Πατρίδα είναι η ιστορία, η πίστη, τα έθιμα, τα ήθη,
ο τόπος, οι ουρανοί, οι θάλασσες, του λαού τα πλήθη,
του κόσμου οι αρετές μα και τα πάθη,
του πνεύματος τα ύψη και τα βάθη.
Πατρίδα είναι το κελάρυσμα των ρυακιών,
το φτερούγισμα, το κελάϊδισμα των πουλιών,
στο φύλλωμα της λεύκας μια ηλιαχτίδα,
και των παιδιών της γειτονιάς τα πρόσχαρα παιχνίδια,
του χαρταετού το πέταγμα στο βουνό,
και ότι άλλο για τους νέους τρανό,
η φλογέρα του τσέλιγκα, οι χοροί, τα τραγούδια,
το ρακί, τ’ αρετσίνωτο, «να καούν τα πελεκούδια».
Πατρίδα είναι τα χαμόγελα, οι έρωτες, οι αναμνήσεις,
οι γιορτές, τα πανηγύρια, ότι εμπνέει πάθος να ζήσεις.
Πατρίδα είναι οι εκκλησιές, τα μοναστήρια, οι καμπάνες,
των πολέμων οι χαροκαμένες μάνες.
Πατρίδα είναι η αυγή και το ηλιοβασίλεμα,
τ’ ανεμοδαρμένα τοπία και τα υπήνεμα,
οι παπαρούνες, οι μαργαρίτες, τα κυκλάμινα,
ότι συμβάλλει στης ψυχής την άμυνα.
Ελευθερία και δίκιο σημαίνουν Πατρίδα,
όταν υπάρχει για όλους ευημερία, ελπίδα.
Τέτοια πρέπει νάναι κι η δική μας Πατρίδα.
Η Πατρίδα το λαό της ποτέ δεν προδίνει,
τα πάντα σ’αυτόν μ’ απλοχεριά δίνει.
Αλλά κι οι πατριώτες σ’ Αυτήν τα πάντα προσφέρουν,
κι όταν πρέπει γι’ Αυτήν τα πάντα υποφέρουν.
Όμως, όσοι τους άλλους αδικούν κι αποκλείουν,
όσοι τις ευθύνες τους για το καλό του λαού αποσείουν,
αυτοί δεν είναι Πατριώτες, αλλά ελεεινοί προδότες.
photo fietzphotos / https://pixabay.com
