Τον Μάρτιο του 2011, ο λαός της Συρίας εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του προς την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ με μεγάλης κλίμακας διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας σε ολόκληρη τη χώρα. Η τότε κυβέρνηση διέταξε τη βίαιη καταστολή αυτών των διαδηλώσεων, με αποτέλεσμα τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Αυτό είχε ως συνέπεια τη δημιουργία μιας μαζικής λαϊκής εξέγερσης. Στις 2 Οκτωβρίου 2011 ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο (SNC) με τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης να θέτουν ως στόχο την ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ.
Στον εμφύλιο πόλεμο ενεπλάκησαν, είτε άμεσα είτε έμμεσα, πολλά κράτη μετατρέποντας τη Συρία σε τόπο για τη διεξαγωγή ενός φαινομένου που ονομάζεται πόλεμος δι’ αντιπροσώπων. Μετά από το πέρας χιλιάδων μαχών, ο πόλεμος φαινόταν να είχε φτάσει σε ένα αδιέξοδο, μέχρι τις 27 Νοεμβρίου του 2024, όπου μια ξαφνική επίθεση ανταρτών οδήγησε στην κατάληψη 13 χωριών. Στις 29 Νοεμβρίου οι αντάρτες μπήκαν στην πόλη Χαλέπι. Στις 8 Δεκεμβίου του 2024 ο Μπασάρ αλ Άσαντ διέφυγε από τη Δαμασκό με μια μετέπειτα ανακοίνωση ότι ο η κυβέρνηση του Άσαντ είχε τελειώσει. Την ίδια ημέρα η Ρωσία επιβεβαίωσε ότι ο Άσαντ είχε φύγει από τη Συρία και παραιτήθηκε. Η οικογένεια του Άσαντ διέφυγε επίσης στη Μόσχα και έλαβαν άσυλο από τη Ρωσία.
Παρά την απομάκρυνση του Άσαντ μένουν ακόμη πολλά ζητήματα τα οποία πρέπει να επιλυθούν. Ένα από τα πιο βασικά είναι η μετάβαση της εξουσίας. Η ισλαμική συμμαχία Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ είναι μόνο μια, αν και βασικός παράγοντας καθώς έχει τη μεγαλύτερη επιρροή πλέον στη Συρία, από τις αντίπαλες οργανώσεις από την μεριά της αντιπολίτευσης. Η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ, που συνδεόταν κάποτε με την Αλ Κάιντα, παρουσιάζεται ως ένα μετριοπαθές κίνημα το οποίο έχει ως στόχο τη διατήρηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων της Συρίας. Αυτή η οργάνωση έχει χαρακτηριστεί από τις ΗΠΑ ως τρομοκρατική. Σε περίπτωση που δεν τηρήσει αυτή τη δέσμευση, ο εμφύλιος πόλεμος θα συνεχιστεί καθώς οι υπόλοιπες οργανώσεις θα χρειαστεί να υπερασπιστούν τις περιοχές τους από τη νέα κυβέρνηση.
Υπάρχουν παραδείγματα τα οποία προκαλούν ανησυχία στη διεθνή κοινότητα ως προς την ειρηνική μετάβαση της Συρίας προς τη δημοκρατία. Μετά την πτώση του Χόσνι Μουμπάρακ το 2011 στην Αίγυπτο, η στρατιωτική ηγεσία που είχε αναλάβει την πολιτική μετάβαση επέτρεψε τη διεξαγωγή εκλογών, όμως ο στρατός ανέκτησε την εξουσία με πραξικόπημα το 2013, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση του πρώτου ελεύθερα εκλεγμένου προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι. Επίσης, το 2021 η Τυνησία επέστρεψε σε ένα είδος μονομερούς διακυβέρνησης, όταν ο πρόεδρος κατήργησε τους ελέγχους στην εξουσία του και αποδυνάμωσε το δικαστικό σώμα.
Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει κάποιος κανόνας που να αποτρέπει το λαό της Συρίας να πετύχει εκεί που άλλοι απέτυχαν.
Ammar Abd RabboThe original uploader was Rakkar at English Wikipedia., CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons
