Ο Κωνσταντίνος Τζαβέλλας, γεννήθηκε στην Αγία Βαρβάρα Νωνάκριδος Ακράτας, το 1938. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο, μισό στην Βαρβάρα, όπου μάλιστα πήδηξε μία τάξη λόγω του Εμφυλίου, σε κάτι πρόχειρες εξετάσεις και το άλλο μισό στην Παραλία της Ακράτας, όπου βρέθηκε η οικογένειά του κυνηγημένη το 1947 -26 Οκτωβρίου- από τον νεοσυσταθέντα Δ.Σ.Ε. (Το Δεύτερο Αντάρτικο) του Νίκου Ζαχαριάδη και της παρέας του.
Εκεί αφού πέρασε επιτυχώς τις εξετάσεις μπήκε στο Γυμνάσιο της Ακράτας, από το οποίο αποφοίτησε το 1955 και μάλιστα με πολύ ικανοποιητικό βαθμό.
Ξαφνικά τότε, ήρθε πρόσκληση να πάει στην Αυστραλία κοντά στα αδέρφια του, τον Βασίλη και την Κατίνα, και τον θείο του, Σωτήρη Θεοδοσιάδη (Sam Thomson), αδελφό της μητέρας του.
Πατέρας τους ήταν ο Φώτιος Γ. Τζαβέλλας που είχε έρθει σώγαμπρος στην Βαρβάρα από την Συβίστα του Φενεού για να παντρευτεί την μάνα τους Παναγιώτα Θεοδοσιάδη μοναχοκόρη και ορφανή στην Βαρβάρα... Στην Αυστραλία όπως ήταν φυσικό η προσγείωση ήταν πραγματικά ανώμαλη. Δύο βασικοί παράγοντες ήταν ο κλονισμός της υγείας του λόγω του κλίματος και η άγνωστη γλώσσα. Το άσθμα που είχε, επιδεινώθηκε λόγω του υγρού κλίματος και πολλών αλλεργικών παραγόντων. Αυτά τα δεδομένα της τότε εποχής δημιούργησαν πολλές δυσκολίες στους Νέους Μετανάστες, ιδίως αυτούς που δεν γνώριζαν την Αγγλική Γλώσσα. Μία τεράστια δυσκολία επίσης, ήταν ότι δηλώθηκε δυστυχώς στα επίσημα έγγραφα με το όνομα Vellas, και μόνο μετά από αγώνες δύο ετών τα κατάφερε να πάρει πίσω ολόκληρο το όνομα του: Τζαβέλλας. Έτσι, κακήν κακώς, προσπάθησε να επιβιώσει και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να βρει τα πατήματα του χωρίς να κάνη κανέναν συμβιβασμό στα αισθήματα του και τα πιστεύω του που ήταν πάντα γεμάτα Ελλάδα...
Παντρεύτηκε γρήγορα με μια γνήσια Ελληνοπούλα και κάνανε μια όμορφη οικογένεια με δύο γιούς, χωρίς να αφήσει στην άκρη τα γράμματα που τόσο αγαπούσε και χωρίς να ξεχάσει τις τόσες ανησυχίες του.
Ήταν πάντα σε διαρκή επαφή με την επικαιρότητα και την πορεία του Ελληνισμού τον οποίον είχε αρχίσει να υπηρετεί από τα πρώτα του βήματα στην Αυστραλία. Συγκεκριμένα, το 1957, ενάμιση χρόνο μετά την άφιξή του, έγινε μέλος και οπαδός της της νεοσύστατης μεγάλης ποδοσφαιρικής ομάδας του Ελληνισμού, τον Πανελλήνιο, που δεν άργησε να γίνει η μεγάλη αγάπη του Νεοελληνισμού του Σύδνεϋ και γνώρισε μεγάλες δόξες στα γήπεδα του Σύδνεϋ στα τέλη του 1950 και μέχρι το 1970.
Παράλληλα αναζητούσε παντού τα γαλανόλευκα, με πρώτες τις Ελληνικές εφημερίδες και ασφαλώς τα βιβλία και τα Ελληνικά περιοδικά. Βρήκε αμέσως τα γραφεία του «Πανελλήνιου Κήρυκα» της μεγάλης αυτής Ελληνικής εφημερίδος και γνωρίστηκε αμέσως με τον αείμνηστο γέρο- Γρίβα, τον εκδότη και ιδιοκτήτη, με τον οποίο έκτοτε διατήρησε μια πολύ φιλική σχέση. Γνώρισε όλους τους εργαζομένους εκεί και παράλληλα γνωρίστηκε και με την άλλη Ελληνική εφημερίδα «Το Εθνικό Βήμα», στην οποία μάλιστα παρ’ ολίγο να πιάσει δουλειά ως δημοσιογράφος, κάτι που δεν ευδοκίμησε... Λίγο πιο πάνω από τον Κήρυκα βρήκε το κατάστημα των α- δελφών« Σαλαπάτα». Ήταν κοντά στα γραφεία του «Κήρυκα», επί της Elizabeth Street, στο ισόγειο του κτηρίου της Ελληνικής Λέσχης. Το κατάστημα αυτό ήταν το σήμα κατατεθέν της Ελληνικής παροικίας. Ήταν το κέντρο του Ελληνικού βιβλίου και διέθετε οτιδήποτε είχε να κάνει με τον Ελληνισμό. Εφημερίδες εξ Ελλάδος, περιοδικά και πολυποίκιλα δώρα που μίλαγαν για Ελληνισμό. Δημιούργησε πολύ καλές σχέσεις και με τα δύο αδέρφια Σαλαπάτα και μάλιστα πολλές φορές ο Δημήτρης του έδινε δωρεάν απούλητες εφημερίδες από την Αθήνα και την Πάτρα.
Ασφαλώς έγινε μέλος της Ελληνικής Λέσχης και έζησε από κοντά τις τρομερές προσπάθειες του αείμνηστου Γιάννη Κουβέλλη να την κάνει το μεγάλο στολίδι των Ελλήνων του Σύδνεϋ...
Όλα αυτά ήταν από την αρχή το μεγάλο γιατρικό στον τυραννικό καημό της ξενιτειάς.
Είχε πλέον γνωριστεί με όλους τους δημοσιογράφους της εποχής, που μερικοί μάλιστα είναι ακόμη και τώρα στο μετερίζι της ενημέρωσης και της προσπάθειας να διατηρηθεί και να μείνει ζωντανή η Ελληνική γλώσσα...
Θυμάται με νοσταλγία τον αείμνηστο Άγγελο Κούρλιο που τον γνώρισε αμέσως μόλις ήρθε από την Ιταλία στον «Κήρυκα» και τον αναμόρφωσε.
Γίνανε φίλοι κι όταν ο Άγγελος Κούρλιος ήταν ο εκδότης του περιοδικού «Ταχυδρόμος», ο Κώστας Τζαβέλλας δημοσίευσε τρία με τέσσερα άρθρα του. Έμειναν φίλοι μέχρι τον πρόωρο χαμό του.
Όταν πέθανε ο Γρίβας, μετά από μία μικρή εποχή αναζητήσεων, αγόρασε τον «Κήρυκα» ένας φλογερός Έλληνας της Διασποράς, ο αείμνηστος Θόδωρος Σκάλκος, που έγινε ο μεγάλος συνεχιστής της εφημερίδας, που με τον χρόνο την ανέβασε σε ζηλευτά ύψη.
0 Ντίνος Τζαβέλλας γνωρίστηκε με τον Σκάλκο κι έμειναν φίλοι μέχρι τέλος.
Ήδη όμως είχε αρχίσει να υπηρετεί τ’ όνειρο του που ήταν το γράψιμο και που είχε μια παράδοση από τα θρανία του Γυμνασίου Ακράτας, όταν από την 7ι τάξη είχαν αρχίσει να βραβεύονται οι εκθέσεις του και οι ομιλίες του στις Εθνικές Εορτές...
Συνεργάστηκε λοιπόν με όλα τα έντυπα: «Κήρυκα»,
«Βήμα», «Νέα Πατρίδα», «Ταχυδρόμο» και «Κόσμο». Στην εφημερίδα «Ο Κόσμος» έχει δημοσιεύσει πληθώρα άρθρων.
Έγινε μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών [ΕΕΛΚΑ). Συνεργάστηκε με το περιοδικό «Όμορφος Κόσμος» της Άντρη Μαυράκηγια πάνω από τρία χρόνια. Παράλληλα κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο «Οι Συντάξεις της Ντροπής», ένα πρωτοποριακό κράμα θεατρικού λόγου, διηγήματος και ντοκιμαντέρ για μια πικρή και άσχημη σελίδα του Ελληνισμού του Σύδνεϋ. Είναι ισόβιο μέλος της ποδοσφαιρικής ομάδας Canterbury 0-lympic, την οποία ίδρυσε το 1964 με άλλους τέσσερις φίλους και τον αδελφό του Βασίλη. Είναι επίτιμος πρόεδρος του Συλλόγου Φιλάθλων ΑΕΚ Σύδνεϋ τον οποίο ίδρυσε με μερικούς φίλους του, το 1996.
Ανέκαθεν προσπαθούσε να αναδείξει, όλα τα αδικημένα Ελληνόπουλα του Σύδνεϋ στο ποδόσφαιρο, μέσω του Καντέρμπερι του οποίου υπήρξε για πολλά χρόνια Γενικός Αρχηγός και μέσω ενός κυπέλλου Εθνικοτήτων που ίδρυσε μαζί με έναν φίλο του από την Χιλή, κατάφεραν να φέρουν στο γήπεδο αδερφωμένες 32 χώρες. Μετά ήρθε στα πράγματα ο Ουγγρο-Εβραίος μεγιστάνας Frank Lowy που έσβησε όλα τα Εθνικά ονόματα σε όλη την Αυστραλία. Κάπου εκεί άρχισε να υλοποιεί το όνειρό του που ήταν το γράψιμο. Εξέδωσε το βιβλίο «Οι Συντάξεις» και ακολούθησαν «Οι Απαντήσεις» και το «Όποιος σπέρνει Ανέμους, Θερίζει Θύελλες» που δη- μοσιεύθηκαν στον Ελληνόφωνο Τύπο.
Λίγο πριν την Συμφωνία των Πρεσπών δημοσίευσε μια Μελέ- τη-Έρευνα με τίτλο «Στο Όνομα της Μακεδονίας» που δημιούργησε μεγάλη αίσθηση και διαβάστηκε και στην Ελλάδα. Από καιρό, όμως, είχε αρχίσει να αναζητά πληροφορίες για τα γεγονότα του Εμφυλίου. Για το σκοπό αυτό πραγματοποίησε πολλά ταξίδια στην Ελλάδα, κατέγραψε γεγονότα από προσωπικές μαρτυρίες και όλη αυτή η έρευνα χρόνων παίρνει σάρκα και οστά με το βιβλίο «Τα Έλατα που Κλαίνε», το παλιό παιδικό και σε πολλά Οικογενειακό όνειρο, που είναι δεμένο με μια εποχή της Ελλάδος, καταματωμένη που ακόμη ζητά λυτρωμό.