Ήρθε η ώρα οι Εβραίοι να ετοιμάσουν ξανά τις βαλίτσες τους. Αυτήν την φορά όμως πραγματικά…
…για πραγματικό ταξίδι στη Γη τής Επαγγελίας. Με τις κλωτσιές θα φύγουν από τη χριστιανική επικράτεια !!!
Για τους αρχαίους Έλληνες η έννοια της φιλοξενίας ήταν ιερή …Τόσο Ιερή, που προστατευόταν από τον Ίδιο τον Δία …Από τον Ίδιο τον Πατέρα των Θεών τού Ολύμπου. Αυτός ο Θεός αναλάμβανε την τιμωρία εκείνων, οι οποίοι δεν σεβόταν τις αρχές τής φιλοξενίας και η οποία αποτελούσε τον μέγα δείκτη ποιότητας της ελληνικής πολιτισμικής επιλογής …Τον αλάνθαστο εκείνον «δείκτη», ο οποίος έδειχνε σ’ ολόκληρο τον κόσμο την πολιτισμική τους αξία και την αυτοπεποίθησή τους σ’ ό,τι αφορά την οποιαδήποτε εξωτερική «πρόκληση», η οποία έφτανε έξω από την «πόρτα» τους …Έδειχνε την πολιτισμική τους αξία και την προσωπική τους αρετή, η οποία συνδεόταν με τη θρησκεία τους και άρα και με τον ίδιο τον Δία …Τον Δία, ο οποίος «απαιτούσε» από τους ανθρώπους να είναι φιλόξενοι.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, ο θείος «εξαναγκασμός» των ανθρώπων —με την «υποχρέωση» να είναι φιλόξενοι— «φορτώνει» με ακόμα μεγαλύτερο «φορτίο» εκείνους, οι οποίοι ευνοούνται απ’ αυτόν τον εξαναγκασμό. Γι’ αυτόν τον λόγο για τους Έλληνες χειρότερος ακόμα κι απ’ τον πιο σκληρό κι αφιλόξενο άνθρωπο, ο οποίος ήταν «ανυπάκουος» απέναντι στον Θεό, ήταν ο ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ φιλοξενούμενος, ο οποίος «εξέθετε» τον ίδιο τον Θεό. Εάν ο αφιλόξενος άνθρωπος ήταν ένα άθλιο υποκείμενο, που δεν έπρεπε να τον εκτιμάς και να τον συναναστρέφεσαι, ο κακός φιλοξενούμενος ήταν για να τον «κρεμάσεις ανάποδα». Γιατί; …Γιατί ο απλά αφιλόξενος άνθρωπος δεν επηρέαζε με τη συμπεριφορά του κανέναν άλλον, παρά μόνον τον ίδιο του τον εαυτό …Μόνον στον εαυτό του και στην εικόνα του έκανε κακό με τη συμπεριφορά του. Αντίθετα ο κακός φιλοξενούμενος με τη συμπεριφορά του απειλούσε την «κουλτούρα» τού ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ο κακός φιλοξενούμενος έθετε υπό αμφισβήτηση ολόκληρη την «κουλτούρα» τής φιλοξενίας …Έθετε υπό αμφισβήτηση την ίδια τη Θεία «Εντολή» περί της ορθότητας της φιλοξενίας.
Απλά πράγματα. Ένας άνθρωπος, που δεν ανοίγει την πόρτα του σ’ έναν συνάνθρωπό του, ο οποίος βρίσκεται στην ανάγκη, είναι απλά ένας κακός άνθρωπος, τον οποίο όλοι έχουν δικαίωμα να κατακρίνουν, αλλά δεν κάνει κακό στην κοινωνία και τον πολιτισμό της. Αντίθετα ένας κακός φιλοξενούμενος, ο οποίος θα μπει στο σπίτι ενός καλού ανθρώπου και θα βιάσει τα παιδιά του και θα σκοτώσει τον ευεργέτη του, δεν είναι απλά ένας κακός άνθρωπος …Είναι ένας κοινωνικός εγκληματίας. Με τη συμπεριφορά του δεν κάνει μόνον κακό στον ευεργέτη του, αλλά κάνει κακό στην κοινωνία και τον πολιτισμό της, που θεωρεί τη φιλοξενία πράξη υπέρτατης αρετής …Την κάνει να σκέφτεται ν’ αναθεωρήσει απόψεις, οι οποίες «εκπορεύονται» από τη θρησκεία της κι εκφράζουν τον ίδιο τον πολιτισμό της …Την κάνει να θέσει υπό αμφισβήτηση αρχές και δόγματα, τα οποία απαίτησαν «καλλιέργεια» αιώνων για ν’ «αμβλύνουν» τα άγρια ένστικτα των ανθρώπων …Την κάνει ν’ αμφισβητήσει τον ίδιο τον Θεό της.
Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία ή η κοινωνική αναλγησία —που συνήθως χαρακτηρίζουν τις βαρβαρικές κοινωνίες των απολίτιστων και που ο φόβος τους δεν τους επιτρέπει να βλέπουν με εμπιστοσύνη οτιδήποτε ξένο— δεν «διαχύθηκαν» στην κοινωνία από ανθρώπους, οι οποίοι απλά ήταν αφιλόξενοι ή σκληροί. Στις περισσότερες περιπτώσεις προκλήθηκαν από αχάριστους φιλοξενούμενους, οι οποίοι με τις συμπεριφορές τους «έσπρωξαν» την κοινωνία στις απόψεις αυτές …«Φιλοξενούμενους», οι οποίοι τον πολιτισμό και την ευγένεια των ανθρώπων την εκλάμβαναν ως αδυναμία τους κι επιδίωκαν εσκεμμένα να τους εκμεταλλευτούν, αμφισβητώντας την ίδια την ιδιοκτησία τους …«Φιλοξενούμενους», οι οποίοι, βρίσκοντας «πόρτες» ανοικτές, έμπαιναν μέσα στα σπίτια για να κλέψουν …»Φιλοξενούμενους», οι οποίοι έμπαιναν μέσα στα σπίτια, για να μείνουν εκεί μόνιμα ως αυθαίρετοι «καταληψίες».
Τίποτε δεν ήταν ασαφές για τους αρχαίους Έλληνες και τη θρησκεία τους. Των πάντων οι ρόλοι ήταν διακριτοί, προκειμένου να ξεκινήσει η ιερή διαδικασία τής φιλοξενίας. Αυτός, ο οποίος ζητούσε τη φιλοξενία —γιατί την είχε ανάγκη—, ήταν ο φιλοξενούμενος και εκείνος, ο οποίος του την παρείχε, ήταν ο «ξενοδόχος». Ο «φιλοξενούμενος» έμπαινε από την πόρτα φανερά και με τιμές και ποτέ από το παράθυρο νύκτα και κρυφά. Διέμενε στον διακριτό «ξενώνα» και δεν περιφερόταν ανεξέλεγκτα στην ξένη ιδιοκτησία με τα δικαιώματα των ιδιοκτητών. Ο «φιλοξενούμενος» όριζε εξ’ αρχής ένα χρονικό περιθώριο, που θα έκανε χρήση των δικαιωμάτων του, μέχρι να φύγει από την ξένη ιδιοκτησία. Αυτά ήταν που ορίζονταν από τη θρησκεία των Ελλήνων ως βασικές αρχές τής φιλοξενίας. Όταν δεν γίνονται σεβαστοί οι όροι τής φιλοξενίας από τους φιλοξενούμενους και γίνεται κατάχρηση μιας Θείας Εντολής, υπάρχει ύβρις …και, όπου υπάρχει ύβρις, υπάρχει και Θεία Τιμωρία. Όταν εκμεταλλεύεσαι τα θρησκευτικά πιστεύω ενός ανθρώπου, για να τον αδικήσεις, τότε προσβάλεις τον ίδιο τον Θεό του, που προφανώς τού έδωσε τις «ακατάλληλες» εντολές για την αυτοπροστασία του και άρα αποφάσισε για τη συμπεριφορά του, η οποία τον έφερε σε δύσκολη θέση.
Όμως, φιλοξενούμενοι ικέτες δεν ήταν μόνον απλοί άνθρωποι …Ολόκληροι λαοί βρέθηκαν στη θέση των «ικετών» …Ολόκληροι λαοί ζούσαν ως «φιλοξενούμενοι», επωφελούμενοι από τον οίκτο και το έλεος εκείνων που τους φιλοξενούσαν. Άρα, η αχαριστία των «φιλοξενούμενων», την οποία περιγράψαμε πιο πάνω και αφορούσε τον απλό άνθρωπο, αφορούσε και τους λαούς στο δικό τους επίπεδο. Σε πολλές περιπτώσεις στην ανθρώπινη ιστορία λαοί ζητούσαν άδεια εισόδου σε κοινωνίες άλλων λαών, και, ως κακοί «φιλοξενούμενοι», έκλεβαν. Λαοί ζητούσαν άδεια εισόδου σε κοινωνίες άλλων λαών, επικαλούμενοι μια εφήμερη ανάγκη, η οποία στο τέλος κατέληγε να γίνει μόνιμη, εφόσον οι προθέσεις τους ήταν διαφορετικές από εκείνες που έδειχναν σ’ αυτούς που εκλιπαρούσαν να τους βοηθήσουν. Κάποιοι βολεύονταν με την ιδιότητα του φιλοξενουμένου και την έκαναν μόνιμη. Γιατί βολεύονταν; Γιατί διατηρούσαν την εσωτερική τους εξουσία χωρίς πρόβλημα και ταυτόχρονα επιβίωναν εξαιτίας τής περιουσίας των άλλων, χωρίς αυτή η εξουσία ν’ αναγκάζεται να προσαρμοστεί στις ανάγκες τής επιβίωσης. Κάποιοι εξασφάλιζαν καί την πίτα ολόκληρη καί τον σκύλο χορτάτο.
