…Η Γάζα θα γίνει ο «τάφος» του!…
…Ο Αρμαγεδδών σε πλήρη εξέλιξη!…
…Η «Πόλη» ξανά στα «χέρια» των Ρωμιών!
Η συνέχεια του άρθρου του Παν. Τραϊανού
Για να καταλάβουμε όμως το πώς λειτουργούν οι αυτοκρατορίες τους, θα πρέπει να γνωρίζουμε το πώς λειτουργούν οι αυτοκρατορίες ΓΕΝΙΚΑ και οι αυτοκράτορές τους ΕΙΔΙΚΑ. Οι αυτοκρατορίες συνδέονται ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ με την έννοια της «Γνώσης» και δευτερευόντως με την έννοια της «Επικράτειας». Μπορούν, ως οργανωμένα συστήματα ανθρώπων, που διαχειρίζονται υλικό κεφάλαιο και υποδομές, να αλωθούν από στρατούς, αλλά η «άλωση» αυτή μπορεί να επιτευχθεί και με τη χρήση —αποκλειστικά και μόνον— της Γνώσης!!! …Μπορείς δηλαδή μια αυτοκρατορία να την αρπάξεις με τη βία τού «ξίφους» από τον κάτοχό της, αλλά υπάρχει και η περίπτωση η ίδια να σου παραδοθεί μόνη της, λόγω της υπεροχής τής γνώσης σου, την οποία θα θελήσει να «υιοθετήσει»! Διαφορετικοί αυτοκράτορες με διαφορετικά «στρατεύματα» ακολουθούν διαφορετικές στρατηγικές, οι οποίες όμως έχουν τον ίδιο στόχο …Τον στόχο που πάντα έχει μια αυτοκρατορία …Τον στόχο τής κατάκτησης της παγκόσμιας εξουσίας! Αυτός είναι πάντα ο στόχος μιας αυτοκρατορίας! …Ο Αλέξανδρος έγινε Αυτοκράτορας νικώντας τον Δαρείο και ο Ιησούς έγινε Αυτοκράτορας «πείθοντας» τον Μέγα Κωνσταντίνο! Διαφορετική ήταν η στρατηγική τού Αλεξάνδρου, που, επικεφαλής των οπλισμένων Ελλήνων, ανέβηκε στην «κορυφή» τού Κόσμου και διαφορετική ήταν αυτή του Ιησού, που, επίσης ως επικεφαλής των ξυπόλητων ομοεθνών Του, ανέβηκε στην ίδια κορυφή. Απλά ο Ένας ήταν επισήμως αρχηγός των ομοεθνών Του και ο Άλλος «αλληλοκαταριόταν» με τους δικούς Του ομοεθνείς!
Η στρατηγική τού Αλεξάνδρου έχει ορατή στρατιωτική «εκκίνηση» και είναι άμεσα ορατή! …Τυφλός να είσαι, θα τη δεις! …Κουφός να είσαι, θα την ακούσεις! Ξεκινάει με ένα χτύπημα «ξίφους», που στόχο έχει τον θανάσιμο τραυματισμό τού αντιπάλου. Ξεκινάει με πολεμική ενέργεια και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η στρατηγική αυτή —στη διαχείριση της νίκης της— είναι «εμπροσθοβαρής» και άρα εύκολα γίνεται αντιληπτή σ’ ό,τι αφορά τόσο την εφαρμογή όσο και τους στόχους της. Ορατά είναι δηλαδή όλα τα στοιχεία που τη χαρακτηρίζουν! …Έλληνας ήταν ο νικητής και Έλληνες ήταν οι «επιτελείς» και διάδοχοί Του. Κοινός στόχος όλων αυτών ήταν η επιβολή τής ελληνικής κοσμοαντίληψης και αυτό ήταν το ζητούμενο της νίκης! Η περσική αυτοκρατορία, η οποία αλώθηκε, άλλαξε «διεύθυνση» και σταδιακά έγινε ελληνική, εξαιτίας των Ελλήνων διαδόχων τού Αλεξάνδρου, οι οποίοι δρομολόγησαν τον μεγάλο εξελληνισμό τής κοινωνικής της βάσης …ΟΛΑ ορατά και ΑΠΟΛΥΤΩΣ αντιληπτά!!!
