Δρόμους πήραμε, δρόμους ἀφήσαμε…   Περπατήσαμε στό δάσος φορώντας τά κόκκινα σκουφιά μας ὥς τ’ αὐτιά ἀναπαυμένοι στή μυστική συμφωνία τῶν πουλιῶν γιά ἕνα κομμάτι οὐρανό, σ’ ἕνα διάνυσμα ριπή ἐλευθερίας ἤ ἀκόμη καί στήν ὑπομονή τῶν δένδρων ὅταν κυοφοροῦν τά...

                              Φωτιά πάνω στήν προηγούμενη φωτιά                               τί ἄλλο νά κάψει                               νεροποντές κι ἀτέλειωτες νεροσυρμές                               τοῦ βίου                               νά σέ τραβᾶνε ὥς τά...

                           Στίς μέρες τῶν ἐρώτων                            τοῦ νόστου ὁ ἔρωτας κάποτε                            μᾶς ἀρρώστησε                            (παροξυσμός μιᾶς νοσταλγίας πρωτόγνωρης                             γιά τήν πατρίδα μέ τίς...