Με αφορμή το περιστατικό βίας προς την σύντροφο του από τον γνωστό ποινικολόγο, μου ήρθαν στο μυαλό καταστάσεις που έχουν δει τα μάτια μου αλλά και που έχω ζήσει από πολύ κοντά με θύματα, κυρίως, φίλες.
Βρισκόμουν κάποτε στο Αμμάν της Ιορδανίας για δουλειές και ο τότε συνεργάτης μου, Αλαά, μου εξηγούσε τον τρόπο που παντρεύονται την πρώτη γυναίκα, κατόπιν την δεύτερη και γενικά πως εκτυλισσόταν, στην δική τους κουλτούρα το θέμα του γάμου. Ήταν εντυπωσιακό πως διαχειρίζονταν τις γυναίκες αλλά κυρίως πως τις μεταχειρίζονταν…κάτι σαν ακριβά αυτοκίνητα του κουτιού που μόλις έχαναν την αξία τους στην διαδρομή, έπρεπε να τις αντικαταστήσουν με κάτι πιο καινούργιο και πιο ακριβό. Έτσι φάνταζε στα δικά μου μάτια…
Μου είπε «εσείς οι Δυτικοί δεν τα καταλαβαίνετε αυτά, αλλά για εμάς είναι τρόπος ζωής». Εγώ το μόνο που έβλεπα εκεί, ήταν μπούρκα και νικάμπ κι άρα δεν μπορούσα να γνωρίζω πως οι γυναίκες εκεί ένιωθαν ή έβλεπαν τα πράγματα.
Ένα απόγευμα και μετά την δουλειά πήγαμε στο εντυπωσιακό city mall of Aman για φαγητό με συνεργάτες από το γραφείο μας. Κατά την διάρκεια του γεύματος παρατηρούσα πως όλο και περισσότερες συζητήσεις στα αραβικά γίνονταν στο τραπέζι μας, πράγμα ενοχλητικό, για κάποιον που δεν μιλά την γλώσσα. Ζήτησα ευγενικά να σταματήσουν να μιλούν αραβικά, γιατί το έβρισκα προσβλητικό, την στιγμή που στο τραπέζι βρισκόμασταν δυό δυτικοί μη ομιλούντες την γλώσσα. Το μειδίαμα στα πρόσωπα τους ήταν κάπως αποκαλυπτικό στα μάτια μας, ειδικά προς εμένα που είμαι γυναίκα. Ήταν φανερό, πως είτε δυτική είτε γυναίκα της Μέσης Ανατολής, βρίσκεσαι σε δεύτερη μοίρα εξαιτίας του φύλου σου ή ελαφρά υπολογίσιμη σε σύγκριση με έναν άντρα δυτικό.
Μια κουλτούρα που δημιούργησαν οι ίδιοι με μανδύα τις λάθος μεταφράσεις του Κορανίου….
Ατελείωτες ώρες για συζήτηση περί αυτού….
Εκείνη την στιγμή, στο απέναντι τραπέζι, ένα ζευγάρι Ιορδανών γευμάτιζε. Ξαφνικά ο άντρας σηκώθηκε απότομα και άρχισε να ξυλοκοπά βάναυσα την σύντροφο του, με μπουνιές στο πρόσωπο και στο στήθος. Σηκώθηκα πάνω ταραγμένη προκειμένου να πλησιάσω, να τον σταματήσω ή να ζητήσω βοήθεια. Ένιωσα όλα τα βλέμματα έκπληκτα και καρφωμένα πάνω μου και κάποια χέρια να με τραβούν πίσω στην θέση μου.
Εκνευρισμένος ο Αλαά, μου είπε «κάτσε αμέσως κάτω»!!!
«Μα σηκωθείτε να βοηθήσετε την άμοιρη γυναίκα! Τι κάθεστε;»
Η απάντηση του συνεργάτη μου έσκασε σαν βόμβα μέσα στο κεφάλι μου «είναι συνηθισμένα αυτά, και ποτέ να μην μπλέκεσαι. Κάτι του έκανε και δίκαια την χτυπά»!
Αποσβολώθηκα…τι μπορεί να έκανε μια γυναίκα που με το ζόρι μπορούσε να φάει μια πιρουνιά κάτω από νικάμπ ή να ακουστεί έστω η φωνή της; Γιατί θα έπρεπε να υποστεί τόση βία και τόση προσβολή;
Ο ξυλοδαρμός απότομα σταμάτησε. Αυτός έκατσε στην θέση του, η γυναίκα μετά βίας σηκώθηκε μονάχη της, έφτιαξε το νικάμπ της, ξεσκονίστηκε και κάθησε πάλι πίσω στην θέση της όπου συνέχισε να τρώει με τρεμάμενα χέρια…
Δεν μπορούσα να δω αν είχε κάπου αίματα ή που είχε τραυματιστεί…το μόνο που είδα ήταν το ύφος του βίαιου συντρόφου της που με κοιτούσε με μίσος, έτοιμος να ξυλοκοπήσει κι εμένα αν τολμούσα να αντιδράσω ξανά.
Αυτή η σκηνή έμεινε για πάντα χαραγμένη στην μνήμη μου και κάθε φορά που έρχεται στο προσκήνιο μια νέα είδηση βίας αναπαράγω την ίδια εικόνα.
Έτσι, με τα πρόσφατα γεγονότα που είδαν το φως της δημοσιότητας, άρχισα να αναρωτιέμαι αν ο κόσμος μας εξακολουθεί να παρακμάζει και να παίρνει την κατιούσα αντί να εξελίσσεται σε έναν κόσμο ίσο, που ο φαλλοκρατισμός (ακόμη και ο υποβόσκων) έπρεπε να έχει εξαλειφθεί ως έννοια και οι άνθρωποι μεταξύ τους να μπορούν να δρουν, να δημιουργούν, να ζουν χωρίς τον φόβο μιας βίας που ορισμό δεν έχει..
Πόσα περιστατικά γνωρίζουμε από τους ανθρώπους στο περιβάλλον μας, πόσες γυναίκες έχουν κακοποιηθεί είτε σωματικά είτε ψυχικά και δεν έχουμε τολμήσει να ενημερώσουμε τις αρχές από φόβο μήπως είμαστε το επόμενο θύμα;
Πόσοι άνθρωποι και κυρίως γυναίκες, έχουν υποφέρει στα χέρια ανδρών που η αρρώστια του μυαλού τους, η κουλτούρα τους ή ακόμη και η παραποίηση των θρησκευτικών αρχών, τους κάνουν να συμπεριφέρονται ως κτήνη;
Οι κυβερνήσεις οφείλουν να δράσουν ακαριαία και να ενεργοποιήσουν μηχανισμούς προστασίας των γυναικών ή άλλων ευαίσθητων ομάδων καθώς και σκληρό νομοθετικό πλαίσιο για όσους διαπράττουν ξυλοδαρμούς, βιασμούς και άλλα κακουργήματα κατά ζωής.
Αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι να αλλάξουν οι κουλτούρες που συντηρούν την βία, μέσω σωστής εκπαίδευσης τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων…ψιλά γράμματα, βέβαια, σε ένα κόσμο που πολεμάει ο άνθρωπος τον άνθρωπο….
photo GoranH / https://pixabay.com
