Ανωνύμου του Νεοέλληνος
Το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα του εξυπνότερου λαού είναι η διχόνοια η οποία τον ακολουθεί συνεχώς από εμφανίσεώς του επί της γης. Ανά πάσα στιγμή βρίσκει αιτία να διχαστεί. Τις τελευταίες δεκαετίες κυριαρχεί το «δεξιός- αριστερός». Δε διδάσκεται ο εξυπνότερος λαός από τις εθνικές αποτυχίες του, τις ήττες του, τις καταστροφές του που κατά κανόνα οφείλονται αποκλειστικά στους διχασμούς του. Μετά από κάθε επιτυχία κάνει και έναν εμφύλιο ο οποίος του αφήνει βαθύτατα τραύματα. Αυτός ο τελευταίος έχει ριζώσει για καλά, εκεί που πάει κάπως να ξεχαστεί βρίσκει ευκαιρία ο εξυπνότερος λαός να τον αναζωοπυρώσει. Έφυγε η χούντα, απαλαγήκαμε από το «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων», ήρθε η λεγομένη μεταπολίτευση και νομίσαμε ότι θα απαλλαγούμε από τους χαρακτηρισμούς, εθνικόφρονες-κομμουνιστές, αλλά τα ελαττώματα της φυλής μας δεν τα ξεχνάμε.
Τώρα έχουμε δεξιούς(φασίστες, καπιταλιστές, συντηρητικούς, γερμανοτσολιάδες κλπ) και αριστερούς (κομμουνιστές, σοσιαλιστές, δημοκράτες, προοδευτικούς με ηθικό πλεονέκτημα μάλιστα!! {διερωτώμαι που το βρήκαν το ηθικό πλεονέκτημα}).
Τη δεκαετία του ΄80 γνωρίσαμε μια έξαρση του διχασμού καθώς τότε επικράτησαν τα συνθήματα της Αριστεράς και του σοσιαλισμού με όλα τα επακόλουθα. Αποκτήσαμε τότε πράσινα και μπλέ καφενεία αναλόγως των φρονημάτων του κάθε καφετζή και της πελατείας του. Η μόδα αυτή πέρασε, τελείωσε, χορτάσαμε «Αλλαγή» με το λαό στην εξουσία, φάγαμε με χρυσά κουτάλια και πορευτήκαμε επί τέσσερες δεκαετίες τρώγοντας δανεικά λεφτά. Δεν είχαμε ανεργία αφού το Δημόσιο και οι ΔΕΚΟ άνοιξαν διάπλατα τις πύλες τους και προσλάμβαναν αφειδώς υπαλλήλους με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πρόβλημα ελλείψεως καρεκλών. Θυμάμαι, νεαρό τότε, νεοδιορισθέντα στον ΟΤΕ, που μου εξομολογείτο: «Ξέρεις, ντρέπομαι κιόλας εκεί που πηγαίνω, δεν είναι μόνο ότι δεν έχουμε δουλειά να κάνουμε, είναι και που δεν έχουμε καρέκλες να καθίσουμε!». Σίγουρα ήταν πολλοί που αισθάνονταν έτσι αλλά δεν το ομολογούσαν. ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΙΚΑ, Ολυμπιακή, ήταν θέσεις αξιοζήλευτες. Τα κόμματα καλλιέργησαν το πελατειακό κράτος, διορίζοντας τους ψηφοφόρους τους με αντάλλαγμα την ψήφο τους. Ο πακτωλός χρημάτων που εισέρρεε από την Ευρώπη με τη μορφή ΜΟΠ, DELOR κλπ κατασπαταλήθηκε με ελληνικό τρόπο, το χρέος έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη και δεν είναι πλέον διαχειρίσιμο άρα βρισκόμαστε σε βαθιά κρίση. Και όπως λέει ο λαός, όπου φτώχεια και γκρίνια, τώρα ξαναφουντώνει ο διχασμός. Ζωηρές συζητήσεις που θυμίζουν μετεμφυλιοπολεμικό κλίμα.
Γυρίσαμε στην εποχή της δεκαετίας του 50 όπου οι «εθνικόφρονες» είχαν το πάνω χέρι ενώ οι «αριστεροί» ήταν τα «μιάσματα». Το δηλητήριο που χύθηκε άφθονο στη διάρκεια του εμφυλίου, πότισε τον εξυπνότερο λαό μέχρι το κόκκαλο και οι επιδράσεις του είναι ακόμα ορατές. Οι αριστεροί δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεπεράσουν την ήττα τους. Θεώρησαν και θεωρούν ακόμα τον εαυτό τους αδικημένο. Οι περισσότεροι δεν δέχονται ότι ήταν εγκληματικό λάθος της Αριστεράς να μας εμπλέξει σε έναν εμφύλιο που έβλαψε ανεπανόρθωτα το ίδιο της το κόμμα και κυρίως την πατρίδα. Λίγοι επώνυμοι αριστεροί αναγνώρισαν επισήμως ότι η Αριστερά μας οδήγησε στον εμφύλιο και ευτυχώς που ηττήθηκε. Τώρα ακούμε συνέχεια συζητήσεις για το ποιος από τους δύο αντιπάλους (αριστερούς-δεξιούς) έκανε τα περισσότερα εγκλήματα κατά τον εμφύλιο και δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι και οι μεν και οι δε ήταν παιδιά του ίδιου, του «εξυπνότερου» λαού, που είτε θέλουμε, είτε δεν θέλουμε, είχαν και έχουν τα ίδια ελαττώματα και τα ίδια προτερήματα.
