Λαμπρή του έθνους ημέρα η σημερινή επέτειος την 25η Μαρτίου 1821.
Ολόκληρος ο Ελληνισμός πανηγυρίζει την ανάσταση του γένους από μακραίωνη σκληρή σκλαβιά με βαρύτατο τίμημα. Την εποχή που η αναγέννηση άνθιζε στη Δύση, με τη συνδρομή λόγιων Ελλήνων της Διασποράς, η Πατρίδα βυθιζόταν στο σκοτάδι και την πνευματική στέρηση ,με επιπτώσεις που βαραίνουν ακόμη και σήμερα την εθνική μας ζωή.
Γιορτάζοντας σήμερα την επέτειο του 21 και τιμώντας τους ένδοξους ήρωες της εθνεγερσίας, δεν αρκούμεθα μόνο σε μια τυπική επανασύνδεση με τις ηρωικές στιγμές του Έθνους, αλλά δοκιμάζουμε και αναβαπτίζουμε μέσω της εθνικής εκδήλωσης τη δική μας αντοχή και τη δική μας ευθύνη στο δρόμο του χρέους που η μεγάλη κληρονομιά μας άνοιξε. Κι αυτό αποτελεί πρωταρχικό λόγο της ύπαρξής μας.
Η επανάσταση του 21 δεν είναι ένα περιορισμένο ιστορικό Εθνικό γεγονός, αλλά έχει ευρύτερες διαστάσεις στον ευρωπαϊκό χώρο. ΄Ηταν η ενθάρρυνση και η πρωτοπορία για τους φιλελεύθερους λαούς της Ευρώπης ,για νέους προοδευτικούς αγώνες και την κατάκτηση δικαιωμάτων που δοκιμάζονταν από την Ιερή Συμμαχία της Δύσης. Ο απελευθερωτικός αγώνας του 21,με τον άσβεστο πόθο για ελευθερία, έφερε μαζί του και την έκφραση της σύγχρονης προοδευτικής ιδέας, όπως αυτή αποτυπώθηκε στα πρώτα συντάγματα του Έθνους που πήγαζε από τις διακηρύξεις της ανεξαρτησίας ,από τον πέρα του Ατλαντικού κόσμο και των δικαιωμάτων του ανθρώπου της Γαλλικής Επανάστασης.
Όταν οι Έλληνες μάχονταν από το Σούλι ως τη Μάνη και από τη Γραβιά ως τα Ψαρά για τη λευτεριά τους και τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης πατρίδας ,υπενθύμιζαν συγχρόνως στον τότε πολιτισμένο κόσμο την παρουσία του Ελληνικού πνεύματος που με την άσβεστη ζωντάνια του, ξεπηδούσε σα λάμψη από το βαθύ σκοτάδι της τούρκικης σκλαβιάς. Λαός και κλήρος, πολεμιστές και καλαμαράδες, όλοι ενωμένοι και καθοδηγούμενοι από το αθάνατο ελληνικό πνεύμα και τα νάματα του Χριστιανισμού ,έδωσαν και πάλι στο Έθνος την ελληνικότητα και φυσιογνωμία του.
Ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης διηγείται σχετικά με τον ξεσηκωμό.
«Το κίνημά μας έγινε εις τας 22 Μαρτίου εις την Καλαμάταν. Από τας 6 Ιαναουαρίου έως τας 22 Μαρτίου προσπάθησα, ενέργησα εις την Μάνην να ενώσωμεν διάφορα σπίτια μανιάτικα ,χωρισμένα κατά τη συνήθειά τους και τους ενώσαμεν και τους αδελφώσαμεν. ΄Εστειλα και εις τας επαρχίας της Μεσσηνίας ,Μιστρός, Καρύταινας, Φαναρίου ,Λεονταρίου ,Αρκαδίας της Τριπολιτσάς και ήλθαν εκεί όπου ευρισκόμουν και τους έλεγα την ημέρα του Ευαγγελισμού να είναι έτοιμοι και κάθε επαρχία να κινηθεί εναντίον των Τούρκων.»
Μεγάλη σημασία έχει το πρόγραμμα που οι αγωνιστές είχαν καθορίσει. Και εμείς γνωρίζουμε πως ο Ευαγγελισμός της Παναγίας θεωρήθηκε η πιο κατάλληλη μέρα για το ξεκίνημα του αγώνα. Ο άγγελος ευαγγελίζεται στη ΘΕΟΤΟΚΟ την απαρχή της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους .Αναδεικνύεται η μέρα αυτή «της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις » Γιατί να μη συλλειτουργήσει αυτός ο Ευαγγελισμός και προς την πλευρά της απελευθέρωσης των Ελλήνων που ήταν μάλιστα Χριστιανοί από τον ζυγό των αλλοθρήσκων; Η εορτή του Ευαγγελισμού μ’ όλο τον υπέροχο συμβολισμό της, τοποθετημένη σε μια εποχή ,όπου η φύση ανανεώνεται, η άνοιξη προσφέρει πλούσια τα’ αρώματά της ,ο βαρύς χειμώνας πεθαίνει ,τα χιόνια λειώνουν στα βουνά και οι φτερούγες των αετών ξεδιπλώνονται περήφανα, ήταν ασφαλώς η πιο κατάλληλη μέρα για να ξεπεταχτούν οι σκλαβωμένοι σταυραετοί που τόσο παρακαλούσαν « τον ήλιο της λευτεριάς ν’ ανατείλει για να λειώσουνε τα χιόνια από τα φτερά και τα κρούσταλλα από τα κράνυχά τους» και να διαλαλήσουνε πως έχουν και αυτοί δικαίωμα να ζήσουνε ελεύθεροι στη γη των πατέρων τους , να βροντοφωνάξουν την οριστική και αμετάκλητη επιλογή τους.
