Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο είναι και η Ελλάδα για την οικουμένη.
Μας λέει ο Γκαίτε από τον 19ο αιώνα. Καί το ακούμε ξανά μέχρι σήμερα… τό ίδιο μήνυμα με πολλές όμως αναγνώσεις. Γιατί άλλαξαν οι καιροί τίς γλώσσες..
Ενας πολιτισμός γενναίος και πρωτοπόρος, που καθοδήγησε μεγαλοφυιες ποιητών θεατρικών συγγραφέων, φιλοσόφων και επιστημόνων αλλά και πολιτικών, δίνοντας ανεπανάληπτες προσωπικότητες στον κόσμο του πολιτισμού.
Όταν η Γλώσσα η ελληνική ακούγεται ,λειτουργεί σαν χειρουργικό νυστέρι, που επεμβαίνει στο μυαλό για να το οδηγήσει στην σαφήνεια και την ακρίβεια της κάθε έννοιας που πρέπει να κατανοηθεί εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή.
Κι όταν σμίγει με την Ορθοδοξία της γίνεται γρανιτένια γροθιά γεμάτη περηφάνια και απίστευτη δύναμη ικανή να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε εμπόδιο,απειλή και κίνδυνο.
“ Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες, λέει ο Γκαίτε, η ελληνική αντηχεί άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα”.
Τι ωραίος γάμος της ελληνικής γλώσσας με την ελληνική σκέψη και θρησκεία. Ολα αυτά μαζί με την ανθρωπιά που δίνει Ελλάδα παντού και πάντα οπου και όποτε χρειάζεται, την κάνουν αρχόντισσα στην παγκόσμια σκηνή. Η Ελλάδα δίνει το μήνυμα της ανθρωπιάς Μπράβο στην Ελλάδα ακούσαμε να ακούσαμε να μας φωνάζει όλος ο κόσμος την περασμένη χρονιά.
Αυτή όμως είναι η μία ανάγνωση. Η μία όψη του νομίσματος, γιατί υπάρχει και η άλλη η πιο σύγχρονη η νεοελληνική που είναι λίγο πιο μελαγχολική και σου γεννάει σκεπτικισμό και μερικές φορές και οδύνη. Αυτό προκύπτει από ένα και μόνο ερώτημα .
Γιατί τότε η Ελλάδα περνάει τόσο βαθιές κρίσεις, και όχι μόνο βαθιές αλλά έχουν και μεγάλη διάρκεια; Γιατί μήπως όλα αυτά που ανέφερα πρωτύτερα που μας δόθηκαν τόσο απλόχερα δεν τα χρησιμοποιούμε για να βελτιωθούμε ,αλλά αντίθετα τα κακοποιήσαμε και αφεθήκαμε σε μία εμμονή στο παρελθόν μας;
Και οδηγηθήκαμε εξ αυτού την δυσλειτουργία και στην μόλυνση. Και το χειρότερο είναι η μόλυνση της σκέψης και της καθαρότητας του μυαλού μας Του Ελληνικου μυαλού του Έλληνα που δεν εναρμονίστηκε ούτε με το χρόνο του σήμερα ούτε και με τις συνθήκες του. Αν μου επιτραπεί η έκφραση ακόμα σπαράσσεται από έναν εμφύλιο που δεν έχει τέλος. Στρεφόμαστε με αγανάκτηση και μένος εναντίον της πατρίδας μας.
Ας πάμε στο διάλειμμα ενός σχολείου Ελληνικού να ακούσουμε το λεξιλόγιο των παιδιών.
Ας δούμε τη βαθμολογία των παιδιών και εφήβων. Σπάνια χαμηλή. Η υψηλότερη προερχόμενη από μία ενδεχόμενη αδιαφορία είτε γονέων είτε εκπαιδευτικών, ή και ανοχή.
Ας περπατήσουμε στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας και θα δούμε πώς τη δική μας ανθρωπιά την έχουμε μεταβάλει εμείς οι ίδιοι σε αναξιοπρέπεια. Επισημαίνω ότι η σημαντικότερη βοήθεια που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος σε έναν άλλον είναι να τον αφυπνίσει, ώστε να ξαναβρεί την αξιοπρέπειά του, τον πραγματικό προορισμό της ζωής του. Καί πραγματικός σκοπός της ζωής του είναι να γίνει χαρισματικός,κατά χάριν.
Η σημαντικότερη βοήθεια που μπορεί κανείς να δώσει στην Ελλάδα σήμερα είναι να της ξανά θυμίσει ποια είναι και ποια μπορεί να είναι χωρίς κομπασμό και αλαζονεία και να την αναγκάσει μέσα από έναν βαθύ και ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό της, να παραδεχτεί τα λάθη της και να συμφιλιωθεί με τον εαυτό της και το χρόνο , να επανεξετάσει τις κοινωνικές συνθήκες που η ίδια έχει διαμορφώσει και να προσαρμοστεί σε αυτές, έτσι ώστε να μη χρησιμοποιεί υβριστικά το παρελθόν της για να προχωρήσουμε αξιοπρέπεια πια στο μέλλον της .
Αργυρώ Καβρουδάκη
θεολόγος- συγγραφέας.