Τέτοιοι λαοί, οι οποίοι βρέθηκαν στην ανάγκη «φιλοξενίας», ήταν οι Εβραίοι, οι Γύφτοι και άλλοι πολλοί λαοί, οι οποίοι —για τον οποιονδήποτε λόγο—είχαν χάσει τις πατρίδες τους —ή δεν είχαν— και είχαν βρεθεί να εξαρτώνται από το έλεος και την αλληλεγγύη άλλων λαών. Οι Εβραίοι ήταν από εκείνους τους λαούς, οι οποίοι βρέθηκαν σε μια τέτοια ανάγκη και οι Χριστιανοί επέδειξαν μεγαλοψυχία απέναντί τους …και ανέχτηκαν τη διαφορετικότητά τους, ζώντας μαζί τους για πολλούς αιώνες. Έδειξαν μεγαλοψυχία, η οποία έχει ιδιαίτερη σημασία, εφόσον αυτή εκδηλώθηκε απέναντι σ’ έναν λαό, ο οποίος δεν έδειξε ποτέ τέτοια στοιχεία —με αποκορύφωμα τη Σταύρωση του Ίδιου του Πατέρα των Χριστιανών—. Δέχθηκαν να μοιραστούν το ψωμί τους μ’ αυτούς μέσα στη δική τους επικράτεια. Υπέρβαση αποτελούσε, δηλαδή, η ανοχή των Χριστιανών στην παρουσία των «σταυρωτών» τού Κυρίου τους μέσα στις κοινωνίες τους …Κι όμως, την έκαναν την υπέρβαση αυτή για χάρη τής αγάπης, την οποία πρέσβευε ο Θεός τους.
Καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων οι Εβραίοι «συγκατοικούσαν» με τους Χριστιανούς, αλλά δεν ενσωματώνονταν στις κοινωνίες τους. Δεν όριζαν το χρονικό περιθώριο μέσα στο οποίο θα έκαναν χρήση της ιδιότητας του φιλοξενούμενου. Δεν όριζαν ένα χρονικό όριο μετά το οποίο είτε θα έφευγαν, επιστρέφοντας στην πατρίδα τους, είτε θα ενσωματώνονταν στην κοινωνία που τους φιλοξενούσε, εφόσον η φιλοξενία αυτή δεν μπορούσε να γίνεται επ’ άπειρον. Άφηναν να υπονοείται ένας «νόστος» για τη χαμένη πατρίδα, αλλά ποτέ αυτό δεν είχε ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα …«Μέχρι να…, αλλά ΠΟΤΕ !!!». Με αυτόν τον δήθεν νόστο —ως «άλλοθι»— ζούσαν απομονωμένοι στα ξεχωριστά «γκέτο», αλλά γνώριζαν ν’ απλώνουν τα «χέρια» τους στις κοινές «αγορές» …«Φιλοξενούμενοι», οι οποίοι δεν εργάζονταν μαζί με τους «ξενοδόχους» τους στα χωράφια, αλλά πρώτοι έπιαναν θέση μπροστά από το οικογενειακό «ψυγείο» …«Μαζί» με τους Χριστιανούς, όταν ήταν ν’ αρπάξουν και «μόνοι», όταν ήταν να μοιραστούν τη «λεία». Ήταν προφανές ότι είχαν έρθει για να μείνουν, εφόσον δεν έδειξαν ποτέ πρόθεση να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Ακόμα και μετά από διωγμούς επέλεγαν να εγκατασταθούν σε άλλα μέρη και όχι στη φυσική τους πατρίδα …Στη Θεσσαλονίκη πήγαν μετά τον διωγμό τής Ισπανίας και όχι στην Ιερουσαλήμ. Γιατί; …Γιατί δεν τους συνέφερε μια δική τους πατρίδα, η οποία θα τους ανάγκαζε να εργάζονται για να επιβιώσουν.
Αυτό ήταν το πρόβλημα των παρασιτικών Εβραίων, οι οποίοι είχαν κάνει εθνική τους «εξειδίκευση» την παρασιτική διαβίωση εντός τού Χριστιανισμού. Η πατρίδα έχει τεράστιο κόστος λειτουργίας. Απαιτεί θυσίες για ν’ αποκτηθεί και βέβαια μόχθο για να παράγει καρπούς. Έχει τείχη να υπερασπιστείς και χωράφια να οργώσεις. Πρέπει να πολεμάς, για να τη διατηρείς υπό τον έλεγχό σου. Πρέπει να εργαστείς σκληρά, για να παράγεις τα προϊόντα που ως λαός έχεις ανάγκη για την επιβίωσή σου. Δεν φτάνει να βγάλεις μια πόρνη στην πιάτσα και να πάρεις απ’ αυτούς που εργάζονται ό,τι χρειάζεσαι για να επιβιώσεις. Δεν φτάνει να κάνεις τοκογλυφία εις βάρος αυτών που —για να παράγουν— μοχθούν στα χωράφια, αυξάνοντας τα κέρδη σου.
