ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΡΙΒΟΥΝΑ — ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ–ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ Η.Π.Α.
του κ. Παναγιώτη Καραφωτιά,
Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Ινδιανάπολης – Αθήνας
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Η επιστολή αυτή αποτελεί μια έκκληση προς εσάς από έναν ενεργό πολίτη της Ελλάδας —έναν γνήσιο πολίτη και όχι ιδιώτη— ο οποίος αποφοίτησε από δύο αμερικανικά πανεπιστήμια, εργαζόμενος παράλληλα σε πολλές και ποικίλες εργασίες, από σερβιτόρος στο Waldorf Astoria και ειδικός διερμηνέας στο Δικαστήριο Γενικών Υποθέσεων της Νέας Υόρκης, έως και σημαντικές θέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στα Ηνωμένα Έθνη. Από το 2001 είναι Καθηγητής και από το 2003 Πρόεδρος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Ινδιανάπολης – Αθήνας.
Είναι συγγραφέας αρκετών βιβλίων διεθνών θεμάτων, αλλά και ποίησης και πεζογραφίας.
Επιπλέον, υπηρέτησε ως Πρόεδρος των Ελλήνων Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων, με εξαιρετικό έργο και δραστηριότητες που ο ίδιος πρωτοστάτησε να καθιερωθούν.
Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις για το έργο του στα Ηνωμένα Έθνη και στα Γράμματα, από αναγνωρισμένους οργανισμούς, μεταξύ αυτών και από την Παναρκαδική Ομοσπονδία Αμερικής το 1994, όταν τιμήθηκε στο Σικάγο μαζί με δύο Αμερικανούς Γερουσιαστές και τον Κυβερνήτη του Ιλινόις.
Είναι ιδιαίτερα περήφανος για τις σπουδές και το έργο του στις Η.Π.Α., όπου θαύμασε τον σεβασμό προς τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τις αρχές και ιδανικά των Ηνωμένων Εθνών.
Για τον λόγο αυτό, δεν μπορεί να κατανοήσει —σύμφωνα με όσα διδάχθηκε στα αμερικανικά πανεπιστήμια— την αδικία που συντελείται εις βάρος της πατρίδας του, της γενέτειρας της ελευθερίας και της δημοκρατίας, η οποία έχει κάνει τεράστιες θυσίες κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο για κοινά δημοκρατικά ιδανικά, συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης συνεισφοράς των Ελληνοαμερικανών στην ανάπτυξη και πρόοδο της Αμερικής.
Το ερώτημά του —το οποίο είναι και το ερώτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων— είναι το εξής:
Με ποιο ηθικό, νομικό ή δημοκρατικό έρεισμα, ή βάσει ποιας διάταξης του Διεθνούς Δικαίου ή αρχής του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, μπορεί η αμερικανική κυβέρνηση να δικαιολογήσει την αντιδημοκρατική και επιζήμια για την Ελλάδα ενέργειά της να αναγνωρίσει το σλαβικό κράτος των Σκοπίων (ΠΓΔΜ) ως “Μακεδονία”;
Μια ενέργεια που αγνοεί και παραβλέπει την Ιστορία, προδίδοντας εκατομμύρια Ελλήνων και Ελληνοαμερικανών —τους πιο αξιόπιστους φίλους και συμμάχους της Αμερικής— τη στιγμή που στο παρελθόν η αμερικανική διοίκηση (επί Στέτινιους ως Υπουργού Εξωτερικών) αντιτάχθηκε σθεναρά στις προσπάθειες του Στάλιν και του Τίτο να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο κράτος “Μακεδονίας”.
