Η Ελλάδα είναι ένας τόπος μαγικός, που σαν τον περπατάς θαρρείς πως θα έρθουν μπροστά σου ξαφνικά οι θεοί και οι ημίθεοι , οι ήρωες και οι νύμφες και οι νεράιδες, και θα σε συντροφεύουν μαζί με τους Αγίους τους σημερινούς. Και καμία συνάντηση δεν θα είναι εναντιωμένη με την άλλη, αλλά όλοι θα συμπορεύονται για να σου ξυπνήσουν την μνήμη της γενιάς σου, της γενιάς του Ελληνα Οδυσσέα που κουβαλάς μέσα σου και του Θεανθρώπου, της δικής σου ανθρώπινης φύσης, με την αγωνία σου να συναντήσεις την χαμένη αρχέτυπη μορφή σου.
Και πασχίζεις, μέσα από την αναζήτηση των παλιών δασκάλων που ζωντανεύουν με άλλα προσωπεία μέσα στους αιώνες ,να βρεις τη δική σου ταυτότητα.
Έτσι στην Ελλάδα, κάθε τόπος, όσο μικρός και αν είναι, είναι ένας τέτοιος τόπος συνάντησης, ένα μικρό μυστικό καφενείο, όπου συνομιλούν οι θεοί με τους Αγίους γράφοντας την ιστορία του τόπου και αφήνοντας τα σημάδια τους μέσα από τα ονόματά τους θρύλους τις παραδόσεις,την θαυματουργική παρουσία τους.
Αν θελήσει κάποιος να περπατήσει με αυτούς τους συνοδοιπόρους, θα βρει από πού προέρχεται η δύναμη της Ελληνικής ψυχής. Ας προσπαθήσουμε να οδοιπορήσουμε ξεκινώντας από την Αίγινα γιατί ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας μετά την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους.
Η Αίγινα, σύμφωνα με ττην μυθολογία την ονομασία της την πήρε από τη Νύμφη Αίγινα, η οποία ήταν η ωραιότερη από τις 20 κόρες του ποταμού Ασωπού.
Κατά την παράδοση, ο Δίας μεταμορφωμένος σε αετό ή κατ άλλους σε φωτιά, όπως μας πληροφορεί ο Οβίδιος, την κλέβει και την φέρνει στην Οινώνη την σημερινή Αίγινα, όπου εκεί η Αίγινα και ο Δίας γεννούν τον Αιακό. Ο Αιακός για χάρη της μητέρας του, μετονομάζει το νησί από Οινώνη σε Αίγινα.
Ο Σίσυφος όμως , βασιλιάς της Κορίνθου, αποκαλύπτει στον Ασωπό την απαγωγή της κόρης του και για αυτό τιμωρείται από τον Δία. Ο Ασωπός ευεργέτησε την Κόρινθο δημιουργώντας εκεί μία πηγή εκείνη την εποχή, εποχή μεγάλης ξηρασίας .
Κατά έναν άλλο μύθο που αναφέρει ο Graves η αρπαγή των θυγατέρων του βασιλιά Ασωπού από τον Δία τον Απόλλωνα τον Ποσειδώνα και τους άλλους θεούς κρύβει την πιθανή ύπαρξη ενός κολεγίου ιερειών της Σελήνης που ζούσαν στον ποταμό Ασωπό .
Αλλά και για να ερμηνευθεί η πυκνή κατοίκηση του νησιιού δόθηκε και άλλη εξήγηση.Σύμφωνα με αυτή την παράδοση το νησί αυτό ήταν κατοικημένο στην αρχή μόνο από μυρμήγκια. Ο Δίας για να κατοικηθεί το νησί μεταμόρφωσε τα μυρμήγκια σε ανθρώπους δημιουργώντας έτσι τους πρώτους κατοίκους τους Μυρμιδόνες, που ο πρώτος βασιλιάς τους ήταν ο Αιακός ,και οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού, όπως αναφέρει ο Πίνδαρος ονομάστηκαν Μύρμηγκες. Όλο αυτό διαδραματίζεται κάτω από την Ιερή Δρυ , παρακλάδι βελανιδιάς που είχαν μεταφέρει από την Δωδώνη στο Ελλάνιο Όρος, όπου έχτισαν και τον ναό του Δία.
Προς τιμήν του Αιακού τελούσαν τα Αιάκια, εορτή κατά την οποία τελούνταν αθλητικοί αγώνες, και οι νικητές αφιέρωναν τα νικητήρια στα προπύλαια του Αιακείου, εκεί στο λόφο της Κολώνας ,όπου βρίσκεται ο Ναός του Απόλλωνα .
