Θα ’θελα να ’μουν
εκ γενετής
ανεμολόγιο.
Αδιάκοπα να χαράσσω
ροές και πορείες ανέμων.
Να διαιρούμαι σε τεταρτοκύκλια,
προς ενενήντα μοίρες έκαστο
και να ’χουνε στραμμένα
προς το μέρος μου
των ναυτικών τα μάτια.
Στην πραγματικότητα,
υπάρχω ως γυναίκα.
Αγαπώ τους ανέμους,
τους αφουγκράζομαι καθώς
σηκώνουν τη σκόνη μου
ή ελαφρώς το φόρεμά μου.
Άπταιστα τους γράφω στο
τετράδιο ορθογραφίας.
Λεβάντες, Όστρια, Γαρμπής
Πουνέντες, Τραμουντάνα
Έπειτα σηκώνω πανιά
και φεύγω…
photo blickpixel / https://pixabay.com