό» πρόσωπο, που όμως τα «κλειδιά» μάς λένε πως είναι ΕΝΑΣ …Οι Χριστιανοί περιμένουν το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, που είναι το «Άγιο Πνεύμα» …Οι Ιουδαίοι περιμένουν τον «Μεσσία» …Οι Ρωμαίοι τον «Πολυδεύκη» …Οι Έλληνες τον «Οδυσσέα» …Η Τρίτη Ρώμη τον «Μέγα Δράκοντα» …Η Ρώμη τον «Αυτοκράτορά» της …Οι Μυκήνες τον «Ορέστη» …Οι οπαδοί τής Νέας Εποχής τον «Υδροχόο». Ακόμα και οι άλλες θρησκείες τον Ίδιο περιμένουν …Οι Ινδουιστές των Ιερών Αγελάδων περιμένουν τον «Ταυροκέφαλο» …Οι Βουδιστές Κινέζοι περιμένουν τον «Δράκοντα» με τα δώρα …Οι Σιντοϊστές περιμένουν τον υιό τής Γυναίκας Αματεράσου —που το όνομά της σημαίνει «Γυναίκα που λάμπει στον Ουρανό» και σύμφωνα με τις Ιερές Γραφές είχε κρυφτεί στην Γη και χάθηκε το φως—. Οι Ισλαμιστές, τέλος, περιμένουν τη νίκη των Ρωμαίων ή Ρουμ, που δίνει χαρά στον Αλλάχ …Οι ΠΑΝΤΕΣ περιμένουν Αυτόν, που ο Αλέξανδρος, ως Μέγας Δράκων, όρισε ως «Κράτιστο».
Μέγας Δράκων = 45 = Άγιον Πνεύμα = Μεσσίας = Πολυδεύκης = Οδυσσέας = Αυτοκράτορας = Ορέστης = Υδροχόος = Ταυροκέφαλος
Όλοι περιμένουν τον Ίδιο …Τον πιο ισχυρό …Τον ευεργέτη τής ανθρωπότητας …Τον Πάνσοφο, ο οποίος θα εξηγήσει ΟΛΑ τα Μυστήρια, τα οποία βοήθησαν την ανθρωπότητα να προοδεύσει στη δύσκολη πορεία της …Τον Μεγιστάνα, ο οποίος θα μοιράσει στους ανθρώπους πλούτη. Η ανθρωπότητα ΔΕΝ περιμένει τον «Σωτήρα», που με τις σκληρές Του αποφάσεις ΘΑ δημιουργούσε τις συνθήκες εκείνες, για να τη σώσει κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον. Ο ρόλος τού «Σωτήρα», ο οποίος ήταν το 666, πέρασε και τώρα έχουμε ήδη στη διάθεσή μας τους καρπούς τής θυσίας Του, αλλά και της θυσίας τής ανθρωπότητας που θα τη «σώσουν». Ο Αντίχριστος, έχει κάνει ήδη την ύπουλη δουλειά Του και τώρα απλά θα ηττηθεί. Η ανθρωπότητα σήμερα περιμένει τον «Ευεργέτη», ο οποίος θα μοιράσει τους πλέον υπάρχοντες καρπούς των κόπων τής ανθρωπότητας στους ανθρώπους.
Κράτιστος = Μεγιστάνας = Πάνσοφος = Στρατηγός = Παραστάτης = Ευεργέτης = 45
…Περιμένει Αυτόν, ο οποίος έφυγε στον Μεγάλο Πόλεμο των ανθρώπων για να νικήσει …Αυτόν, ο οποίος θα φέρει μαζί του τα «λάφυρα» της νίκης αυτού του Πολέμου …Αυτόν, ο οποίος θριάμβευσε και Τον γνωρίζει όλος ο Κόσμος στα πέρατα της Γης …Αυτόν, ο οποίος παράτησε τον Οίκο Του, τη Γυναίκα Του και τον Υιό Του, για να πάει να πολεμήσει για το κοινό καλό. Αυτός είναι ο Μέγας Οδυσσέας. Αυτόν περιμένει σήμερα η Πηνελόπη στα κρύα Παλάτια τής Ρώμης. Η Πηνελόπη = 45, η οποία ταυτίζεται απόλυτα με τον έρωτά της —Οδυσσέας = 45— . Η «Νύμφη» από την Ασία, η οποία έπεσε στα χέρια των άθλιων Μνηστήρων, και κυρίως του Αντίνοου …Στα χέρια των Εβραίων τοκογλύφων, όπως υποθέσαμε στην αφήγησή μας και οι οποίοι διεκδικούν τον Οίκο τού λατρεμένου Της Οδυσσέα. Ποιος είναι όμως ο Αντίνοος; Τι μας λένε τα «κλειδιά» των Ιερών Γραφών; Επιβεβαιώνουν αυτό το οποίο υποθέσαμε;
Αντίνοος = 40 = Εβραίοι = Ευρύμαχος = Εχθροί = Καταραμένοι = Πόρνοι
Προσοχή εδώ …Μιλάμε για Εβραίους όπως ο Ρότσιλντ, ο Κίσινγκερ, ο Σόρος, ο Τσουμπάις, ο Νίμιτς, ο Σαρκοζί, ο Φινκ, ο Μπλανκφάιν, ο Γκρίνσπαν, ο Μπάφετ κλπ.. Επίσης, «Εβραίοι» —ανεξαρτήτως καταγωγής— είναι και όλοι οι όμοιοί τους ναζιστοκομμουνιστές τής μαρξιστικής ιδεολογίας, οι οποίοι συνεργάζονται μαζί τους για τους ίδιους στόχους. Απλά οι πρώτοι, λόγω καταγωγής, είναι ο Αντίνοος, ενώ οι δεύτεροι, λόγω επιλογής, είναι ο Ευρύμαχος. Μιλάμε για τους Μνηστήρες, οι οποίοι μπήκαν μέσα στον Οίκο τού Υιού και τον λεηλατούν με στόχο να τον αρπάξουν από τον Κύριό του …Μιλάμε γι’ αυτούς, που, για τα συμφέροντά τους, έχουν προκαλέσει ΟΛΕΣ τις ανθρωποσφαγές των εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων τού τελευταίου αιώνα …Μιλάμε για τους άπληστους εγκληματίες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή οριακή φτώχεια και μιζέρια τού συνόλου τής ανθρωπότητας. Οι Ισραηλίτες —ή οι απλοί πιστοί τού Ιουδαϊσμού— ΔΕΝ ταυτίζονται μ’ αυτούς τους αλήτες …Αυτοί έχουν άλλους αριθμούς και «παίζουν» άλλους ρόλους στο Θεϊκό Σχέδιο. Χωρίς να εμβαθύνουμε, θα πούμε ενδεικτικά ότι:
