Στο ‘χα πει, στου Χρόνου
που πέρασε το κρυφό κιτάπι,
θα μείνει μονάχη της μία αγάπη…
Το κρύο μού πάγωσε πια την καρδιά μου…
Στη σκέψη μου έμεινες
στα όνειρά μου…
Συγγνώμη, δεν μπόρεσα…
Ήμουν δειλή.
Τα όπλα παρέδωσα αμαχητί..
Στον πύργο μου έμεινα
κλεισμένη κι έφυγα…
Από έννοιες δεσμώτες σε φυλακή…
Κάποια στιγμή το παραμύθι
θα χει ένα τέλος…
Με σκότωσε βέλος
και είμαι νεκρή.
Στον έρωτά σου θυσία ψυχή
είναι αυτή…
Σου τη χαρίζω,
μα σε ξορκίζω
Αν τύχει και έρθεις
ποτέ να με βρεις…
Μη με πληγώσεις και
μη με προδώσεις…
Γιατί θα σε καίει μία ζωή…
Μέσα μου καις.
Μέσα σου καίω.
Με τόσες μιλάς…
Εμένα αγαπάς…
Ιόλη, Ωραία, Άννα…
Όλες μαζί…Ιωάννα.
Ιωάννα Γεωργίου Χρυσάκη
Ποιητική Συλλογή “Ζωή μου, βάλε εσϋ τον τίτλο! “
photo https://pixabay.com/el/