Που να σκύψω το νου μου και που να αποθέσω τη σκέψη μου, τις τελευταίες μέρες, που γεγονότα θανάτου και πολεμοχαρών ηγετών, κατακλύζουν την ανθρωπότητα?
Πως να αφήσω μια χαραμάδα, ελπίδας και άφεσης ακόμα και των αμαρτιών μου, καθώς αναγιγνώσκονται και εναποτίθενται εδάφια, που θέλουν τον κόσμο τούτο, να υποβληθεί στο χειρότερό του Μαρτύριο?
Αφανισμού, μισεμού και εγώ δεν ξέρω τι, απομένει, προσμένει κι αναμένει ο κάθε λαός πια ξέχωρα και όλοι μαζί!
Τι να ναι αυτό που θα μαλακώσει τις ψυχές και τις βλέψεις για επεκτατισμούς και λαθραίες, νόμιμες κατ’ αυτών απόψεις και κατόψεις νοερών, σχεδίων και πλάνων επεκτατισμού και Αυτοκρατοριών?
Πως γίνεται να θυσιάζουν ζωές, όνειρα, χρόνια, που θα μπορούσαν να’ταν τόσο μα τόσο εποικοδομητικά και αυτοί οι Γηραιοί Μισάνθρωποι να αναλώνονται και να καταναλώνονται σε χίλιες μύριες απάνθρωπες πράξεις!
Με τι όρεξη να γιορτάσω, να διασκεδάσω, να προσπαθήσω να χαμογελάσω έστω, αν και πλαστά και ως ενθαρρυντικό μέσο, παλεύω να το εφαρμόσω, για το καλό μου, λένε, μα θα πω και για το καλό της ψυχής μας!
Άραγε να μην ξέρει ο κάθε Πούτιν, ο κάθε Ουκρανός, ο κάθε Ηγέτης, που θέλει να δομήσει και να αποδομήσει οικοδομήματα, αλλά όχι μόνο γης, υλικά, αλλά και πνευματικά, ώστε να επιφέρει το χαμό, τον όλεθρο, την καταστροφή?
Γιατί μέσα σ αυτές τις ψυχές να κατοικεί ο μεταμορφωμένος Εωσφόρος, που ηδονίζεται με το αίμα και την καμμένη σάρκα?
Αυτά κήρυξε ο Ιησούς, του καθενός εκπρόσωπος της Θρησκείας του, θα’θελα να μου το πουν!
Άραγε να γεμίζει η ψυχή τους από ευχαρίστηση, όταν δουν να χάνονται σπίτια, ψυχές και να ζητιανεύεται η μακροημέρευση αν όχι, αλλά η επιβίωση και η επιτακτική ανάγκη αυτής?
Αλήθεια είδαμε σε κάποιον πόλεμο, να χάνονται Ηγέτες, αυταποκαλούμενοι Σωτήρες?
Θεέ μου που’σαι εκεί ψηλά
τα πάντα που ορίζεις
φώτισε η Θεία Χάρη Σου
ζωές μας να χαρίζεις!
photo: https://pixabay.com/el/
