Ο Νικήτας, ένα παλικάρι ίσα με δυό μέτρα μπόι, όμορφος, με καταπράσινα μάτια και μαύρα μαλλιά, ήταν το καμάρι της μάνας του.
“Ντάγκλας” τον φώναζαν οι φίλοι του. Μόνο που ο Νικήτας ήταν πιο ψηλός και πιο όμορφος απο τον Kirk Douglas της τότε χρυσής εποχής του Χόλιγουντ.
Η μάνα του τον είχε κολώνα και καμάρι μες το σπίτι.
Μετά απο δυό κόρες, όταν γεννήθηκε ο πολυπόθητος γιος, όλοι πέσαν επάνω του!
Μοσχοαναθρεμένος ο Νικήτας, με Ελληνίδα μάνα απο τα
Άδανα της Τουρκίας, που μαγείρευε περίτεχνα φαγητά με πολύ μεράκι – να σου τρέχουν τα σάλια – το παλικάρι ήρθε και “έδεσε” όπως έλεγαν οι παλαιοί.
Κάθε τόσο τον ξεμάτιαζε η μάνα του, γιατί σαν τον μονάκριβό της, άλλη καμιά δεν είχε.
Ο καημός της ήταν να βρεί ο γιός της μια κοπέλα “σπιτικά” να τον φροντίζει, να τον καλομαγειρεύει,
να κρατάει το σπίτι καθαρό και να μεγαλώνει τα παιδιά τους.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να γνωρίσει ο Νικήτας μια κοπέλα που ήταν απο “καλό σπίτι” και φυσικά σε λίγο καιρό την παντρεύτηκε.
Η Λενιώ ήταν όμορφη κοπέλα, ψηλή, μελαχρινή, λυγερή σαν κυπαρίσσι, στα μέτρα του Νικήτα. Ο προβληματισμός όμως της πεθεράς ήταν ριζωμένος βαθιά στα σωθικά της. Αναρωτιόταν :(Άραγε, αυτό το “κοριτσάκι” θα ξέρει να μαγειρεύει στο γιό μου;) Μην κοιτάτε τις νέες εποχές όπου και οι άνδρες μαγειρεύουν. Εκείνα τα χρόνια δεκαετία του 70 με 80 οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές απο την σύγχρονη εποχή που ζούμε.
Εξακολουθούσε λοιπόν η πεθερά να έχει αμφιβολίες γιατί της φαινόταν σχετικά μικρούλα και άπειρη η νύφη που απέκτησε.
Η Λενιώ όμως ήταν πολύ έξυπνη, γιατί μεγάλωσε κι αυτή με μάνα που είχε μεράκι στη μαγειρική και πάντα θυμόταν πως μοσχοβολούσε όλη η γειτονιά όταν μαγείρευε τα φαγητά της. Όλο και έκοβε ματιές στα μαγειρέματα της μάνας της και αυτά που έβλεπε τα τύπωνε στο μυαλό της.
Αυτό όμως η πεθερά δεν το ήξερε. Έβλεπε ένα αδύνατο κοριτσόπουλο μες τη δροσιά και τα νιάτα και της ήταν δύσκολο να πιστέψει πως αυτό το πλάσμα ήταν σε θέση να μαγειρεύει όπως εκείνη.
Πέρασε καιρός και η Λενιώ καθώς έφτασε ο Μάης μήνας που γεμίζουν οι μπαχτσέδες με φρέσκα κολοκυθάκια, διάφορα μυρωδικά και φρέσκα κρεμμυδάκια, αποφάσισε να μαγειρέψει κολοκυθάκια γεμιστά και να καλέσει τα πεθερικά της να δοκιμάσουν ένα απο τα αγαπημένα φαγητά της.
Είναι αλήθεια πως Λενιώ έβαλε όλη την τέχνη και το μεράκι της για να πετύχει το φαγητό.
Καθάρισε τα κολοκυθάκια, καβούρδισε τον μοσχαρίσιο κιμά, έβαλε τα φρέσκα ψιλοκομμένα κρεμμυδάκια, τον άνιθο, τον δυόσμο, τον μαϊντανό το ρύζι, αλάτι, πιπέρι και γέμισε τα τρυφερά και ολόφρεσκα κολοκυθάκια της τοποθετώντας τα σε μεγάλη κατσαρόλα. Άναψε τη φωτιά και τα έβαλε να μαγειρευτούν παρατηρώντας τα κάθε τόσο να μην καούν.