« Ελευθερία ή Θάνατος»
Μεγάλη η φλόγα του ’21 και σε ένταση και σε πάθος. Όλη η Βαλκανική, από τη Μολδαβία ως την Κρήτη πυρακτώνεται και όλοι οι Έλληνες μετέχουν ψυχικά και σωματικά στο μεγάλο ξεσηκωμό. Η εποποιία που γράφεται στον ελλαδικό χώρο, ανάμεσα στα 1821 και 1830 δεν έχει ίσως προηγούμενο στη παγκόσμια ιστορία .Η επανάσταση φουντώνει και εξαπλώνεται απ’ άκρου σ’ άκρο και ξαναζούν οι Θερμοπύλες με το Λεωνίδα και τους τριακόσιους του .Η περήφανη και λακωνική απάντηση « Μολών λαβέ» ξαναζεί στην απάντηση των Μεσολογγιτών όταν στη διαταγή του Τούρκου Κιουταχή να παραδώσουν την πόλη απήντησαν « Τα κλειδιά του Μεσολογγίου είναι κρεμασμένα στα στόμια των πυροβόλων μας .Ελάτε να τα πάρετε.» Πανάρχαια ιστορία που συνεχίζεται. Το « Ίτε παίδες Ελλήνων νυν υπέρ πάντων αγών» έχει αντακατασταθεί με το Θούριο του Ρήγα « ελάτε με ένα ζήλο σε τούτο τον καιρό να κάνωμε τον όρκο επάνω στο σταυρό.»
Αυτή είναι η μοίρα της Ελλάδας. Ξεκίνησε με το δαυλό και φώτισε τον κόσμο. Προχωρεί και φωτίζει και καίει τους « ενάντιους» στην αποστολή τους. Όπως λέει ο ποιητής « Δυστυχιά του ω δυστυχιά του οποιανού θέλει βρεθεί στο μαχαίρι σου αποκάτω και σ’ εκείνο αντισταθεί.» Και ο Γέρος του Μωριά φώναζε. « Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και είναι αδύνατον να την πάρει πίσω.» Τέτοιες σκέψεις κυριαρχούσαν στους αγωνιστές του 21 και έγραψαν ιστορία με θάρρος, αυτοθυσία και γενναιότητα.
Αλλά το μυστικό της επιτυχίας ,ήταν η πίστη στις ελληνοχριστιανικές παραδόσεις που κατά τη σκοτεινή περίοδο των 400 χρόνων ενίσχυσε τους υπόδουλους. Πίστη ασύγκριτη μέχρι θανάτου. Και το αίμα τους, απελευθέρωσε το Γένος. Ο ποιητής λέει για τον ανώνυμο που θυσιάστηκε.
«Συ που σκοτώθης για το φως
σήκω να δεις τον ήλιο.
Ξύπνα να δεις το αίμα σου
που έγινε βασίλειο.»
Ραίνουμε τους τάφους των αθανάτων ηρών μας και αντλούμε την ανάταση της ψυχής μας από τις πράξεις τους, οι οποίες αποτελούν τη δόξα του ΄Εθνους και την παράδοση της φυλής. Αλλά και υπενθυμίζουμε στη νέα γενιά τις φωτεινές εκείνες φράσεις τις οποίες οι συνελθόντες στην Επίδαυρο στις 20 Δεκεμβρίου 1821 κατέστρωσαν εις το προσωρινό πολίτευμα της Ελλάδος και ενώ ακόμη συνεχιζόταν ο υπέρ πάντων αγών.
«Ορκιζόμεθα -έλεγον- εις το ΄Ονομα της τρισυποστάτου θεότητος και το σεβαστόν όνομα της πατρίδος να σκεπτώμεθα εν ειλικρινεία, καθαρά και αδελφική αγάπη,αδιαφορούντες περί των προσωπικών συμφερόντων μας και φροντίζοντες περί μόνον του κοινού της Ελλάδος συμφέροντος.» και πρόσθεταν « Ότι το Ελληνικόν Έθνος το υπό την φρικώδη οθωμανικήν δυναστείαν, μη δυνάμενον να φέρει τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον χυγόν της τυρρανίας και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας,κυρύττει σήμερον δια των νομίμων παραστατών του εις Εθνικήν συνηγμένων συνέλευσιν,ενώπιον Θεού και ανθρώπων την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησία.»
Αυτά συνέβαιναν τότε . Αλλά η φωνή της Ιστορίας του ΄Εθνους επιτάσσει να επαναλάβουμε και εμείς σήμερα, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ότι την καθαγιασμένη με αίμα ηρωικό Ελληνική γη και τη γαλανή μας θάλασσα ,θα διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμών, συνεχιστές και φορείς των ιδεών για τις οποίες θυσιάστηκαν εκείνοι.
Ατενίζοντες προς το μέλλον την πορεία του Εθνικού μας βίου, έχουμε χρέος υπακούοντας στα κελεύσματα των μεγάλων μορφών της Εθνεγερσίας να κρατήσουμε ενωμένοι ψηλά το Εθνικό μας λάβαρο, προστατεύοντες όχι μονάχα το ελληνικό πνεύμα μέσα στα σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα αλλά και την ακεραιότητα της γης, της ελληνικής πατρίδας ,αυτής που καθαγιάστηκε με το αίμα τόσων και τόσων ηρώων.
Εμπνευσμένοι από το παράδειγμά τους ,από τη θυσία τους, ο καθένας από το μετερίζι του χρέους του, ας προσπαθήσει να πορεύεται το δρόμο της θυσίας.
Εκφωνήθηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Σιδηροκάστρου την 25η Μαρτίου 2001 με αφορμή τον εορτασμό της διπλής μας γιορτής.
photo https://pixabay.com/el/