Ισραήλ = 36 = Μωυσής = Νηστεία = Λείψανον = Φυλή Ιούδα …όταν
Ισραηλίτες = 60 = Εκλεκτοί τού Θεού = Αστήρ τού Δαυείδ = Γενεά άπιστος = Νεκρόν Αρνίον = Κρανίου τόπος = Θεός Πατέρας
Συνεχίζοντας την ανάλυσή μας, θα πούμε ότι το σύνολο της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας και Θεογονίας «ανοίγει» με τα «κλειδιά» αυτά. Με μέσον τα «κλειδιά» αυτά γίνονται αντιληπτές οι πραγματικές ταυτότητες των πρωταγωνιστών των Μύθων …Μύθοι, που ο καθένας απ’ αυτούς περιγράφει κάποιο διαφορετικό στάδιο του Θεϊκού Σχεδίου …Μύθοι, οι οποίοι περιγράφουν τρομερά, αξιοθαύμαστα αλλά και τραγικά γεγονότα, τα οποία, όπως θ’ αποδειχθεί μέσα από τους αριθμούς, περιγράφουν τη δική μας πραγματικότητα …Μύθοι, όπως ο θρίαμβος του Διονύσου …Οι άθλοι τού Ηρακλή …Η θανάτωση του Μινώταυρου από τον Θησέα …Η αργοναυτική εκστρατεία κλπ. …Τα πάντα περιγράφουν το ίδιο Θεϊκό Σχέδιο από την πλευρά που το βίωσε ο κάθε ήρωας-πρωταγωνιστής.
Η ανθρωπότητα θα μάθει επιτέλους ποια είναι η σχέση της με τον Θεό …Θα μάθει πόσο πολύ την αγάπησε και φρόντισε γι’ αυτήν η Υπέρτατη Δύναμη του Σύμπαντος …Θα μάθει πόσο μεγάλη Ευφυία και Θεϊκή Μέριμνα απαίτησε η «εξέλιξή» της …Μια εξέλιξη, την οποία οι άπιστοι και οι αδαείς θεωρούν σαν αποτέλεσμα τυχαίων συγκυριών …Αυτοί, οι οποίοι βλέπουν ένα πανέμορφο κι απολύτως λειτουργικό «Παλάτι» και προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο πως αποτελεί έναν απλό σωρό από φερτά υλικά, τα οποία μέσα από τις «πλημμύρες» των αιώνων «έτυχε» να φέρουν αυτό το αποτέλεσμα …Οι ίδιοι άχρηστοι δαρβινιστές, οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο θεϊκός άνθρωπος είναι αποτέλεσμα τυχαίας «εξέλιξης» της αμοιβάδας. Όμως, τα παράσιτα, τα οποία αμφισβητούν την ύπαρξη του Θεού, αρέσκονται να βολεύονται στις ανέσεις των συστημάτων που προσφέρει η Δημιουργία Του. Αυτοί οι οποίοι αρέσκονται να λοιδορούν τους ευσεβείς, δεν έπαψαν ούτε μία στιγμή να εκμεταλλεύονται την παραγωγικότητα, την σταθερότητα και την ασφάλεια, τα οποία προκύπτουν από την πίστη και τον φόβο τους στον «πανεπόπτη» Θεό.
Έφτασε όμως η ώρα να «μιλήσουν» οι «Μηχανικοί» αυτού του Κόσμου …Να αποδείξουν στην ανθρωπότητα πως ΟΛΑ όσα αυτή σήμερα γνωρίζει και θαυμάζει έγιναν εκ του μηδενός και επάνω σε Σχέδια τέλεια, τα οποία εξ’ αρχής προέβλεπαν τα πάντα. Ο σημερινός εκφυλισμός τού παγκόσμιου πλέον πολιτισμού δείχνει απλά ότι η ανθρωπότητα έφτασε στο «τέρμα» της διαδρομής της. Ο εκφυλισμός του δεν δείχνει ότι ο Σχεδιασμός απέτυχε …Απλά έφτασε στο τέλος του. Δεν υπάρχει πια κανένας λόγος για συνέχιση της πορείας της με αυτόν τον εξαιρετικά «δαπανηρό» σε πόνο και σε αίμα τρόπο. Εφόσον το κέρδος που απομένει και μπορεί να διεκδικηθεί για την ανθρωπότητα είναι πλέον ασήμαντο σε σχέση με το κόστος που προϋποθέτει η «κίνησή» της, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει. Θέμα χρόνου είναι το ΤΕΛΟΣ τού Σχεδιασμού …Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα μπορέσει να υψώσει το τελικό της σύμβολό —στον «αέρα» πλέον— και θα ξεκινήσει η μεγαλύτερη Δωρεά στο σύνολο της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτά, τα οποία ονειρεύονταν να ζήσουν ΟΛΟΙ οι άνθρωποι των προηγούμενων γενεών, θα δοθούν στη σημερινή ανθρωπότητα ως Δώρο.
