Χωρίς φταίχτες, χωρίς κατηγορούμενους, χωρίς κανέναν να απολογηθεί. Οι φωτιές έσβησαν, αλλά το έγκλημα συνεχίζεται.
Χθες το απόγευμα αποφάσισα να πάω μέχρι την Πάτρα, να δω συγγενείς και φίλους. Μπήκα για πρώτη φορά στον νέο αυτοκινητόδρομο Πατρών – Πύργου· σε 11 μόλις λεπτά βρέθηκα στην Κάτω Αχαΐα.
Κι εκεί άρχισε το δράμα.
Τοπίο πληγωμένο
Η εικόνα συγκλονιστική: σπίτια καμένα, ένα ξύλινο κι ένα σύγχρονο. Το τοπίο άλλαξε, σε πολλά σημεία μαυρισμένο, σημαδεμένο για χρόνια. Ένα καινούργιο σπίτι, αν είναι σωστά σφραγισμένο, μπορεί να γλιτώσει από τη φωτιά· όμως το δάσος, η γη, η ζωή γύρω του, όχι.
Η αόρατη απειλή
Φεύγοντας από την Πάτρα, μετά τα Βραχνέικα, ξεκινά το αληθινό μαρτύριο: έντονη μυρωδιά καμένου. Η ατμόσφαιρα αποπνικτική. Δύσκολη αναπνοή, μικρές κοφτές ανάσες, μέχρι που μετά την Κάτω Αχαΐα ο αέρας ξαναγίνεται καθαρός.
Αλλά όσοι ζουν ανάμεσα στα καμένα, τι αναπνέουν; Τι θα αναπνέουν για εβδομάδες;
Δεν τελείωσαν όλα με την κατάσβεση. Σωματίδια, διοξίνες, φουράνια και άγνωστες τοξικές ουσίες περνούν τώρα στους πνεύμονες βρεφών, παιδιών, μεγάλων και ηλικιωμένων. Οι επιπτώσεις θα φανούν με τον χρόνο: πνευμονολογικά προβλήματα και καρκίνος ελλοχεύουν.
«Δεν είχαμε θύματα» – ή μήπως έρχονται;
Κυβερνητικά στελέχη πανηγυρίζουν ότι «δεν είχαμε ανθρώπινες απώλειες». Όμως τα πραγματικά θύματα θα φανούν σε λίγους μήνες και χρόνια, όταν οι ασθένειες θα πολλαπλασιάζονται. Η συγκομιδή θα είναι δυστυχώς πλούσια.
Πολιτεία σε αδιαφορία
Η μέριμνα του κράτους φαίνεται να περιορίζεται στο βόλεμα «κομματικών παιδιών», σε προμήθειες, μίζες και επικοινωνιακά παιχνίδια. Για τη ζωή του απλού πολίτη, η φροντίδα είναι ανύπαρκτη. Τα δάκρυα είναι κροκοδείλια, οι ομιλίες ψεύτικες, οι επικοινωνιολόγοι πληρωμένοι.
Ξύπνα, Έλληνα
Η καταστροφή δεν είναι φυσική· είναι και πολιτική. Η φωτιά έκαψε τη γη, αλλά η αδιαφορία καίει την ψυχή και το μέλλον μας.
Βίντεο: Μιχάλης Καραντζόπουλος
photo by sippakorn, https://pixabay.com
