Η Τουρκία με μία συστηματική πολιτική, όλων ανεξαιρέτως των κυβερνητικών κομμάτων, τις τελευταίες δεκαετίες, έχει μία αναθεωρητική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η εν λόγω πολιτική της Τουρκίας ξεκίνησε με όλο και μεγαλύτερη ένταση, μετά την εισβολή στην μεγαλόνησο το 1974. Συνεχίζεται ακόμη και σήμερα με την παράνομη κατοχή του 37% της χώρας, από τον τουρκικό κατοχικό στρατό.
Επίσης η Τουρκία αμφισβητεί την κυριαρχία των ελληνικών νησιών στο ανατολικό Αιγαίο. Ακόμη η εν λόγω χώρα έχει εκδώσει ένα παράνομο casus belli, από το 1995, για το νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας για την αύξηση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Τούτο το δικαίωμα απορρέει από την εφαρμογή του Δικαίου της θάλασσας, το οποίο η Τουρκία δεν έχει υπογράψει, αλλά εφαρμόζει στις θάλασσες της, εκτός του Αιγαίου. Παιδαριωδώς οι τούρκοι πολιτικοί μιλούν για παράνομη στρατικοποίηση των νησιών μας, η οποία θέτει εν αμφιβόλω την κυριαρχία τους, τη στιγμή μάλιστα που η χώρα τους διαθέτει από το 1975 έναν τεράστιο αποβατικό στρατό, τη Στρατιά του Αιγαίου, απέναντι από τα εν λόγω νησιά. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα η Τουρκία διεξάγει έναν υβριδικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδας, με την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού. Με αυτόν τον τρόπο δεν εφαρμόζει την ευρωτουρκική συνθήκη, η οποία έχει δώσει ένα μεγάλο πακέτο χρημάτων, για την αξιοπρεπή εγκατάσταση των παράτυπων και παράνομων μεταναστών εντός της Τουρκίας.
Αλλά πράγματι αυτή η πολιτική, των τούρκων κυβερνώντων, οι οποίοι φαντασιώνονται μία ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κάνοντας μεγαλεπήβολα έργα, με υπέρογκα κόστη, συμφέρει τον τουρκικό λαό; Ιδιαίτερα τώρα που δοκιμάζεται από μία πρωτοφανή οικονομική κρίση, όπως επίσης και τους τουρκοκυπρίους στην καθημερινότητα τους, οι οποίοι εξαρτώνται σε δυσθεώρητο βαθμό από την οικονομία της Τουρκίας.
Ισχυροί πολιτικοί ηγέτες από τις σπουδαιότερες χώρες του πλανήτη, ανά τον κόσμο, απομονώνουν την Τουρκία, στον αμυντικό τομέα, και το ψευδοκράτος δεν έχει διεθνή υπόσταση, μάλιστα έπεται και συνέχεια. Συνεχώς ακούγονται φωνές τον τελευταίο καιρό, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη μία επιτυχής καμπάνια ενημέρωσης από την ελληνική διπλωματία, για την διεθνοποίηση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, που προκαλούνται από την αναθεωρητική, πολιτική, στάση της Τουρκίας.
Εδώ υπάρχει κάτι το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε, η Ελλάδα και η Τουρκία είναι χώρες σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, και η Τουρκία διακαώς επιθυμεί την ένταξη της στην ΕΕ. Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το ΝΑΤΟ είναι πιο ζωντανό και χρήσιμο από ποτέ, για την διατήρηση των δυτικών αξιών, και την ευδαιμονία των λαών ανά την υφήλιο, που πρεσβεύουν τα δυτικά ιδεώδη.
Η Τουρκία θέλει να έχει ηγεμονικό ρόλο στην νοτιοανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, τον Καύκασο και την Βόρεια Αφρική. Για αυτόν τον σκοπό επιδίδεται σε μία επιθετική πολιτική, έναντι των δύο ελλαδικών κρατών, καθώς είναι τα μόνα μέσα από τις διεθνείς συμμαχίες, την ισχύ τους, και το Διεθνές Δίκαιο, που μπορούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή, που η Τουρκία διεκδικεί επίσης τον ρόλο της περιφερειακής υπερδύναμης. Όμως και οι τρεις χώρες θα μπορούσαν να αποτελούν ένα κοινό πυλώνα σταθερότητας – ειδικά η Ελλάδα και η Τουρκία εντός του ΝΑΤΟ – στην περιοχή, αφήνοντας την ιστορία μόνο στους ιστορικούς, με αρχή μία έντιμη λύση του Κυπριακού – η οποία θα συμφέρει όλους ανεξαιρέτως τους κυπρίους – που αποτελεί και το μεγαλύτερο αγκάθι στις σχέσεις των δύο λαών.
Στην δεδομένη στιγμή, η Ρωσία νοιώθει πως πετυχαίνει το στόχο της, καθώς με την αναθέρμανση της διαμάχης Ελλάδας – Τουρκίας, με ευθύνη της Τουρκίας, διασπάται η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Με δυσκολία κατάφερναν να την κρατήσουν σε κατάσταση ειρήνης οι ΗΠΑ και οι άλλοι σύμμαχοι – οι οποίοι έβλεπαν ως ένα κοινό πόλο την Ελλάδα και την Τουρκία έναντι της ΕΣΣΔ – κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Αλλά και κατόπιν, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Η μελανότερη σελίδα μεταξύ των δύο λαών ήταν η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κυπριακή Δημοκρατία, και ό,τι επακολούθησε και ισχύει ακόμη, από το 1974 και μετά, στην μεγαλόνησο. Αυτήν την χρονιά ορόσημο, με σήμα κατατεθέν τις βαρβαρότητες των κατακτητών – εισβολέων, παράλληλα με τα τραγικά και ασυγχώρητα λάθη της χούντας των συνταγματαρχών, αμαύρωσαν και αμαυρώνουν και επηρέασαν και επηρεάζουν τις σχέσεις και την ισχύουσα πολιτική κατάσταση, των ελλήνων, των τούρκων, καθώς και όλων των κυπρίων ανεξαιρέτως. Η ισχύουσα πολιτική κατάσταση δυστυχώς, εξακολουθεί, για λάθος λόγους, να είναι τεταμένη, με ευθύνη της Τουρκίας, της οποίας οι πολιτικοί δεν μπορούν να κατανοήσουν από τον μεγαλοϊδεατισμό τους, πως μόνο η ειρηνική συνύπαρξη με την Ελλάδα, συμφέρει την ευημερία του λαού τους.
Συνεχίζεται…