Θα αποδειχθεί —με τον πιο απόλυτο τρόπο— ότι τελικά άξιζε πραγματικά η επιλογή τού Θεού ν’ ανέβει ο Ίδιος στον Σταυρό και να πάρει επάνω Του ΟΛΕΣ τις αμαρτίες που μας έφεραν σήμερα σ’ αυτήν την κατάσταση …Άξιζε πραγματικά το Σχέδιο του μεγάλου Μηχανικού και Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος …Άξιζε πραγματικά που αποφάσισε —για λογαριασμό μας— να μας βάλει να «εργαστούμε» επάνω σ’ αυτά τα Σχέδια, προκειμένου ν’ απολαύσουμε τα ΠΑΝΤΑ και ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ …Θα αποδειχθεί ένας άριστος «Πατέρας», ο οποίος μας διέκοψε το ευχάριστο «παιχνίδι» τής παιδικής μας ηλικίας, για να «διαβάσουμε» και να «σπουδάσουμε», περιμένοντας κάποτε να εκτιμήσουμε ανάλογα την απόφασή Του. Μας «έδιωξε» από τον Παράδεισο, όπως ένας πατέρας «διώχνει» το παιδί του από το σαλόνι με τα παιχνίδια και την τηλεόραση, για να πάει στο δωμάτιό του να μελετήσει. Τίποτε απ’ αυτά τα οποία σήμερα απολαμβάνουμε —και είμαστε υπερήφανοι για τους εαυτούς μας— δεν έγινε στην τύχη. Τα πάντα έγιναν εξαιτίας ενός τέλειου Σχεδιασμού, που μόνον ένας Υπέρτατος Νους μπορούσε να δρομολογήσει. Τα πάντα εξελίχθηκαν με τέλειο τρόπο μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια. Χάρη στον Θεό «πληρώσαμε» το ελάχιστο κόστος για το μέγιστο κέρδος.
Χωρίς εκείνη τη Θυσία ο άνθρωπος θα «κυλιόταν» ακόμα στις λάσπες κάποιας πρωτόγονης κοινωνίας …Θα πέθαινε από έναν απλό τραυματισμό ή ένα κοινό κρυολόγημα …Θα πεινούσε και θα διψούσε μόνιμα, αναζητώντας τροφή ως απελπισμένος τροφοσυλλέκτης …Θα γερνούσε από τη δεύτερη κιόλας δεκαετία τής ζωής του …Στα εικοσιπέντε χρόνια του παππούς και γέρος. Θα έβλεπε τα παιδιά του να πεθαίνουν αβοήθητα, εξαιτίας όλων των πιθανών κι απίθανων λόγων που μπορεί να υπάρξουν σε μια φύση, η οποία είναι αφιλόξενη για έναν «γυμνό» άνθρωπο. Θα έβλεπε τις κόρες του να γεννάνε από τα έντεκα τους χρόνια κι απλά η τύχη ν’ «αποφασίζει» για το εάν θα επιβίωναν από τη δοκιμασία αυτήν. Τώρα το ανθρώπινο είδος, με βάση τις τελευταίες επιστημονικές διαπιστώσεις και υπολογισμούς, έχει αλλάξει τα αρχικά χαρακτηριστικά του ως ζωικό είδος. Μέσω τής γνώσης και της τεχνολογίας που ανέπτυξε, λόγω του Θείου Σχεδιασμού, εύκολα «αγγίζει» τα εκατό χρόνια ζωής …Εύκολα αγγίζει τον αιώνα ζωής …και αυτό είναι «αιώνιος ζωή» εάν θέλουμε να «συνδεθούμε» με τις Υποσχέσεις τού Θεού, ο οποίος μας έβαλε στη διαδικασία τής ανάπτυξης της τεχνολογίας.
Ήδη έχουμε μπει στην Τελική Ευθεία για την ολοκλήρωση του Σχεδιασμού. Οι «καλπασμοί» των Ίππων τής Αποκάλυψης έχουν ήδη αρχίσει ν’ ακούγονται. Ο Αρμαγεδδών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, εφόσον βιώνουμε και πάλι συνθήκες πραγματικού Παγκοσμίου Πολέμου με εμπλοκή όλων των θρησκειών σ’ αυτήν τη μάχη. Η Ρώμη βρίσκεται σε απόλυτο συναγερμό, εφόσον από την έκβαση της μάχης αυτής εξαρτάται και η δική της τύχη. Και πάλι —για λόγους συμβολικούς— γυναίκα βασίλισσα είναι αυτή, η οποία «αποσύρθηκε» ως Κεφαλή τής Τρίτης Ρώμης …Η «απόσυρση» της βασίλισσας Ελισάβετ ανοίγει τις Πύλες τού Κάτω Κόσμου …Αυτής η «απόσυρση» θα φέρει τους Μνηστήρες έξω από την «πόρτα» της …και εκεί θα γίνει το «μακελειό», εφόσον εκεί θα δοθεί η ευκαιρία στον Θεάνθρωπο να τους πετύχει όλους μαζί και να τους «εξοντώσει». Ο Θρόνος τού Δράκοντος «χήρεψε», και αυτός είναι που αναζητεί τον νέο Κύριό του …Και πάλι φεύγει από τον Θρόνο τού νεκρού Αλεξάνδρου το δακτυλίδι τής διαδοχής …«Τω κρατίστω» αναζητείται και πάλι …και πολλοί θα κλάψουν. Κυρίως θα κλάψουν αυτοί, οι οποίοι νομίζουν ότι με τα κλοπιμαία που απέκτησαν έγιναν θεοί και θωρούν ότι νομιμοποιούνται να λειτουργούν σαν τέτοιοι.