Αλλά ακόμη και από ρεαλιστική άποψη, μπορεί αυτό το νέο, τεχνητό, πολυεθνικό, ασταθές κράτος να προσφέρει πραγματικά και διαρκή οφέλη στον δημοκρατικό κόσμο, τη στιγμή που επιδεικνύει αλαζονεία, προκλητικότητα και νεοϊμπεριαλιστικές τάσεις, σφετεριζόμενο ένα ένδοξο, αρχαίο ελληνικό όνομα για να εξυπηρετήσει αμφιλεγόμενους σχεδιασμούς;
Επιπλέον, μέρος της Κύπρου, κράτους-μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε.,
παραμένει υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή από το 1974, παρά τις δεκάδες αποφάσεις του ΟΗΕ.
Πώς εξυπηρετεί αυτό τους αληθινούς δημοκρατικούς στόχους των Η.Π.Α.;
Και γιατί τότε η αμερικανική διοίκηση επέμεινε να εγκριθεί το περίφημο Σχέδιο Ανάν,
παρά το γεγονός ότι το 76% των Κυπρίων το απέρριψε με δημοψήφισμα;
Στα αμερικανικά πανεπιστήμια μάθαμε ότι η αρχή της πλειοψηφίας πρέπει να γίνεται σεβαστή.
Δεν είναι το 76% μια πολύ σημαντική πλειοψηφία;
Με ποιον τρόπο εξυπηρετούνται οι αυθεντικοί δημοκρατικοί στόχοι των Η.Π.Α. με τη συνεχιζόμενη διχοτόμηση της Κύπρου;
Έχει πεισθεί η αμερικανική διοίκηση από το “δόγμα μηδενικών εχθρών” των Τούρκων ΥΠΕΞ,
το οποίο αποδεικνύεται υποκριτικό, αν λάβουμε υπόψη τη στάση της Τουρκίας απέναντι στην Κύπρο,
τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή, τους Κούρδους, τους Αρμένιους,
τις επεκτατικές βλέψεις στο Αιγαίο και τη Θράκη και τις συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου;
Όσον αφορά τη δραματική οικονομική κρίση που προκάλεσαν ανεύθυνοι και διεφθαρμένοι ηγέτες στην Ελλάδα,
δεν θα μπορούσε η αμερικανική κυβέρνηση, μέσω των Οργανισμών του ΟΗΕ και της Ε.Ε.,
να συμβάλει σε μια δημοκρατική κάθαρση,
στην καταβολή των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων και στην έξοδο από το αδιέξοδο;
Η ιστορία της Αμερικής είναι γνωστή, ιδιαίτερα οι αγώνες και οι θυσίες των Αμερικανών κατά της αποικιοκρατίας,
καθώς και η ανεκτίμητη βοήθεια που προσέφερε η Αμερική στην Ευρώπη κατά και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τι συνέβη από τότε; Πώς οι αμερικανικές κυβερνήσεις ξέχασαν την ιστορία τους,
επιτρέποντας να παρασυρθούν από την αλαζονεία της δύναμης
και να μετατραπούν σε δράστη νεοαποικιοκρατίας,
ανεχόμενες, αφενός, ιμπεριαλιστικές ενέργειες κατά της Ελλάδας
και, αφετέρου, ασκώντας αδικαιολόγητες πιέσεις στην Ελλάδα να θυσιάσει τα ζωτικά της εθνικά συμφέροντα προς όφελος ποιου;
Είναι αυτό δίκαιο και σωστό; Και υπηρετεί άραγε τα αληθινά συμφέροντα του αμερικανικού λαού;
Κύριε Πρόεδρε,
αν η Αμερική θέλει να επιβιώσει, να αναπτυχθεί και να ευημερήσει ως ο γνήσιος ηγέτης της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου,
και όχι να συμπεριφέρεται σαν τα παλαιά αποικιοκρατικά, ιμπεριαλιστικά κράτη,
που ευθύνονται για τη θυσία εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων και τιμωρήθηκαν από τη θεία δικαιοσύνη,
οφείλει πρώτα και πάνω απ’ όλα να σεβαστεί τη δική της ιστορία —τη δημοκρατική, αντιαποικιακή και αντιαυταρχική της παράδοση—
και να συμμαχήσει με τις γνήσια δημοκρατικές δυνάμεις του κόσμου,
στο πλαίσιο του ΟΗΕ, τον οποίο η ίδια συνέβαλε καθοριστικά να ιδρυθεί,
με θεμέλιο τις τέσσερις περίφημες Ελευθερίες του Ρούζβελτ,
για την εδραίωση της ειρήνης, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου σε ολόκληρο τον κόσμο,
ο οποίος σήμερα απειλείται από σκοταδιστικές, φανατικές και πολεμοχαρείς δυνάμεις.
