Απόσπασμα από το έργο μου που τιμήθηκε με βραβείο ιδιαίτερης γραφής από τον 1ο λογοτεχνικό διαγωνισμό Νικόλαος Δελιαλής και συμμετέχει στη συλλογική έκδοση της Φιλολογικής Πρωτοχρονιάς 2023 των εκδόσεων Φιλολογική Πρωτοχρονιά, το αφιερωνω στους οπαδούς του φωτός και της αλήθειας, αλλά και στους άλλους. – Χριστίνα Δετσαρίδου
Αυτό το ζωογόνο φως στη ζωή των ανθρώπων επικαλέστηκαν οι φωτισμένοι Απόστολοι. Αυτό που διώχνει από τις ψυχές τους τις επιβλαβείς συνέπειες του σκότους, και αυτό που εκλαμβάνουν σα στέκονται αντίκρυ στο δημιουργό τους. Το φως το πνευματικό, που καθαρίζει τις ψυχές και καταδιώκει τους δαιμονικούς φόβους και τη βασανιστική αμφιβολία. Το φως της αλήθειας, της πίστης και της ενσυναίσθησης.
Το διάφανο φως που εκτοπίζει το αδιάφανο σκοτάδι. Αυτό που ενσάρκωσε στην έννοιά του κάθε τι το αγαθό και απέπεμψε κάθε τι το κακό. Το φως της μέρας που αέναα και αδιαμαρτύρητα διαδέχεται το σκοτάδι της νύχτας, φέροντας καθημερινά στους ανθρώπους την ελπίδα για νέο ξεκίνημα. Το λαμπρό φως της νόησης που οδήγησε τον τυφλό Όμηρο να κεντήσει με την ανεξίτηλη στους αιώνες κλωστή της απόλυτης αρτιότητας, τα επικά αφηγήματά του που φώτισαν το νου και τον πολιτισμό των γενεών που ακολουθήσαν.
Το φως που έκανε τους Γκρέκους ραγιάδες να επαναστατήσουν, για ν’ αντικρύζουν οι απόγονοί τους το Αιγαίο πιο φωτεινό. Το φως του αγαθού, του ισότιμου, του ακριβοδίκαιου, του λαμπρού, του λιτού, του ωραίου.
Αυτό το εκπληκτικό φως που ζωντανεύει τους συνεσταλμένους βλαστούς των φυτών.
Το φως του έρωτα που ενώνεται σ’ ευθεία οπτική γραμμή με κείνο της ψυχής, αυτό που αποτυπώνεται στο βλέμμα. Το φως που στέκει μίλια μακριά από τις σκοτεινές φυλακές. Το φως των απάτητων πόλων που προσομοιάζει με τη φωτεινή φύση της γης.
Το φως το λευκό, που ενσαρκώνει την υπόστασή του στη μίξη όλων των χρωμάτων και γίνεται κυρίαρχο στο σύμπαν των πλανητών, των δορυφόρων, των αστέρων, των κομητών και των χρωματιστών λάμψεων.
Το φως, η εναλλακτική οπτική του οποίου, οδήγησε κατά το μεσαίωνα το Λεονάρντο ντα Βίντσι στη διαφορετική ζωγραφική αποτύπωση του Τωβία με τον άγγελο και τον ακόλουθο σκύλο, τεχνοτροπία που εμπλούτισε και φώτισε έκτοτε την ιστορία της τέχνης.
Το φως της Ελλάδας που αναδεικνύει την αρχιτεκτονική αρτιότητα του Παρθενώνα, φωτίζοντας με μοναδικό τρόπο το εσωτερικό του.
Αυτό το φως έδωσε ο δημιουργός στο ποίμνιό του, με την ευχή να ζήσει τη σύντομη ζωή του με ευδαιμονία.
photo hamist / https://pixabay.com