Αυτά ήταν που έκαναν οι Εβραίοι ως «λαθρεπιβάτες» τού Χριστιανισμού. Ζούσαν σε γκέτο, τα οποία έμοιαζαν με μολυσματικά «αποστήματα» των χριστιανικών κοινωνιών. Εκμεταλλεύονταν τους Χριστιανούς και πλούτιζαν εις βάρος τους. Τους περίμεναν στα «σοκάκια», για να τους «δουλέψουν». Είχαν βολευτεί ως μόνιμοι «φιλοξενούμενοι» των σκληρά εργαζομένων χριστιανών και είχαν εξειδικευτεί στον «παρασιτισμό». Είχαν μάθει τις ιδιαιτερότητες των Χριστιανών και είχαν «κολλήσει» επάνω τους σαν «βδέλλες». Είχαν μάθει την «παθογένεια» του «ξενιστή» τους και μπορούσαν να του «ρουφούν» το «αίμα», χωρίς να προκαλούν τη βίαιη αντίδρασή του. Ο πονηρός «φιλοξενούμενος» «πάσαρε» και κανένα κοριτσάκι στον «ξενοδόχο» και διαιώνιζε την παραμονή του χωρίς πρόβλημα. Επί αιώνες αυτό ήταν που έκαναν οι πρόγονοι του Σόρος, αλλά και του Επστάιν …Γνήσια τέκνα τού αδίστακτου κι άπληστου Σάιλοκ της Βενετίας. Δραστηριοποιούμενοι στην τοκογλυφία και την πορνεία, θησαύριζαν. Επιβίωναν σαν πραγματικές παρασιτικές «βδέλλες», εφόσον μόνον εντός τού Χριστιανισμού μπορούσαν να ζουν πλούσια, χωρίς να εργάζονται.
Οι Χριστιανοί πολεμούσαν, κατακτούσαν, μοχθούσαν και θυσιάζονταν για τα αποκτήματά τους και οι Εβραίοι απλά συμμετείχαν σε όλες τις «μοιρασιές» …Στη συγκομιδή τής «σοδειάς» εμφανίζονταν από τους πρώτους …Ποτέ στο «όργωμα» και τη «σπορά» …Δεν «ευκαιρούσαν». Μόλις τελείωναν οι «μάχες» των Χριστιανών, εμφανίζονταν οι Εβραίοι να μοιράσουν «πόρνες» στους «μαχητές». Παρόντες ήταν σε ΟΛΕΣ τις μοιρασιές. Χωρίς να ρισκάρουν ποτέ τίποτε, έβαζαν «χέρι» στα πάντα. Ακολουθούσαν τους Χριστιανούς σε όλες τις Ηπείρους σαν τις «ψείρες» που έχει κάποιος στο κεφάλι του …Από τη Βόρεια Αμερική στη Νότια και από εκεί, μέσω Νότιας Αφρικής, στην Αυστραλία.
Όπου υπήρχαν Χριστιανοί, «έσπευδαν» και οι Εβραίοι …Πάντα, όμως, μετά τις «μάχες» επικράτησης …Όταν τα πράγματα γίνονταν ήσυχα και ασφαλή και υπήρχε όρεξη για «διασκέδαση» …Ποτέ με το ρίσκο αυτού που κατακτά ή διεκδικεί. Αυτά ήταν κόστη, τα οποία αφορούσαν μόνον τους Χριστιανούς. Οι Εβραίοι με τα κόστη δεν είχαν κάποια σχέση …Μόνον με τα κέρδη. Είχαν μάθει τα «κόλπα» και τις «αρρώστιες» τής χριστιανικής κοινωνίας κι εκεί «εξειδικεύτηκαν». Η κύρια ενασχόλησή τους κινούνταν πάντα στις «παρυφές» τής νομιμότητας …Πάντα στα όρια της νομιμότητας και πέρα απ’ αυτά. Αναλάμβαναν όλες τις «υπηρεσίες», οι οποίες απαγορευόταν από την κουλτούρα και τον πολιτισμό των «ξενιστών» τους …Τοκογλυφία, πορνεία, εκβιασμοί, απάτες, κλοπές κλπ. ήταν τομείς τής «οικονομίας» στους οποίους διακρίνονταν. Πραγματικά ασυναγώνιστοι. Πώς μπορούσες να τους συναγωνιστείς, όταν αυτά, τα οποία για όλους τους άλλους λαούς ήταν αιτίες ντροπής κι απαξίωσης, ήταν γι’ αυτούς τα «ταλέντα» τους. Απλά πράγματα. Εάν για έναν απλό άνθρωπο η αναξιοπρέπεια είναι ένα «κουσούρι», για έναν Εβραίο ή έναν γύφτο είναι «προσόν» στη δουλειά του.