Αντίθετα, η στρατηγική τού Ιησού είναι «βουβή»! …Είναι αργή στην «εκκίνησή» της και είναι «δηλητηριώδης»! …Δεν φαίνεται απειλητική στην εκδήλωσή της και, όταν εμφανιστούν τα συμπτώματά της, είναι πλέον αργά! Η στρατηγική τού Ιησού δεν ξεκινάει με μάχη, αλλά με ένα γενικό κι αφηρημένο μήνυμα «ειρήνης», το οποίο «υπνωτίζει» και «μουδιάζει» τον αντίπαλο σε σημείο που αυτός να μην αντιδρά. Επειδή δεν έχει βίαια συμπτώματα, μπορεί να επικαλείται τα ακριβώς αντίθετα από αυτά τα οποία ουσιαστικά επιδιώκει και κάνει …Μπορεί να λειτουργεί χωρίς άμεσες «συγκρούσεις», γιατί «παρακάμπτει» με μεγάλη «ταπεινότητα» τις αντιδράσεις …Μπορεί ν’ αυξάνει την εξουσία τής αυτοκρατορίας με αντιεξουσιαστικό λόγο, όπως πολύ καλά τα «λέει» ο «αλάνθαστος» Πάπας από το μπαλκόνι τού Παλατιού των Αποστόλων! …Μπορεί και να σκοτώνει στο όνομα της «αγάπης», όπως μας διαβεβαιώνουν οι Κονκισταδόρες! …Μπορεί και να τιμωρεί σκληρά στο όνομα της «συγχώρεσης», όπως μας διαβεβαιώνουν οι «Ιεροεξεταστές»! Σ’ ό,τι αφορά τη διαχείρισή της, είναι «οπισθοβαρής» και άρα πολύ δύσκολα ανιχνεύεται —τόσο για την εφαρμογή της όσο και για τους στόχους της—…
…Δεν δείχνει καθαρά τα δεδομένα που την αφορούν …Ο Αυτοκράτορας δεν δείχνει άμεσα τις επιλογές ή τις προτιμήσεις Του …Μοιάζουν οι τακτικές τους, αλλά δεν είναι ίδιες …Ιουδαίος είναι ο νικητής —και, όπως είναι φυσικό, η επιβολή τής ιουδαϊκής κοσμοαντίληψης ήταν το ζητούμενο της νίκης Του—, αλλά οι «επιτελείς» Του δεν φαίνονται ξεκάθαρα ποιοι είναι! Είναι Ιουδαίοι σαν κι Αυτόν, όπως στην περίπτωση των Ελλήνων; Είναι τυχαίοι βάρβαροι ή αλλόθρησκοι που εκχριστιανίστηκαν; Τι ακριβώς είναι; …Θα πρέπει να περιμένουμε στο τέλος ν’ αποκαλυφθούν, ώστε να δούμε ποιοι ακριβώς είναι. Αυτό είναι το «οπισθοβαρές» τής στρατηγικής Του Ιησού. Γιατί συμβαίνει αυτό; …Γιατί ο νικητής Ιησούς, στην περίπτωση της δικής Του μάχης, δεν συνοδευόταν από τα στρατεύματα των ομοεθνών Του. Ο εξιουδαϊσμός τής κοινωνικής βάσης ήταν «βουβός» κι «αδήλωτος» τη στιγμή που ο ίδιος ο Ιησούς «έβριζε» τους Ιουδαίους. Μόνον στο τέλος —και μετά από χιλιάδες χρόνια— εμφανίζονται οι Ιουδαίοι ως κυρίαρχοι νικητές, που πλαισιώνουν τον Ιουδαίο Ιησού σε μια καθαρά ιουδαϊκή αυτοκρατορία.
