Με συναισθηματική φόρτιση διάβασα το βιβλίο της Ιωάννας Λαζάρου “Για σένα που έφυγες νωρίς¨ από τις εκδόσεις BUSINESSRISE PUBLISHING HOUSE. Φόρτιση που με ακολουθεί ακόμα και τώρα αναλογιζόμενη τα γεγονοτα που διαδραματίζονται σ’ αυτό, ξεκινώντας από τα χρόνια του ’40 σ’ ένα χωριό της Θεσσαλίας και που συνεχίζονται και στη μεταπολεμική περίοδο, με την νοοτροπία της ανδροκρατούμενης κοινωνίας. Υπεροχή και αποδοχή του αρσενικού που ακόμα και με την άσκηση βίας και κτητικότητας απέναντι στα θυληκά της οικογένειας να παραμένει χωρίς αντιμετώπιση. Ομολογώ πως με καθήλωσε με την ανάγνωσή του.
Αφηγηματικός ο λόγος που ρέει αβίαστα. Λόγος λιτός , με σκληρές αλήθειες, χωρίς καμιά προσπάθεια που να προκαλεί αυτήν τη συναισθηματική φόρτιση, όμως κατακλύζει τον αναγνώστη με τη βάναυση συμπεριφορά των αρσενικών και τις αδικίες απέναντι στα θυληκά.
Οι δυσκολίες, η ορφάνια αλλά και η ομορφιά της μικρής Ελένης της άνοιξαν δρόμο ερωτικό για τον Πέτρο το γιο του
καπετάνιου, άρχοντα της περιοχής. Η αναπηρία του όμως, μαζί με τα βίαια στοιχεία του χαρακτήρα του και την ανάγκη προβολής της υπεροχής του αρσενικού- καταβολές πατρικές- μετά από τις πρώτες ερωτικές συγκινήσεις, που τους ένωσαν, έβγαλαν στην επιφάνεια όλη τη σκληρότητα του χαρακτήρα του κακοποιώντας την αγαπημένη του που έφυγε άδικα και πολύ νωρίς απ’ τη ζωή μη αντέχοντας τέτοια βιαιότητα. Η συμπεριφορά αυτή του Πέτρου συνεχίστηκε και μετά το θάνατό της στη μικρή κόρη τους, την Άννα, που μεγάλωνε με ομορφιά, ευαισθησία, όνειρα και ιδιαίτερη εξυπνάδαμ αλλά και με τον πόνο της απώλειας της μητέρας. Αναγκαστικά και με υπομονή κι αυτή αποδεχόταν, όπως κι εκείνη τη σκληρή κι απάνθρωπη στάση του πατέρα. Η ζωή της κοντά του ήταν μια επίγεια κόλαση……….
¨….τα λόγια και η συμπεριφορά του πατέρα της άφηναν σημάδια στην ψυχούλα της που δε θα γιατρεύονταν ποτέ.
-Δε θα ξαναδείς το φως του ήλιου αν δε συμμορφωθείς. Δε θα σε αφήσω εγώ να γίνεις ο περίγελος του κόσμου καί να με κάνεις ρεζίλι στην κοινωνία. Καλύτερα να σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια……….” της έλεγε.
Ένα μυθιστόρημα με γεγονότα αληθινά που διαβάζεται αβίαστα και παρασύρει τον αναγνώστη προκαλώντας του συναισθήματα ποικίλα. Χαρές, θλίψη, πόνο, αγανάκτηση. Σκέψεις αρνητικές, αλλά και θετικές προσμένοντας με αγωνία τη συνέχεια στο επόμενο βιβλίο της συγγραφέα.
θερμά συγχαρητήρια Ιωάννα. Καλοτάξιδο να είναι το πρώτο σου μυθιστόρημα. Κι άλλα πολλά να ακολουθήσουν.