Ο ελληνικός λαός είναι ο μόνος λαός της Ευρώπης που ενεπλάκη σε έναν εμφύλιο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και έδειξε όλη τη σκληράδα, τη βαρβαρότητα και την κακία που κρύβει μέσα του και όπως πάντα κατηγορούμε κάποιους άλλους ότι μας έβαλαν να σκοτωθούμε μεταξύ μας. Οι μεν λένε ότι οι Άγγλοι (Τσώρτσιλ) φταίνε, οι δε λένε ότι οι Ρώσοι (Στάλιν) φταίνε, ενώ το φταίξιμο είναι αποκλειστικά δικό μας. Ποίοι μας οδήγησαν στον εμφύλιο είναι γνωστοί, έχουν όνομα και επώνυμο. Και οι δύο παρατάξεις παραβίασαν τη συμφωνία της Βάρκιζας, οι μεν κρύβοντας τον οπλισμό περιμένοντας την ευκαιρία (με το όπλο παρά πόδα) για τον τρίτο γύρο , οι δε οργανώνοντας διώξεις κατά των αριστερών (λευκή τρομοκρατία). Σκοτώθηκαν άδικα χιλιάδες αθώοι άνθρωποι, έδειξαν και οι δύο παρατάξεις το χειρότερό τους εαυτό. Η κάθε παράταξη προσπαθεί να παρουσιάσει την άλλη ως χειρότερη. Μόνο αφελείς πιστεύουν ότι υπήρξε κάποια καλύτερη και κάποια χειρότερη παράταξη. Ελληνάρας ήταν ο ταγματασφαλήτης που πήρε τη γυναίκα από το σπίτι της μαζί με τον πεντάχρονο γιό της, τους οδήγησε έξω από το χωριό, την έστησε στην όχθη ενός χειμάρου και κρατώντας το παιδί μεταξύ των γονάτων του, λέγοντάς του, «κοίτα τη μάνα σου ρε», την πυροβόλησε και εκείνη έπεσε νεκρή στην κοίτη του χειμάρου.
Αιτία: Ο άνδρας της έλλειπε από το σπίτι προφανώς κρυπτόμενος. Ελληνάρας ήταν και ο αντάρτης που σταμάτησε το λεωφορείο των ΚΤΕΛ, κατέβασε έναν επιβάτη που ταξίδευε με την επτάχρονη κόρη του και τον σκότωσε μπροστά στα μάτια της μικρής, και εκείνη έσκισε το φορεματάκι της και προσπαθούσε να σκουπίσει τα αίματα του σκοτωμένου πατέρα της. Αιτία: ότι ήταν ταγματάρχης του εθνικού στρατού. Ελληνάρες ήταν οι φονιάδες και βασανιστές των συλλαμβανομένων ανταρτών, Ελληνάρες ήταν και οι αντάρτες που έσφαζαν με μαχαίρια αθώους νέους, για να μη χαλάσουν τις σφαίρες τους. Ελληνάρες ήταν οι βασανιστές των αριστερών κρατουμένων στα ξερονήσια, Ελληνάρες και οι αντάρτες που έβαζαν τα θύματά τους να σκάβουν το μνήμα τους μόνοι τους πριν τους σκοτώσουν. Ας πάψουν λοιπόν οι σημερινοί αριστεροί να μας μιλάνε για ηθικό πλεονέκτημα και να μας λένε ότι όλοι πήγαν με τη θέλησή τους στο Βουνό, γιατί τώρα έχουν ξεκαθαρίσει αρκετά τα πράγματα και ξέρουμε αρκετά καλά τι έγινε τότε. Πάρα πολλοί πήραν εθελοντικά μέρος στην αντίσταση και ανέβηκαν στο Βουνό για να πολεμήσουν τον κατακτητή, στο «δεύτερο» αντάρτικο όμως έγινε και παραέγινε υποχρεωτική στρατολόγηση. Εγώ θυμάμαι πολύ καλά (ήμουν τότε μαθητής δημοτικού), ότι τα νέα παιδιά από τα χωριά νοίκιαζαν δωμάτια στις πόλεις και μετακόμιζαν εκεί για να αποφύγουν την υποχρεωτική στρατολόγηση από τους αντάρτες. Και ας μη μας λένε ότι ήθελαν οι αριστεροί να εγκαταστήσουν με νόμιμες δημοκρατικές διαδικασίες την Δημοκρατία στη χώρα διότι είναι πλέον γνωστό από επίσημα χείλη στελεχών του ΚΚΕ ότι από πολλών μηνών συγκέντρωναν όπλα για να καταλάβουν την εξουσία με τη βία.