Αυτή την εφεύρεση οι Έλληνες έχουν για το όνομα της Αίγινας και ο εξαιρετικός νους τους αυτούς τους τρόπους βρίσκει για να εξιστορήσει όλη την Ελλάδα.
Μιας και μιλάμε όμως για την Αίγινα η ομορφιά των θρύλων δεν αφορά μόνο το Δία αλλά και την Σελήνη και τον Απόλλωνα ,Ο δελφίνιος Απόλλων που έτσι λατρεύεται σαν Θεός των θυελλωδών ανέμων και της θάλασσας. Πολλοί από σας θα έχουν δει το αρχαίο αυτό νόμισμα, ένα νόμισμα απότο 300 με 130 π.Χ. το παιδί πάνω σε ένα δελφίνι Είναι η απεικόνιση του Απόλλωνα.
Εχουμε όμως κα την Αφαία, εκεί που χάθηκε η κόρη η φίλη της Αρτεμης και την βρήκε ένας ψαράς να κοιμάται στα δίχτυα του. Η κόρη αυτή , που λέγεται Βριτόμαρτις αργότερα λατρεύεται σαν Σελήνη και Άρτεμις και Αφαία για να γεμίζει τα δίχτυα των ψαράδων με ψάρια και λατρεύεται τόσο στην Αίγινα όσο και στην Κρήτη αλλά και σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου.
Αλλά η ευαισθησία της ανθρώπινης ψυχής είναι διαρκής από τότε μέχρι σήμερα. Τότε εκφραζόταν μεσα απο τον μύθο.
Τότε η δικαιοσύνη ήταν συνώνυμη με τον Δία και τον Αιακό και η ομορφιά με την μεγαλοπρέπεια της Σελήνης και της Αρτέμιδας που εκφραζόταν στον ναό της Αφαίας.
Σήμερα τον τόπο αυτό τον έχει ευλογήσει όπως και όλη την Ελλάδα, δείχνοντάς μας πλήθος Αγίων και Μαρτύρων που δεν μπορούν να χωρέσουν σε αυτές τις λίγες μόνο γραμμές.
Σήμερα αυτό το μικρό νησί, γνωστό σε όλο τον κόσμο από τον Αγιο του αιώνα μας , τον Άγιο Νεκτάριο, έχει δώσει μία χορεία Αγίων, τον Άγιο Απόστολο Κρίσπο,πού ήταν ο πρώτος ο οποίος ίδρυσε την Επισκοπή της Αίγινας, τον Άγιο Λεόντιο μαθητή του, τον Άγιο Ιουλιανό και τον Ιούλιο που σπουδάζουν μαζί με τον Βασίλειο τον Γρηγόριο και τον Ιουλιανό φιλοσοφία και ρητορική στην Αθήνα και διδάσκουν και θαυματουργούν στην Ιταλία , την Οσία Αθανασία, την Οσία Θεοδώρα , την εν Θεσσαλονίκη, την οσία Θεοπίστη, τον Άγιο Λουκά πού μετακόμισε από την Αίγινα στη Φωκίδα ,γνωστό σαν Όσιο Λουκά τον εν Στειρίω και τέλος τον Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως των θαυματουργό, ολοζώντανο παντού και θαυματουργό παντού ,μορφές που έζησαν σε αυτό το μικρό νησάκι και θαυματουργούν και αγιάζουν και λαμπρύνουν την Εκκλησία μέχρι σήμερα.
Και άλλοτε μεν οι θρύλοι και οι μύθοι έθρεψαν τις πρώτες γενιές των Ελλήνων αλλά η παρουσία τον σημερινών αγίων ενδυναμώνει και τρέφει και αναπαύει τους σύγχρονους τους. Γιατί η ανθρώπινη ψυχή έχει ανάγκη να συμπορεύεται με τον Θεό της όπως της επιτρέπει να της φανερώνεται. Και έτσι συνεχίζει να ρέει και να εξελίσσεται η σχέση ψυχής και Θεού μεσα στην μεγαλοπρέπεια του χρόνου και τον περιορισμό του τόπου -που της αναγνωρίζεται από όλη την ανθρωπότητα, όπως για παράδειγμα είδαμε σήμερα σαυτό το μικρό σημαδάκι της Γης,που στο χάρτη λέγεται Αίγινα.