Είναι πλέον θέμα χρόνου να εμφανιστεί ο Κύριος και με την εμφάνισή Του να δοθεί τέλος στον Αρμαγεδδώνα …Θα δοθεί τέλος σε όλη αυτήν την ανθρωποκτόνα διαδικασία, η οποία όμως απέφερε «καρπό», που θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να ζήσει την τέλεια ζωή …Να ζήσει απαλλαγμένη απ’ όλες τις έγνοιες τής καθημερινότητας. Γι’ αυτήν την τελική «στροφή» στην «πορεία» τής ανθρωπότητας θα έχουμε και πάλι την εμφάνιση ενός Αρχαγγέλου και άρα ενός Θηρίου …Ενός ζωντανού Θηρίου …Του τελευταίου Θηρίου. Μετά από αυτήν την εμφάνιση ξεκινάει η μεγάλη «μάχη» Του με τον Σατανά και τον «Γωγ και Μαγώγ» …Η μάχη τού «στρατεύματος» του Σατανά Μιχαήλ —ο οποίος είναι ο Υιός τού Όφεως— και του «στρατεύματος» του απόντος Διαβόλου —ο οποίος είναι ο Υιός τής Γυναίκας—. Αυτά τα «στρατεύματα» τώρα θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν τον ζώντα Αρχάγγελο. Τι μας λένε οι αριθμοί; …Απλά επιβεβαιώνουν την αλήθεια. Οι δυνάμεις τού Σατανά και πάλι θα έχουν τη βοήθεια των δυνάμεων του Διαβόλου. Αυτήν τη φορά, όμως, δεν θα έχουν Αρχάγγελο ως ηγέτη, γιατί άλλαξε πλέον ο ρόλος Του στο Σχέδιο του Θεού …«Έφυγε» κι ούτε κατάλαβαν τι έγινε, αφοσιωμένοι στο να μαζεύουν δολάρια και να κλέβουν τον κόσμο. Σιωνιστές και Μαρξιστές θα πάνε μόνοι τους στο ραντεβού τού «θανάτου» και, εάν δεν συνετιστούν εγκαίρως, θα κλάψουν …Το αδειανό «πουκάμισο» του Όφεως ακολουθούν …και δεν έχουν ακόμα καταλάβει τι γίνεται.
Αρχάγγελος = 42 = Θηρίον = Σφραγίς
…όποιος κι αν είναι ο Θεάνθρωπος.
Σατανάς = 26 = Υιός = Μιχαήλ = Βλέπων
…και σύμμαχοί του οι
Γωγ και Μαγώγ = 39 = Διάβολος
Υιοί του όφεως = 64 = Άγγελοι του Μιχαήλ = Ψευδοπροφήται
Πού ήταν όλοι αυτοί παγιδευμένοι για χίλια χρόνια;
Άβυσσος = 38 = Χίλια έτη = Άτροπος = Απόκρυφον = Καταστροφή = Κρημνός = Πόλεμος = Σφραγίδα
…Αυτός είναι ο Αντίχριστος, που από τον Κόσμο των «νεκρών» —και άρα των Ιουδαίων— οδήγησε τα «στρατεύματα» των «νεκρών» στην Τελική Σύγκρουση, η οποία θα τα οδηγήσει στην οριστική ήττα …Αυτός είναι ο «Υιός τού Ανδρός», ο οποίος θυσιάστηκε για τον άνθρωπο …Ο Ίδιος ο Θεός, ο οποίος μπήκε στον Κόσμο των «νεκρών», για να σωθεί η ανθρωπότητα …Ο Θεός, που, ως Υιός —και για χάρη τού ανθρώπου— «αυτοκτόνησε», για ν’ αναστηθεί «τρεις ημέρες» μετά …Ο Αρχάγγελος, που «έπεσε» στον Κάτω Κόσμο, για να γίνει ο Σατανάς αυτού του Κόσμου …Αυτός, ο οποίος πήρε επάνω Του ΟΛΕΣ τις αμαρτίες τού Κόσμου, για να δημιουργήσει τον Κόσμο τής απόλυτης ανάπτυξης και τεχνολογίας, τον οποίο θα απολαύσουν ΟΛΕΣ οι επόμενες γενεές των ανθρώπων …Αυτός, ο οποίος έγινε ΕΝΑ με τον Διάβολο, που ήταν ο Ίδιος. Αυτός ήταν που παγίδευσε όλες τις πονηρές και δαιμονικές δυνάμεις τής ανθρωπότητας για να εργαστούν και να δημιουργήσουν το Μέγα Θαύμα τού ανθρώπινου πολιτισμού, προκειμένου να υπηρετηθεί ο Θείος Σχεδιασμός.
Αντίχριστος = 61 = Υιός Αγαπητός = Υιός Κύριος = Νεκρός Θεός = Νεκρόν Βρέφος = Νεκρός Λέοντας = Επτά σφραγίδαι = Επτάφωτος Λυχνία = Υπέρτατη γνώση = Υπέρτατος νους = Μέγας Αρχιτέκτων
Η ανθρωπότητα επιτέλους θα λυτρωθεί …Θα καταλάβει τη σχέση της με τον Θεό Πατέρα και θα απολαύσει όλα όσα της έχει Αυτός υποσχεθεί από την Αρχή τής Δημιουργίας …Θα ζήσει στον «Παράδεισο» …Θα βιώσει τις συνθήκες τής «Θείας Κοινωνίας». Το Βιβλίο τής Ζωής θα ανοίξει και θα κριθούν οι ΠΑΝΤΕΣ για την προσφορά τους σ’ αυτήν την υπερπροσπάθεια χιλιετιών. Η γενιά των σημερινών ανθρώπων θα «δει» επιτέλους με τα μάτια της όλα αυτά, τα οποία οι άνθρωποι για πολλούς αιώνες απλά «ονειρεύονταν». Ο άνθρωπος θα ζήσει όπως αρμόζει στο παιδί ενός Θεού …Του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΘΕΟΥ …Ο ΚΑΘΕ άνθρωπος. Η Ρώμη θα εξαγνισθεί και θα στολιστεί σαν «Νύφη», για να παραδοθεί στους ανθρώπους να την απολαύσουν. Ο νέος Αυτοκράτοράς της —ο οποίος θα είναι αδιαίρετα καί οι Τρεις Αυτοκράτορες μαζί— θα ενώσει τα τρία κομμάτια της, τα οποία πρωταγωνίστησαν στον προηγούμενο Αρμαγεδδώνα.
