Ομοσπονδιακός δικαστής χορήγησε καθεστώς ομαδικής δράσης στους Αμερικανούς πεζοναύτες στον αγώνα τους κατά της εντολής του Υπουργού Άμυνας Lloyd Austin για το εμβόλιο COVID-19. Η απόφαση είναι άλλο ένα πλήγμα για την κυβέρνηση Μπάιντεν και συνάδει με άλλες δικαστικές αποφάσεις που διαπίστωσαν ότι οι στρατιωτικοί κλάδοι παραβιάζουν την ομοσπονδιακή νομοθεσία.
Ο δικαστής Merryday του Τμήματος Μέσης Περιφέρειας Τάμπα της Φλόριντα του Περιφερειακού Δικαστηρίου των ΗΠΑ εξέδωσε προκαταρκτική απόφαση για πεζοναύτες που υπηρετούσαν σε ενεργό και εφεδρικό καθήκον και στους οποίους αρνήθηκαν αιτήματα θρησκευτικής απαλλαγής από τη λήψη του εμβολίου για τον COVID-19.να
Ο Merryday προηγουμένως απαίτησε από το Υπουργείο Άμυνας να απέχει από το «επιβάλει εναντίον ενός μέλους της αγωγής οποιαδήποτε εντολή, απαίτηση ή κανόνα αποδοχής εμβολιασμού κατά του COVID-19, … από τον διαχωρισμό ή την απόλυση από το Σώμα Πεζοναυτών ενός μέλους της αγωγής που αρνείται τον εμβολιασμό κατά του COVID-19 , και … από αντίποινα εναντίον ενός μέλους της αγωγής για τη διεκδίκηση των θεσμοθετημένων δικαιωμάτων του μέλους βάσει του RFRA [Νόμος για την Αποκατάσταση της Θρησκευτικής Ελευθερίας]».
Όρισε την αγωγή ως προς «όλα τα άτομα σε ενεργό υπηρεσία ή στην έτοιμη εφεδρεία (1) που υπηρετούν υπό τη διοίκηση του Σώματος Πεζοναυτών, (2) που επιβεβαιώθηκε από έναν ιερέα ότι τρέφουν μια ειλικρινή θρησκευτική αντίρρηση, (3) που έγκαιρα υπέβαλαν ένα αρχικό αίτημα για θρησκευτικό κατάλυμα, (4) οι οποίοι απορρίφθηκαν το αρχικό αίτημα, (5) οι οποίοι άσκησαν έγκαιρα έφεση για την απόρριψη του αρχικού αιτήματος και (6) που απορρίφθηκαν ή θα απορριφθούν μετά την έφεση.”
Σύμφωνα με ομοσπονδιακά στοιχεία, 3.733 πεζοναύτες ζήτησαν θρησκευτική εξαίρεση και μόνο 11, το 0,295 τοις εκατό, χορηγήθηκε, μεταξύ επίσης και με εκείνων που είχαν ήδη συνταξιοδοτηθεί.
Σε απάντηση, ο Merryday ρώτησε: «Δεν είναι απίθανό – σχεδόν και στις 3.733 περιπτώσεις – να μην υπάρχει εύλογη προσαρμογή;»
Είπε, «το αρχείο αποκαλύπτει την ουσιαστική πιθανότητα συστημικής αποτυχίας από το Σώμα Πεζοναυτών να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που έχει καθορίσει η RFRA». Η χορήγηση της προκαταρκτικής διαταγής ευρείας κατηγορίας δικαιολογήθηκε «για να διατηρηθεί το status quo, να επιτραπεί η πλήρης ανάπτυξη του αρχείου χωρίς να θίγονται οι ενάγοντες και να επιτραπεί τόσο μια δίκη όσο και μια λεπτομερής, βασισμένη σε γεγονότα επίλυση των ελεγκτικών ζητημάτων γεγονότων και γεγονότων και νόμος.”
Αυτός, όπως και το DOD-OIG, υποστηρίζει ότι όσοι είναι στο στρατό πρέπει να συμμορφώνονται με την RFRA.
«Το RFRA περιλαμβάνει όλους, από τον Πρόεδρο μέχρι τον φύλακα του πάρκου», είπε ο Merryday. «από τον Αρχηγό της Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι έναν αξιωματικό υπό έλεγχο, από τον Πρόεδρο της Βουλής μέχρι τον υπάλληλο της περιφέρειας ενός μέλους, από τον Πρόεδρο του Μικτού Επιτελείου μέχρι έναν στρατολόγο – ακόμα κι αν δεν τους αρέσει και ακόμα κι αν δεν συμφωνούν με αυτό. Η ρήτρα δωρεάν άσκησης και η RFRA είναι ο νόμος της χώρας.”
