Ο Φλεβάρης, προέρχεται από τις “φλέβες” τα υπόγεια δηλαδή νερά που αναβλύζουν στη δική του διάρκεια από τις πολλές βροχές.
Αρχικά ο Φεβρουάριος ήταν δωδέκατος και τελευταίος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου. Ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος δεν υπήρχαν παλιά.
Ο πρώτος μήνας του έτους ήταν ο Μάρτιος και τελευταίος ο Δεκέμβριος. Μετά τον Δεκέμβριο όμως, περίσσευαν οι χειμωνιάτικες σκληρές ημέρες και επειδή δεν ήταν παραγωγικές για τη ζωή του ανθρώπου, αναγκαστικά δημιούργησαν τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο προκειμένου να κατατάξουν σ’ αυτούς τους μήνες, τις ημέρες που περίσσευαν.
Αργότερα το 44 π.χ. ο Ιούλιος Καίσαρας ζήτησε τη βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη προκειμένου ν’ αλλάξει το Ρωμαϊκό ημερολόγιο.
Έτσι ο Σωσιγένης άλλαξε το Ρωμαϊκό ημερολόγιο βασιζόμενος στους υπολογισμούς του πατέρα της αστρονομίας Ιππάρχου, ο οποίος έναν αιώνα νωρίτερα ήδη είχε προσδιορίσει ότι το ηλιακό ή τροπικό έτος έχει διάρκεια ίση με 365,242 ημέρες.
Στη συνέχεια, θέσπισε ένα ημερολόγιο όπου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος, πρόσθεταν ακόμη μία ημέρα.
Απο τότε η μέρα αυτή, επειδή μετριόταν δύο φορές ονομάζεται ακόμη και σήμερα (δίς έκτη). Κι εφόσον έχει 28 ημέρες σε κανονικές συνθήκες και 29 στα δίσεκτα έτη, πολλές φορές οι άνθρωποι αναρωτιούνται για την λανθασμένη αντίληψη ως προς τα δίσεκτα έτη, χωρίς όμως ουσία, γιατί απλά παρανοούν την ετυμολογία της λέξης (δίς) που σημαίνει (δύο φορές) και δεν έχει σχέση με το (δύς) που έχει την έννοια της δυστυχίας ή της δυσκολίας.
Άρα ένα δίσεκτο έτος με τον Φεβρουάριο να έχει 29 ημέρες δεν θα πρέπει να μας γεμίζει με φόβους και ενδοιασμούς για την έκβαση γεγονότων που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του, αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τυχαία γεγονότα που μπορούν να συμβούν σε κάθε χρονική περίοδο.
Φέτος ο μήνας έχει 28 ημέρες.
Στην Ελλάδα ο μήνας Φεβρουάριος έχει πολλά ονόματα.
Η 1η του μηνός του χάρισε το όνομα “Αϊ Τρύφωνας” μιας και η μνήμη του γιορτάζεται κάθε χρόνο αυτή τη μέρα.
Άλλες ονομασίες σχετικά με τη μικρή του διάρκεια είναι: Μικρός, Κουτσός, Φιλιάρης, Γκουζούκης, Κούντουρον (στην ποντιακή διάλεκτο) και καθώς είναι δεύτερος μήνας της χρονιάς τον ονομάζουμε Κουτσοφλέβαρο.
Είναι μήνας που προμηνύει την άνοιξη με τις πανέμορφες ανθισμένες αμυγδαλιές, τα ζουμπούλια, τα άσπρα κρινάκια καθώς ευωδιάζουν τις αυλές των σπιτιών που βρίσκονται στην εξοχή και τους κάμπους.
Και επειδή είναι μήνας που η φύση αρχινά να ξυπνά σιγά _σιγά γνωρίζουμε τη γνωστή παροιμία που μας θυμίζει :
“Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι, θα μυρίσει”.
Επίσης έρχονται και οι Αποκριές με κύριο χαρακτηριστικό των εορτών αυτών που είναι συνυφασμένες με την μεταμφίεση (μασκαράδες, σερπαντίνες, κονφετί, γλέντια και ζωντανεύουν τα έθιμα με τις παραδόσεις, σε κάθε τόπο της Ελλάδος.
Τα έθιμα αυτά, έχουν πολλές προεκτάσεις ώστε να ενισχυθούν οι οικογενειακοί δεσμοί εφόσον ταυτίζονται με την μεγάλη Σαρακοστή που προετοιμάζει τον άνθρωπο ψυχικά και σωματικά για την περίοδο του Πάσχα και της Ανάστασης.
Είναι μήνας του γλεντιού, της χαράς, της ξεγνοιασιάς για μικρούς και μεγάλους, μιας οι μέρες του καθώς περνούν τελειώνουν γρήγορα παραδίδοντας την σκυτάλη στον Μάρτη μήνα που τον περιμένει ανυπομονώντας να χαρίσει κι αυτός, τις δικές του όμορφες μέρες!
photo MabelAmber, https://pixabay.com
