Ένα ταξίδι με μιαν ανυπόμονη άνοιξη
Ν’ ανθίζει σε κάθε φιλί, με τον ήλιο να μαλώνει
Να μην αφήνει τη βροχή να ξεδιψάσει του έρωτα τον πόθο
Ένα ταξίδι με δυο μάτια πλάνα, να χάνονται σε κύματα μεγάλα, μόνο
Μελωδία, μουσική η φωνή, το καλοκαίρι δίπλα να καίγεται, να λιώνει
Κι ο πόθος άσβεστος, να μεγαλώνει
Ό,τι αρνείται με πάθος κανείς
Αυτό λατρεύει
Ό,τι με μένος φωνάζει, η ψυχή αγριεύει
Το μυαλό γαληνεύει, μα η αρμύρα το καίει!
Αγιάτρευτο πάντα θα μένει, το χάδι, φιλί να προσμένει
Στη γλύκα της φλόγας της μένει
Η Άνοιξη ποτέ δεν πεθαίνει
Σε κυριεύει!
Photo MabelAmber / https://pixabay.com