Ξυπνάω κι εγώ μαζί με όλο τον έμβιο κόσμο με το ζωογόνο φως! Πετάγομαι γρήγορα από το κρεβάτι και πηγαίνω στο μπάνιο. Πλένω με κρύο νερό το πρόσωπο μου. Βουρτσίζω καλά τα δόντια μου και ξυρίζομαι. Χτενίζω σχολαστικά τα μαλλιά μου. Γίνομαι πιο όμορφος! Γίνομαι πιο ακμαίος! Γίνομαι πιο νέος! Τι σημασία έχει αν ο χρόνος κυλά; Τώρα έχω για σύμμαχο μου την καλή μου διάθεση, την δίψα μου για ζωή και ευτυχία, ενάντια στις ημέρες που λίγο – λίγο προσπαθούν, μάταια να με φθείρουν, με την αδιάκοπη ροή τους. Καταφέρνω και ξεγελάω το χρόνο, ακούστε!, δεν γερνάω, ωριμάζω, γίνομαι ένα με τον αέρα, τη γη, το νερό και τη φωτιά, μπαίνοντας σε έναν μεθυστικό χορό μαζί τους, ο οποίος με εκσφενδονίζει στα ουράνια και με κάνει να βλέπω από κει ψηλά όλες τις ανθρώπινες μικρότητες, τόσο μα τόσο ποταπές, ώστε δεν χρειάζεται να κάτσω να ασχοληθώ ξανά με δαύτες. Αντικρίζω, (ναι!!!) μπροστά στον καθρέφτη κάτι που πραγματικά με ευχαριστεί! Χαμογελάω!!! Η οδοντοστοιχία μου είναι σαν κόσμημα! Τι ευτυχία!!! Είμαι ακόμη όμορφος!!!
Βγαίνω από την πόρτα του διαμερίσματος, χαρούμενος, φρέσκος. Κατεβαίνω την εσωτερική σκάλα, σφυρίζοντας ένα παλιό παιδικό τραγούδι. Κλείνω απαλά την εξώπορτα της πολυκατοικίας. Στο απέναντι πάρκο τα πουλάκια έχουν πιάσει πρωί-πρωί δουλειά. Ευφραίνουν γλυκά την ακοή μου! Περπατάω λίγα μέτρα και μπαίνω στο φούρνο της γειτονιάς. Αγοράζω καφέ. Κάνω την βόλτα μου μέσα από τα πάρκα και τους δρόμους της πόλης. Οι χειμωνιάτικες ηλιαχτίδες μπαινοβγαίνουν μέσα από τα κλαδιά των ξεγυμνωμένων δέντρων. Τα νιάτα στις πλατείες και τα πάρκα συζητάνε για έρωτες και σχέσεις, με έναν τρόπο που σε κάνει να νομίζεις ότι είναι βέβαια πως δεν θα μεγαλώσουν.
Ολοκληρώνω τον πρωινό μου περίπατο και σαν να έχω τηλεμεταφερθεί βρίσκομαι καθισμένος στο γραφείο μου. Κάνω τις λέξεις να χορεύουν σαν πριγκίπισσες της Ανατολής! Με κορμιά γεμάτα λαγνεία και λαχτάρα για ζωή! Στέλνω ένα μήνυμα στους πρόθυμους αποδέκτες. Ξαπλώνω γαλήνιος στην πολυθρόνα του γραφείου.
Η ευδαιμονία με κάνει να σκέφτομαι έρωτες και γέλια, που πέρασαν και θα ‘ρθουν, διασκεδάσεις και χαρές. Συνάμα μου φτιάχνει την διάθεση, ώστε να νοιώσω πως ζω, να νοιώσω πως υπάρχω, μέσα από όλες μου τις αισθήσεις, της ψυχής και του σώματος, και όλο οδεύω, οδεύω, όλο και πιο ψηλά, προς τον Θεό, μέσα από το απέραντο σύμπαν, της μαγείας της γραφής και της ζωής.
Κάθε πράξη που χαρίζει την ζωή είναι ένα βήμα που σε οδηγεί όλο και πιο κοντά, ώστε να αντικρίσεις κατάματα τον Θεό!!!
photo jplenio, https://pixabay.com
