Υπάρχουν Κόσμοι
χωρισμένοι από παλιές σκαλισμένες ντουλάπες
με χιλιάδες κρεμασμένες
ιδέες, συνήθειες,
φόβους.
Επιλέγω και ντύνομαι.
Το κενό, παραμένει κρυμμένο πίσω απ’ τα ρούχα.
Υπάρχουν στιγμές που θέλω να έχω κάπου να κρύβομαι
όταν η ομίχλη τον ορίζοντα σβήνει και μέσα μου φτάνει, βαθιά.
Έχει πολλή κακοκαιρία η ζωή.
Υπάρχουν στιγμές που ζητώ μόνο,
ό,τι δεν έχει λυθεί
να κουρνιάσει, με τον εγκέφαλό μου μαζί, δίπλα στο τζάκι,
να σωπάσει για λίγο.
Απ’ τα ιζήματα μέσα μου να αντλώ οξυγόνο,
κι από μια θέα δίχως πόνο, απόκοσμη, γαλήνη.
Αυτό μόνο ζητώ.
photo garten-gg / https://pixabay.com