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι όλους αυτούς τους αιώνες τής απομόνωσης και των «γκέτο» δεν τα βίωσαν οι Εβραίοι εξαιτίας τής επιλογής των Χριστιανών, αλλά εξαιτίας τής δικής τους επιλογής …Επιλογή των δικών τους ηγεσιών ήταν η μη-ενσωμάτωσή τους στις χριστιανικές κοινωνίες. Οι ίδιοι επέλεγαν να ζουν ως «περιθωριακοί» και «στιγματισμένοι», γιατί απλούστατα δεν τους συνέφερε να ενσωματώνονται στις χριστιανικές κοινωνίες. Δεν τους συνέφερε να ενσωματωθούν και δεν το έκαναν ποτέ. Ενσωμάτωση σήμαινε ότι θα έπρεπε να υποταχθούν στην εξουσία και τους νόμους που ίσχυαν και για όλους τους άλλους κι αυτό δεν τους συνέφερε …Τους συνέφερε η δική τους «δικαιοσύνη» τού δικού τους «ιερατείου», το οποίο «συγχωρούσε» τα πάντα, γιατί «κονομούσε» και το ίδιο από την παραβατικότητα των «στιγματισμένων». Εάν ενσωματώνονταν στις χριστιανικές κοινωνίες, όλα αυτά θα άλλαζαν. Θα έπρεπε να φορολογηθούν, να πάνε στον στρατό, στα χωράφια ή στα εργοστάσια για το μεροκάματο κι αυτό δεν το επιθυμούσαν. Δεν θα μπορούσαν να ζουν σαν τα κοπρόσκυλα των γκέτο, που ξυπνούσαν το μεσημέρι και η πόρνη με την οποία κοιμούνταν το βράδυ ήταν το «μαγαζί» που τους τάιζε την ημέρα. Δεν ήθελαν να γίνουν Χριστιανοί, αλλά ταυτόχρονα δεν απομακρύνονταν από τον «βρόμικο» Χριστιανισμό, ώστε να ζήσουν μόνοι τους.
Αυτό δεν το ήθελαν και όταν οι Χριστιανοί το απαιτούσαν ως όρο, προκειμένου να τελειώσει η ευνοϊκή περίοδος τής «φιλοξενίας», σηκώνονταν κι έφευγαν, αναζητώντας άλλα κορόιδα να τους «φιλοξενήσουν». Έτσι «έφυγαν» από την Ισπανία. Τους δόθηκε στην Ισπανία η επιλογή που δίνεται στον αχαΐρευτο φιλοξενούμενο, ο οποίος ζει παρασιτικά και «καθυστερεί» εκουσίως, αλλά …δεν την πήραν. Το 1492 οι Μονάρχες τής Ισπανίας Φερδινάνδος και Ισαβέλλα τούς ζήτησαν είτε να γίνουν Καθολικοί είτε να εγκαταλείψουν την Ισπανία. Τα μάζεψαν κι έφυγαν από την Ισπανία, γιατί το «πάρτι» θα τελείωνε …Θα τελείωνε τόσο για την ηγεσία τους όσο και για τους ίδιους. ’Έχοντας μάθει να πλουτίζουν από τις αδυναμίες και τις «αρρώστιες» των Χριστιανών, δεν ήθελαν να ενσωματωθούν στις κοινωνίες τους και άρα να χάσουν τη χρυσοφόρα «εκπαίδευσή» τους. Ως εκ τούτου, έμεναν ΠΑΝΤΑ «φιλοξενούμενοι». Έφυγαν από την Ισπανία, αναζητώντας νέα κορόιδα και δυστυχώς ήρθαν στη δική μας «γειτονιά» στη Θεσσαλονίκη …Τους «ξεφορτώθηκαν» οι Ισπανοί, τους «φορτώθηκαν» κάποιοι άλλοι. Χωρίς ν’ αλλάξουν τίποτε στη λειτουργία τους, «σώθηκαν» και πάλι εις βάρος των άλλων …Συνέχισαν να είναι «φιλοξενούμενοι» των Χριστιανών, οι οποίοι παρίσταναν τους κατατρεγμένους.
Έτσι λειτουργούσαν πάντα οι Εβραίοι και αυτήν ήταν η «τεχνογνωσία» τους. Τι έκαναν αυτοί οι «φιλοξενούμενοι» μέσα στον Οίκο των Ευεργετών τους; …Τα πάντα σ’ ό,τι αφορά το «φάσμα» των παραβατικών συμπεριφορών και δραστηριοτήτων. Μέσα στους αιώνες τής «συγκατοίκησής» τους με τους Χριστιανούς εκτός από τις συνήθεις «υπηρεσίες» που τους πρόσφεραν —και κονομούσαν απ’ αυτούς— αποδείχθηκαν ότι εκτός από άπληστοι ήταν κι αχάριστοι …Αχάριστοι σε βαθμό εγκληματικό. Δεν υπάρχει —ειδικά τους τελευταίους αιώνες της «επιτυχίας» τους— αντιχριστιανικό έγκλημα, στο οποίο να μην είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Επί αιώνες —και χωρίς να σέβονται τον Οικοδεσπότη τους— λειτουργούν με τέτοιον τρόπο, που του κάνουν ζημιά …Την πιο μεγάλη ζημιά που μπορεί να κάνει ένας λαός σ’ έναν άλλο λαό που τον «φιλοξενεί» …Ένας λαός ιουδαϊκής θρησκείας σ’ έναν λαό χριστιανικής θρησκείας. Δεν υπάρχουν εγκλήματα, τα οποία να μην τα επιχείρησαν εναντίον ΟΛΩΝ των χριστιανικών δογμάτων …Εγκλήματα, τα οποία οδήγησαν τον Χριστιανισμό σε «ακρωτηριασμούς» αλλά και «αρρώστιες», οι οποίες τον έφεραν κοντά στον «θάνατο» …Στον απόλυτο «θάνατο», είτε μιλάμε για κοινωνικά θέματα είτε για οικονομικά.
