-ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
-ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Όλος ο χριστιανικός κόσμος δοξάζει την Ανάσταση του Κυρίου μας. Γιορτάζει τη νίκη της ζωής έναντι του θανάτου, την υπεροχή του Φωτός έναντι του σκότους, τη χαρά της Ζωής έναντι της λύπης του πένθους. Ανάσταση στις ψυχές και στις ζωές μας ! Ο καλός αγώνας της Σαρακοστής ολοκληρώθηκε τη Μεγάλη Εβδομάδα και έδωσε τη θέση του στη λαμπρή γιορτή του Πάσχα.
Όλα τα εκπαιδευτικά Ιδρύματα στην Ελλάδα (Πρωτοβάθμιας-Δευτεροβάθμιας-Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ) παρέμειναν κλειστά για δύο εβδομάδες, συμμετέχοντας στο Θείο Πένθος αρχικά και στη Χαρά της Ανάστασης αργότερα. Τα ήθη και τα έθιμα για άλλη μια φορά τηρήθηκαν ευλαβικά και ο Χριστιανός, όπου Γης, έζησε με κατάνυξη τις Άγιες τούτες μέρες.
Θα έλεγε κανείς ότι όλα κύλησαν όπως συνηθίζεται τις ημέρες αυτές που η Χριστιανοσύνη γιορτάζει τη μεγαλύτερη γιορτή της. Για μια δασκάλα, όμως, που οι μαθητές της είναι απλωμένοι σε κάθε γωνιά του πλανήτη, τίποτα δεν είναι επαναλαμβανόμενο σε εμπειρίες και συναισθήματα. Και, φυσικά, είναι αυτή η ίδια η ύπαρξη του καθενός, που έστω και με τη διαδικτυακή παρουσία του, σπάει την καθημερινή ρουτίνα και τη βοηθά να ξεχωρίσει, να λάμψει, να γίνει πιο φωτεινή και όμορφη.
Δε μιλώ, λοιπόν, τυχαία για τις μοναδικές στιγμές που βίωσα τις Άγιες μέρες του Πάσχα μέσα από τα μάτια των ομογενών μαθητών μου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Τα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Πατρίδα των προγόνων δεν τους εμπόδισαν να ζήσουν με κατάνυξη τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης.
Μπορεί τα σχολεία να λειτούργησαν σχεδόν κανονικά, μπορεί το ωράριο της εργασίας να μην τροποποιήθηκε ιδιαίτερα, μπορεί η πολυπολιτισμικότητα του περιβάλλοντος να δημιούργησε για άλλη μια φορά διαφορετικά δεδομένα στην καθημερινή βιωτή από αυτήν ενός αμιγώς Χριστιανικού περιβάλλοντος, ωστόσο δεν έλλειψε τίποτα. Κι αυτό το εισέπραξα τόσο γενναιόδωρα από όλους, που, σημειωτέον, γνωριζόμαστε μόνο μέσα από το διαδίκτυο.
Στη μετά covid εποχή έλαβα πολύ συγκινητικές φωτογραφίες κατάμεστων ναών καθ’ όλη τη διάρκεια του Θείου Πάθους, αρχής γενομένης της Κυριακής των Βαίων. Η εκκλησιαστική Παράδοση, άλλωστε, για όλους τους Χριστιανούς είναι ίδια σε όποιο μέρος του πλανήτη και να βρίσκονται. Οι ίδιοι ύμνοι, τα ίδια Ευαγγελικά αναγνώσματα, το ίδιο Τυπικό. Ιδιαιτέρως συγκινητική ήταν η φωτογραφία μίας Ομογενούς ενήλικης μαθήτριας από τη Βοστώνη, κατά τη διάρκεια του στολισμού του Επιταφίου το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης. Δε σας κρύβω ότι, αν δε διάβαζα τα σχόλια, θα ορκιζόμουν ότι η φωτογραφία ήταν τραβηγμένη σε κάποιο Ιερό Ναό της Ελλάδας! Κι έπειτα η Περιφορά του Επιτάφιου, η προσκύνησή του, το πέρασμα από κάτω μικρών και μεγάλων για να πάρουν την ευλογία…