Αυτή η ενωμένη και λαμπερή Ρώμη είναι εκείνη, η οποία για ευνόητους λόγους παρουσιάζεται ως η Αγία Ιερουσαλήμ τής Αποκάλυψης. Σε αυτήν θα συγκατοικεί —στους αιώνες των αιώνων— ο Θεός με τους δίκαιους ανθρώπους τής εποχής αυτής που ξεκινάει στις ημέρες μας …(Αποκ. Ιωάν. 21,4) «καὶ ἐξαλείψει ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι· ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθον».
Αυτή ήταν η ΥΠΟΣΧΕΣΗ του Θεού και αυτό θα γίνει …(Αποκ. Ιωάν. 21,5) «Καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ· ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα. καὶ λέγει μοι· γράψον, ὅτι οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί εἰσι» …(Αποκ. Ιωάν. 21,6) «καὶ εἶπέ μοι· γέγονεν. ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. ἐγὼ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν» …(Αποκ. Ιωάν. 21,7) «ὁ νικῶν, ἔσται αὐτῷ ταῦτα, καὶ ἔσομαι αὐτῷ Θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι υἱός».
Σε αυτήν την Ιερουσαλήμ θα «μπει» και θα κατοικήσει μόνον ό,τι είναι «καθαρό» …Στην υπέρλαμπρη Ιερουσαλήμ, η οποία θα «φωτίζει» για πάντα τον κόσμο μέσα στο σκοτάδι …Στην αιώνια Ιερουσαλήμ, η οποία «περιτειχίζεται» από μεγάλα τείχη, τα οποία έχουν μόνιμα ανοικτούς Δώδεκα Πυλώνες. Αυτό το λέει ο Ίδιος ο Ιησούς …ο Μέγας Αρχιτέκτων …Ο Υιός τού Θεού, που, όταν μιλάει, ΠΡΕΠΕΙ να Τον ακούμε με μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ, γιατί, όπως πολύ καλά έχουμε καταλάβει στο κείμενο αυτό, είναι επικίνδυνες οι παρανοήσεις σ’ ό,τι αφορά τον Λόγο Του. Πόσο επικίνδυνες; …«Θανάσιμα» επικίνδυνες. Πρέπει πάντα να «βλέπουμε» εάν αυτά τα οποία «ακούμε» μάς τα είπε ζωντανός ο Ίδιος ή είναι λόγια των «νεκρών» δούλων Του που Τον ακολουθούν; Όταν λοιπόν δεν σεβόμαστε ό,τι μας λέει ο Ίδιος ζωντανός και στη ζωή μας κάνουμε ό,τι μας λένε οι «νεκροί» δούλοι Του —οι οποίοι μας απειλούν με την Αποκάλυψη—, θέμα χρόνου είναι κι ο δικός μας «θάνατος». Αυτό είναι το όλο θέμα …Να μην αφήνουμε τους «νεκρούς» να μας κάνουν όμοιους με τους ίδιους και άρα να μας «σκοτώσουν» …Να παρακολουθούμε το πότε μας «μιλάει» ο Ίδιος ζωντανός και πότε μας «μιλάει» διαμέσου των «νεκρών» …Πότε μας μεταφέρουν οι «νεκροί» αυτά τα οποία τους είπε ο Ίδιος ως νεκρός.
Όταν ο Κύριος μάς λέει ζωντανός στο Κήρυγμά Του: (Κατά Ματθαίον 6.34) «Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον, ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς, ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς», και εμείς «θυσιάζουμε» τις ζωές μας, για να γίνουμε στα γεράματά μας πλούσιοι, διάσημοι, ισχυροί αξιωματούχοι κι ανώτατοι ιερείς, ευνόητα είναι τα αποτελέσματα γι’ αυτήν την «παρακοή» μας. Όταν ο Θεός —ζωντανός— σε μαθαίνει να λες —κάθε ημέρα— την «Κυριακή Προσευχή» και μέσα σ’ αυτήν σού προτείνει ν’ αποφύγεις τους πειρασμούς και να μην ασχολείσαι με «οφειλές» και «οφειλέτες» κι εσύ δεν κάνεις τίποτε άλλο σε όλη σου τη ζωή, παρά να ασχολείσαι μ’ αυτά, ευνόητα είναι τα αποτελέσματα …«Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον» …και τέλος !!! …Το παραπάνω απειλεί και η κατάχρησή του «σκοτώνει».
Το όλο θέμα είναι να μην «ξεχνάς» ποτέ ότι είσαι θνητός άνθρωπος, άσχετα εάν έχεις μυαλό και κρίση αθάνατου Θεού. Το ζητούμενο είναι να μην κάνεις το λάθος κι αρχίσεις να «ξοδεύεις» τη ζωή σου, νομίζοντας ότι αυτή είναι «άπειρη» …Να μην «παρασυρθείς» και χάσεις το «μέτρο», σκεπτόμενος σαν αθάνατος, τη στιγμή που διαχειρίζεσαι ένα πολύ πεπερασμένο μέγεθος, όπως είναι η ζωή ενός θνητού …Να μην παρασυρθείς και ξεπεράσεις τα όρια, κυνηγώντας «ανεμόμυλους» επιτυχίας και πλούτου …Να είσαι «ξύπνιος» όταν είναι ακόμα νωρίς και τα λάθη διορθώνονται. Εάν κάνεις το λάθος και το αντιληφθείς αυτό όταν γεράσεις, τότε είναι πλέον πολύ αργά …Δεν διορθώνεται κι ούτε θέλεις να το διορθώσεις, γιατί δεν θέλεις ν’ «ακυρώσεις» όλη σου τη ζωή …Δεν θέλεις να παραδεχθείς ότι πέταξες τη ζωή σου στα «σκουπίδια», μαζεύοντας χρωματιστά «χαρτάκια» και τούβλα, τα οποία θα τα απολαύσουν κάποιοι άλλοι.