Ο Γρηγόρης Γ. Βαρελάς δίδει μια πλήρη εικόνα (Καθημερινή 18.2.2009) της κατάστασης:
Γ. Σιάντος : «Από τα μέσα του 1943 είχε σχεδιαστεί η δια της βίας κατάληψη της εξουσίας».
Δ. Δημητρίου: «Βγήκαμε να πολεμήσουμε για την πατρίδα και στραφήκαμε εναντίον των Ελλήνων».
Γ.Φαράκος: «Εκείνη την εποχή η γενική κομμουνιστική αντίληψη που επικρατούσε, η τριτοδιεθνιστική ή σταλινική, ήταν ότι η εξουσία και η συμμετοχή των κομμουνιστών στην εξουσία μπορεί να γίνει μόνο διά της βίας και μόνο ένοπλα».
Λ. Κύρκος: «Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει το τι ήταν ακριβώς. Ήταν η πρώτη μιας σειράς από τραγικά λάθη που γίνανε….».
Γ.Ιωαννίδης: «Το πρόβλημα είναι ότι εμείς πήραμε απόφαση 17 Νοέμβρη (….). Μέχρι τότε έμενα με την εντύπωση ότι όλο αυτό το πράγμα έγινε με το χτύπημα που μας έδωσαν αυτοί στις 3 του Δεκέμβρη. Όταν έμαθα ότι η Κ.Ε. του ΕΛΑΣ έγινε από την 1η του Δεκέμβρη, αυτό σημαίνει ότι μείς προμελετημένα πηγαίναμε να δώσουμε αφορμή για να αρχίσει ο πόλεμος. Δεν έχει άλλο…».
Δ.Βλαντάς : «Μας επιβλήθηκε (σ.σ. ο ανταρτοπόλεμος) από την τότε ρωσική ηγεσία (…) προς εξυπηρέτηση ιδιοτελών ρωσικών κρατικών συμφερόντων».
Μ.Λαζαρίδου: «Και αφού στην Καζέρτα υπέγραψαν να έλθουν οι αγγλικές Δυνάμεις στην Ελλάδα (…) το κομμουνιστικό κόμμα της Ελλάδας ξεσήκωσε τον λαό της Αθήνας στην αναμέτρηση με τους Εγγλέζους, στην πάλη για την εξουσία. Οργάνωσε διαδηλώσεις με συνθήματα: «Λαοκρατία, τα όπλα δεν τα δίνουμε»..».
Λ. Τζεφρώνης: «Ήμουν τότε δεύτερος γραμματέας των φοιτητών(…) οι φοιτητές που ήταν ενταγμένοι στον ΕΛΑΣ, κάπου 30-40 άτομα, έπρεπε να είναι ένοπλοι. Και ότι θα έδιναν εντολή οι επικεφαλής τους για το πού θα χτυπήσουν τα τάνκς, που σημαίνει ότι ήταν αποφασισμένη η σύγκρουση. Διότι δεν κάνεις ένα συλλαλητήριο με ένοπλους όταν δεν θέλεις να γενικευτεί η σύγκρουση».
Β.Μπαρτζιώτας: «Το Α’ Σώμα Στρατού είχε επεξεργαστεί δύο φορές το σχέδιο για την κατάληψη της εξουσίας, το φθινόπωρο του 1943 και την Άνοιξη του 1944. Η επιτροπή πόλης ΚΟΑ αποφάσισε , στις αρχές του Σεπτέμβρη 1944, την ένοπλη εξέγερση».
Τάκης Λαζαρίδης: «Ευθυνόμαστε για τον Δεκέμβρη, για τον Εμφύλιο και τις εν συνεχεία ασίγαστες, όσο και ηλίθιες προσπάθειές μας να μπάσουμε την πατρίδα μας στη σοβιετική στρούγκα. Δεν μας πάει λοιπόν ο ρόλος του κήνσορα και του τιμητή. Και στο κάτω κάτω είναι γελοίο, αλλά και παράλογο να ζητούμε ευθύνες από εκείνους που στις μεγάλες επιλογές δικαιώθηκαν από την ιστορία».
Δεν ξέρω αν θα έρθει κάποτε σε τούτο τον τόπο η εποχή που θα πάψουν οι λέξεις, «δεξιός», «αριστερός», να αποτελούν το δεύτερο συνθετικό, η επιθετικό προσδιορισμό της ονομασίας των κομμάτων και οι άνθρωποι να διακρίνονται με βάση την ποιότητα τους και τις ικανότητές τους. Ίσως τότε να σοβαρευτούμε οι Έλληνες, να ομονοήσουμε, και προσγειωμένοι στην πραγματικότητα να παίρνουμε τις αποφάσεις μας. Έχουμε αποδείξει ότι ενωμένοι κάνουμε θαύματα.
Το γράφει και ο Ηρόδοτος: «Έλληνας ομοφρονέοντας… χαλεπούς είναι περιγίγνεσθαι» (Ιστορ. ΙΧ,2).
photo by hugo_petitjean, https://pixabay.com
