Εμείς πάντα ψηφίζαμε άριστους των αρίστων
και πάντα αποτυγχάναμε σας λέω επί το πλείστον.
Ψηφίζαμε αδέσμευτους, άλλοτε δεσμευμένους
μ’ αμφότεροι με τα δεσμά μας είχανε δεμένους.
Κάποιοι μας ανατίναξαν, άλλοι μες έχουν κάψει
μα όλοι το Κυπριακό βαθιά το έχουν θάψει.
Όλοι, μας λένε, πάσχιζαν να βρούνε μία λύση
μα σαν ερχόταν οι καιρός ο κόσμος να ψηφίσει
τα σύνορά μας βρίσκονται, φώναζαν, στην Κερύνεια
κι εμείς τους υπακούαμε ως όργανα πειθήνια.
Αν δεν πάει στο σπίτι του ο κάθε εκτοπισμένος
συνομιλίες δεν πάμε, λέγαμε, επομένως.
Στο Μοντανά εφθάσαμε πολύ κοντά σε λύση.
Ο φόβος εκατάφερε να μας τα διαλύσει.
Μήπως χαθούν οι εκλογές και ηττηθεί το κόμμα…
και έκτοτε ο τόπος μας έχει πέσει σε κώμα.
Από εκεί που μείναμε, τους λέμε, να αρχίσουμε
αλλά λύση δύο κρατών ζητούν να συμφωνήσουμε.
Έτσι, λοιπόν, εχάσαμε τ’ αυγά και το καλάθι·
τα φταίει το κεφάλι μας, έτσι καλά να πάθει.
Επάθετε σαν έπαθε και ο Γεωργιάδης
που τώρα ολομόναχο τον καρτερά ο Άδης,
Αναβολή, αναβολή εφθάσαμε στο γήρας
και βρίσκουμε κατάκλειστες τώρα όλας τας θύρας
Έγκαιρα ειδοποίησα μα κλείσατε τα ώτα
και τώρα απομείναμε σαν… μαδημένη κότα.
photo by planet_fox, https://pixabay.com