Εάν το κάνεις αυτό, δεν υπάρχει «γυρισμός». Μετά τρέχεις πίσω από τους «νεκρούς», γιατί μόνον αυτοί μπορούν να σε «ανακουφίζουν» με υποσχέσεις επόμενης μεταθανάτιας ζωής, και άρα δεύτερης «ευκαιρίας». Γίνεσαι όμοιος μ’ αυτούς και άθελά σου απειλείς τους νέους, οι οποίοι είναι «ζωντανοί» κι «απειλούν» τον «κόσμο» μέσα στον οποίο έχει «αξία» η θυσία σου. Μετά «λατρεύεις» τους Εβραίους, οι οποίοι είναι οι «ειδικοί» τού Κάτω Κόσμου. Μετά «τρέχεις» στις Εκκλησίες για να «σωθείς» …Γίνεσαι όμοιος μ’ αυτούς, οι οποίοι έχουν στο προσκέφαλό τους την Παλαιά Διαθήκη των «νεκρών» και όχι την Καινή Διαθήκη τού ζώντος Υιού. Εάν ο άνθρωπος στη νεότητά του επιλέξει ν’ ακούσει «σοφούς» παππούληδες και «σεβάσμιους» γέροντες, ελάχιστες ελπίδες έχει να ξεφύγει από τον Κάτω Κόσμο. Υπό την καθοδήγηση «πνευματικών» και «αγίων πατερούληδων» γίνεται ένας ζωντανός-«νεκρός», όπως αυτοί που συνάντησε στην Ιουδαία ο ζωντανός Ιησούς …Γίνεται ένας Ιουδαίους απ’ αυτούς που «παράγει» η Παλαιά Διαθήκη …Γίνεται ψεύτης σαν τον «θεό» του …Γίνεται έχιδνα σαν τον «θεό» του.
Γι’ αυτόν το λόγο λέμε ότι απαιτείται απόλυτη ΠΡΟΣΟΧΗ όταν «ακούμε» τον Κύριο και πρέπει να διαχωρίζουμε ΠΑΝΤΑ τη θέση μας από τους δούλους Του. Οι άνθρωποι ΔΕΝ είναι δούλοι τού Θεού …Είναι παιδιά τού Θεού …Δούλοι τού Θεού είναι εκείνοι, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να υπακούνε τον νεκρό τους Κύριο και γι’ αυτόν τον λόγο απειλούνται με τιμωρίες από Αυτόν. Οι απλοί άνθρωποι, όμως, ΔΕΝ είναι δούλοι και άρα ΔΕΝ έχουν πάρει εντολές από Αυτόν, ώστε να απειλούνται για την ανυπακοή τους. Στους ανθρώπους ο Θεός Πατέρας έχει δώσει την απόλυτη ελευθερία βούλησης και επιλογής —το «Αυτόβουλο»— και ΠΟΤΕ η έννοια της «τιμωρίας» δεν συνδέεται με την όποια απόφαση κι αν πάρουν στη ζωή τους. Την τρομοκρατική Αποκάλυψη ΔΕΝ την έδωσε ο Κύριος ζωντανός στους ανθρώπους …Την έδωσε νεκρός σε δούλους Του …κι αυτοί οι «νεκροί» δούλοι ήταν που —εκ του πονηρού και για ευνόητους λόγους— την προώθησαν στους ανθρώπους. Οι ίδιοι, εξαιτίας τής Αποκάλυψης, θα υπάκουαν στον Κύριό τους —όπως ήταν υποχρεωμένοι—, αλλά ανάγκασαν και τους ανθρώπους να υπακούσουν στους ίδιους, πράγμα το οποίο ήταν απολύτως εγκληματικό και λάθος.
Όμως, από αυτό το «λάθος» «χτίστηκε» το ακλόνητο και τεράστιο «οικοδόμημα» της Εκκλησίας. Επάνω σ’ αυτό το «λάθος» χτίστηκε η Μεγάλη Πόρνη, η οποία σε κάποια στιγμή θα μετατραπεί σε Νέα Ιερουσαλήμ και η οποία θα μοιραστεί στους ανθρώπους των επόμενων γενεών. Αυτή η «πλάνη» ήταν το ζητούμενο για τον Υιό που θυσιάστηκε …και, για να έχει αξία κι αποτέλεσμα η Θυσία Του, ο Ίδιος έπρεπε να λειτουργήσει ως Σατανάς. Έκανε τον εαυτό Του θεμέλιο «λίθο» αυτής της «κατασκευής» και ο λίθος αυτός είναι άθραυστος κι ακλόνητος. Με το «αίμα» Του «ράντισε» τα θεμέλια της Νέας Ιερουσαλήμ, για να την κάνει «απρόσβλητη» από κάθε κακό, όπως κάνουν επί αιώνες οι «παλιοί» τέκτονες. Ο Ίδιος έγινε το Αρνίον που θυσιάστηκε επάνω στα «θεμέλια» της «λαμπρής» Πόλης, για να γίνει αιώνια η «κατασκευή» τού Θεού.