«Πώς βάφεις τα αυγά;» με ρώτησε τη Μεγάλη Τρίτη μια μαθήτριά μου από τη Νέα Υόρκη. «Με κρεμμυδόφυλλα» της απάντησα. Αυτό ήταν… Οι οδηγίες δόθηκαν και εκτελέστηκαν κατά γράμμα με τις φωτογραφίες επί το έργον να δίνουν και να παίρνουν. «Κάνεις τσουρέκια;» ρώτησε τη Μεγάλη Τετάρτη ο χρυσοχέρης μαθητής μου από το Εδιμβούργο της Σκωτίας. Είχε να φάει από όταν συγχωρέθηκε η Ελληνίδα μητέρα του , πριν τρία χρόνια περίπου. Και ναι, του έστειλα τη συνταγή μου, κι ακολούθησε καταιγισμός ερωτήσεων και μια καταπληκτική επικοινωνία τόσων ωρών, όσες χρειάστηκαν για να ζυμώσει, να πλάσει, να φουρνίσει και να ψήσει το νόστιμο παραδοσιακό γλύκισμα…
Ακολούθησε η χαρά της επιτυχίας και η μεγάλη συγκίνηση των αναμνήσεων. Θα σκεφτούν κάποιοι «Μα καλά, μια μικρή εξερεύνηση στο διαδίκτυο και εύκολα μπορούσε να βρει στο YouTube δεκάδες συνταγές για τσουρέκι και μάλιστα στη μητρική του γλώσσα, τα αγγλικά…». Αυτό είναι αλήθεια, σκεφτείτε, όμως ότι καμία σελίδα στο YouTube δε θα του πρόσφερε σε τέτοιο βαθμό τη χαρά της διάδρασης απευθείας με την πατρίδα, το μοίρασμα των συναισθημάτων, την αίσθηση ότι συμμετέχει ενεργά στην ελληνική και Ορθόδοξη Παράδοση…
Το Μεγάλο Σάββατο μια δεύτερης γενιάς ενήλικη μαθήτριά μου από την Πενσυλβάνια των ΗΠΑ με παρακάλεσε να βοηθήσω την ίδια και την πεντάχρονη κόρη της να γράψουν στα ελληνικά μια κάρτα για την Ελληνίδα γιαγιά, που ζει τους έξι μήνες του έτους στην Κρήτη. Μετά από δύο μέρες έλαβα φωτογραφίες από τη συγκινητική αντίδραση της Κρητικιάς μαμάς και γιαγιάς, που ως τότε αγνοούσε ότι η κόρη της έκανε μαθήματα ελληνικών…
Νομίζω ότι λίγο πολύ όλοι μπορείτε να πλάσετε στο μυαλό σας τη σκηνή που η κόρη άρχισε να της μιλάει στα ελληνικά και η εγγονή να της δείχνει την κάρτα γραμμένη στα ελληνικά με τις ευχές για το Πάσχα. Ήταν, αλήθεια, ένα σπουδαίο πασχαλιάτικο δώρο. Μα και Προτεστάντες μαθητές μου και Καθολικοί δεν παρέλειψαν να μου ευχηθούν για τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα! Κάποιοι έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα Ορθόδοξα έθιμα που συνδέονται με τη γιορτή αυτή (όπως είναι το βάψιμο και το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών ) και κάποιοι άλλοι ζήτησαν συνταγές από ελληνικά φαγητά που συνηθίζουμε να τρώμε τότε ( όπως η μαγειρίτσα και το αρνάκι φρικασέ ) .
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας άλλη μια πολύ συγκινητική στιγμή του φετινού Πάσχα. Πέρα από τις πολύτιμες ευχές , τις πολλές φωτογραφίες, τα βίντεο που έλαβα από τους διαδικτυακούς μαθητές μου και που με συγκίνησαν πάρα πολύ με τη σκέψη τους και τον αυθορμητισμό τους να με κάνουν συμμέτοχο στο οικογενειακό τους τραπέζι, στη γιορτή με τους φίλους τους, στις πασχαλινές δημιουργίες τους, στις δράσεις τους με την τοπική εκκλησία, ένας μαθητής μου από το Μαϊάμι, Καθολικός ο ίδιος, με την Ελληνίδα Ορθόδοξη σύζυγό του, μου έκαναν έκπληξη και μου έστειλαν ως δώρο «…το τσουρέκι που θα μου έφερναν αυτοπροσώπως, αν μπορούσαν να με επισκεφθούν στο σπίτι μου τέτοιες μέρες…»!
Συγκίνηση και ευγνωμοσύνη είναι τα συναισθήματα σε όλες τις περιπτώσεις. Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, λοιπόν! Πάσχα ίδιο και ξεχωριστό μαζί ! Πάσχα Ελλήνων όπου γης ! Πάσχα συγκινήσεων και ιδιαίτερων εμπειριών για μια διαδικτυακή δασκάλα, που εκτός από μαθήματα της ελληνικής γλώσσας διδάσκει και τον ελληνικό ορθόδοξο πολιτισμό.
-ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
-ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !
photo sweetlouise / https://pixabay.com