Το Σώμα Πεζοναυτών παραχώρησε θρησκευτικές εξαιρέσεις «μόνο στον σπάνιο αιτούντα που πληροί τις προϋποθέσεις και επιλέγει να συνταξιοδοτηθεί», είπε ο Merryday. «Στην περίπτωση όλων των άλλων αιτούντων, το Σώμα Πεζοναυτών στην απόρριψη κάθε προσφυγής βασίζεται σε μια σχεδόν ίδια επιστολή, ένα πρότυπο, μια απόρριψη εντύπου. Με την απόρριψη των προσφυγών, η επιστολή διαπιστώνει πάντα –ακόμα και αν ο ιερέας επιβεβαιώνει την ειλικρίνεια της θρησκευτικής αντίρρησης για το εμβόλιο COVID-19– ότι η απαίτηση εμβολιασμού κατά του COVID-19 δεν επιβάλλει «ουσιαστική επιβάρυνση» στη Δωρεάν Άσκηση του αιτούντος».
Το Σώμα Πεζοναυτών και άλλοι κλάδοι υποστήριξαν ότι τα ομοσπονδιακά δικαστήρια δεν έχουν δικαιοδοσία για στρατιωτικά θέματα και η διακριτική ευχέρεια διοίκησης τους δεν περιορίζεται από την RFRA. Έχουν υποστηρίξει, «Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει καταστήσει σαφές: «Δεν ανατίθεται στους δικαστές το καθήκον να διευθύνουν τον Στρατό», αναφέροντας μια υπόθεση του 1953, Orloff κατά Willoughby, για παράδειγμα.
Αλλά ομοσπονδιακοί δικαστές σε πολλές πολιτείες έχουν διαφωνήσει, συμπεριλαμβανομένου του Merryday, υποστηρίζοντας ότι η υπόθεση του 1953 ήταν 40 χρόνια πριν το Κογκρέσο θεσπίσει την RFRA.
Ο Merryday είπε ότι τα περιφερειακά δικαστήρια «επιλέχθηκαν από το Κογκρέσο και θεσπίστηκαν στο RFRA για να επιλύσουν μια διαφορά στο πλαίσιο του RFRA (με άλλα λόγια, το Κογκρέσο και ο Πρόεδρος, όχι το περιφερειακό δικαστήριο, επέλεξαν το περιφερειακό δικαστήριο ως το κατάλληλο φόρουμ για τα μέλη των υπηρεσιών για να διεκδικήσουν την αξίωση RFRA ισχυρίζεται στην παρούσα ενέργεια.)».
«Αν και σίγουρα δεν «δόθηκε το καθήκον της διοίκησης του Στρατού», τα δικαστήρια στη στενή περίπτωση της RFRA έχουν ανατεθεί και εμπιστεύονται ότι αυτοί που διοικούν το Σώμα Πεζοναυτών (και τον στρατό γενικά και κάθε άλλο στοιχείο του ομοσπονδιακή κυβέρνηση) συμμορφώνουν τις ενέργειές τους με τον ισχύοντα νόμο, στον RFRA, στον οποίο οι ναύαρχοι και οι στρατηγοί και οι διοικητές είναι αναμφισβήτητα υποτελείς – όπως ο Πρόεδρος, ο Πρόεδρος της Βουλής, ο Αρχηγός της Δικαιοσύνης και κάθε άλλο άτομο στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση», είπε.
Ο Merryday εξέτασε επίσης το γεγονός ότι οι ενάγοντες έλαβαν προειδοποίηση μόνο δύο ημερών για να απολυθούν, διατάχθηκε να μετακινηθούν και πρόστιμο 100 $ ημερήσιο ενοίκιο εάν παρέμεναν σε στρατιωτική κατοικία.
Είπε ότι αυτό «υποδηλώνει ανταπόδοση και αντίποινα, η ύπαρξη των οποίων μειώνει τον ισχυρισμό του Σώματος Πεζοναυτών σε άλλο σημείο αυτής της αγωγής για καλή πίστη μεταχείριση ενός θρησκευτικού αντιρρησία».
Η εντολή υποχρέωσε τους θρησκευτικούς αντιρρησίες να επιλέξουν «ανάμεσα στην προδοσία μιας ειλικρινούς θρησκευτικής πεποίθησης και στην ταλαιπωρία του στρατοδικείου ή του χωρισμού από τον στρατό και, πιθανώς, σε δυσμενείς συνέπειες στην οικογένεια του πεζοναύτη (όπως η απότομη έξωση από τη στρατιωτική στέγαση και η απογραφή από στρατιωτικές σχολές, πρόσθεσε.