Έτσι εξηγείται και το πώς ένας άνθρωπος, που όλη Του η Διδασκαλία ήταν ο διαχωρισμός τού μεριδίου τού Θεού από εκείνο του Καίσαρα, κατόρθωσε τελικά και πήρε ΟΛΗ την εξουσία τού Καίσαρα ο Ίδιος. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι, χιλιάδες χρόνια μετά τη νίκη τού Ιουδαίου Ιησού εις βάρος τής Ελληνικής Αυτοκρατορίας, οι «επιτελείς» Του μόνον στις ημέρες μας είναι «επιτέλους» Ιουδαίοι. Δεν υπέπεσε ο Ίδιος στον «πειρασμό» τού Διαβόλου, αλλά έδωσε Δικαιώματα και Εξουσίες σ’ αυτούς που εις γνώση Του ήταν αδύνατον να Τον αποφύγουν και ήταν οι ομοεθνείς μαθητές Του. Ζωντανός απέφυγε την αμαρτία, αλλά νεκρός, μέσω των Αποστόλων, την πήρε όλη επάνω Του, όπως προβλεπόταν για τον ρόλο Του. Αυτός δεν είναι που είπε ότι θα πάρει ΟΛΕΣ τις αμαρτίες των ανθρώπων επάνω Του;;;!!! …Ψέματα ΔΕΝ είπε!!! …και, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Όλη η στρατηγική τού Ιησού είναι μυστήρια και γι’ αυτόν τον λόγο είναι επικίνδυνη …Είναι θανάσιμα επικίνδυνη, γιατί «ανεβάζει» —με το «ασανσέρ» τού «χρίσματος» και των «δικαιωμάτων»— στην κορυφή τής εξουσίας ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχαν κανένα αντικειμενικό προσόν και ως εκ τούτου δεν δικαιούνταν τη θέση αυτή …Δεν τη δικαιούνταν, γιατί δεν τη γνώριζαν και δεν θα κρίνονταν για τα λάθη τους, γιατί τους «κάλυπτε» ο Κύριός τους. Γιατί, όποιος τους αμφισβητούσε, αμφισβητούσε τη Θεία Επιφοίτηση και άρα και τον Θεό. Μαζί μ’ αυτούς «ανέβασε» από την «πίσω πόρτα» και τους υπόλοιπους Ιουδαίους, οι οποίοι όχι απλά δεν είχαν «δηλωθεί» ως «συναγωνιστές» Του, αλλά εμφανίζονταν ως «ψευδοεχθροί» Του. Όλα αυτά ήταν επιλογές τού Ιησού, γιατί η στρατηγική Του στηριζόταν στην παραπλάνηση και τον αιφνιδιασμό και ως εκ τούτου είχε συγκεκριμένες ανάγκες για την εφαρμογή της. Ο Αλέξανδρος και οι Έλληνες δεν είχαν πρόβλημα με την «ορατότητα», γιατί στηρίζονταν στην απίστευτη ισχύ τους, ενώ ο Ιησούς και οι Ιουδαίοι είχαν πρόβλημα με την «ορατότητα», γιατί στηρίζονταν μόνον στην απίστευτη πονηριά τους.
Γι’ αυτόν τον λόγο αναφέραμε πιο πάνω ότι μια αυτοκρατορία —σε αντίθεση με ένα κοινό βασίλειο— μπορεί να κατακτηθεί και μόνον με τη γνώση. Το «ξίφος» στην περίπτωση της αυτοκρατορίας είναι το προαιρετικό εκείνο μέσο, το οποίο απλά επιταχύνει μια κατάσταση! …Η γνώση είναι το ΑΠΟΛΥΤΩΣ υποχρεωτικό «όπλο» και ΜΟΝΟΝ μέσω αυτής υπάρχει «άλωση». Το «ξίφος» διευκόλυνε τον Αλέξανδρο, αλλά η ελληνική γνώση ήταν εκείνη που χρησιμοποιήθηκε ως «όπλο» και του επέτρεψε να «κατακτήσει» τη μεγάλη αυτοκρατορία τής Βαβυλώνας. Αλέξανδρος και Ιησούς, λοιπόν, μπορεί να διέφεραν στο δευτερεύον, που είναι το «ξίφος», αλλά ήταν «πάνοπλοι» καί οι δύο, γιατί είχαν τις ανάλογες Γνώσεις …«Κουβαλούσαν» καί οι δύο, εκτός από τις προσωπικές Τους γνώσεις και το επιπλέον «κεφάλαιο» των λαών στους οποίους ανήκαν. Στόχος καί των δύο ήταν ο θρίαμβος και η παγκόσμια επικράτηση!
Συνεχίζεται
photo AMRULQAYS / https://pixabay.com
