Το να συμβιώνεις με έναν άλλο άνθρωπο, δε σημαίνει απαραίτητα και ότι νιώθεις αυτή την παρουσία σε κάθε στάδιο της ζωής και της καθημερινότητάς σου. Ακούμε συχνά να λένε «Η χειρότερη μοναξιά που μπορεί να βιώσει κανείς είναι αυτή που νιώθεις ενώ είσαι σε σχέση» κι αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για ένα είδος μοναξιάς το οποίο και δεν έχει επιλέξει κάποιος, πράγμα που πιθανών να του προκαλεί και μεγαλύτερη θλίψη.
Από τη στιγμή που κάποιος επιλέγει να μοιραστεί τη ζωή του με κάποιον άλλο άνθρωπο ή κομμάτι αυτής, αυτόματα επιλέγει να μοιράζεται και τις ανησυχίες του, τους φόβους του, τα προβλήματά του, όλες τις χαρμόσυνες στιγμές του, τους προβληματισμούς του, τα θέλω του και φυσικά τα όνειρά του. Επιλέγει να βασίζεται για όλους αυτούς του λόγους, όχι ως αποκούμπι αλλά ως στήριγμα, στον άλλον και να υπολογίζει σε αυτόν. Όταν αυτό αρχίζει να φθίνει, εκεί ξεκινά και το πρόβλημα. Ίσως στην αρχή να παραβλέπεται ή να μην προσδιορίζεται ακριβώς, όμως παράλληλα με ό,τι συμβαίνει ή καλύτερα με ό,τι παύει να συμβαίνει, δημιουργείται απόσταση. Σταδιακά χάνεται το ενδιαφέρον, η μία πλευρά κάνει σχέδια χωρίς απαραίτητα να συμπεριλαμβάνουν και το άλλο άτομο, λαμβάνονται αποφάσεις χωρίς να υπολογίζεται η άλλη πλευρά και αρχίζουν να κυριαρχούν συναισθήματα άγχους, θλίψης και ανασφάλειας. Η απόσταση αυτή ολοένα και μεγαλώνει, αν δε λάβουμε τα μέτρα μας και κατ’ αυτό τον τρόπο οδηγούμαστε στο να αισθανόμαστε μόνοι, στο να είμαστε μαζί και όμως ο άλλος να μας λείπει.
Στην αρχή, οφείλουμε να μιλήσουμε με τον άνθρωπό μας. Να του εξηγήσουμε πώς πραγματικά αισθανόμαστε χωρίς να του επιρρίπτουμε ευθύνες και να τον θέτουμε σε αμυντική στάση. Αν δε δούμε κάποιο αποτέλεσμα έπειτα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, το οποίο είναι ξεχωριστό και διαφορετικό για τον κάθε άνθρωπο και την κάθε σχέση ξεχωριστά, ίσως το να αποτανθούμε σε έναν ειδικό (είτε ψυχολόγο, είτε σύμβουλο σχέσης) να ήταν μία λύση. Σε καμία περίπτωση το να κλειστεί κάποιος στον εαυτό του, να αυτοτιμωρείται ή να αφήνει τον χρόνο να τρέχει, δε θα έκανε καλό. Είναι υγιές το να περνούμε από διάφορα στάδια, αρκεί τα στάδια αυτά να μη γίνονται μαρτυρικά για κανέναν. Αντιμετωπίζοντας τα πράγματα κατά πρόσωπο, με αλήθεια και αγάπη, η λύση θα βρεθεί οπωσδήποτε. Όποια κι αν είναι αυτή. Ακόμη και η περίπτωση του χωρισμού, αν είναι αναπόφευκτος, είναι λύτρωση. Ο φόβος που συνήθως μας κρατά δέσμιους είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων ένα απλό εμπόδιο που πρέπει να δρασκελίσουμε και να πάμε παρακάτω. Σε όλους αξίζει μια όμορφη, υγιής σχέση. Μην αφήνετε την ευτυχία σας στην τύχη, καθορίστε την όπως μπορείτε.
Καλύτερα να είσαι δυστυχισμένος μόνος παρά δυστυχισμένος μαζί με κάποιον άλλον.
Μαίριλυν Μονρόε
Αμερικανίδα ηθοποιός (1926-1962)
photo NunoMartins2003 / https://pixabay.com
