Δε θέλω να σε αποχωριστώ
η έγνοια μου θα σε συνοδέψει κι απόψε μέχρι το σπίτι σου
ένα κρίνο θα αφήσω στην πόρτα σου
και μια υπόσχεση
Πως όταν βρεθούμε
μόνο το χθες θα υπάρχει στο εξής
η ανάμνηση σου θα συντροφεύει το σώμα
τις στιγμές της άδικες τις κενές..
Εκείνες που θέλεις να φύγεις μακρυά από την πραγματικότητα
όχι σαν παραίτηση αλλά σαν καινούργια κατάσταση της ύπαρξης..
Εκεί που η αγάπη μου για σένα υπομένει τα πάντα
προκειμένου να έχω μαζί σου λίγες ώρες έστω
αυτές που κινητοποιούν το μυαλό μου
και δίνουν ζωή σε τόσα και τόσα “πρέπει” ,
μεταμορφώνοντας τα σε “θέλω”
Στο ημερολόγιο του μυαλού μου σκόρπιες σκέψεις
κι εγώ να σβήνω τις μέρες που θα σε δω μια προς μια!
Το άρωμα σου στο κομοδίνο πάνω με προκαλεί σε αθανασία
μα η απουσία σου θάνατος και αποκοπή
συ δεν φαίνεσαι
Το υφάδι της σκέψης μου για σένα ματαιότητα
σε έναν κόσμο τόσο σκληρό,
χωρίς την μνήμη σου
καθώς φθίνει
στο σκοτάδι της ανυπαρξίας σου!
Ακόμη περιμένω εκείνη την λέξη που άλλαξε
την ζωή μου
“θα έρθω”
μα δεν φαίνεσαι.. η φαινομενολογία του έρωτα
έμεινε σαν λόγος κλειδωμένος στο συρτάρι
του ανεκπλήρωτου..
Μα αν αλλάξεις γνώμη
θα με βρεις παντού τριγύρω σου.
Το όνομα μου έχει αλλάξει γράμματα
κατάλαβε το..!
Ονομάζομαι πια “ΕΣΥ”
διότι μοιάζουμε
μιλάμε κι οι δυο λίγο …
photo karygrabovski, https://pixabay.com