Αυτός λοιπόν ο τρομερός Κύριος στο ΤΕΛΟΣ τής Αποκάλυψης αποκαλύπτει ο Ίδιος τον ρόλο Του. Όπως συμβαίνει σε όλα τα μεγάλα «έργα», στων οποίων το Τέλος μπαίνει η «υπογραφή» των Δημιουργών τους. Ο Ιησούς είναι Αυτός ο οποίος «υπογράφει» την Αποκάλυψη …Ο νεκρός Ιησούς και άρα ο Αντίχριστος, εφόσον αυτήν την Αποκάλυψη ΔΕΝ την έδωσε στον Λόγο Του ως ζωντανός Διδάσκαλος ανάμεσα στους μαθητές Του. Η Αποκάλυψη δόθηκε ΜΕΤΑ τη Σταύρωσή Του και άρα όταν μπήκε στο «βασίλειο των νεκρών» …Μια Αποκάλυψη, η οποία στην πραγματικότητα είναι μια αυτοεκπληρούμενη Προφητεία. Αυτός άλλωστε είναι κι ο ρόλος ΟΛΩΝ των προφητειών. Διαφορετικά δεν θα υπήρχε νόημα να υπάρχουν. Είναι θέμα λογικής. Εάν μια προφητεία —η οποία αναγκαστικά πρέπει να δοθεί εγκαίρως— με τη γνωστοποίησή της αλλάξει αυτά τα οποία υποτίθεται προαναγγέλλει, στην πραγματικότητα «αυτοακυρώνεται» …Μόνη της δηλαδή αποδεικνύει ότι η ίδια είναι λάθος, εφόσον δεν θα συμβούν αυτά τα οποία έχει «προβλέψει».
Η Αποκάλυψη είναι μία Προφητεία η οποία εξυπηρετεί τα Σχέδια του Θεού και έχει δοθεί από τον Ίδιο …Είναι μια Προφητεία τόσο έξυπνα δομημένη κι ερμητικά κλεισμένη και κλειδωμένη, που δεν θα υπήρχε ΠΟΤΕ η περίπτωση ν’ «ανοίξει» άκαιρα —και μάλιστα από κάποιον που δεν θα διέθετε τα «κλειδιά» της— …Μια Προφητεία με τις ιδανικές «δόσεις» απειλών και υποσχέσεων, ώστε ν’ αντέξει στον χρόνο και την αμφισβήτηση των ανθρώπων και να προκαλέσει η ίδια άμεσα την πραγμάτωσή της …Μια Προφητεία, η οποία, μέχρι την εκπλήρωσή της, μπορεί να παγιδεύσει μέσα της —όπως κι αποδείχθηκε μέσα στους αιώνες— ακόμα και την πιο ισχυρή ανθρώπινη ευφυία …Μια Προφητεία με «καρότα» ανάλογα των «μαστιγίων», ώστε ν’ αντέξει ο άνθρωπος μέχρι το Τέλος …Να μην παρατήσει τον αγώνα του, εξαιτίας της κόπωσης και της απελπισίας του. Όλα στο απόλυτο όριο τόσο των αντοχών τού Σχεδιασμού όσο βέβαια και των χαρακτηριστικών τού ανθρώπου. Ο Δημιουργός αυτού του τρομερού «εργαλείου» τού Θείου Πνεύματος είναι ο Υιός τού Θεού …Ο Ιησούς …Ο ίδιος ο Θεός.
Αυτός είναι που έστειλε τον άγγελό Του να ενημερώσει τις Εκκλησίες και άρα όλους τους δούλους Του για τα όσα θ’ ακολουθήσουν της Σταύρωσής Του και άρα του «θανάτου» Του. Έτσι παίρνει το πραγματικό του νόημα εκείνο που είπε επάνω στον Σταυρό —και ΠΡΙΝ πεθάνει— στις γυναίκες που Τον ακολουθούσαν κι έκλαιγαν γι’ Αυτόν …(Λουκ. 23,28) «στραφείς δὲ πρὸς αὐτὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπε· θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, μὴ κλαίετε ἐπ᾿ ἐμέ, πλὴν ἐφ᾿ ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν.» Γνώριζε ΑΚΡΙΒΩΣ τι θα ακολουθούσε, γιατί ο Ίδιος το είχε δρομολογήσει, θυσιάζοντας τον Εαυτό Του για το ΚΑΛΟ τής ανθρωπότητας. Αυτός είναι που μας «συστήνεται» στην Αποκάλυψη ως Δημιουργός της ΟΛΗΣ κατάστασης, που θα Τον ταυτίσει με τον έτερο εαυτό Του στη Ρώμη. Μας ενημερώνει για το Σχέδιο του Θεού, το οποίο μετά τη Θυσία Του έχει πλέον μπει στην τελική «ευθεία» …Έχει ξεκινήσει να εφαρμόζεται το Σχέδιο των δύο Θεανθρώπων —που είναι ΕΝΑΣ—. Μας ενημερώνει την ώρα και τη στιγμή ΑΚΡΙΒΩΣ που ξεκινάει για την ανθρωπότητα η Μεγάλη Δοκιμασία για την εξομοίωση των καταστάσεων μεταξύ «Ουρανού» και Γης …Την ώρα και τη στιγμή που ο Μιχαήλ «πέφτει» στη Γη και δημιουργεί το «στράτευμά» Του, για να ξεκινήσει τον «Πόλεμο» με τον άλλο Αρχάγγελο της Ρώμης.
Ποιος είναι ο ρόλος Του, όπως τον περιγράφει ο Ίδιος;
…(Αποκ. Ιωάν. 22,16) «Ἐγὼ Ἰησοῦς ἔπεμψα τὸν ἄγγελόν μου μαρτυρῆσαι ὑμῖν ταῦτα ἐπὶ ταῖς ἐκκλησίαις. ἐγώ εἰμι ἡ ῥίζα καὶ τὸ γένος Δαυΐδ, ὁ ἀστὴρ ὁ λαμπρὸς ὁ πρωϊνός».
Συστήνεται ως
Αστήρ = 26 = Μιχαήλ = Υιός = Σατανάς
Ποιος αστέρας όμως; …Ο πρωινός, δηλαδή ο Πλανήτης Αφροδίτη
Αφροδίτη = 39 = Διάβολος = Βεελζεβούλ = Ιμπλίς
Αυτός είναι ο αστέρας, που φέρνει το πρώτο φως στους ανθρώπους. Άρα; …Άρα, ο Εωσφόρος !!!
