Άπνοος ο κουτσός Μολυβένιος Στρατιώτης
πέθανε από θλίψη η όμορφη αγαπημένη του
Πάγωσε στο βάθρο του ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας
και το δάκρυ στο ρείθρο των βλεφάρων κοκάλωσε κι εκείνο
Ο Γλάρος Ιωνάθαν κουράστηκε να πετάει στα σύννεφα
Ο Κοντορεβιθούλης έχασε το δρόμο
τα πτηνά τ’ ουρανού έφαγαν το τελευταίο ψίχουλο
Η Χιονάτη μισάνοιξε τα βλέφαρα στης αγάπης το φιλί
κι έμεινε ασάλευτη να περιμένη το θαύμα
Η Κοκκινοσκουφίτσα άφωνη,
στον αφανισμό του λύκου
Η Σταχτοπούτα βιαστική ,
ξέχασε να αρπάξει το γοβάκι που της έφυγε..
.Χτύπησε πιο νωρίς το ρολόι του χρόνου
Εκτροχιάστηκε και η άμαξα
μισοφαγωμένη καθώς ήταν από το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν..
Η Ζιζέλ δεν πρόλαβε να τελειώσει το κύκνειο άσμα της!
Το Κοριτσάκι με τα σπίρτα μεγάλωσε
δεν πρόλαβε ούτε καν να παγώσει στο κρύο
μια γυναίκα γκριζομάλλα τώρα, περιμένει τη σειρά της στο συσσίτιο
Η Μικρή γοργόνα με το ένα πόδι στη στεριά
τ’ άλλο στη θάλασσα
Κι ο Σκρουζ ίσα που αποφάσισε να αλλάξει,
τον πρόλαβαν τα γεγονότα…
Θύματα όλοι εντροπίας που ρουφάει σε δίνη μέσα.
ακόμη και τα παραμύθια έχασαν τον προορισμό τους.
μεγαλώσαμε απότομα
δεν ζούμε πια το παραμύθι
το απομυθοποιήσαμε!
κι ας το έχουμε τόση ανάγκη
μας σκοτώνει η πραγματικότητα
που καιρός για παραμύθια!
Μιαν αχνή ελπίδα τρέφω:
Μπορεί του χρόνου να ζωντανέψουν πάλι
κάποιοι παιδικοί μας ήρωες…
ο παλιμπαιδισμός είναι στη φύση μας
Στη μαγεία των ημερών όλα μπορούν να συμβούν!
photo 822640 / https://pixabay.com
