Σκέφτομαι τη λέξη ζωή
Και το σώμα μου ανθίζει
Ολάκερο
Γράφω ποιήματα γιατί μέσα από αυτα δηλώνω υπαρκτή
Είναι ένας τρόπος να διασφαλίσω την μοναξιά μου..να την βιώνω σε όλο της το μεγαλείο..
Πολλά πράγματα δε τα καταλαβαίνω μα παριστάνω πως ναι κ χαμογελάω συγκαταβατικά στη ζωή. Γιατί η ζωη ανταποδίδει μόνο αν τη συμπαθείς.
Γεννιέμαι κάθε που ξυπνώ ζώ την μέρα που περνά κ το δειλινό αποσύρομαι στη φωλιά μου κ σα λύκαινα αλυχτώ στο σκοτάδι κάθε που σκέφτομαι πως έφυγες..
Συμφωνώ με ότι μου συμβαίνει, αντίρρηση καμμία, όπως έρχονται τα πράγματα, αποτελεί αρχή απαράβατη.
Η αγάπη για μένα είναι αθωότης..Είναι να αγαπάς για την ίδια την αγάπη..
Πιστεύω στον Θεό διότι είδα μπουμπούκι να ανθίζει κ έζησα το μεγαλείο του .Επίσης έχω παραβρεθεί σε γέννα κ τη στιγμή που κόβεται ο ομφάλιος λώρος τα παιδιά δηλώνουν ηχηρά την παρουσία τους στον κόσμο με ένα κλάμα δοξολογία.. Κ προσευχή..
Αγαπώ τον εσπερινό γτ κάποτε ο θεός δακρυζει από χαρά
Η επιστήμη μου αρέσει ως αυτή των πραγμάτων που παραδέχεται τη ζωή κ λείπει η επιστημονοσύνη.
Τη γη τη βιώνω όταν ξαπλώνω στο χώμα κ πονάει το κορμί μου από την αλήθεια της σκληρότητας της..όταν σκέφτομαι πως αυτή βρισκόταν πάντα εδώ.. εγώ είμαι η περαστική..
Τέλος όταν κοιτώ τα αστέρια συνομιλώ μαζί τους κ φεύγοντας για το σπίτι δε λησμονώ να χαιρετήσω με το χέρι αντίο κ τα ευχαριστώ για την παρέα.Γνέφω με το κεφάλι τα ξαναλέμε.
.
Έχω το φόβο πάντα ότι δε θα αγαπηθώ γιαυτό που είμαι
Όμως έχω δίπλα ανθρώπους που με αγαπάνε γιαυτό που είναι αυτοί..
Το λες λίγο?
Όλοι θέλουμε να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας..δεν υπάρχει χειρότερο..
Εξερεύνησε τη ζωη διεκδίκησε την μα όταν έρθει ένα τέλος θυμήσου. Ότι δε λύνεται κόβεται.
Ο έρωτας υφίσταται όταν φαίνεται η πραγματικότητα να ξεπερνά το όνειρο..
Η μη λογική αντίδραση σε κάτι μη λογικό είναι φυσιολογική..
Όποιος δε γελά ουρλιάζει..
photo gstockstudio, Image license by freepik.com
