(Αφιερωμένο στη μαγεία της πρώτης τάξης της ζωής — το Νηπιαγωγείο)
«Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευζην – Μέγας Αλέξανδρος »
Μια φράση που περικλείει όλη τη δύναμη και την αποστολή των δασκάλων.
Σε ένα κόσμο που αλλάζει συνεχώς με γρήγορους ρυθμούς εξαιτίας της αλματώδους προόδου και των επιτευγμάτων της τεχνολογίας η εκπαίδευση ακολουθεί την διαφορετικότητα που έχει επιφέρει η σύγχρονη ζωή. Οι δάσκαλοι έτσι προσαρμόζουν την διαμόρφωση της διδασκαλίας τους, σε νέα δεδομένα και κόντρα στις αντιξοότητες που τους παρουσιάζονται .
Δεν είναι απλώς οι άνθρωποι που μαθαίνουν στα παιδιά να γράφουν και να διαβάζουν· είναι εκείνοι που σμιλεύουν ψυχές, που καθοδηγούν με το παράδειγμα, που διδάσκουν με την καρδιά.
Στην καθημερινότητά τους γίνονται φάροι αξιών.
Με τον τρόπο που μιλούν, που ακούν, που στέκονται δίπλα στα παιδιά, μεταδίδουν μηνύματα ζωής.
Η γνώση μεταμορφώνεται σε εμπειρία, και η διδασκαλία σε αγωγή ψυχής.
Κάθε λέξη, κάθε βλέμμα, κάθε πράξη τους μπορεί να γίνει σπόρος ευγένειας, σεβασμού, υπευθυνότητας και αγάπης για τον άνθρωπο.
Ο χαρακτήρας δεν διαμορφώνεται μόνο μέσα από τα βιβλία, αλλά μέσα από παραδείγματα.
Κι οι δάσκαλοι είναι το ζωντανό παράδειγμα που τα παιδιά παρατηρούν, εμπιστεύονται και μιμούνται.
Είναι εκείνοι που τους βοηθούν όχι μόνο να μάθουν πώς να σκέφτονται, αλλά και πώς να είναι: τίμια, ειλικρινή, ευαίσθητα και αληθινά.
Πόσο πιο βαθιά αποκτά νόημα αυτός ο ρόλος, όταν μιλάμε για τους νηπιαγωγούς, τους δασκάλους της πρώτης παιδικής ηλικίας.
Εκείνους που κρατούν στα χέρια τους το πρώτο χαμόγελο του παιδιού μέσα στο σχολείο, που το βοηθούν να νιώσει σφάλεια, εμπιστοσύνη και χαρά.
Το νηπιαγωγείο είναι ο πρώτος μικρός κόσμος του παιδιού έξω από την οικογένεια· εκεί γνωρίζει τη συντροφικότητα, τη δημιουργία, τη δύναμη της αγάπης. Εκεί οι νηπιαγωγοί εείναι δίπλα του στο ξεκίνημα αυτού του ταξιδιού, να φυτέψουν τις πρώτες ρίζες της αγάπης για τη μάθηση.
Με τη φωνή τους,τη ματιά, την τρυφερότητα και την υπομονή τους, μετατρέπουν το σχολείο σε χώρο χαράς και αποδοχής.
Κάθε μέρα, μέσα από απλές στιγμές ,ένα τραγούδι, ένα παραμύθι, μια ζωγραφιά, πλάθουν χαρακτήρες.
Μαθαίνουν στα παιδιά να μοιράζονται, να σέβονται, να εκφράζονται, να πιστεύουν στον εαυτό τους.
Οι νηπιαγωγοί είναι οι πρώτοι κρίκοι στην αλυσίδα της γνώσης και της καρδιάς.
Το έργο τους δεν μετριέται με λέξεις, αλλά με βλέμματα γεμάτα εμπιστοσύνη, με μικρά χεράκια που σφίγγουν το δικό τους και με εκείνα τα παιδικά χαμόγελα που λένε «νιώθω όμορφα εδώ».
Εκείνοι τους μαθαίνουν να αγαπάνε τη μάθηση, τον άνθρωπο και τη ζωή.
Κι όταν ένα παιδί φεύγει από την τάξη τους, κρατώντας μέσα του φως,
τότε η αποστολή τους έχει ολοκληρωθεί
όχι με θόρυβο, μα με την πιο γλυκιά σιωπή:
την σιωπή της καρδιάς που έσπειρε αγάπη και την είδε να ανθίζει.
photo by mochilazocultural, https://pixabay.com