Το σπίτι είχε μοσχομυρίσει απ’άκρη σ’ άκρη, λες και ήταν μαγειρείο! Σε λίγο έκανε και το αυγολέμονο περιλούζοντάς τα και αμέσως τα σκέπασε να παραμείνουν ζεστά.
Όταν ήρθαν τα πεθερικά για το γεύμα, η πεθερά ήταν μες την αγωνία. Προσπαθούσε να την κρύψει αλλά στα μάτια της Λενιώς ήταν ολοφάνερη. Ψύχραιμη και χαμογελαστή Λενιώ, έστρωσε το άσπρο βαμβακερό τραπεζομάντηλο στο τραπέζι, έβαλε όλα τα συνοδευτικά και σε λίγο σέρβιρε τα γεμιστά κολοκυθάκια στον καθένα ξεχωριστά.
Στο κάθε πιάτο έβαλε απο δύο μέτρια, τα χάραξε τα περιέχυσε με το παχύρευστο αυγολέμονο που τα έκανε ακόμη πιο ελκυστικά.
Όλα τα πιάτα στο τραπέζι ήταν μια πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων και επίσης αυτό έδινε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στη Λενιώ μιας και είχε δοκιμάσει απο πριν τα νοστιμότατα κολοκυθάκια της.
Καθώς λοιπόν δοκίμασαν όλοι τις πρώτες μπουκιές, ο πεθερός της άρχισε τα παινέματα!
_Τι όμορφο και γευστικό φαγητό έφτιαξες νυφούλα!
Έτρωγε και δε χόρταινε ο άνθρωπος…! Πρώτη φορά τρώω τόσο νόστιμα κολοκυθάκια! Μπράβο παιδί μου!
Πρόθυμη η Λενιώ αμέσως σηκώθηκε απο το τραπέζι ρωτώντας τον πεθερό της.
_Να σας βάλω λίγο ακόμη πατέρα; εχω μπόλικο φαγητό.
_Βεβαίως κοπέλα μου, θα ήθελα πολύ ευχαρίστως!
Και η Λενιώ σέρβιρε με χαρά για δεύτερη φορά τον πεθερό της.
Η μάνα του Νικήτα δεν μπορούσε να πιστέψει πως τελικά η νύφη της μαγείρευε τόσο νόστιμα.
Σε λίγο διάστημα η Λενιώ μιας και με το μάτι μόνο “έκλεβε” τις συνταγές κοιτώντας τα φαγητά που μαγείρευε η πεθερά της απο τα Άδανα της Τουρκίας, έφτιαξε ένα απο τα νοστιμότερα φαγητά της πατρίδας της, χωρίς να το ξερει η πεθερά της. Αυτό Λενιώ της το φύλαγε για έκπληξη!
Το φαγητό λεγόταν “γιουξούκ”. Έκανε χειροποίητα ζυμαρικά όπως ακριβώς έβλεπε απο την πεθερά. Τα έβαλε σε ταψί να στεγνώσουν μερικές μέρες και στη συνέχεια τα έκανε μια σούπα με κοτόπουλο. Έβαλε και μερικά καλοβρασμένα ρεβίθια που τα καβούρδισε σε βούτυρο, μπόλικο λεμόνι, σκόρδο, σάλτσα και τριμμένο ξερό δυόσμο. Αυτό ήταν!
Κάλεσε έπειτα την πεθερά με τις αδερφές της να έρθουν στο σπίτι της να τις φιλέψει. Έκπληκτη η πεθερά με τις αδερφές της δεν πίστευε αυτό που έβλεπε!
Κάθε τόσο αγκάλιαζε τη Λενιώ επευφημώντας την στο σόι της!
_Είδατε τι έφτιαξε η Λενιώ μας; έλεγε. Εδώ κοιτάξτε! Και δώς του χαρές, φιλιά γέλια και καμάρι!
Ήταν κι αυτό ενα είδος τιμής για την πεθερά.
Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή.
Η Λενιώ συνέχισε να μαγειρεύει νόστιμα φαγητά σαν της μάνας της, μεγαλώνοντας τα παιδιά της. Και φυσικά με τα ίδια φαγητά που έμαθε απο την μαμά και την πεθερά, μαγειρεύει μέχρι σήμερα μαθαίνοντάς τα και στα εγγόνια της ακούγοντας συχνά, αυτό, το”γειά στα χέρια σου γιαγιά!”
