Γιώργος Τράγκας. Σε ένα τέτοιο άχαρο χαιρετισμό, τα λόγια που να βρεθούνε; Κι αν βρεθούνε, πως να συστρατευτούν, σε ένα συντακτικό, που δεν σου κάθεται με τίποτα; Αφού μεσα στην καρδιά σου, έχεις την εικόνα ενός ζωντανού και αεικίνητου ανθρώπου. Που όμως πλέον, θα πρέπει να τον αποχαιρέτησεις για πάντα..
Ζωή, έχεις καταλάβει πόσο φριχτή πόρνη είσαι; Πόσο άδικα συμπεριφέρεσαι; Αυτοί που ενοχλούντο από την φωνή του Γιώργου, αλλιώς καραδοκούσαν να τον φάνε. Μα τους έκατσε… απροσδόκητα η διασωλήνωση. Από μια μικρή διαταραχή που του έφερε δυσπνοια Και που την ονόμασαν covid 19… Ήταν και ο διαβήτης. Μα τον πρόσεχε…
Τον Γιώργο τον γνώρισα τον Μάρτη του 1983 που είχε έρθει στην ΕΡΤ να κάνει μια εκπομπή, για το τμήμα Ενημερωτικών Εκπομπών τη διεύθυνση του οποίου είχε ο Μάκης Γιομπαζολιάς, με τον Βίκτωρα Νέτα. Ήταν ήδη γνωστός στο χώρο ο Γιώργος, ως αστυνομικός συντάκτης και ελεύθερος ρεπόρτερ στην “Βραδυνή” του Τζώρτζη Αθανασιάδη. Δεν ήξερε ακόμα από τηλεόραση. Εφημεριδάς ήταν. Κι από τους πιο δραστήριους. Είχαμε καθίσει εκεί στην ησυχία του μοντάζ φίλμ, της Διεύθυνσης Ειδήσεων, του Α ορόφου και τα λέγαμε. Οι γνώσεις μου και ο τρόπος που τον έβαζα στο νόημα, τον εντυπωσίασαν.Και μου το έλεγε.
Αυτό ήταν και το διαβατήριο της κατοπινης μας φιλίας. Η οποία κράτησε μέχρι τώρα. Άνθρωπος πολύ άξιος. Που ήξερε σαν μεγάλος ρεπορταράς, να μην αφήνει καμία ευκαιρία αναξιοποίητη. Πολύ ικανός άνθρωπος. Και πολύ μπεσαλής.
Ξέρω πως για κάποιους, οι απόψεις διίστανται. Κυρίως για μερικούς πρώην συνεργάτες του, στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Για τους πολλούς όμως… Μα κυρίως για μένα, ήταν ο επί 37 χρόνια φίλος μου. Τον αγαπούσα τον εκτιμούσα και βαθιά τον θαύμαζα… Γιώργη μου..
Καλή ξεκούραση αδελφέ. –Μαρία μου δύναμη.. Να είσαι καλά να τον θυμάσαι. Και να τον τιμάς, όπως έκανες κι όλα αυτά τα χρόνια. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