Τα μεγάλα τους εγκλήματα τα ξεκίνησαν στις αρχές τού προηγούμενου αιώνα, βλέποντας ότι η βιομηχανική επανάσταση θα μπορούσε να τους «αποβάλει» από τις χριστιανικές κοινωνίες. Η μετάλλαξη των μεγάλων και «χαλαρών» αυτοκρατοριών σε σκληρά εθνικά κράτη τούς τρόμαζε κι έσπευσαν να πάρουν τα μέτρα τους πριν χρειαστεί να πάρουν τις βαλίτσες τους. Μόλις είδαν ότι τα παιδιά τού Οικοδεσπότη θα χώριζαν τον Οίκο σε δωμάτια —και πριν τους πετάξουν έξω—, τους έβαλαν να σκοτωθούν μεταξύ τους. Πριν συμβεί το μοιραίο γι’ αυτούς, προσπάθησαν και τελικά κατάφεραν να στρέψουν την ίδια τη βιομηχανική επανάσταση εναντίον των Χριστιανών. Κατάφεραν επίσης και τις κοινωνικές συνέπειες, οι οποίες προέκυπταν από την κολοσσιαία αυτήν αλλαγή, να τις κάνουν «πληγές» για τον Χριστιανισμό. Ξεκίνησαν θεαματικά τα εγκλήματά τους μ’ έναν πολύ αιματηρό «ακρωτηριασμό» …«Ακρωτηρίασαν» τον Χριστιανισμό με μέσον τον κομμουνισμό …Τη μεγαλύτερη δύναμη του Ορθόδοξου Δόγματος την παρέδωσαν στους κομμουνιστές …Εβραίοι πλήρωσαν Γερμανούς —και ομοεθνείς τους πράκτορες— να πάνε στη Ρωσία και να μεθοδεύσουν τη «ρωσική» επανάσταση —ερήμην των Ρώσων— …Εβραίοι χρηματοδότησαν όλη την κομμουνιστική «επανάσταση». Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό τόσο για τη Ρωσία όσο και για την Ορθοδοξία. Δεκάδες εκατομμύρια νεκρών Ορθόδοξων Χριστιανών κόστισε η εβραϊκή «ευγνωμοσύνη» στη «φιλοξενία» των Ορθόδοξων Ρώσων …Εκτέλεσαν στην κυριολεξία την μορφωμένη αστική τάξη τής Ρωσίας, σπρώχνοντάς την στην «άβυσσο» και την οπισθοδρόμηση. Η «λαμπερή» Ρωσία τού Ντοστογιέφσκι και του Τολστόι έγινε μέσα σε λίγες δεκαετίες η «Ρούσια» των αγράμματων μεθυστακέων τού «Πολίτ-Μπιρό» των Εβραίων.
Αφού «τακτοποίησαν» την Ορθοδοξία, ασχολήθηκαν στη συνέχεια και με τους άλλους. Αυτοί ήταν που προκάλεσαν το μεγαλύτερο μακελειό στη χριστιανική και —ταυτόχρονα— ανθρώπινη ιστορία …Τον μεγαλύτερο εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των Χριστιανών ΟΛΩΝ των δογμάτων. Χρηματοδότησαν τον Χίτλερ, για να ισοπεδώσει την Ευρώπη, προκειμένου οι ίδιοι —ως τοκογλύφοι— να χρηματοδοτήσουν την «ανοικοδόμησή» της με τοκογλυφικά δάνεια. Εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρών Χριστιανών κόστισε αυτή η πράξη «ανταπόδοσης» της «φιλοξενίας». Για «ξεκάρφωμα» —κι έχοντας απόλυτη συναίσθηση του εγκληματικού τους ρόλου— «σκηνοθέτησαν» ένα «ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ» της συμφοράς, που ήταν μια θεατρική παράσταση και την οποία «χειροκρότησαν» μόνον πληρωμένοι «κλακαδόροι», οι οποίοι πληρώθηκαν από τους Εβραίους για το «έργο» τους …Ένα «ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ», το οποίο το χρησιμοποίησαν ως «άλλοθι», για να συνεχίσουν την εγκληματική τους δράση μέσα στον Οίκο αυτόν, του οποίου οι ιδιοκτήτες είχαν την αφέλεια να τους «φιλοξενήσουν».
Σήμερα φτάσαμε σ’ ένα ιδιαίτερα κομβικό σημείο αυτής της προβληματικής συνύπαρξης. Οι κακοποιοί Εβραίοι έχουν καταφέρει ΟΛΟΥΣ τους στόχους τους. Έχουν διαλύσει στην κυριολεξία τους «ευεργέτες» τους. Αφού πρώτα τους έβαλαν να σκοτωθούν μεταξύ τους, στη συνέχεια τους λεηλάτησαν. Ελέγχοντας απόλυτα το νομισματικό σύστημα του ξένου γι’ αυτούς συστήματος, κατόρθωσαν κι έκαναν πραγματικότητα το όνειρο του κάθε τοκογλύφου …Λεηλάτησαν την περιουσία του θύματός τους. Αυτήν τη στιγμή οι Εβραίοι είναι —με τεράστια διαφορά— οι πιο πλούσιοι άνθρωποι μέσα στον Χριστιανισμό. Ελέγχουν τα πάντα. Ελέγχουν τις πολυεθνικές, οι οποίες παράγουν σχεδόν το σύνολο της ανθρώπινης τροφής. Ελέγχουν όλα τα δίκτυα, τα οποία αυτήν την παραγωγή την κατανέμουν στην αγορά. Είναι οι μεγαλύτεροι ιδιοκτήτες ακινήτων στον κόσμο. Δεν υπάρχει «φιλέτο» ακίνητης περιουσίας, που να μην τους ανήκει. Ό,τι είχε αξία μέσα στη χριστιανική επικράτεια έχει περάσει «νύχτα» —και με τοκογλυφικούς όρους— στα χέρια των Εβραίων.
Όταν, όμως, είσαι παράσιτο, δεν γνωρίζεις πού πρέπει να σταματάς και κάπου εκεί την πατάς, γιατί ξεπερνάς όρια, τα οποία ακόμα και τους νεκρούς ξυπνάνε. Αυτό κινδυνεύουν να πάθουν αυτήν τη στιγμή οι Εβραίοι. Δεν γνώριζαν πού να σταματήσουν κι άρπαξαν παραπάνω «λεία» απ’ αυτήν που είχαν ανάγκη για να ζήσουν πλούσια, χωρίς να προκαλούν. Έχοντας παρασυρθεί από την απληστία τους, δεν αναγνώρισαν τα όρια της «πρόκλησης» και τα παραβίασαν, μπαίνοντας σ’ έναν δρόμο σύγκρουσης, χωρίς να υπάρχει γυρισμός. Έχοντας απόλυτη επίγνωση της μεγάλης τους «επιτυχίας», γνώριζαν πως ήταν θέμα χρόνου ν’ απομονωθούν …κι αυτό είναι ανθυγιεινό όταν συμβαίνει ανάμεσα στα θύματά σου μέσα στο Οίκο τους. Γι’ αυτόν τον λόγο —και προκειμένου ν’ αποκτήσουν συλλογικές άμυνες— προκάλεσαν τα μεγαλύτερα μεταναστευτικά και προσφυγικά «ρεύματα» στην ιστορία τού κόσμου. Αυτοί, οι οποίοι αιματοκύλισαν τον Χριστιανισμό για να γίνουν πλούσιοι, αιματοκύλισαν ΚΑΙ τις υπόλοιπες θρησκείες, για να εξασφαλίσουν εισαγόμενους συμμάχους μέσα στον Χριστιανισμό.
Με πρωτοστάτες τοκογλύφους τύπου Σόρος, Γκρίνσπαν, Μπάφετ, Μπλανκφάιν κλπ. λεηλάτησαν τον Χριστιανισμό και για την ασφάλειά τους επιχείρησαν και —σε πολλές περιπτώσεις— κατάφεραν να διαλύσουν την κοινωνική του σύνθεση, κουβαλώντας πρόσφυγες και μετανάστες απ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη τού Πλανήτη. Δεν υπάρχει πόλεμος —είτε εμφύλιος είτε μεταξύ κρατών—, που να μην έχει προκληθεί από τους Εβραίους, προκειμένου να επωφεληθούν από τις παράπλευρες συνέπειές τους …Προκειμένου να «πλημμυρίσουν» τον Χριστιανισμό με δεκάδες εκατομμύρια προσφύγων-μεταναστών …Εκατομμύρια απελπισμένων «ξένων» πίσω από τους οποίους φιλοδοξούσαν να «κρυφτούν» οι Εβραίοι …Κίσινγκερ, Χόλμπρουκ, Ολντμπράιτ, Μπλίνκεν, Νίμιτς βρίσκονται πίσω απ’ όλα τα διεθνή εγκλήματα, τα οποία αντιμετωπίζει σήμερα ο Κόσμος και τα οποία «φορτώνεται» ο Χριστιανισμός ως προβλήματα …Κανονικοί εγκληματίες κατά τής ανθρωπότητας …Ατιμώρητοι και προκλητικοί !!!
Διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, τη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράκ, την Ουκρανία απλά και μόνον, για να θέσουν υπό την «ομηρία» τους τον Χριστιανισμό. Κατέστρεψαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, για να εξασφαλίσουν «μπράβους», οι οποίοι θα προστατεύουν τη «λεία» τους. Ισοπέδωσαν ολόκληρα κράτη, για να δρομολογήσουν τους σχεδιασμούς τους, που στόχο είχαν τη δική τους ασφάλεια μέσα από τα τεχνητώς δημιουργημένα «συμπλέοντα» συμφέροντα «ξένων» μέσα στην επικράτεια τού Χριστιανισμού. «Μάτωσαν» όποιον θεωρούσαν χρήσιμο για τον σχεδιασμό τους. Δεν δίστασαν μπροστά σε κανένα έγκλημα, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα εκατομμύρια των «προσφύγων» που θα ταυτιστούν μαζί τους, για να σωθούν από τους Χριστιανούς —μέσα στον Χριστιανισμό, στον οποίο πλέον και επισήμως, λόγω Ισραήλ, περιφέρονται παράνομα—. Καταστρέφουν λαούς και κράτη, για να εξασφαλίσουν «συμμάχους» «ομοιοπαθείς» και άρα «συμπαραστάτες» στον αγώνα τους για τον έλεγχο του Χριστιανισμού.
Εκατομμύρια ανθρώπων «ξεριζώθηκαν» βίαια από τις πατρίδες τους και καταστράφηκαν σε όλα τα επίπεδα, για να μπορούν οι τοκογλύφοι να εκβιάζουν ακόμα και με εμφύλιους τα θύματά τους …Αυτούς που τους «φιλοξενούν» !!! Τώρα, και με τις «πλάτες» αυτών των εκατομμυρίων «προσφύγων», απειλούν ευθέως τους ίδιους τους Χριστιανούς. Στρατολογώντας με μεγάλη ευκολία ανθρώπους εξοικειωμένους με τη βία τού πολέμου, απειλούν τους πάντες με βία …Antifa, BLM και ολόκληρο το δίκτυο των ΜΚΟ τού Σόρος, που είναι στελεχωμένες με παρακρατικούς, αποτελούν έναν οπλισμένο «βραχίονα», ο οποίος δρα παγκοσμίως και απειλεί τους πάντες με βία. Μιλάμε για οπλισμένο παρακράτος, που όλοι το είδαμε πώς λειτουργεί …Το είδαμε να λειτουργεί στην Ελλάδα των «αγανακτισμένων», που αντιδρούσαν στο Μνημόνιο των Εβραίων …Το είδαμε να λειτουργεί στις ΗΠΑ των «αγανακτισμένων», που αντιδρούσαν στη νοθεία τού Μπάιντεν των Εβραίων. Όπου υψώνεται φωτιά από το παρακράτος, βολεύονται οι Εβραίοι …Είτε αυτή η φωτιά είναι στη Marfin είτε στο Καπιτώλιο.
Όμως, ούτε αυτό τους έφτανε. Προσπαθώντας να εξουδετερώσουν κάθε πιθανότητα αντίδρασης των Χριστιανών, επιχείρησαν να τους «αρρωστήσουν» —τόσο ως κοινωνίες όσο και ως άτομα— …Να τους «εξασθενίσουν» και να τους φέρουν σε μια κατάσταση απόλυτης αδυναμίας ν’ αντιδράσουν. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι σκότωσαν εκατομμύρια Χριστιανών για να τους λεηλατήσουν και στη συνέχεια εισήγαγαν εκατομμύρια ξένων εντός τού Χριστιανισμού, δεν αρκέστηκαν σ’ αυτά τα ΜΕΓΑεγκλήματα, αλλά προσπάθησαν ν’ «αρρωστήσουν» τον ίδιο τον χριστιανικό λαό …Εβραίοι κρύβονται πίσω από την παντελώς παράλογη ανάπτυξη της ανώτατης «εκπαίδευσης» του χριστιανικού Κόσμου. Ποιο ήταν το ζητούμενο γι’ αυτούς; …Η αποβιομηχάνισή του και η τεμπελοποίηση της κοινωνίας του. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο γέμισαν την κοινωνία με μεσόκοπους απόφοιτους Πανεπιστημίων, που, εκτός από το να εκφράζουν αιτήματα κι απαιτήσεις —εβραιομαρξιστικού τύπου—, δεν γνωρίζουν να κάνουν ΤΙΠΟΤΕ άλλο. Εκπαιδευμένοι από τα καλύτερα εβραϊκά «παράσιτα» των εβραϊκών Κολεγίων, πρεσβεύουν το «δικαίωμα» στην τεμπελιά κι απλά ονειρεύονται πλούσιες ζωές εις βάρος των άλλων.
(Συνεχίζεται)
photo: https://pixabay.com/el/
