Γράμμα σε έναν δάσκαλο
Αγαπημένε μου δάσκαλε,
Σου γράφω αυτό το γράμμα, γιατί τελευταία έχω κάποιους προβληματισμούς.
Κάθε χρόνο, μου δίνεις βαθμούς. Ένα χαρτί που με αξιολογείς για τις μαθησιακές και τις συμπεριφορικές μου ικανότητες. Κάποιες φορές είσαι ικανοποιημένος από εμένα και με επιβραβεύεις αναλόγως, κάποιες άλλες, δε σε ικανοποιώ όσο περίμενες και καλείς τους γονείς μου να παραπονεθείς βάζοντάς μου χαμηλή βαθμολογία ως πληρωμή των κόπων μου.
Θα συμφωνήσω, δε φέρνω αντίρρηση ούτε κάνω παράπονα. Ίσα ίσα. Όταν λες τα καλύτερα, με κάνεις να φουσκώνω σαν παγόνι. Όταν πάλι έχεις να μου προσάψεις κάτι, στεναχωριέμαι που δε στάθηκα στο ύψος που με ήθελες, μα συνεχίζω να προσπαθώ.
Αλλά να…
Εσύ έχεις τη δυνατότητα να με αξιολογήσεις. Να με μαλώσεις, να με «προδώσεις» στους γονείς μου.
Εγώ όμως;
Τι δυνατότητα έχω να πω τη γνώμη μου για σένα; Ποιος θα με ρωτήσει εμένα αν είμαι ικανοποιημένος από εσένα;
Εσένα που σε τοποθέτησαν σε αυτή τη θέση κρίνοντάς σε κατάλληλο. Εγώ δεν έχω λόγο να πω ότι σε αγαπώ ή δε σε αγαπώ; Εγώ δεν έχω κρίση να πω ότι είσαι ή όχι καλός δάσκαλος; Εγώ σε ποιον θα πω τα καλά ή τα κακά σου;
Ξέρεις, δάσκαλε, δεν είμαι από εκείνα τα παιδιά που δεν αγαπούν το σχολείο. Δεν είμαι από τα παιδιά που πηγαίνω γιατί με αναγκάζουν. Το αγαπώ το σχολείο μου. Μου αρέσει να μαθαίνω, να γίνομαι έξυπνος και σε έχω ακούσει προσεκτικά να λες, ότι αν αποκτήσουμε πολλές γνώσεις, θα γίνουμε μικροί σοφοί.
Δάσκαλε, πολύ θα ήθελα να έχω κι εγώ ένα σημείο αναφοράς και να λέω όσα σκέφτομαι και νιώθω για σένα. Να τους πω, ότι ο δικός μου ο δάσκαλος, είναι τόσο έξυπνος και καλός, που θέλω να του μοιάσω μια μέρα. Να γίνω σαν κι αυτόν.
Δάσκαλε, όσα χρόνια με έχεις στα χέρια σου, είσαι για μένα πρότυπο. Είσαι εκείνος που με πλάθει σαν πλαστελίνη. Με βοηθάει να γίνω μεγαλώνοντας κάτι όμορφο, καλό…
Αγαπημένε μου, δάσκαλε, χαίρομαι που από τη θέση που σε τοποθέτησαν, εσύ επέλεξες να κατέβεις λίγο προς τα μένα και να με κοιτάξεις στα μάτια…
Κι αφού δε βρίσκω κάποιον συγκεκριμένο να πω όσα νιώθω, τα γράφω εδώ να τα μάθει όλος ο κόσμος. Και πού ξέρεις; Ίσως μια μέρα, φτάσει και σε εκείνους που θα ήθελαν να μάθουν την απόδοσή σου ως δάσκαλος, μέσα από τα παιδικά μάτια ενός μαθητή σου.
Ο αιώνιος μαθητής σου