Εωσφόρος = 52 = Αιώνιο Πυρ = Υιός Άρσεν = Υιός του Σατανά = Κληρονόμος = Κλειδοκράτωρ = Ιερουσαλήμ = Δώδεκα Πυλώναι
Ο Ίδιος ο Ιησούς αποκαλύπτει —εμμέσως— ότι μετά τη Θυσία Του είναι ο επικίνδυνος Σατανάς …Ο πρωινός αστέρας …Ο φοβερός και τρομερός Εωσφόρος …Ο αστέρας, ο οποίος έχει αρκετό φως για να φαίνεται ο Ίδιος, αλλά όχι για να φωτίζει τον Κόσμο. Έτσι «κλείνει» η Αποκάλυψη και εμείς είμαστε οι Πρώτοι τυχεροί που θα μάθουμε την Αλήθεια και θα μπορέσουμε ν’ απολαύσουμε την Αυγή τής Πρώτης Ημέρας τής «Θείας Κοινωνίας» …Οι Πρώτοι, που θα δούμε τον «Ήλιο» ν’ «ανατέλλει» ξανά στη Γη μετά από τη μεγάλη «νύχτα» …Οι Πρώτοι που θα «γευτούμε» την ΥΠΟΣΧΕΣΗ του Θεού για «Αιώνια ζωή». Ο Ίδιος ο Θεός ήταν υπεύθυνος για τη «Δύση» τού Ηλίου και ο Ίδιος είναι και για την «Ανατολή» του.
Για τη θέωση του ανθρώπου έγιναν όλα αυτά …Για τη σωτηρία τού Κόσμου σκοτείνιασε στον απόλυτο βαθμό ο Κόσμος. Ο Ήλιος έγινε σαν τρίχινος σάκος και «σκέπασε» και τη Σελήνη, για να φαίνεται στον Ουρανό μόνον η Αφροδίτη. Ο Ιησούς Σταυρώθηκε κι εξαιτίας Του «κρύφτηκαν» οι Έλληνες στην «έρημο» και «χάθηκαν» από τον «Ουρανό» οι Φωστήρες τής Γης. «Χάθηκε» το τέλειο Βρέφος = 33 = Ήλιος, που είδαμε στιγμιαία με την έλευση των Θεανθρώπων και έμεινε το ατελές Έμβρυο = 26 = Αστήρ μέχρι να συμπληρωθεί ο χρόνος «κύησης» του Θεανθρώπου …Χωρίς τους Έλληνες = 34 = Σελήνη, στο σκοτεινό ουράνιο στερέωμα έμεινε μόνον ο Εωσφόρος …Η λαμπερή αλλά επικίνδυνη Αφροδίτη. Αυτός ήταν ο ρόλος τού Υιού Του. Αυτός ήταν ο ρόλος τού Υιού τού Ανθρώπου. Αυτός ήταν ο ρόλος τού Σωτήρα τού Κόσμου …Να βοηθήσει την ανθρωπότητα να «γεννηθεί» στο ανώτατο πνευματικό επίπεδο, που είναι το θεϊκό. Γεννήθηκε πρώτα στη ζωική της μορφή κι έπρεπε να πάρει την τελική θεϊκή της μορφή και στον χώρο τού πνεύματος.
Αυτή η «αναβάθμιση» του ανθρώπινου είδους απαιτούσε θυσία και άρα είχε μεγάλο κόστος για την πραγματοποίησή της. Η «απόσταση» μεταξύ τής φυσικής γέννησης του ανθρώπινου είδους και της πνευματικής του «απογείωσης» είναι ο χρόνος που απαίτησε ο Σχεδιασμός τού Θεού. Έπρεπε το πρόωρο «έμβρυο», που εμφανίστηκε άκαιρα, να συνεχίσει την «κύησή» του και να προστατευτεί μέσα στο «σκοτάδι» τής σφραγισμένης «κοιλιάς» τού Κάτω Κόσμου —μέχρι να γίνει κανονικό «βρέφος»— …Έπρεπε η ανθρωπότητα να κάνει τον φυσικό της «κύκλο» μέχρι να «γεννηθεί» ξανά …Να «σκοτεινιάσει» η Γη και να πέσει η «νύχτα», μέχρι να έρθει ξανά η «Ανατολή» …Να ξημερώσει η «αιώνια ημέρα»…
Σάκκος τρίχινος = 77 = Έκλειψη σελήνης = Υιός τού Ανθρώπου = Εξακόσια Εξήκοντα Έξ = Αποφώλιον βρέφος = Ο Όφις ο Αρχαίος = Άγγελος της Αβύσσου = Σωτήρας τού Κόσμου.
Έτσι «κλείνει» η Αποκάλυψη, η οποία κάποτε σηματοδοτούσε την Αρχή μιας «πορείας», ενώ σήμερα σηματοδοτεί το ΤΕΛΟΣ της. Δόθηκε όταν η ανθρωπότητα βρισκόταν στο «Α» και εμείς σήμερα «βλέπουμε» καθαρά το «Ω». Αυτή θα είναι η «Μεγάλη Ανατολή» και θα συμβεί όταν θα ξεκλειδωθεί και η Αποκάλυψη με όλα τα μυστικά της. Αυτήν την Ανατολή θα φέρει ο Παράκλητος, όπως μας υποσχέθηκε ο Ιησούς…
Μεγάλη Ανατολή = 43 = Αποκάλυψις = Παράκλητος.
(Αποκ. Ιωάν. 22,20) «Λέγει ὁ μαρτυρῶν ταῦτα· ναὶ ἔρχομαι ταχύ. ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ»

…Όλα θα γίνουν τέλεια …και πολύ σύντομα !!!

photo: https://pixabay.com/el/