– Πόσοι ακόμα Έλληνες πρέπει να πεθάνουν;
Η 68χρονη δημοσιογράφος Αύρα Γρηγορίου, μια γυναίκα με μακρά και αξιοπρεπή πορεία στο δημοσιογραφικό επάγγελμα, έφυγε από τη ζωή με τον πιο σκληρό και δραματικό τρόπο: αυτοπυρπολήθηκε την Τετάρτη 30 Ιουλίου 2025 έξω από την Αίγλη Ζαππείου.
Μάρτυρες που βρέθηκαν τυχαία στο σημείο την άκουσαν να λέει πριν την απονενοημένη της πράξη: «Δεν είχα ούτε να φάω». Ήταν μια κραυγή απελπισίας, μια πράξη-γροθιά στο στομάχι όλων μας. Παρά την παρέμβαση Ευζώνων που βρίσκονταν στο σημείο και την έσωσαν προσωρινά, η 68χρονη μεταφέρθηκε με βαριά εγκαύματα στο νοσοκομείο, όπου δυστυχώς κατέληξε.
Η είδηση του θανάτου της συγκλόνισε την κοινή γνώμη, όχι μόνο λόγω της φρίκης του τρόπου, αλλά και γιατί πρόκειται για έναν άνθρωπο γνωστό και σεβαστό στον χώρο της δημοσιογραφίας. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ αποχαιρέτησε με σεβασμό και συγκίνηση την Αύρα Γρηγορίου, σημειώνοντας ότι υπήρξε υπόδειγμα επαγγελματισμού, ήθους και συνέπειας.
Γεννημένη το 1957 στην Αθήνα, η Αύρα σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσιο Δίκαιο στη Νομική Αθηνών. Παράλληλα ξεκίνησε από νεαρή ηλικία τη δημοσιογραφική της πορεία στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», στο περιοδικό «Γυναίκα», στην εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού, στην εφημερίδα «Έθνος», στην ΕΡΑ και σε άλλα μεγάλα μέσα όπως η «Ελευθεροτυπία», ο «Ελεύθερος Τύπος» και η «Γνώμη». Διακρίθηκε για τη στήλη της «Ανάσες» και για την κοινωνική της ματιά, συχνά μπροστά από την εποχή της.
Όμως τι ειρωνεία… Στο τέλος, αυτή η γυναίκα που έγραψε και έδωσε βήμα σε άλλους, βρέθηκε να φωνάζει τη δική της αλήθεια με φωτιά. Μια φωνή που δεν την άκουσε κανένας πριν γίνει κραυγή φλόγας.
Πόσοι ακόμη Έλληνες θα πρέπει να πεθάνουν από φτώχεια, από πείνα, από μοναξιά και εγκατάλειψη;
Πόσοι θα χαθούν ήσυχα στα στατιστικά ή θα αναγκαστούν να βάλουν τέλος στη ζωή τους από αξιοπρέπεια; Πόσοι άνθρωποι, αόρατοι για την κοινωνία, πεθαίνουν δίχως κανείς να μάθει το γιατί;
Την ίδια στιγμή που κυβερνήσεις, φορείς, ΜΚΟ και “αλληλέγγυοι” μιλούν για τους κατατρεγμένους όλου του κόσμου – κι αυτό δεν είναι κακό – ποιος μιλά για τους δικούς μας ανθρώπους; Ποιος φωνάζει για τον συνταξιούχο που δεν έχει να πληρώσει ρεύμα; Για τον νέο που φεύγει μετανάστης; Για τον δημοσιογράφο που κάποτε λάμπρυνε το ρεπορτάζ και κατέληξε να μην έχει να φάει;
Οι αυτοκτονίες δεν είναι προσωπικές αποτυχίες. Είναι κοινωνικά εγκλήματα.
Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, πολιτικοί και παράγοντες ερίζουν για κονδύλια, για έδρες, για προγράμματα που κανείς δεν ελέγχει. Οι ΜΚΟ ανθούν. Οι “ειδικοί” για τα ανθρώπινα δικαιώματα μιλούν για την Παλαιστίνη, το Κονγκό, τη Συρία… και καλά κάνουν.
Αλλά ποιος θα φωνάξει για την Αύρα; Ποιος θα κλάψει για μια Ελληνίδα που έβαλε φωτιά στον εαυτό της γιατί “δεν είχε ούτε να φάει”;
Η κοινωνία μας δεν έχει μόνο οικονομική κρίση. Έχει ηθική, αξιακή, ψυχική αποσύνθεση. Και όσο θα συνεχίζουμε να αγνοούμε τη φωνή αυτών που πέφτουν σιωπηλά, τόσο θα θρηνούμε περισσότερους.
Σήμερα η Αύρα. Αύριο; Ποιος άλλος;
Αιωνία σου η μνήμη, κυρία Αύρα. Ίσως τώρα κάποιος ακούσει τη φωνή σου.
Δείτε βίντεο εδώ:
Αυτοπυρπολήθηκε γυναίκα έξω από την Αίγλη Ζαππείου | ONline | 30/07/2025
πηγή SKAI.GR
photo by Briam-Cute, https://pixabay.com