Κύριε Πρόεδρε,
μπορείτε να δείξετε τον δρόμο και να κάνετε την Αμερική πρωταγωνιστή της ειρήνης και της δημοκρατίας,
ώστε να μην επαληθευτεί αυτό που έγραψε ο ευγενής Πρόεδρος Τόμας Τζέφερσον, χαραγμένο στο μνημείο του στην Ουάσινγκτον:
«Τρέμω για τη χώρα μου όταν συλλογίζομαι ότι ο Θεός είναι δίκαιος και ότι η δικαιοσύνη Του δεν μπορεί να κοιμάται για πάντα».
Ανάλογα, ο Αλέξης ντε Τοκβίλ είχε γράψει ότι όταν η Αμερική σέβεται τις αξίες και τα ιδανικά της, προοδεύει·
όταν όχι, συμβαίνει το αντίθετο.
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
όπως είναι γνωστό, η αμερικανική δημοκρατία θεμελιώθηκε πάνω στη διαχρονική σοφία των αρχαίων Ελλήνων,
τους οποίους τα αμερικανικά πανεπιστήμια σέβονται και τιμούν βαθύτατα.
Θυμάμαι, όταν σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, ότι ο Αριστοτέλης δεν αναφερόταν ποτέ με το όνομά του,
αλλά απλώς ως “Αυτός”.
Ακόμη και σήμερα, περίπου τρεις χιλιάδες καθηγητές αμερικανικών πανεπιστημίων είναι ελληνικής καταγωγής.
Σε πολλούς άλλους κρίσιμους τομείς, οι Έλληνες προσέφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες στην Αμερική,
συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ασφάλεια, την ανάπτυξη και την πρόοδό της.
Εσείς, όπως και όλοι οι Αμερικανοί ηγέτες, εκφράζετε πάντοτε τον σεβασμό και την αγάπη σας προς την Ελλάδα.
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας,
ο ελληνικός λαός πιστεύει ότι αυτές οι δηλώσεις είναι απλώς λόγια.
Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι πράξεις.
Εφόσον πιστεύουμε ότι είστε πραγματικά αφοσιωμένος στα ιδανικά της δημοκρατίας, της ειρήνης, της ελευθερίας και του κράτους δικαίου,
και ότι μπορείτε να γράψετε ιστορία προς όφελος του αμερικανικού λαού και του κόσμου,
σας καλώ να αναλάβετε την πρωτοβουλία και να προτείνετε στα Ηνωμένα Έθνη να ανακηρυχθεί η Ελλάδα ως “περιοχή ελεύθερη από συγκρούσεις και πολέμους”
και ως “παγκόσμιο κέντρο δημοκρατίας και πολιτισμού”.
(Η πρόταση αυτή έχει εγκριθεί και από την Ελληνική Εταιρεία Συγγραφέων καθώς και από τη Διεθνή Οργάνωση Watch).
Σας ικετεύω ειλικρινά, αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
να ακούσετε την έκκλησή μου, και είθε ο Θεός να σας φωτίσει και να σας οδηγήσει σε δρόμους σοφίας και δικαιοσύνης,
και είμαι βέβαιος ότι θα σας ανταμείψει, εσάς και την Αμερική, γι’ αυτό!
Με σεβασμό,
Παναγιώτης Ι. Καραφωτιάς
Καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων
Πανεπιστήμιο Ινδιανάπολης – Αθήνας
Συγγραφέας, πρώην Επικεφαλής του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Κύπρο.
photo MIH83, https://pixabay.com
