Απειλές προς τους συγγενείς των θυμάτων, απειλές προς τον λαό πως αν πέσει η κυβέρνηση δοσίλογων και απατεώνων α.ε. θα καταστραφούμε, πως οι γονείς των θυμάτων των Τεμπών δημιουργούν όλο αυτό το κίνημα για να πάρουν αποζημιώσεις.
Δεν έχουν σεβαστεί τον πόνο των γονιών, ούτε την μνήμη των αδικοχαμένων ανθρώπων, που κάποιοι είναι μπαζωμένοι κάτω από τσιμέντα που, άρον άρον, πρόλαβαν να στρώσουν. Δεν έχουν, ούτε στιγμή, σεβαστεί όσους παλεύουν να μάθουν τον πραγματικό λόγο που τα παιδιά και οι άνθρωποι τους κάηκαν ζωντανοί.
Είναι απλό…δεν διακατέχονται από συναισθήματα αυτοί οι υπάνθρωποι. Είναι τόσο βαθιά η διάβρωση που τους έχει προκαλέσει η εξουσία, που οι ψυχές τους (αν έχουν) είναι κενές. Κενές από οποιοδήποτε ευχάριστο ή δυσάρεστο συναίσθημα. Στα μέσα τους μονάχα ο κούφιος αέρας της έπαρσης δονείται…
Η κατάχρηση σε κάθε τι σε αυτό τον κόσμο πάντα θα σε έχει από κάτω. Νομίζουν πως η καταχρηστική εξουσία είναι τρόπος ζωής…όπως ακριβώς πιστεύει κι ένας ναρκομανής.
Έχετε δει ποτέ ναρκομανή, που, όταν βρίσκεται κάτω από την επήρεια του ναρκωτικού να πιστεύει πως υπάρχει άλλη ζωή πλην αυτής που ζει εκείνη την στιγμή;
Στην περίπτωση αυτών των πολιτικών προσώπων, η δόση της καταχρηστικής εξουσίας είναι διαρκής.
Υπό τον φόβο μην χαθεί αυτή η τόσο μεγάλη βόλεψη, βγαίνουν εκτός εαυτού καθυβρίζοντας, μαινόμενοι, όποιον έχει τα συγκαλά του και αποζητά την αλήθεια και την δικαιοσύνη!
Ο Ελληνικός λαός δεν βγαίνει στους δρόμους μόνο για το έγκλημα στα Τέμπη…βγαίνει στους δρόμους γιατί δεν πάει άλλο.
Γιατί η συγκάληψη των Τεμπών, η αναλγησία, η απαξίωση, η διαφθορά χτύπησαν κόκκινο!
Γιατί η Μαρία Καρυστιανού μπόρεσε να ουρλιάξει δημόσια χωρίς σταματημό…
Βγαίνει στους δρόμους και για όσα έχει μέχρι σήμερα περάσει.
Για τους εγκλεισμούς, για την υποχρέωση και την τρομοκρατία των εμβολίων, για την απύθμενη κοροϊδία όλων των πολιτικών, για το Μάτι, για τα ασταμάτητα σκάνδαλα, για τις συγκαλύψεις, για τις παρακολουθήσεις, για την δικαιοσύνη που δεν είναι ανεξάρτητη, για το ψήφισμα-καταδίκη από την ΕΕ για το κράτος δικαίου, για τους αβάσταχτους φόρους, για τις πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα και την τοποθέτηση ανεμογεννητριών από τα δικά τους παιδιά, για την καταστροφική πλημμύρα της Θεσσαλίας και τα έργα που ποτέ δεν ήρθαν, για τον πακτωλό κονδυλίων προς την Ουκρανία εις βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων, για τα πάρτυ με τις σκανδαλώδεις προσλήψεις σε κάθε θέση του δημοσίου, για την ιδιωτικοποίηση του νερού, για τα δώρα του Καραμανλή σε εργολάβους του ΟΣΕ, για το ακαταδίωκτο των τότε τηλεμαιντανών της πανδημίας αλλά και των εμπειρογνωμόνων για τα Τέμπη, για τα funds και τα κοράκια τους, για τα σκάνδαλα Πάτση-Παπαθανάση-Μαραβέγια, για τις λίστες ΛαΓκαρντ, για την εξαπάτηση των ψηφοφόρων στην συμφωνία των Πρεσπών, για την χειραγώγηση των ΜΜΕ κλπ κλπ!
Αυτό που δεν έχουν κατανοήσει είναι πως δεν μπορείς να ξεγελάς, να εμπαίζεις, να διαλύεις τον κοινωνικό ιστό και το «σύστημα ρολόι» ψηφοφόρων να δουλεύει ακατάπαυστα έχοντας, μάλιστα, λάθος ώρα.
Ούτε αυτοί, ούτε οι εντολείς τους, κατανοούν ότι η εξουσία έχει ημερομηνία λήξης.
Δεν κατανοούν τα σοφά λόγια του λαού, πως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, ούτε πως μια του κλέφτη δυό του κλέφτη, τρεις και η κακή του μοίρα.
Ο ελληνικός λαός , πλέον, απαιτεί εκκαθάριση κι επανεκκίνηση.
Απαιτεί δικαιοσύνη.
Δεν ξέρω τι θα γίνει στις 28 Φεβρουαρίου.
Ξέρω, όμως, πως τα περιθώρια απέμειναν σε ένα χιλιοστό, οι πολίτες τούτης της χώρας νιώθουν κατακρεουργημένοι, η οργή ξεχείλησε και αυτό το ποτήρι θα το πιουν εκείνοι που τόσα χρόνια στέκουν πάνω μας τρομοκρατώντας τις συνειδήσεις μας.
Κι όπως είπε ο Στρατής Μυριβήλης : «η Δικαιοσύνη βαστά σπαθί. Σαν της πάρεις το σπαθί απομένει μόνο με την ζυγαριά. Αυτή την έχουν όμως και οι μπακάληδες»
Image: Saltmarsh, CC BY-SA 2.0, via Wikimedia Commons
