Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μικρό χωριό της Ελλάδας, ζούσε ένα νεαρό δέντρο ελιάς που το λέγανε Ολιβέα. Η Ολιβέα ήταν ένα χαρούμενο και περήφανο δέντρο, γνωστό για τα πλούσια πράσινα φύλλα και τις ωραίες ελιές του. Οι κάτοικοι του χωριού αγαπούσαν την Ολιβέα και προσεκτικά μάζευαν τις ελιές της για να φτιάξουν νόστιμο ελαιόλαδο.
Μια ηλιόλουστη μέρα, καθώς η Ολιβέα απολάμβανε τη ζεστασιά του ελληνικού ήλιου, ένα παλιό ελαιόδεντρο με το όνομα Ολιβένιος, άρχισε να λέει μια ιστορία στα παιδιά. “Παιδιά, ελάτε γύρω-γύρω μου,” φώναξε ο Ολιβένιος, και τα νεαρά ελαιόδεντρα είδαν ξαφνικά τα παιδιά από το χωριό να συγκεντρώνονται κάτω από τα γέρικα κλαδιά του.
Ο Ολιβένιος άρχισε, “Σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα για όλη την Ελλάδα. Είναι η 28η Οκτωβρίου, η Ημέρα του ΟΧΙ, μια μέρα για να θυμόμαστε το θάρρος και την αποφασιστικότητά μας. Ακούστε, πριν πολλά χρόνια, η Ελλάδα αντιμετώπισε ένα μεγάλο κίνδυνο. Ο ισχυρός στρατός ενός άλλου κράτους, της Ιταλίας, ήθελε να καταλάβει την όμορφη πατρίδα των Ελλήνων. Αλλά οι Έλληνες ήταν σοβαρά αποφασισμένοι να προστατεύσουν την πατρίδα τους.”
Τα νεαρά ελαιόδεντρα και τα παιδιά άκουγαν με προσοχή καθώς ο Ολιβένιος συνέχιζε την ιστορία του. “Ακριβώς τα ξημερώματα της 28ης μέρας του Οκτωβρίου του 1940, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας έλαβε ένα τηλεφώνημα. Του ζήτησαν να παραδοθεί στους ξένους, στους Ιταλούς. Αλλά εκείνος απάντησε με ένα δυνατό “ΟΧΙ” που σημαίνει “Νο” στα αγγλικά. Αυτό έγινε το σύμβολο της αποφασιστικότητας των Ελλήνων να πολεμήσουν για την ελευθερία”
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν από την ιστορία, και ο Ολιβένιος ένιωσε μια νέα αίσθηση υπερηφάνειας στις ρίζες του. “Αλλά τι έγινε μετά, Ολιβένιε;” ρώτησε ένα από τα παιδιά.
Ο Ολιβένιος χαμογέλασε και είπε, “Αυτό που συνέβη μετά ήταν ότι οι Έλληνες, νέοι και γέροι, ενώθηκαν για να υπερασπιστούν την πατρίδα. Έδειξαν μεγάλο θάρρος. Κάποιος μεγάλος πολιτικός, ο αρχηγός της Μεγάλης Βρετανίας, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είπε κάτι φοβερό: τώρα θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και όχι ότι οι Έλληνες πολέμησαν σαν ήρωες. Η αλήθεια είναι ότι πολέμησαν για την ελευθερία, και τελικά νίκησαν το δυνατό στρατό της Ιταλίας. Η Ημέρα του ΟΧΙ είναι μια υπενθύμιση ότι το θάρρος, η αποφασιστικότητα και η ενότητα μπορούν να αντιμετωπίσουν ακόμη και τις μεγαλύτερες δυσκολίες.”
Η Ολιβέα ένιωσε μια ζεστή αίσθηση να φουντώνει μέσα της καθώς άκουγε αυτή την ιστορία. “Αυτό μάλλον νιώθει κάποιος όταν λένε πως είναι περήφανος”, σκέφτηκε και αφέθηκε να το ευχαριστηθεί. Κατάλαβε ότι οι ελιές που παράγει δεν ήταν μόνο για το νόστιμο ελαιόλαδο, αλλά και ένα σύμβολο της δύναμης και της ενότητας του ελληνικού λαού.
Από εκείνη τη μέρα και μετά, κάθε 28η Οκτωβρίου, ο Ολιβένιος, η Ολιβέα και τα άλλα ελαιόδεντρα στο χωριό σήκωναν τα κλαδιά τους με υπερηφάνεια λίγο πιο ψηλά. Ήξεραν ότι δεν ήταν απλώς δέντρα· ήταν σύμβολα της ανθεκτικότητας και του αδιάκοπτου πνεύματος της Ελλάδας.
Και έτσι, κάθε χρόνο, τα παιδιά και τα ελαιόδεντρα στο μικρό χωριό συναντιούνται για να γιορτάσουν την Ημέρα του ΟΧΙ, θυμίζοντας στους εαυτούς τους το θαρραλέο ΟΧΙ που έσωσε τη γη τους αλλά και την υπερηφάνεια που νιώθεις όταν υπερασπίζεσαι αυτό που πιστεύεις.
Η ιστορία της Ημέρας του ΟΧΙ και της περήφανης μικρής ελιάς, της Ολιβέας, δίδαξε στα παιδιά ότι μερικές φορές ακόμη και τα πιο απλά πράγματα, όπως ένα δέντρο ή μια λέξη, μπορούν να έχουν μεγάλη επίδραση στον κόσμο. Και ότι δεν πρέπει να ξεχάσουν ποτέ ότι οι Έλληνες ήταν αυτοί που έδειξαν στους ήρωες πώς να πολεμούν.
Photo Hans / https://pixabay.com
