Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο στάθηκε μια συζήτηση (όπως τα περισσότερα άλλωστε) που αφορούσε τις ανθρώπινες σχέσεις, συγκεκριμένα τις φιλίες, τις συντροφικές σχέσεις, την σχέση του γάμου αλλά και τις εργασιακές σχέσεις.
Παρατηρώντας τον εαυτό μου περισσότερο και πολύ λιγότερο τους άλλους, σε αυτή την πορεία της ζωής μισού αιώνα (ναι δεν μου φαίνεται πολύ ???? λένε οι καλές γλώσσες κι ευχαριστώ) πάντα κατέληγα στο να κλείνω την πόρτα είτε αθόρυβα είτε με θόρυβο…
Είχα μια δυσανεξία στο να κρατάω μέσα μου συναισθηματικά σκουπίδια ή να λειτουργώ ως σκουπιδοτενεκές του επηρεασμού των πράξεων των άλλων…
Μια απόφαση που τελικώς δεν με έβλαψε ποτέ, είτε ήταν προσωπικής φύσεως είτε επαγγελματικής είτε φιλικής…αν και στο τελευταίο πάντα κρατούσα αποστάσεις για καιρό έως ότου ξεψαχνίσω καλά τον απέναντι ώστε να αξίζει την εμπιστοσύνη μου κι εγώ την δική του… γι αυτό και κρατήθηκαν φιλίες πολλών χρόνων με γερά θεμέλια..κι άλλες πήγαν στα αζήτητα!
Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να αποχωριστούν συναισθηματικά σκουπίδια και τα κουβαλούν εσαεί μέσα τους, κάτι που δυσχεραίνει την ψυχική τους διάθεση ακόμη και την καθημερινότητα τους.
Όσο εισπράττεις σε μια σχέση, οποιαδήποτε σχέση, ψέμα, κακομεταχείριση, εκμετάλλευση, κακοποίηση, ασέβεια τόσο δυστυχείς σε όλες τις φάσεις σου…
Όσο δεν κλείνεις την πόρτα τόσο μέσα θα μπαίνει κάθε λογής σκουπίδι μέχρι να γίνεις ένας τεράστιος κάδος απορριμμάτων…
Όσο δίνεις και εισπράττεις λιγότερα ή καθόλου, όσο προσπαθείς να ευχαριστήσεις τους γύρω ενώ εσένα ελάχιστοι ή κανείς αναλόγως των συμφερόντων, τόσο μαζεύεις μέσα σου – ίσως χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι πλήρως- ένα βρώμικο κάδο που γεμίζει ασταμάτητα….και τους κάδους, ξέρεις, σπάνια τους καθαρίζουν οι δήμοι…
Όταν βρίσκεσαι σε οποιαδήποτε σχέση πρέπει να υπάρχει μια αλληλεπίδραση βασισμένη σε αξίες..όπως ο σεβασμός στον χαρακτήρα του απέναντι ακόμη κι αν υπάρχουν διαφωνίες.
Επίσης, σεβασμός στις επιλογές σου και των άλλων ακόμη κι αν διαφωνείς…
Για παράδειγμα, μπορεί να έχω κάνει χίλιες λάθος επιλογές για τις οποίες μπορώ να αναλάβω την ευθύνη του εαυτού μου και να πω «ναι ήταν λάθος η επιλογή μου αυτή» αλλά θα την σεβαστώ μέχρι τέλους απλά γιατί εγώ το επέλεξα…κανείς δεν με ανάγκασε! Ήταν μια δική μου απόφαση κι ως εκ τούτου η επιλογή θα βαραίνει την δική μου συνείδηση. (Στο μέτρο που δεν παίρνεις άλλους στο λαιμό σου, όπου εκεί έχουν παίξει ρόλο διαφορετικές συνιστώσες)
Δεν θα μπω όμως στην διαδικασία να αμολάω τοξικά απόβλητα προς πάσα κατεύθυνση…για να «λυτρωθώ» από το δικό μου λάθος ή για να αποδείξω πόσο σωστός ήμουν εγώ και πόσο λάθος οι άλλοι…
Και νομίζω πως ένας υγιής νους ακόμη κι αν έκανε λάθος επιλογή δεν έχει παρά απλά να της κλείσει την πόρτα και να προχωρήσει πιο πέρα…
Για να μπορέσεις, όμως, να κάνεις βήματα μόνο εμπρός κλείσε πόρτες που φέρνουν μέσα τοξικό αέρα, κλείσε απ έξω σου ανθρώπους συμφεροντολόγους, πονηρούς, λυκόφιλους, ψεύτες, αναίσθητους, εκμεταλλευτές…
Όσο μένουν απ έξω τόσο θα προχωράς και τόσο τα όνειρα σου, οι φιλοδοξίες σου θα σου κάνουν εκπλήξεις…μια κάθε μέρα!
Tip : κλείσε την πόρτα….
photo haalkab / https://pixabay.com
