Τρύπιο το σπίτι και σκοτείνιασε νωρίς
μια μέρα μόνο και τελείωσε ο χρόνος
μ’ αγχώνουν οι κλασάτοι της TV
που αδιάκοπα τζογάρουνε στον φόβο
Πρέπει να φτιάξω νύχι, ύφος και μαλλί
τώρα καλούμαι να διαλέξω εγώ το μέλλον
τι στυλ φευγάτο πρέπει να’ χει το καπέλο
που δένει με τη γόβα την ψηλή;
Τρύπιο το σπίτι και παστρεύω μια φακή
στο ψυχοπλάκωμα του άγχους βάζω τρίπλα
μου γνέφουν οι σωτήρες στο γυαλί
που πας καλό μου τα ουρητήρια είναι δίπλα
Η Νύχτα. Οι Σωτήρες. Η Φακή
θέλω έναν άνδρα καθαρόαιμο και βλάκα
βάστα κυρά μου, μου ουρλιάζει μια φωνή
τον ξεπεράσαμε τον Χίτλερ το Σαράντα
Η Βία. Οι Σωτήρες. Η Φακή
τόσοι πολλοί πως θα χωρέσουν στο ντουλάπι
κι αυτός ο ξένος που Θεός έχει ντυθεί
βγήκε απ’ το ρόλο και του γύρισε το μάτι
Η Βία. Ο Καθρέπτης. Η Ευρώπη
που την ξεσκίζουν οι καιροί και οι καιροσκόποι
και μοιάζει βάρκα σκοτεινή δίχως ιστία
ψάξε τη μάνα των γκρεμών , την Απληστία
Τα μπόλια. Οι μαφιόζοι. Ο Αζόρ
που κόβει βόλτες πάνω κάτω και σφυρίζει
και δεν απέμεινε ούτε ένα μετερίζι
το φασισμό να πολεμησει και τη σήψη
Η ενημέρωση χρυσό μου , είναι χρυσάφι
εχε τον νου σου μη το αφήγημα ξεχάσεις
σλάβα Ουκράνια και σλάβα Ισραήλα
για Παλαιστίνη ούτε ξέρεις ούτε είδα
Οι φόνοι .Η ακρίβεια . Τα καρτέλ
η χώρα φευγει κάθε νύχτα με το ΚΤΕΛ
κι αφού ο τρίτος θα ξεσπάσει στην αυλή μας
ρώτα τον ΠΟΥ ποιο ειν´ το φύλο της οβίδας
Τρύπιο το σπίτι και τα δόγματα παλιά
διπλό παιχνίδι οι ουλές και οι αιτίες
χωρίς πατρίδα και ψωμί η νέα γενιά
ασ’ το μελό και αγκαζάρισε τις θείες
Η Νύχτα. Ο Καθρέπτης. Οι Σωτήρες
το είδωλο μας που τους κατοικεί
ποιο γαμημένο φως έχει καεί
κι ανάψανε του μίσους οι σπινθήρες
Η χώρα φευγει κάθε νύχτα με το τρένο
Εκει στα Τεμπη πίνει τον καφέ της σκέτο
πλαι ο Άνεμος ανάβει τα καντήλια
λάμνει χειρόγραφη η σιωπή μες στα ασφοδιλια
Η Νύχτα. Οι Σωτήρες. Τα Πουλιά
που κελαηδούνε αδιάφορα στα κλώνια
σήκω χρυσό μου να μου λύσεις τα κορδόνια
οι αλήθειες πνίγονται σε πιο βαθιά νερά
photo scholty1970 / https://pixabay.com
