Σου γράφω αυτό το γράμμα τώρα, μεγάλη πια, γιατί θαρρώ πως ήρθε η στιγμή επιτέλους να αφήσεις κάτω την coca cola και να σκεφτείς κάποια πράγματα σοβαρά, να παρατήσεις το εργοστάσιο που φτιάχνουν τα ξωτικά σου Barbie και Κen και τέρατα μεταλλαγμένα, και να γίνεις εσύ απόψε το “καλό παιδί” .
Που είσαι 364 μέρες τον χρόνο;
Που ήσουν και αυτή την χρονια που όλοι αναμετρηθήκαμε πάλι με τους φόβους του δίσεκτου, εντός μας;
Έλα πες μου…
Γιατί φτιάχνεις παιχνίδια αντί για εμβόλια που θα σώσουν ζωές , γιατί δεν βγάζεις την κόκκινη στολή και με ένα κόκκινο μαγιό να πας σε χώρες που χρειάζονται νερό και ψωμί ;
Γιατί Αγιε μου, ζητάς να είναι καλά παιδάκια όσοι θα πάρουν ένα δώρο από σένα;
Και εκείνα τα κακά παιδιά που οι κακές συναναστροφές και συνθήκες, οι κακοί γονείς και ο κακός προαγωγός ξεπούλησαν …δεν αξίζουν ένα δώρο , ένα θαύμα , το δικαίωμα να πιστέψουν στην… Πίστη ;
Αγιε μου σε συμπαθώ μα….καλά και σώνει κουλουράκια και γάλα και τζάκι για να κατεβείς στο σπιτικό μας;
Και εκείνα τα παιδιά της φτώχειας, της ορφανιας, του πολέμου , των νοσοκομείων , των φουσκωτών πνιγμών σε λαθραίες ταυτότητες …τι , ποιος , πότε;
Και γιατί μόνο παιδιά;
Γιατί να μη σου γράφουμε γράμμα ΟΛΟΙ , όσοι λαχταρούμε το Κόκκινο της στολής σου να είναι και κόκκινο της καρδιάς μας;
Γιατί να μην έχουμε δικαίωμα να σε περιμένουμε και όλοι όσοι γίναμε παιχνίδια αγάπης και ψάχνουμε ένα έρωτα να γίνει δώρο χαράς;
Καλέ μου Αγιε χάσε κανα κιλό, άφησε ελεύθερους τους ταράνδους να ξαποστάσουν και με ένα αερόστατο σκόρπισε στον κόσμο αυτή την χρονιά ΥΓΕΙΑ, αφθονία , αξιοπρέπεια ,χαμόγελα , ελπίδα , ασφάλεια , χαρά , Ειρήνη , ισότητα, αγάπη, φιλίες αληθινές και έρωτα.
Στο ζητώ εγώ που σου έχω γράψει 1000αδες γράμματα και που “είδα” κρυφά τον μπαμπά μου να φορά την στολή την μαϊμού της προσφοράς για να καλύψει την ζήτηση των ονείρων μου!
Στο ζητάω εγώ που έμαθα και στα παιδιά μου να σε Πιστεύουν σαν Αγιο Νικόλα αλμυρό , θαλασσινό και Ελληνικό.
Μην αφήνεις άλλο να είσαι η Αμερικάνιά στο όνειρο το αθώο , μην αφήνεσαι να γίνεσαι πρόσωπο τηλεοπτικο για διαφημίσεις πολυεθνικών με Χ ο χο χο που προκαλούν θλίψη σε εμάς που Σε Πιστευουμε σαν προσευχή και όχι σαν ευρώ , δολάριο , λίρα στα χέρια κοστουμάτων γιάπηδων!
Αγιε Βασίλη μου…Υπάρχεις!
Το ξέρω.!
Αν υπάρχω εγώ υπαρχεις κι εσύ!
Κοίτα με…
Δεν έχω αναμένο τζάκι !
Εχω μια σόμπα όμως, δύο νέες ρυτίδες και μια καρδιά που χτυπά λίγο πιο ακανόνιστα τώρα τελευταία .
Θες να βρεθούμε στο μπαλκόνι μου;
Θα κεράσω κονιάκ αντί για γάλα και θα σου δείξω μια γιαγιά που ζει μόνη γιατί έχασε τον σύντροφο της, έναν Γιώργο που δεν έχει χρήματα να πάρει την κούκλα που του ζητά η κόρη του, έναν Σωτηράκι που νιώθει διαφορετικός στο σχολείο του , μια Ελένη που της πήραν το σπίτι σε πλειστηριασμό , έναν Χακίμ που πνίγηκε η μάνα του , μια Άννα που βομβάρδισαν το σπίτι της , έναν Γιάννη Αγιάννη άστεγο πρώην οικοδόμο που κοιμάται κάτω από το ΑΤΜ τράπεζας που σε έχει αφίσα!
Ελα….σε περιμένω.
Έλα να φιλιωσουμε στο μπαλκονάκι μου και σου υπόσχομαι να μάθω να αγαπώ όλους όσους δεν ήταν καλα παιδιά στην ζωή μου.
Αρκεί που…ηταν κάποια στιγμή στην ζωή μου κι εγώ στη δική τους.
Αρκεί που είμαστε άνθρωποι που ανταλλάσσουμε χαμόγελα αντί για δώρα !
Aρκεί που πιστεύουμε ακόμη στο Αδύνατο και στο Ονειρο κι ας μη πίστεψε κάνεις στο θαύμα που ζει μέσα μας!
Αρκεί που σήμερα προτελευταία μέρα του 2024 εγώ πιστεύω ακόμη σε…εσένα !
Αρα πιστεύω και σε εμένα !
Καλή μας χρονιά ονειροπόλοι του κόσμου !
