Οι λέξεις σου του έρωτα νυχιές
χαράζουν το σώμα μου βαθιά
για να ματώνει τη σάρκα μου συχνά
η γύρις των ολάνθιστων παθών μου.
Ο ήχος τους αφρός εκστατικός
στα διψασμένα μέλη του ονείρου,
ανάβει με την φλόγα της σιωπής
το ανέσπερο φως της ηδονή μου
Η ανάσα τους του κόσμου η φωτιά
κλέβει απ’ την ίριδα το χρώμα της αγάπης
και στάζει με το πόθο της πνοής
νέκταρ στη γεύση των φιλιών σου
Η αύρα τους ποή αγγελική
ομορφιάς φορέας η δομή τους
ποτίζουν με γλύκα αρμονική
τα διψασμένα χείλη της ψυχής μου.
Πληγή στα μάτια μου η αφή τους
θάνατος των λογικών μου λογισμών
υπόσχεση παράδεισου στο αίμα μου
εξέγερση των αναστημένων μου ορμών
Ο λόγος τους μαγεία μυστική
με δένει στο κατάρτι
του ανάγλυφου κορμιού σου,
με στέλνει στον εωθινό χορό των προσμονών
στην έκρηξη των ζωντανών μου αμαρτιών,
πέρα από των ανθρώπων τις βουλές
μακριά από τις βλέψεις του απείρου
πέρα από την αδράνεια του φωτός
μακριά από τη φαντασία του αγνώστου,
Αν στερηθούν το σ’ αγαπώ οι λέξεις
μένουν κενές .
photo kaboompics / https://pixabay.com