Μέσα στο κρύο της ψυχής
έχω σταθεί έχω βραχεί,
κόντρα σε κάθε
λογική, όχι παιχνίδι της στιγμής.
Βλέπω φτερά που μεγαλώνουν
Και όλο τον κόσμο τον μικραίνουν
μα η απόσταση μου μοιάζει
με ένα δοχείο που αδειάζει.
Σε ένα
ταπεινό “αντίο” μες της καρδιάς
το μεγαλείο!
Βλέπω φεγγάρια στην βροχή μου
με μουσκεμένα τα “γιατί” μου,
να αγκαλιάζουν το όνειρό μου
ίσως μπορεί για το καλό μου!
Βλέπω εικόνες μες τη νύχτα
να μου φωνάζουν “καληνύχτα!”
Βλέπω χαμόγελα που ψάχνουν
μια ευχή για να δικάσουν!
Βλέπω να γίνεται η ουσία μια
φθηνή δικαιολογία,
που καθρεφτίζει αυταπάτες τσαλακωμένους επιβάτες.
Βλέπω αλήθεια μες το ψέμα
οδεύει με ένα μονο νεύμα
Είναι ίσως το όνειρό μου
μπορεί ομως
για το καλό μου!
Βλέπω τις εποχές να αλλάζουν
Και τα ρολόγια να σκουριάζουν
και εγώ να κάθομαι στο κρύο
για της ψυχής το μεγαλείο
και να
κοιτάζω τη ζωή μου την
πιο φθηνή παραγωγή μου!
Βλέπω στην ράχη της καρδιάς
μου
να κάθεται η μοναξιά μου,
να φτιάχνει αυτή το φυλαχτό μου
ισως μπορεί για το καλό μου!
photo NoName_13 / https://pixabay.com