«Ανατέλλει» η εποχή τού υδροχόου !
Μαρξισμός… Η τελευταία «σκιά» τής μεγάλης «νύχτας»…πριν «ανατείλει» οριστικά η ΕΠΟΧΗ τού ΥΔΡΟΧΟΟΥ!
(Α΄ ΜΕΡΟΣ)
Σε χρόνια μεγάλης οικονομικής κρίσης και πολιτικής αβεβαιότητας για την Ελλάδα, ακούστηκε ως κραυγή οργής —κι απόγνωσης ταυτόχρονα— η παροιμιώδης πλέον φράση: «Μα, τελικά, ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;». Σήμερα σε ανάλογες συνθήκες —και σε απείρως μεγαλύτερη κλίμακα— έχει αρχίσει να πλανάται παγκοσμίως το ίδιο ερώτημα …«Μα, τελικά, ποιος κυβερνά αυτό τον Κόσμο;» …Έναν Κόσμο, ο οποίος βουλιάζει μέσα στην οικονομική κρίση και τη φτώχεια …Έναν Κόσμο, ο οποίος έχει δώσει τα πάντα στους ελάχιστους κι έχει καταδικάσει στη φτώχεια και την απελπισία τους πολλούς …Έναν Κόσμο, ο οποίος φέρεται σαν «μεθυσμένος» και, τις λίγες φορές που ενεργεί με στόχο την επίλυση των προβλημάτων του, το κάνει με τον απολύτως λανθασμένο τρόπο …Έναν Κόσμο, ο οποίος, όταν μοιράζει πλούτο, έχει πολλούς «πατέρες» που διαγωνίζονται για τα μερίδιά τους, αλλά που, όταν αναζητούνται ευθύνες, είναι απολύτως «ορφανός».
Ποιος είναι τελικά υπεύθυνος για όλα αυτά τα τραγικά που συμβαίνουν σήμερα; Πώς είναι δυνατόν στην εποχή τής απόλυτης αφθονίας, το μεγαλύτερο μέρος τού ανθρώπινου πληθυσμού να πεινάει; Πώς είναι δυνατόν στην εποχή τής απόλυτης γνώσης να χειρίζονται τον άνθρωπο σαν άβουλο δουλοπάροικο, ο οποίος συντηρείται στα όρια της επιβίωσης με επιδόματα φτώχειας; Σε ποιον χρωστάει αυτός ο υπερχρεωμένος κόσμος; Πώς είναι δυνατόν ΟΛΑ τα κράτη —ταυτόχρονα— να είναι υπερχρεωμένα και να μην φαίνεται πουθενά αυτός στον οποίο χρωστάνε; Ποιος είναι τέλος πάντων αυτός ο μυστηριώδης «δανειστής», ο οποίος έχει «δανείσει» σε ολόκληρο τον Πλανήτη, απέναντι στον οποίο ΟΛΟΙ οι λαοί και ΟΛΑ τα κράτη οφείλουν αστρονομικά ποσά; …Ποιος, επιτέλους, κυβερνά αυτόν τον Κόσμο;;; …Ποιος κυβερνά αυτήν την περίφημη Νέα Τάξη, στης οποίας τα «ταμεία» όλοι βάζουν το «χέρι» τους, αλλά κανένας δεν θέλει να φαίνεται ως επικεφαλής της; Αυτό είναι ένα ερώτημα, το οποίο πρέπει ν’ απαντήσει κάποιος, και στην απάντηση αυτήν πρέπει να έχει πραγματικά επιχειρήματα !!!…
…«Οι Αμερικανοί», θα έλεγε κάποιος. Αυτό, όμως, είναι αδύνατον να είναι σωστό …Ο κόσμος τής Νέας Τάξης είναι πολύ «μεγαλύτερος» από τη «ζώνη» ελέγχου των ΗΠΑ, εάν θεωρήσουμε ότι αυτές —έστω και στο σημερινό τους «χάλι»— κατέχουν την πρωτοκαθεδρία στον Δυτικό Κόσμο. Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο τής παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης υπάρχει μια απροσδιορίστου ιδεολογίας σύγχρονη Ρωσία και μια καθαρά κομμουνιστική Κίνα. Τι απάντησε ο Μπάιντεν στην «παράσταση» που έδωσε πρόσφατα στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, όταν ρωτήθηκε για το ποιος φταίει για τον σημερινό πληθωρισμό, που καταστρέφει τις ισχυρές οικονομίες τής Δύσης; «…Russia, Russia, Russia» !!! …Αυτήν υπέδειξε ως υπεύθυνη για τη δυσλειτουργία τού Κόσμου. Ποιος όμως κυβερνά τη Ρωσία, η οποία ελέγχει τη «στρόφιγγα» των καυσίμων, την οποία έχει ανάγκη η Ευρώπη για να επιβιώσει; Ποιος κυβερνά την Κίνα, η οποία είναι η δεύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο και την οποία κάποιοι άλλοι τη θεωρούν υπεύθυνη γι’ άλλα κακά. Άρα; …Άρα, αυτός, ο οποίος τους κυβερνά ΟΛΟΥΣ αυτούς μαζί, είναι εκείνος που Κυβερνά τον Κόσμο. Όλοι αυτοί συνδέονται μεταξύ τους και συνθέτουν τον Κόσμο μας …Ποιος λοιπόν κυβερνά αυτόν τον Κόσμο;;;…
…«Οι Εβραίοι», θα πει κάποιος άλλος. Για ποιον λόγο θα μπορούσαν να τον κυβερνούν οι Εβραίοι; …Ελέγχουν τις τράπεζες, τους πολιτικούς των ΗΠΑ κλπ. …Οι δικές τους τράπεζες «φτάνουν» μέχρι την Κίνα και «μπαίνουν» μέσα στη Ρωσία …Δεν αρκούν αυτά; …Όχι βέβαια …Εάν είναι μόνον αυτά, ΔΕΝ αρκούν. Όμως, δυστυχώς για τους λαούς, οι Εβραίοι κυβερνούν τον κόσμο κι έχουν κι άλλα «προσόντα», τα οποία δεν φαίνονται. «Μα —θα πει κάποιος— οι Εβραίοι είναι ένας μικρός λαός. Φτάνουν αυτοί για να κυβερνήσουν τον Κόσμο;» …Και οι αρχαίοι Έλληνες ήταν λίγοι, αλλά κυβέρνησαν τον αρχαίο Κόσμο …Δεν απαιτείται η φυσική σου παρουσία για να τον κυβερνήσεις. Σημασία έχει με ποιο «λειτουργικό» λειτουργεί ο κόσμος. Όταν λειτουργεί με το δικό σου «λειτουργικό», εσύ είσαι που κυβερνάς τον κόσμο, ακόμα κι αν πληθυσμιακά είσαι μια ασήμαντη μειονότητα. Το «λειτουργικό» τού αρχαίου Κόσμου ήταν το ελληνικό και γι’ αυτό ο Κόσμος εκείνος κυβερνιόταν από τους Έλληνες ακόμα κι αν οι κυβερνήτες-εξουσιαστές ήταν Ρωμαίοι αυτοκράτορες …Μία Ρώμη μόνη της δεν θα μπορούσε ποτέ να κυβερνήσει την αυτοκρατορία της …Πρωτεύουσα αυτοκρατορίας ήταν, η οποία λειτουργούσε με το ελληνικό «λειτουργικό», εφόσον αυτό ήταν που συνέδεε τα στελέχη της μεταξύ τους, σε όλα τα μήκη της και τα πλάτη της.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; …Γιατί, το γεγονός ότι «συμφωνούμε» με τους διάφορους «συνωμοσιολόγους» για την εβραϊκή κυριαρχία στον σημερινό Κόσμο, δεν σημαίνει ότι έχουμε την ίδια άποψη μ’ αυτούς …Στο ίδιο αποτέλεσμα με κάποιον, ο οποίος λύνει μια άσκηση, μπορεί να καταλήξει κάποιος άλλος από σύμπτωση, ρίχνοντας τυχαίες «ζαριές» …«Πετώντας» έναν αριθμό στην τύχη, επειδή απλά είχε «έμπνευση» κι επειδή κάτι τέτοιο είναι «τζάμπα». Είναι αυτοί ίδιοι μεταξύ τους; …Όχι βέβαια. Η «άσκηση» της παγκόσμιας εξουσίας πρέπει οπωσδήποτε να «επιλυθεί», για να βρούμε ποιος είναι ο υπεύθυνος για όλο αυτό το «χάλι». Αναζητούμε λοιπόν το «κοινό» εκείνο στοιχείο, το οποίο ενώνει τους σημερινούς κυρίαρχους μεταξύ τους …Το στοιχείο εκείνο, το οποίο συνδέει όλους αυτούς, οι οποίοι σήμερα εμφανίζονται ως ηγέτες τού Κόσμου μας —με τους Εβραίους ως επικυρίαρχους—. Αναζητούμε δηλαδή ό,τι θ’ αναζητούσαμε και στην αρχαία Ρώμη και τη σχέση της με τον Ελληνισμό. Αναζητούμε την κοσμοαντίληψη αυτών, οι οποίοι σήμερα κυβερνούν τη Νέα Τάξη και η οποία είναι προφανώς δημιούργημα των Εβραίων. Πώς είπε πρόσφατα ο Μπάιντεν στο Ισραήλ; …«Δεν χρειάζεται να είσαι Εβραίος, για να είσαι Σιωνιστής». Ο «Πλανητάρχης» —και θεωρητικά ηγέτης τού ελεύθερου κόσμου— δήλωσε Σιωνιστής !!!
Αμέσως-αμέσως βρήκαμε —ακούγοντάς το από τα πιο αρμόδια χείλη, εφόσον πρόκειται για τον «Πλανητάρχη»— μια αρχή, για να ξεκινήσουμε την ανάλυσή μας …Μια «άκρη» σ’ ένα πολύ «μπερδεμένο» «νήμα». Όμως, «νήμα» υπάρχει, και μ’ αυτό μπορεί να «συνδεθεί» ολόκληρο το «κύκλωμα» της παγκόσμιας εξουσίας και ν’ αποκαλυφθεί ολόκληρη η αλήθεια. Εάν σκεφτεί κάποιος ότι Σιωνιστές Εβραίοι ήταν οι δημιουργοί τού κομμουνισμού, τότε σίγουρα το «νήμα» αυτό περνάει από τη Μόσχα και —επίσης σίγουρα— καταλήγει στο Πεκίνο. Αυτό δεν είναι άλλωστε εκείνο που αναζητάμε; …Σύνδεση των παγκόσμιων κέντρων εξουσίας μεταξύ τους αναζητάμε, ώστε να καταλάβουμε ποιοι κρύβονται πίσω από τα κέντρα αυτά. Όταν λοιπόν ο «Πλανητάρχης» —κι έστω κι αιρετός «αυτοκράτορας»— δηλώνει Σιωνιστής, δεν πρέπει να είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τι ακριβώς εννοεί; Τι είναι ο Σιωνισμός; …Ο Σιωνισμός είναι η οργανωμένη δύναμη ενός λαού, ο οποίος είναι ιουδαϊκής θρησκείας κι έχει εβραϊκά εθνικά συμφέροντα μέσα σ’ έναν χώρο, ο οποίος έχει διαφορετική θρησκεία και πολλούς λαούς διαφορετικής εθνικότητας.
Αυτή η «φιλοξενούμενη» δύναμη, για να μπορέσει να επιβληθεί, χωρίς να έρχεται σε απευθείας σύγκρουση με τα συμφέροντα εκείνων που τη «φιλοξενούν», θα έπρεπε —όπως και στην περίπτωση των Ελλήνων— να εφεύρει και να επιβάλει στον χώρο ελέγχου της μια δική της πολιτισμική άποψη —ή ιδεολογία—, η οποία να «καλύπτει» τις παραπάνω ανάγκες …Μια ιδεολογία ιδιόμορφη, η οποία ν’ «απενεργοποιεί» τους εσωτερικούς θρησκευτικούς ή εθνικούς «συναγερμούς» των συστημάτων εκείνων, που η δύναμη αυτή «προσβάλει» …Μια ιδεολογία, η οποία, κρίνοντας εκ του σημερινού αποτελέσματος, τής έδωσε τη δυνατότητα να επιβληθεί, χωρίς να συγκρουστεί με τους εχθρούς της και χωρίς να χρειαστεί να τους «κατακτήσει» …Μια ιδεολογία, η οποία της επιτρέπει να εκμεταλλεύεται —και άρα να «κλέβει»— το σύνολο των «καρπών» που παράγει το σύστημα μέσα στο οποίο λαθροβιεί κι επιβιώνει ως «παράσιτο». Οι Σιωνισμός, δηλαδή, από μόνος του ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ιδεολογία. Οι Σιωνιστές είναι μια οργάνωση ανθρώπων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και η οποία έχει ως ιδρυτικό και καταστατικό της στόχο την παγκόσμια προώθηση των συμφερόντων των μελών της …Μελών, στην πλειοψηφία τους εβραϊκής καταγωγής και με πρώτο της ηγέτη τον διαβόητο Χερτσλ.
Αυτής της οργανωμένης ομάδας η «ιδεολογία» είναι ο μαρξισμός. Εάν λοιπόν αυτή η ομάδα έχει ως καταστατικό της στόχο την «κατάκτηση» του Κόσμου —με βάση τη Γνώση των Πρωτόκολλων των Σοφών τής Σιών—, τότε η «ιδεολογία» εκείνη, η οποία θα της δώσει τη δυνατότητα αυτή, είναι ο μαρξισμός. «Τα Πρωτόκολλα των σοφών τής Σιών» και ο μαρξισμός είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα, τα οποία όμως συνδέονται απόλυτα με τους Σιωνιστές και τις επιδιώξεις τους. Όταν λοιπόν ο Μπάιντεν δηλώνει Σιωνιστής, αυτό, το οποίο στην πραγματικότητα αποκαλύπτει, είναι πως είναι μαρξιστής. Από αυτήν λοιπόν την αδιαμφισβήτητη και άρα θεμελιώδη διαπίστωση θα ξεκινήσουμε την ανάλυσή μας, εφόσον εντοπίσαμε την άκρη ενός «νήματος», το οποίο «διαπερνάει» όλα τα κέντρα εξουσίας τού Κόσμου και το οποίο τα συνδέει με τον Σιωνισμό …Με τον μαρξισμό τού Σιωνισμού συγκεκριμένα, εφόσον μιλάμε για ηγεσίες.
Η «ιδεολογία» τού μαρξισμού.
Ο μαρξισμός, ως ιδεολόγημα, είναι —ακόμα και στο τυπικό επίπεδο— ένα πληρωμένο «κατασκεύασμα» αυτών, οι οποίοι επιθυμούσαν να τον εκμεταλλευτούν …Δεν πληροί ούτε στο τυπικό επίπεδο τις προδιαγραφές μιας ιδεολογίας …Δεν είναι ούτε καν μια εκδοχή ή κάποια απλή συνέχεια μιας υπάρχουσας ιδεολογίας των λαών, η οποία διαμορφώθηκε με τον χρόνο και την οποία υιοθέτησαν οι Σιωνιστές, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους …Αποτέλεσε μια «παραγγελία» στα δικά τους «μέτρα», για να εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα …Ένα bespoke ιδεολογικό «κουστούμι», κομμένο και ραμμένο στα δικά τους «μέτρα» …Πλήρωσαν οι Σιωνιστές έναν δικό τους άνθρωπο κι αυτός τούς συνέταξε ένα ιδεολόγημα, το οποίο —από το όνομα του συντάκτη του— ονομάζεται «μαρξισμός». Γιατί όμως μιλάμε για «ιδεολόγημα» και όχι για «ιδεολογία» και γιατί για «συντάκτη» και όχι για «δημιουργό»; …Γιατί ο Μαρξ απλά «κωδικοποίησε» ΟΛΑ τα «πιστεύω» και τις αιώνιες «διαπιστώσεις» των Σιωνιστών και τα συμπεριέλαβε σε ένα «πακέτο» …Δεν τα δημιούργησε εκ του μηδενός …Αυτός απλά τα συνέλεξε, τα επεξεργάστηκε και τα παράδωσε σε ένα «πακέτο» με τον τίτλο «Κεφάλαιο».
Στην κυριαρχία αυτού του μαρξισμού αναζητούμε την παγκόσμια εξουσία. Εάν, δηλαδή, επιβεβαιώσουμε ότι ΟΛΟΙ οι ηγέτες ΟΛΩΝ των συστημάτων είναι μαρξιστές, ΤΟΤΕ πράγματι ο Σιωνισμός —και άρα οι Εβραίοι και οι υποτακτικοί τους— κυβερνούν τον Κόσμο. Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί αυτό το οποίο θα πούμε είναι ιδιαίτερα σημαντικό κι αποτελεί το «κλειδί» τής κατανόησης των ιδιαιτεροτήτων τού μαρξισμού …Πρέπει να προσέξει, γιατί μπορεί ο συλλογισμός του να πάρει λάθος «δρόμο» και να «χαθεί» μέσα στο «άπειρο» της ιστορίας. Ο μαρξισμός, στα μυαλά κάποιων ανθρώπων, ταυτίζεται με τον κομμουνισμό …Αυτό όμως είναι ΛΑΘΟΣ !!! …Είναι όμοια περίπτωση με την ονομασία (Jeep) Τζιπ, την οποία εσφαλμένα τη δίνουμε σε όλα τα οχήματα με εκτός δρόμου δυνατότητες, ενώ η (Jeep) Τζιπ είναι μια συγκεκριμένη μάρκα οχημάτων, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα «τζιποειδή». Όμως, επειδή το (Jeep) Τζιπ ήταν το πρώτο όχημα αυτού του είδους, δημιούργησε το παραπάνω «φαινόμενο». Το ίδιο συμβαίνει και με τον μαρξισμό. Επειδή ο κομμουνισμός ήταν η πρώτη πραγματική ιδεολογία, της οποίας η διαχείριση έγινε από «επαγγελματίες» μαρξιστές, υπήρξε ταύτιση. Επειδή οι πρώτοι «πελάτες» των μαρξιστών ήταν οι εργάτες και το προλεταριάτο, οι μαρξιστές ταυτίστηκαν με τον κομμουνισμό, ενώ αυτό ΔΕΝ ίσχυε …και άρα ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ.
Ο μαρξισμός μπορεί να ταυτιστεί με τα ΠΑΝΤΑ …Είναι σαν τη «λέρα» …Μπορεί να κολλήσει στα ΠΑΝΤΑ …Μπορεί να είναι καί κομμουνισμός, όπως μπορεί να είναι καί ναζισμός …Μαρξιστές είναι καί οι μεν καί οι δε. Όπως η δικηγορία δεν ταυτίζεται με τις πόρνες, επειδή κάποιοι δικηγόροι είναι εκφραστές των συμφερόντων και των «δικαίων» τους, έτσι και ο μαρξισμός δεν ταυτίζεται με κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία ή κάποια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων …Μαρξισμός είναι το «ό,τι συμφέρει» αυτόν, που έχει επιλέξει ως «πελάτη» του ένας μαρξιστής «δικηγόρος». Δικηγόροι έχουν πόρνες ως «πελάτες», αλλά οι ίδιοι είναι που έχουν ως «πελάτες» τους και τους νταβατζήδες …Δημοκράτες, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, «πράσινοι», όλοι είναι «μεγαλοπελάτες» τους. Ακόμα και οι ηγέτες τής ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας είναι μαρξιστές !!! Δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, εφόσον αυτοί έχουν την απόλυτη εξειδίκευση της αντιπροσώπευσης συλλογικών «οντοτήτων».
Η λέξη «συμφέρον», δηλαδή, είναι το θεμελιώδες εκείνο στοιχείο, το οποίο χαρακτηρίζει τον μαρξισμό. Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε καθαρά για «κώδικα συμπεριφοράς» και όχι για «ιδεολογία». Μιλάμε καθαρά για κάτι, το οποίο μοιάζει με «κώδικα δεοντολογίας» ενός επαγγελματικού κλάδου, ο οποίος εξειδικεύεται σε κάποια «υπηρεσία». Εάν τον μαρξιστή τον συμφέρει να είναι «δικηγόρος» εργατών, είναι κομουνιστής. Εάν τον συμφέρει να είναι «δικηγόρος» εθνικιστών, είναι ναζιστής. Εάν τον συμφέρει να είναι «δικηγόρος» πλουσίων τραπεζιτών, είναι φιλελεύθερος. Ο μαρξιστής γίνεται ό,τι είναι ο πελάτης του …όπως η λέρα προσαρμόζεται στο σχήμα τού κορμιού όπου «κολλάει». Μαρξιστής ήταν ο Μουσολίνι και γι’ αυτόν τον λόγο ξεκίνησε αυτός από κομμουνιστής και κατέληξε ιδρυτής τού φασισμού —και άρα φασίστας—. ΤΙΠΟΤΕ δεν άλλαξε στα προσωπικά του χαρακτηριστικά, επειδή απλά έκανε ένα τέτοιο «άλμα» …Ο ίδιος άνθρωπος ήταν καί στις δύο περιπτώσεις.
Ως ξύπνιος μαρξιστής «δικηγόρος», μόλις αντιλήφθηκε μεγαλύτερο κέρδος στον «αντίδικο», παράτησε τον πρώτο του «πελάτη» …Μόλις αντιλήφθηκε ότι ο κομμουνισμός έχει «ταβάνι» στις εξουσιαστικές του φιλοδοξίες και δεν θα τον έβαζε ποτέ στα παλάτια τής Ρώμης, πέρασε στην απέναντι «πλευρά» …Ο ίδιος παρέμεινε μαρξιστής κι απλά άλλαξε τους «πελάτες» τους οποίους θ’ αντιπροσώπευε —και άρα και την επιχειρηματολογία του— …Παράτησε τους εργάτες κι έπιασε τους εθνικιστές …Με τους ίδιους μαρξιστές συνεργάτες συνέχισε την πορεία του …κι αυτό είδαμε πού οδήγησε την Ιταλία και τον λαό της …Ναζιστές και κομμουνιστές από τα ίδια εβραϊκά σπίτια «ξεκίνησαν», όπως «μαρτυρά» η γκραβούρα, η οποία απεικονίζει τον Χίτλερ και τον Λένιν να παίζουν σκάκι σε σπίτι πάμπλουτου Εβραίου τής Βιέννης. Κανένας μαρξιστής δεν «χάνεται» σ’ αυτόν τον κόσμο —πάντα θα τον χρειάζεται κάποιος «πελάτης» στη δική του μάχη με τους ανταγωνιστές του— …Δεν «χάνεται», όπως δεν χάνεται ένας δικηγόρος ή μια πόρνη …Πάντα υπάρχει «ανάγκη» για τις υπηρεσίες τους στον κόσμο που ζούμε σήμερα …Αυτό ακριβώς είναι η ιδιομορφία τού μαρξισμού.
Ο μαρξισμός, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι μια τυπική ιδεολογία, την οποία την υιοθετείς εξαιτίας κάποιων «σταθερών» της …Δεν έχει «σταθερές» ο μαρξισμός …Διαπιστώσεις κάνει …Ορίζει «στρατόπεδα» σε μια κοινωνία, την οποία την αντιλαμβάνεται σαν «αρένα» συγκρουόμενων συμφερόντων και πουλάει τεχνικές «πάλης» των συλλογικών «μονομάχων» της. Η μόνη «σταθερά» είναι ότι υπερασπίζεται και προάγει τα συμφέροντα εκείνου που τον υιοθετεί. Ο μαρξισμός είναι «τρόπος ζωής» για κάποιον, ο οποίος θέλει να ζει πλούσια με «αντικείμενο» τη διαχείριση των κοινωνικών προβλημάτων …Είναι «κώδικας συμφερουσών επιλογών» γι’ αυτόν που τον υιοθετεί …Είναι «μεθοδολογία σκέψης» για κάποιον, ο οποίος αναζητά «πελάτες» ανάμεσα στα «θύματα» ή τους «θύτες» αυτών των προβλημάτων …Είναι η «μεθοδολογία τής διαχείρισης» των «άλλων» …και των προβλημάτων τους !!! …Είτε αυτοί οι «άλλοι» είναι πολίτες είτε συνάδελφοι είτε αντίπαλοι είτε εργάτες είτε πρόσφυγες είτε μαύροι είτε ομοφυλόφιλοι κλπ. …Ό,τι και να είναι κάποιος μέσα στην κοινωνία, μπορεί να γίνει «πελάτης» των μαρξιστών «δικηγόρων» !!!
Στην πραγματικότητα ο μαρξισμός είναι ο «τρόπος ζωής» και η «μεθοδολογία σκέψης» των Εβραίων τής Διασποράς. Ο Μαρξ —ως Εβραίος τής Διασποράς κι ο ίδιος— αυτήν τη μεθοδολογία και τ’ αποτελέσματά της συγκέντρωσε και «κωδικοποίησε» στο «Κεφάλαιό» του. Όλα, όσα εκεί περιγράφονται, είναι οι απόψεις των Εβραίων επάνω σε θέματα οικονομίας, κοινωνίας και κοινωνικής συμπεριφοράς. Ακόμα κι ο διεθνισμός αυτός, τον οποίο προάγει ο μαρξισμός και τον κάνει να μοιάζει με ιδεολογία —με δικές της δογματικές παγκόσμιες «αρχές»—, είναι εκ του πονηρού …Δεν είναι εξαιτίας μιας αγάπης για παγκόσμια ειρήνη …Είναι εξαιτίας τής αγωνίας των Εβραίων για την επιβίωσή τους. Οι Εβραίοι, ως αιωνίως απάτριδες, φυσιολογικό είναι να έχουν ως βασικό «πυλώνα» τής λειτουργίας τους τον διεθνισμό …Φυσικό είναι να θέλουν να «μοιραστούν» αυτήν την άποψη με τους λαούς που τους «φιλοξενούν» …Τους λαούς εκείνους, οι οποίοι κατοικούν στις δικές τους πατρίδες κι έχουν διαφορετική άποψη περί του θέματος αυτού …και τους Εβραίους —βέβαια— τους συμφέρει όλοι αυτοί να είναι διχασμένοι, για να επωφελούνται οι ίδιοι από τις εσωτερικές τριβές και συγκρούσεις.
Εδώ κάπου αναζητάμε και τον λόγο για τον οποίο πλήρωσαν κι ανέπτυξαν αυτό το ιδεολόγημα, «πλασάροντάς» το πρώτα απ’ όλους στους Χριστιανούς. Όλο το «κόλπο» με τον μαρξισμό δρομολογήθηκε στην «αυγή» τής βιομηχανικής επανάστασης …Στην «αυγή» μιας εποχής, η οποία είχε ξεκινήσει πολύ σκληρά και με μεγάλη εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού. Όταν οι Εβραίοι έμποροι και τραπεζίτες αντιλήφθηκαν ότι στη νέα αυτή εποχή θα είχαν απέναντί τους τούς βιομήχανους, κατάλαβαν ότι θα έπρεπε να ισχυροποιηθούν απέναντί τους. Γιατί; …Γιατί είναι αντίπαλοι στον οικονομικό χώρο …Από την ίδια «πίτα» κερδών διεκδικούσαν τα πλούτη τους. Οι βιομήχανοι επένδυαν στον εθνικισμό κι αυτό ήταν κάτι το οποίο τρόμαζε τους αλλόθρησκους κι αλλοεθνείς Σιωνιστές. Εξαιτίας αυτής της ανάγκης «επένδυσαν» στους βασικούς ταξικούς εχθρούς των βιομηχάνων, οι οποίοι ήταν οι Εργάτες. Εάν έμπαιναν ανάμεσα στους βιομήχανους και τους εργάτες, θα τα ρύθμιζαν όλα κατά το δοκούν. Στους εργάτες θα «πουλούσαν» προστασία από τ’ αφεντικά, τα οποία τους «έκλεβαν» την «υπεραξία» και στους βιομήχανους θα «πουλούσαν» εργασιακή «ειρήνη». Όποιος βιομήχανος δεν ήταν φιλικός μαζί τους, θα είχε πρόβλημα …Μεγάλο πρόβλημα μέσα στο εργοστάσιό του. Όποιος συνδικαλιστής εργάτης δεν γινόταν μαρξιστής —όμοιός τους—, απλά δεν θα έβρισκε ποτέ δουλειά στη βιομηχανία.
Η βιομηχανική επανάσταση και η σύνδεσή της με τον εθνικισμό, δηλαδή, ήταν εκείνη η οποία τρόμαξε τους Σιωνιστές και τους ανάγκασε να «επενδύσουν» στην πολιτική. Οι μεγάλες πολυεθνικές αυτοκρατορίες τής φεουδαρχίας, οι οποίες μέχρι τότε τούς εξασφάλιζαν την ανοχή, «έπεφταν» και στις θέσεις τους «ξεφύτρωναν» εθνικά κράτη, τα οποία απειλούσαν μια εθνική μειονότητα όπως τη δική τους. Αυτό το φαινόμενο τους ανάγκασε ν’ αλλάξουν την τακτική των κλειστών κι απομονωμένων γκέτο και να εμπλακούν ενεργά στα «κοινά» των χριστιανικών κρατών και —λόγω Διασποράς— στα «κοινά» τού Χριστιανισμού γενικότερα. Κάποιοι πλούσιοι Σιωνιστές —εξαιτίας τής «επιτυχίας» τους— ένιωθαν κίνδυνο κι επιθυμούσαν να εξασφαλίσουν πολιτικούς «προστάτες» σε ΟΛΑ τα κράτη όπου υπήρχαν και δραστηριοποιούνταν εβραϊκές κοινότητες …Πάμπλουτοι Σιωνιστές τραπεζίτες τής Νέας Υόρκης, του Λονδίνου και της Φρανκφούρτης, χρηματοδότησαν τον Μαρξ, για να τους «εξυπηρετήσει», δίνοντάς τους ένα «εργαλείο», για να καλύψουν την ανάγκη τους αυτή. Στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια ομάδα «προνομιούχων» Χριστιανών, η οποία θα λειτουργούσε σαν «κοινότητα» και η οποία θα ήταν υποχείριό τους… Υποχείριο του Σιωνισμού …Μια ομάδα Χριστιανών, την οποία θα την έλεγχαν απόλυτα αυτοί που τη δημιούργησαν.
Θα τους βοηθούσαν οι Εβραίοι με τις γνώσεις, τα χρήματα και τα ΜΜΕ τους να διακριθούν στον τομέα τής πολιτικής και θα έπαιρναν απ’ αυτούς —ως αντιπαροχή— την προστασία που τους έλειπε. Θέλησαν οι Εβραίοι, δηλαδή, να δημιουργήσουν τους μαρξιστές κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν της δικής τους κοινότητας, γιατί είχαν την «τεχνογνωσία» να τους ελέγχουν …Όπως ελέγχουν τα μέλη τής κοινότητάς τους, έτσι θα έλεγχαν κι αυτούς. Εάν λοιπόν κατάφερναν και ξεχώριζαν ανάμεσα στους Χριστιανούς κάποιους απ’ αυτούς με πολύ συγκεκριμένα κριτήρια και τους βοηθούσαν να πάρουν την εξουσία —και τα προνόμια που αυτό συνεπάγεται—, θα μπορούσαν να τους πουλάνε «προστασία» με την «τεχνογνωσία» που ήδη κατείχαν …Θα τους μετέτρεπαν σε μια προνομιούχα και πολύ ιδιαίτερη μειονότητα του Χριστιανισμού και θα τους έλεγχαν απόλυτα…
…Θα «τρύπωναν» και οι ίδιοι ανάμεσα σ’ αυτούς τους πανίσχυρους Χριστιανούς και θα διεκδικούσαν τα μέγιστα κέρδη από την κοινή τους επιτυχία. Όλος ο σχεδιασμός τους είχε ως στόχο να βρουν τρόπο να δημιουργήσουν αρχικά τη μειονότητα των προνομιούχων και στη συνέχεια να τη θέσουν σε «λειτουργία». Πώς γίνεται αυτό; …Με το «εργαλείο» που τους έδωσε ο Μαρξ …Με τον μαρξισμό ενεργοποίησαν τα ένστικτα απληστίας κάποιων Χριστιανών και άρα μπόρεσαν να εξασφαλίσουν τη «βάση» τής ομάδας που επεδίωκαν να φτιάξουν. Από εκεί και πέρα έπρεπε να εξασφαλίσουν την «τροφή» τής ομάδας αυτής. Αυτό το κατάφεραν, παρασέρνοντας τους λαούς σε εσωτερικές συγκρούσεις, με στόχο να τους προσφέρουν σαν «λύση» τις «υπηρεσίες» τού μαρξισμού …Να είναι οι ίδιοι οι πρώτοι μαρξιστές και να δημιουργήσουν μέσα στον χρόνο ομοίους τους.
Μόνιμη επιδίωξή τους είναι να μένουν οι λαοί διχασμένοι και περιχαρακωμένοι μέσα στα «στενά» συμφέροντα των ομάδων τους, ώστε επίσης μόνιμη να είναι και η παρουσία των μαρξιστών «δικηγόρων» τους, οι οποίοι θ’ αναλάμβαναν να εκπροσωπήσουν αυτά τα συμφέροντα …Περιχαρακωμένοι στα ταξικά, φυλετικά, μειονοτικά ή συντεχνιακά συμφέροντα —και όποιο άλλο συλλογικό συμφέρον υπάρχει μέσα στην κοινωνία—. Με τον τρόπο αυτόν επωφελούνται οι μαρξιστές από τις μόνιμες «βλάβες» που προκαλούν στους λαούς, για να προσφέρουν μόνιμες «υπηρεσίες» σ’ αυτούς. Είναι ειδικοί στο να διαχειρίζονται —και άρα να εκμεταλλεύονται— όλες τις εσωτερικές συγκρούσεις τής κοινωνίας …Τις ταξικές, τις φυλετικές ή όποιες άλλες διαφοροποιήσεις υπάρχουν μέσα σ’ αυτήν …Αυτοί είναι οι επαγγελματίες μαρξιστές, οι οποίοι στην εξέλιξή τους έγιναν επαγγελματίες πολιτικοί. Οι «διαφορετικοί» Εβραίοι είχαν καταφέρει να μπουν ανάμεσα σε «ιδιαίτερους» Χριστιανούς και ταυτόχρονα να «κρύβονται» από πίσω τους και να τους εκμεταλλεύονται.
Οι Εβραίοι με τον μαρξισμό έχουν παράγει το ιδεολόγημα εκείνο, το οποία ταιριάζει με τη νοοτροπία τους και τις δραστηριότητές τους …πέρα απ’ οποιοδήποτε θρησκευτικό στοιχείο, το οποίο μπορεί να τους χαρακτηρίζει τους ίδιους ως πιστούς μιας συγκεκριμένης θρησκείας. Είναι παντελώς διαφορετικό το ένα από το άλλο …Οι ιδεολογίες και τα δόγματά τους είναι εκεί, για ν’ «αλλάζουν» τους «άλλους» και όχι για τους ίδιους. Τους ενδιαφέρει πάντα οι «άλλοι» να είναι εκείνοι, οι οποίοι θα πρέπει ν’ αλλάξουν τον τρόπο που «βλέπουν» τα πράγματα …και όχι οι ίδιοι, οι οποίοι πάντα παραμένουν οι ίδιοι Σιωνιστές Εβραίοι …Απολύτως ίδιοι, είτε είναι πάμπλουτοι τοκογλύφοι σε κάποιο πολυτελές ρετιρέ τής Πέμπτης Λεωφόρου είτε είναι πανίσχυροι «σύντροφοι» σε κάποιο πολίτμπιρο του κομμουνισμού. Είναι άλλο πράγμα το πώς λειτουργούν οι Εβραίοι ως κοινωνικά όντα ανάμεσα σε άλλους αλλόθρησκους ανθρώπους και άλλο πράγμα το πώς λειτουργούν οι ίδιοι ως άτομα εξαιτίας τής θρησκείας τους μέσα στη δική τους κοινότητα.
Μέσω του μαρξισμού οι Εβραίοι «σφράγισαν» τη δική τους κοινωνία από έξωθεν επιρροές και ταυτόχρονα «άνοιξαν» τις κοινωνίες των άλλων. Τα κέρδη τού μαρξισμού τούς συσπείρωσαν ως λαό γύρω από τις ηγεσίες του, αλλά τα κέρδη αυτά έρχονταν από την «αποσυσπείρωση» των «άλλων». Προσπάθησαν και κατάφεραν να «μπουν» ενωμένοι μέσα στα προβλήματα των Χριστιανών και να τα εκμεταλλευτούν, διχάζοντάς τους …«Βολεύτηκαν» ως κομμουνιστές με τα προβλήματα των εργατών …«Βολεύτηκαν» ως συνδικαλιστές με τα προβλήματα των παραγωγικών κλάδων …«Βολεύτηκαν» ως δικηγόροι με τα προβλήματα των βιομηχάνων …«Βολεύτηκαν» ως «ανθρωπιστές» με τα προβλήματα των μειονοτήτων …«Βολεύτηκαν» ως «ακτιβιστές» με τα προβλήματα των προσφύγων κλπ..
Δεν υπάρχει «πρόβλημα», το οποίο να διαχωρίζει κοινωνικές ομάδες μεταξύ τους και το οποίο να μην προσπάθησαν οι Εβραίοι μαρξιστές να το εντοπίσουν και να το εκμεταλλευτούν …Με τον τρόπο αυτόν τα προβλήματα των Χριστιανών έγιναν το δικό τους «Κεφάλαιο» …Τα προβλήματα των Χριστιανών έγιναν το «καύσιμο» του μαρξισμού, το οποίο «κινούσε» τη «μηχανή» τού σιωνισμού. Οι Εβραίοι εκπαίδευαν Χριστιανούς μαρξιστές και οι μονίμως υπάρχοντες κοινωνικοί διαχωρισμοί τής χριστιανικής κοινωνίας τούς «βόλευαν» όλους αυτούς σε θέσεις-«κλειδιά» τής κοινωνικής και οικονομικής λειτουργίας. Όταν αυτή η «μηχανή» θ’ άρχιζε ν’ αποδίδει μεγάλα κέρδη, θα άλλαζαν κλίμακα και την εκπαίδευση αυτήν θα την έκαναν μαζική …Θα προσκολλώνταν επάνω της άπειροι άπληστοι «νεοφώτιστοι» μαρξιστές Χριστιανοί και θα πλαισίωναν τους Σιωνιστές «ομοϊδεάτες» τους.
Τους Εβραίους —ως ξένους με τον Χριστιανισμό— δεν τους ενδιέφερε εάν με αυτήν τους τη δραστηριότητα προκαλούσαν στον Χριστιανισμό μόνιμες «αναπηρίες» …Το να τον βοηθήσουν στην επίλυση των προβλημάτων του, ήταν το τελευταίο πράγμα που τους ενδιέφερε. Το μόνο, που πραγματικά προσπάθησαν να κάνουν, ήταν να «σταθεροποιήσουν» τα προβλήματα αυτά στον βαθμό εκείνον, που να τους βολεύει τους ίδιους …Να βολεύει την «τεχνογνωσία» τους. Δεν πολέμησαν απευθείας τον Χριστιανισμό, ώστε να είναι ορατοί ως πολέμιοί του. Δεν στάθηκαν «απέναντί» του, για να τον αλλάξουν με βάση τα «πιστεύω» τους …Κόλλησαν σαν «λέρα» επάνω του και τον εκμεταλλεύτηκαν σε βαθμό που να φαίνονται σαν «ειδικοί» στα προβλήματά του. Με τον τρόπο αυτόν οι Σιωνιστές διεκδίκησαν —και σε κάποια στιγμή κατάφεραν— ν’ αποσπάσουν τον έλεγχο του Χριστιανισμού από τους Χριστιανούς. Εκμεταλλεύτηκαν τον μαρξισμό και τους Χριστιανούς «ομοϊδεάτες» τους και με τον τρόπο αυτόν έπαψε να γίνεται αντιληπτή η δυσαρμονία μεταξύ αυτών που σήμερα κυβερνούν κι εκείνων που κυβερνώνται.
Αυτή η δυσαρμονία είναι αναπόφευκτη, γιατί υπάρχει διαφορετική κοσμοαντίληψη μεταξύ των Εβραίων και των Χριστιανών. Διαφορετική κοσμοαντίληψη έχουν αυτοί, οι οποίοι πλέον κυβερνούν τον Χριστιανισμό και διαφορετική αυτοί, οι οποίοι κυβερνώνται από εκείνους, και άρα οι Χριστιανοί. Ως εκ τούτου, διαφορετική άποψη περί εξουσίας και κοινωνικής διαχείρισης έχουν αυτοί οι οποίοι κυβερνούν και διαφορετική αυτοί οι οποίοι κυβερνώνται. Η αντίληψη του σημερινού μέσου Χριστιανού είναι η αντίληψη της ελληνοχριστιανικής Ρώμης, η οποία προέκυψε από το «κράμα» τής «καμίνου» τής Γαλλικής Επανάστασης …Ένα «κράμα», το οποίο στην πολύ σκληρή του μορφή το γνωρίζουμε όλοι ως «εθνικισμό». Αυτό είναι το πολιτικοθρησκευτικό «λειτουργικό» τού εθνικού κράτους …Ελληνική πολιτική αντίληψη σ’ ό,τι αφορά τη δημοκρατική του διαχείριση και χριστιανικό θρήσκευμα.
Η ελληνοχριστιανική αυτή αντίληψη, η οποία για τους «προοδευτικούς» μαρξιστές είναι «συντηρητική», έρχεται σε απευθείας αντιπαράθεση με τον μαρξισμό των Εβραίων. Γιατί; …Γιατί, όπου το ελληνικό στοιχείο μπαίνει ως «συστατικό», το «περιβάλλον» γίνεται εχθρικό για τους Εβραίους …Γιατί από την ελληνοχριστιανική κοσμοαντίληψη «παράγεται» ό,τι μισεί ο μαρξισμός …«Παράγεται» ό,τι θίγει τα συμφέροντά του …«Παράγεται» η αγάπη για την πατρίδα, τη θρησκεία, αλλά και την οικογένεια, που συντηρεί ακμαία τα δύο πρώτα …«Παράγεται» στην ακραία μορφή του αυτό, το οποίο πιο πάνω χαρακτηρίσαμε ως σκληρό «κράμα» τού εθνικισμού, το οποίο είναι επιθετικό απέναντι στους ξένους και στις μειονότητες και άρα κι απέναντι στους παρασιτικούς Εβραίους. Ο μαρξισμός, επειδή αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα ξένων μέσα στην κοινωνία, δεν έχει τις ίδιες «προτιμήσεις». Η αγάπη για την πατρίδα και τη θρησκεία τον απειλεί και γι’ αυτό έθεσε εξ’ αρχής ως στόχο —όπως αποκαλύπτουν και τα Πρωτόκολλα της Σιών— να καταστρέψει την οικογένεια. Επειδή μάλιστα αυτοί οι ξένοι είναι οι Εβραίοι, που —λόγω Διασποράς— έχουν τεράστια διεθνή παρουσία, ο διεθνισμός αποτελούσε εξ’ αρχής «μονόδρομο» για τον μαρξισμό.
Αναγκαστικά λοιπόν τα συμφέροντα αυτών των διεθνών «παικτών» έπρεπε να τα προστατεύει ο μαρξισμός …Να τα προστατεύει αναγκαστικά, γιατί οι σύγχρονοι Χριστιανοί —όπως είπαμε— στη βάση τής κοινωνίας έχουν τη νοοτροπία εκείνη, η οποία προέκυψε μετά τη Γαλλική Επανάσταση …Την παγιωμένη ελληνοχριστιανική νοοτροπία, η οποία, είτε στο ελληνικό είτε στο χριστιανικό της μέρος, απεχθάνεται τον εβραϊσμό …Μια νοοτροπία, επάνω στην οποία «χτίστηκε» το «εθνικό κράτος» και του οποίου οι βασικοί «πυλώνες» είναι αυτοί που περιγράψαμε …«Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» …«Πυλώνες», οι οποίοι απειλούν τους Εβραίους μέσα στις χριστιανικές κοινωνίες κι ως εκ τούτου ήταν βέβαιο ότι η καταστροφή τους θ’ αποτελούσε άμεση προτεραιότητα τής δικής τους «ιδεολογίας». Ο Σιωνισμός αυτούς τους «πυλώνες» στόχευσε εξ’ αρχής κι εξαπέλυσε εναντίον τους τον μαρξισμό. Οι Εβραίοι —πλην των Ισραηλιτών— είναι σχεδόν στο σύνολό τους ακραίοι μαρξιστές, οι οποίοι κινούνται πάντα στα απόλυτα όρια των απόψεων μιας κοινωνίας …Ανάμεσα στα όρια του απόλυτου φιλελευθερισμού και του κομμουνισμού …«Ό,τι συμφέρει», ανάλογα με ποιον ξένο έχουν απέναντί τους και ποια είναι η μεταξύ τους σχέση ισχύος.
Εάν οι Εβραίοι είναι οικονομικά πιο ισχυροί από τον αντίπαλό τους, είναι Φιλελεύθεροι, οι οποίοι πιστεύουν ότι στο όνομα της δημοκρατίας ΟΛΑ επιτρέπονται στον ισχυρό. Εάν είναι πιο αδύναμοι από τον αντίπαλό τους, είναι Κομμουνιστές, οι οποίοι πιστεύουν ότι, για να είναι όλοι ίσοι στο όνομα της κοινωνικής «δικαιοσύνης» τού κομμουνισμού, ΤΙΠΟΤΕ δεν πρέπει να επιτρέπεται στον ισχυρό. Εάν έχουν πλεονέκτημα, δηλαδή, υιοθετούν την ιδεολογία που τους ευνοεί, ώστε να διατηρούν το πλεονέκτημα αυτό …αλλά, όταν έχουν μειονέκτημα, θέλουν —και πάλι με μέσον μια ιδεολογία— να εξισώνονται αυτόματα με τους άλλους. Οι Εβραίοι, δηλαδή, έχουν το δικό τους μαρξιστικό «κρεβάτι τού Προκρούστη», το οποίο είναι «πτυσσόμενο» και —ανάλογα με τα συμφέροντά τους— το «στρώνουν» είτε με το «μακρύ» δημοκρατικό «σεντόνι» είτε με το «κοντό» κομμουνιστικό ιδεολογικό «σεντόνι» …Ένα «κρεβάτι» μεταβαλλόμενο, ώστε αυτό να είναι που προσαρμόζεται στα «μέτρα» τους και όχι οι ίδιοι στα δικά του. Όταν τα δικά τους «πόδια» είναι αυτά που εξέχουν, τα αφήνουν ν’ αναπτύσσονται «δημοκρατικά». Όταν εξέχουν τα «πόδια» των άλλων, μικραίνουν το ίδιο το κρεβάτι τόσο, ώστε να το φέρουν στα «μέτρα» τους και «κόβουν» —κομμουνιστικά— ό,τι περισσεύει …δηλαδή, τα «πόδια» των άλλων. Όμως, ούτε στην πρώτη περίπτωση ούτε στη δεύτερη «χάνουν» τη μαρξιστικότητά τους, γιατί απλούστατα το «σεντόνι» αλλάζει, παραμένοντας οι ίδιοι Σιωνιστές Εβραίοι …και άρα συμφεροντολόγοι !!!
Όλη αυτή τη δυνατότητά τους να «ελίσσονται» τους τη δίνει η γνώση τους περί αγοράς. Οι Εβραίοι είναι άνθρωποι της αγοράς …Είναι άνθρωποι της «πιάτσας» …Δεν είναι άνθρωποι της παραγωγής και του μόχθου …Σε γκέτο χριστιανικών πόλεων κατοικούσαν και όχι σε δικές στους πόλεις …«Υπηρεσίες» πρόσφεραν στους κατοίκους αυτών των πόλεων …Υπηρεσίες ΟΛΩΝ των ειδών …Από τοκογλυφία και πορνεία μέχρι και νομική υποστήριξη σε όλων των τύπων τις ανθρώπινες διενέξεις. Γνωρίζουν όλον τον μηχανισμό τής οικονομίας και μπορούν και «πουλάνε» υπηρεσίες στους παράγοντές της …Σε ΟΛΟΥΣ τους παράγοντές της …Από τον πιο ισχυρό κεφαλαιοκράτη μέχρι τον πιο αδύναμο δουλοπάροικο …και πάντα βέβαια με το αζημίωτο …Σαν τους δικηγόρους των ποδοσφαιρικών ομάδων, οι οποίοι είναι ίδιοι μεταξύ τους, άσχετα εάν αυτά τα οποία ισχυρίζονται είναι «κόκκινα» ή «πράσινα», γιατί αυτά τυγχάνει να είναι τα χρώματα των πελατών τους. Επειδή ΟΛΟΙ είναι δυνάμει «πελάτες» τους, κινούνται —σαν το ψάρι στο νερό— ανάμεσα στα απόλυτα όρια …Ανάμεσα στους απόλυτα πλούσιους και τους απόλυτα φτωχούς. Όταν είναι «δικηγόροι» των πλουσίων —και είναι και οι ίδιοι πλούσιοι—, οι μαρξιστές Εβραίοι είναι φιλελεύθεροι. Όταν είναι «δικηγόροι» των εργατών —και οι ίδιοι φτωχοί—, οι ίδιοι Εβραίοι —με τις ίδιες γνώσεις— γίνονται κομμουνιστές …Αυτό ακριβώς είναι ο μαρξιστής …Επαγγελματίας δικηγόρος-συνδικαλιστής. Όλοι μπορούν να γίνουν «πελάτες» του και όλοι μπορούν να γίνουν «αντίπαλοί» του.
Ο μαρξισμός —με βάση τις λειτουργικές του ανάγκες— εκτός από τον διεθνισμό επέλεξε και την αθεΐα ως βασικό του «συστατικό», όχι επειδή είναι άθεοι οι μαρξιστές, αλλά επειδή οι μαρξιστές δεν ήθελαν να «συγκρούονται» μεταξύ τους για θρησκευτικούς λόγους. Ναι μεν —για λόγους «συντεχνιακών» συμφερόντων— «κηρύττουν» απαξιωτικά ότι η θρησκεία είναι το «όπιο» των λαών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι ίδιοι δεν είναι «οπιομανείς» στον βαθμό που αφορά τον καθέναν ξεχωριστά ως άτομο. Απλά αυτοί δεν θέλουν να έχουν μεταξύ τους «τριβές» όσον αφορά το «όπιο» που προτιμά ο καθένας απ’ αυτούς να κάνει «χρήση». Ο καθένας απ’ αυτούς μπορεί στο σπίτι του να είναι ό,τι θέλει, αλλά όχι στη δημόσια κι επαγγελματική του ζωή. Απλά πράγματα. Όπως τα καταστατικά των δικηγορικών συλλόγων δεν επιτρέπουν σε καμία θρησκεία, σε καμία ιδεολογία και σε καμία φυλετική καταγωγή να διαφοροποιούν τα μέλη τους μεταξύ τους, έτσι φροντίζει και το καταστατικό τού μαρξισμού. Οι μαρξιστές, όπως και οι δικηγόροι —λόγω «επαγγέλματος»—, μπορούν να «παριστάνουν» ό,τι τους ευθυγραμμίζει με τους «πελάτες» τους, αλλά παραμένουν όμοιοι μεταξύ τους. Ως επαγγελματίες εμφανίζονται στις αίθουσες των δικαστηρίων «διαφορετικοί» για τις ανάγκες τού επαγγελματικού τους ρόλου, αλλά παραμένουν πάντα όμοιοι μεταξύ τους, ώστε να προστατεύεται η «συντεχνία».
Κανένας «ευσεβής» δικηγόρος δεν αρνείται να υπερασπιστεί μια πόρνη, επειδή αυτή είναι «αμαρτωλή». Κανένας δικηγόρος δεν αρνείται να εκπροσωπήσει έναν πλούσιο Χριστιανό πελάτη, επειδή ο ίδιος είναι Μουσουλμάνος —και το αντίθετο—. Κανένας λευκός δικηγόρος δεν αρνείται να υπερασπιστεί έναν μαύρο πελάτη, εξαιτίας τού χρώματος του δέρματός του. Η θρησκεία, η κοινωνική τάξη ή η φυλετική ταυτότητα των «πελατών» βρίσκεται «εκτός» πεδίου για τη δουλειά τού δικηγόρου …και όλα είναι «τέλεια». Δεν τον αφορά και δεν ασχολείται παραπάνω. Το ίδιο ισχύει και για τους μαρξιστές. Ένας μαρξιστής —για τους ανάλογους λόγους— δεν θα κάνει ποτέ επιλογή «πελατών» με κριτήρια προσωπικά. Όλοι είναι καλοί «πελάτες», εφόσον πληρώνουν. Όμως, όπως ο δικηγόρος δεν «γίνεται» πόρνη, επειδή αντιπροσωπεύει μια πόρνη και μιλάει για λογαριασμό της σαν να ταυτίζονται, έτσι και ο μαρξιστής δεν μεταλλάσσεται σε κομμουνιστή, επειδή απλά αντιπροσωπεύει κομμουνιστές. Μπορεί σε μια Βουλή να εμφανίζεται ως κομμουνιστής για τις ανάγκες τού «ρόλου» του, αλλά ο ίδιος είναι μόνιμα μαρξιστής, που μπορεί να «κοιτάζει» και γι’ άλλη «πελατεία». Ο ίδιος παραμένει «κομμουνιστής» μέχρι ν’ αλλάξει «πελάτη» κι αρχίσει να λέει διαφορετικά πράγματα.
Δεν υπάρχει δηλαδή κάποια αντίφαση στη «μαρξιστικότητα» κάποιου μαρξιστή, επειδή τυγχάνει ο ίδιος να είναι ευσεβής πιστός μιας θρησκείας και φανατικός πατριώτης. Δεν υπάρχει αντίφαση στην αθεΐα ή στον διεθνισμό που προάγει ο μαρξισμός, επειδή, για παράδειγμα, ένας Σιωνιστής Εβραίος είναι φανατικός πιστός τού ιουδαϊσμού κι εθνικιστής Ισραηλίτης. Η αθεΐα και ο διεθνισμός είναι απλά προαπαιτούμενα του επαγγελματικού του «κλάδου» και δεν τον αφορούν στην ιδιωτική του ζωή …Δεν «συναντιούνται» αυτές οι ιδιότητες, γιατί έτσι αποφάσισαν οι δημιουργοί του …«Καλό» και «ηθικό» για τον «δικηγόρο» είναι «ό,τι συμφέρει» τον πελάτη που πληρώνει …κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με την αντικειμενικότητα της «καλοσύνης» ή της «ηθικής», που συνήθως πρεσβεύει μια θρησκεία ή μια συμβατική ιδεολογία. Άρα, για μια αμιγώς μαρξιστική κοινωνία, η «ηγεσία» της είναι ταυτόχρονα κι ο «δικηγόρος» της. Στην περίπτωση των Εβραίων εννοείται πως ο λαός των «δικηγόρων» θα έχει ως ηγέτες τους πιο σκληρούς, άπληστους κι αδίστακτους «δικηγόρους».
Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, η παρακολούθηση αυτού του ιδιόμορφου κόσμου είναι περίπλοκη υπόθεση. Επειδή μέσα στον ίδιο λαό υπάρχουν διπλές ιδιότητες με διαφορετικά χαρακτηριστικά, που μοιράζονται κοινά κέρδη, πολλές φορές τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται. Επειδή οι ηγέτες με τον λαό ναι μεν κινούνται επάνω στον ίδιο άξονα συμφερόντων, αλλά δεν ταυτίζονται απόλυτα μεταξύ τους, —σχεδόν πάντα— αυτό το οποίο φαίνεται δεν είναι το πραγματικό, γιατί τα «συγκρουόμενα» συμφέροντα υπάρχουν κι αναπτύσσονται σε πολλά επίπεδα. Πρακτικά αυτό γίνεται κατανοητό μ’ ένα απλό παράδειγμα από καταστάσεις, οι οποίες συμβαίνουν καθημερινά στα δικαστήρια. Όταν για τα κοινά συμφέροντα —και άρα για τα κοινά κέρδη— μεταξύ «δικηγόρου» και «πελάτη» απαιτείται κάποια θυσία, αυτή η θυσία συνήθως δεν αφορά τούς δύο εξίσου. Τι σημαίνει αυτό; …Ότι μπορεί ένας ευφάνταστος και πονηρός «δικηγόρος», για παράδειγμα, να απαιτήσει από τον «πελάτη» του ν’ αυτοτραυματιστεί, για να εκβιάσουν κάποιον άλλον, ώστε ν’ αποσυρθεί από μια υπόθεση. Ο ίδιος ο «δικηγόρος» μπορεί να πλακώσει στις μπουνιές μια πόρνη πελάτισσά του, για να ενοχοποιήσουν και να κλείσουν στη φυλακή τον νταβατζή της …Το κέρδος είναι κοινό, αλλά στον πόνο και στην αιμορραγία δεν υπάρχει δίκαιη μοιρασιά …Το κέρδος θα μοιραστεί στο ίδιο τραπέζι, αλλά μόνον ο ένας θα πάει στο νοσοκομείο. Υπό αυτό το πρίσμα, δηλαδή, οι εβραϊκές ιστορικές «περιπέτειες» δεν είναι τόσο απλές όσο φαίνονται …Όσο απλές θα ήταν για έναν απλό λαό.
Ακόμα και το «ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ», δηλαδή, δεν είναι τόσο «καθαρό» όσο θα ήταν, εάν αυτό αφορούσε έναν κοινό λαό …Δεν είναι περίπτωση σαν τη γενοκτονία των Αρμενίων ή των Τούτσι, για παράδειγμα όπου είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα. Στην περίπτωση των Εβραίων κανένας δεν θα έβαζε ποτέ το χέρι του στη φωτιά ότι επρόκειτο περί μιας ωμής απόπειρας εθνοκτονίας. Όταν ο «αρχιδικηγόρος» των Σιωνιστών —ο Χερτσλ— θεωρεί ότι οι διωγμοί εναντίον των «πελατών» του Εβραίων όχι μόνον δεν πρέπει ν’ αποφεύγονται από τις σιωνιστικές ηγεσίες, αλλά πρέπει να επιδιώκονται, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Όταν οι Σιωνιστές ηγέτες θεωρούν ότι αυτοί οι διωγμοί δεν τους θίγουν ως λαό, αλλά αντίθετα τους ενισχύουν και τους αναζωογονούν, αυτό σημαίνει ότι για τους «δικηγόρους» τού εβραϊσμού οι διωγμοί δεν είναι μια «κατάρα» —όπως θα ήταν αυτοί για έναν συνηθισμένο λαό—. Άρα; …Άρα, θα μπορούσε το «Ολοκαύτωμα» να είναι ακόμα και μια δική τους έμπνευση για μια επικερδή «αναζωογόνηση» του λαού τους …Θα μπορούσε να είναι ένα μέρος τής συμφεροντολογικής στρατηγικής τους σ’ ό,τι αφορά την αναζήτηση του κέρδους.
Άρα, οι μαρξιστές κι άπληστοι Εβραίοι ηγέτες θα μπορούσαν να ζητήσουν από τον επίσης άπληστο λαό να συμμετάσχει σ’ έναν τέτοιο σχεδιασμό …Θα μπορούσαν οι Σιωνιστές —ως ηγέτες-δικηγόροι—, να ζητήσουν από τον λαό-«πελάτη» τους ν’ «αυτοτραυματιστεί», για να εκβιάσουν κάποιον «εχθρό» …και στην προκειμένη περίπτωση τους Χριστιανούς. Τα τεράστια κέρδη και η πρωτοφανής ενίσχυση του εβραϊσμού —που ακολούθησαν του «Ολοκαυτώματος»— δικαιώνουν τον Χερτσλ, ο οποίος πίστευε ότι ο εβραϊσμός ενισχύεται και πλουτίζει από τους διωγμούς …Δικαιώνουν και τους μαρξιστές ηγέτες τους, οι οποίοι το μεθόδευσαν …Άλλωστε δεν ρίσκαραν και πολλά οι ίδιοι ως πρόσωπα —όπως συμβαίνει πάντα με τους «δικηγόρους»— …Άλλοι θα έτρωγαν τις «μπουνιές», για να εμφανιστούν στα «δικαστήρια» σαν θύματα βιαιοπραγίας …Άλλοι ήταν εκείνοι, οι οποίοι πήγαν στα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» και άλλοι ήταν αυτοί που τ’ αποφάσισαν και τους «έβλεπαν» από τη Νέα Υόρκη. Εκ των υστέρων βλέπουμε ότι: …δεν θα ήταν απίθανο στο άμεσο μέλλον ν’ αποδειχθεί ότι το «ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ» υπήρξε η μεγαλύτερη πολιτική ΑΠΑΤΗ όλων των εποχών. Καταλαβαίνουμε —επίσης εκ των υστέρων— πως ήταν μάλλον μια εύκολη απόφαση για τους μαρξιστές «δικηγόρους» Εβραίους η συγκεκριμένη «προβοκάτσια» εις βάρος των Χριστιανών …καθώς ολόκληρο το «Δικαστήριο» ήταν «στημένο» !!!…
…«Ενδοοικογενειακή» μαρξιστική συμφωνία ήταν …Μεταξύ τους τα έκαναν όλα …Δικό τους το «καρπούζι» και δικό τους και το «μαχαίρι». Μαρξιστές ήταν οι πρωταγωνιστές σε όλα επίπεδα …Μαρξιστές ήταν οι Σιωνιστές που το εμπνεύστηκαν …Μαρξιστές ήταν οι Εβραίοι που το «υπέστησαν» …Μαρξιστές ήταν οι χρηματοδότες τής οικοδόμησης των στρατοπέδων συγκέντρωσης …Μαρξιστές ήταν ο Χίτλερ και οι ΝΑΖΙ που το δρομολόγησαν …Μέχρι κι αυτός, ο οποίος εφεύρε το δηλητηριώδες Zyklon-B, Εβραίος μαρξιστής ήταν …Από μαρξιστές σφραγίστηκε στο τέλος —και δια παντώς— ο φάκελος με το πόρισμα του «ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ», —πράγμα που συνέφερε μόνον τους μαρξιστές και τ’ αφεντικά τους— …Από τους Αμερικανούς μαρξιστές κι απ’ τους Σοβιετικούς συναδέρφους τους σφραγίστηκε …Μοιράστηκαν μεταξύ τους τον Κόσμο —και τα πλούτη όλου του Κόσμου— και «φόρτωσαν» τους απλούς Χριστιανούς με ενοχές. Στο τέλος όλοι οι πρωταγωνιστές βολεύτηκαν …Οι Εβραίοι έγιναν ο πλουσιότερος λαός στον Πλανήτη, οι Αμερικανοί άρπαξαν τον μισό Κόσμο —αφήνοντας τον άλλο μισό στους Σοβιετικούς— και οι Ναζί ποτέ δεν πλήρωσαν για τα εγκλήματά τους …Η απόλυτη ΔΙΚΑΙΩΣΗ του Χερτσλ. Η «συνταγή» τού αρχισιωνιστή και αρχιμαρξιστή Χερτσλ απέφερε κέρδος σε όλους τους «πρωταγωνιστές» …Το «δόγμα» τού «αρχιδικηγόρου» έκανε πλούσιους όλους τους ασκούμενους «μαθητές» του.
(Συνεχίζεται)
photo: https://pixabay.com/el/
