Πάντα θα υπάρχει ένας θλιμμένος διάβολος
εκεί που κάθεσαι
είτε το αναγνωρίζεις, είτε, όχι
είτε κοιτάξεις προς τα πίσω, είτε μπροστά,
το ίδιο πράγμα θα κοιτάζεις αυτό το κορμί εδώ πέρα
να ξεγελάει τον δρόμο του, στα μάτια σου μπροστά
να σκαρώνει ιστορίες και αστεία, για το τέλος της νιότης,
ιστορϊες και αστεία, που μόνο εσύ άκουσες τελικά
και ένας λυπημένος διάβολος εκεί που κάθεσαι
και μεγαλώνει,
και σηκώνεται τώρα, για πρώτη φορά
ποτέ σου λέει απλά δεν είναι, η πρώτη
καθώς εσύ τον ακολουθείς στους διαδρόμους,
που έχεις πάει να ξαναπηγαίνει,
και να είναι ο μόνος, που θα μπορεί από εδώ
και πέρα να το κάνει πια,
και να σου λέει, τι δεν μπορείς, να ξανακάνεις,
και τι μπορείς να προδώσεις,
στο τέλος της νιότης
είτε κοιτάξεις προς τα πίσω, είτε μπροστά.