Και έρχεται η άνοιξη! Και περπατώ στους διαδρόμους του κήπου.
Θωρώ από μακριά την κληματαριά να έχει αρχίσει να φουντώνει μα.. σταματώ στο φυτεμένο δυόσμο.
Δεν προχωρώ, εκεί γέρνω το κεφάλι, μέσα στα μοσχομυρισμένα φύλλα να χαϊδεύω τα νέα βλαστάρια που σηκώνουν ανάστημα κάτω από την ανθισμένη ελιά!
Εκεί τον φύτεψα να είναι δροσερός για να μην τον καίει ο ήλιος!
Κι αυτός, αρκέστηκε με το νερό που τον πότιζα κι απλώθηκε.
Μ’ αυτόν τα σαρμαδάκια μου, τα γεμιστά, οι κολοκυθοκεφτέδες, τα κολοκυθάκια αυγολέμονο το μπριάμ και τόσα άλλα φαγητά, που εκτινάζουν την γεύση με το μοναδικό άρωμά του!
Όμως η μυρωδιά του, ακόμη και όταν τον μαζεύω τον Μαη για να τον αποξηράνω, το σπίτι ευωδιάζει ολόκληρο! Μέσα στη σκιά τον έχω και αφού στεγνώσει τον φυλάω για τις χειμωνιάτικες σούπες και όσπρια.
Ένα από τα πλούσια δώρα της άνοιξης, που μου χαρίζει απλόχερα και μου θυμίζει κάθε χρόνο πως αν κοιμάται το χειμώνα, λαχταρά να με γεμίζει ευφορία τις ανοιξιάτικες ημέρες!
Συνεχίζει να μεγαλώνει όλο το καλοκαίρι, μέχρι τον Σεπτέμβρη που ανθεί και έπειτα γεμίζει σπόρους.
Ακόμη και τότε που τον επισκέπτονται οι μέλισσες, δε σταματά να μου χαρίζει το μοναδικό άρωμα, που λατρεύω!
Καθώς περνώ δίπλα του, με μεθά αμέτρητες φορές προκαλώντας πάντα το βλέμμα μου.
Ευλογημένο φυτό.. Πόσο μου αρέσεις!
photo user6694312, Image license by freepik.com
