φωνή ζωής για τα παιδιά
που αναπλάθουν την αλήθεια.
Κραυγή αντίστασης
των πληγωμένων,
πηγαίο ξέσπασμα
των αγανακτισμένων,
έκρηξη καταπιεσμένης οργής.
Εδώ ελευθερία
ιαχή που αντρειώνει τον αέρα,
τρομάζει τον δήμιο,
παιανίζει την ελπίδα.
Τα συνθήματα την εμπλούτιζαν
με την ορμή της επανάστασης,
του έσχατου αγώνα των αποβλημένων.
Την δέχονταν σαν τόλμημα αγάπης
οι ανοιχτές καρδιές,
οι κλεισμένες άκουγαν το μίσος μόνο.
Η λαχτάρα του αγοριού προστάτευε,
με το φως, τα όνειρα του κοριτσιού ,
καθώς ατένιζαν προκλητικά,
τον εντεταλμένο θάνατο, στα μάτια.
Ήταν τόσο ωραίοι για να τον φοβηθούν!
Ερωτεύτηκαν στο αίμα του κινδύνου,
φιληθήκαν στο δάκρυ του χαμού.
Ο σκοπευτής τους χώρισε τυφλά ,
το αγόρι έπεσε με το χαμόγελο
στην αγκαλιά του,
μαζί και το κορίτσι,
να το φυλάξει πάσχιζε
από την οργή του χρόνου.
Πάλευε να το ορθώσει,
αδύνατο ,
ο θάνατος βαραίνει το κορμί.
Πάλευε να το αναστήσει,
ανέφικτο,
η πνοή του είχε, ήδη, διαβεί
τον Αχέροντα.
Το έκλαιγε για να συγχωρέσει
το κάλλος του, το κόσμο.
Το αγόρι έφυγε ευτυχισμένο ,
δεν πρόλαβε να δει
τη προδοσία των αγώνων τους.
Το κορίτσι έμεινε και την τροφοδοτεί.
Image: StrangeTraveler, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons
