Ψάχνω όνομα να δώσω στη θλίψη των ματιών
κάποιου ορφανού παιδιού.
Ψάχνω όνομα να δώσω στα ματωμένα σεντόνια
και στις κηλίδες που κείτονται στο πάτωμα,
πικρή αλήθεια απλάνευτη μοναδικού μάρτυρα
που κλαίει δίχως δάκρυα.
Ψάχνω όνομα να δώσω στα νεκρικά λουλούδια,
αξεσουάρ μιας τελετής όπου μιας μάνας η κραυγή
σκεπάζει το άψυχο κουφάρι.
Ψάχνω όνομα να δώσω στης αδικίας το σερί
που εξοργίζει το θυμό μου καθώς για πολλοστή φορά,
νεκρώθηκαν οι αισθήσεις στο άκουσμα ενός ακόμη
φονικού.
ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ! Φώναξα έντρομη, το άλλο μισό
του έρωτα που έγινε συνήθεια…
photo PublicDomainPictures / https://pixabay.com