δημιουργό, Μίκη Θεοδωράκη. Μέχρι τις 7.00 το απόγευμα. Οπότε και θα κλείσουν οι
πόρτες του ναού για την προσέλευση του κοινού. Θα συνεχιστεί την επομένη Από τις
10.00 το πρωί έως τις 7.00 το απόγευμα. Το ίδιο και την Τετάρτη. Όπου στις 2.00 μ.μ
θα σταματήσει η προσέλευση του κοινού. Και στις 3.00 το μεσημέρι, θα ακολουθήσει
η τελετή του αποχωρισμού. Η γεμάτη φόρτιση και συναισθήματα λύπης, διαδικασία του
αποχαιρετισμού. Με τον μύθο αυτό, της τέχνης, που ταξίδεψε, τον σύγχρονο Ελληνικό πολιτισμό, στα πέρατα της οικουμένης.Μεταλαμπαδεύοντας το Ελληνικό πνεύμα, σε
όλη την ανθρωπότητα. Μετά τον τελευταίο πια αυτό αποχαιρετισμό του λαού, προς τον
Μίκη, η σορός του θα μεταφερθεί στον Γαλατά Χανίων, όπου την Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου,
σε ώρα που θα ανακοινωθεί, εκεί στην εκκλησία του χωριού,του Γαλατά των Χανίων, θα πραγματοποιηθεί η νεκρώσιμη ακολουθία, Και κατόπιν ο θρύλος αυτός ο ακούραστος
και μάχιμος σε όλη του τη ζωή Μίκης, θα οδηγηθεί στην τελευταία του ”κατοικία”.
Αυτή ήταν και η τελευταία του επιθυμία. Την οποία είχε ζητήσει και εγγράφως από το
2013 Σήμερα μάλιστα συζητούνται στο Πρωτοδικείο Αθηνών,τα ασφαλιστικά μέτρα, που
έχουν σχέση με τον τόπο ταφής του εκλιπόντος. Καθώς η κόρη του Μαργαρίτα, είχε
εκφράσει την επιθυμία, να ταφεί ο πατέρας της, στο Βραχάτι Κορινθίας, όπου και το
εξοχικό του σπίτι. Παρά την έγγραφη επιθυμία του του κορυφαίου μας μουσουργού.
Ο Γιώργος Θεοδωράκης,ο γιος του μεγάλου μας Μίκη, σε χθεσινή του ανάρτηση, τονίζει
ότι η επιθυμία του πατέρα του, να ταφεί στα Χανιά, πρέπει να γίνει πράξη. Σημειώνει μάλιστα.” Δεν αψήφισα τον πατέρα μου ζωντανό. Δεν θα τον κάνω τώρα, όταν όλη η
Ελλάδα τον τιμά..”… Ο Γιώργος είναι ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Με αγάπη κι
αυτός για την μουσική. Και με ήδη, πολύ σημαντικό έργο δικό του. Που είχα την τύχη
να τον γνωρίσω από τα 20 του χρόνια. Όταν για πρώτη φορά τον είδα, στο ”Περιβόλι τ’ Ουρανού” στην Πλάκα, και μου τον γνώρισε ο θείος του, Ο Γιάννης Θεοδωράκης. Με τον
οποίο ήμασταν για πολλά χρόνια αδελφικοί φίλοι. Γράφει ακόμα ο Γιώργος. Στην
ανάρτησή του.<< Από τα πρώτα πράγματα που κατάλαβα μικρό παιδί,είναι πως ο πατέρας μας δεν μας ανήκε. Φρόντισε ο ίδιος γι αυτό. Μέσα από το έργο του, το ταλέντο του, με την αδιάκοπη εργασία του, να γίνει ο Μίκης όλων. Του κόσμου και του χρόνου. Επιθυμία του ήταν να ταφεί στην Κρήτη. Δεν το μάθαμε χθες, ούτε χρειάστηκαν συμβολαιογράφοι επιστολές και πρωτοδικεία. να μας το πουν. Την είχε εκφράσει με κάθε δυνατό τρόπο. Δημόσια Ιδιωτικά. Προφορικά. Γραπτά. Και έχει προσωπικά φροντίσει για την τελευταία λεπτομέρεια. Η διαδικασία του πρωτοδικείου δεν με αφορά, δεν πρόκειται να παραστώ. Θα τον αποχαιρετήσουμε όλοι μαζί, όπως του πρέπει. Η οικογένεια, οι φίλοι οι συνεργάτες, οι συγχωριανοί, Όσοι τον αγάπησαν. Όσοι μπορεί και να τον πίκραναν Όσοι στο παρελθόν μπορεί να συμφώνησαν η και να διαφώνησαν.. Τίποτα πια δεν έχει σημασία. Εκείνο που μένει, είναι το τελευταίο δάκρυ. >>
Σαν και όλα τα παιδιά του κόσμου, έτσι και ο Γιώργος, πολλές φορές διαφώνησε με τον
πατέρα του. Όμως πάντα ήταν κοντά του. Με μια του σκέψη, μία του πρόταση, ακόμα
και μια του κριτική σε ενέργειες ή νέες δημιουργίες του πατέρα του. Και ο Μίκης για τον
Γιώργο έτρεφε μια ιδιαίτερη αδυναμία. Και πάντα μιλούσε με καμάρι για την δημιουργική
κατάθεση του γιού του Γιώργου. Που έφερε το όνομα του λατρεμένου του πατέρα. Του
διακεκριμένου νομικού και ανώτερου κρατικού λειτουργού Γιώργου Θεοδωράκη.